Μαύρος Κυνηγός

Εσωτερική μετανάστευση, πελατειακές σχέσεις, οικονομική εξάρτηση. Λάθος πολιτικές;Το αθηναικό κράτος έχει εγκαταλείψει την ελληνική επαρχία, την έχει να αφήσει να μαραζώνει. Πληθυσμιακά, οικονομικά.

Ιδιομορφία της ελληνικής γεωγραφίας. Απομονομένες κοιλάδες, πόλεις κράτη, απότομες οροσειρές, λίγες εύφορες πεδίαδες, καθόλου πλωτοί ποταμοί.

Το ελληνικό κράτος, η μικρή ενσάρκωση μιας Μεγάλης Ιδέας. Φυσικές αγορές του Ανατολικού Αιγαίου; οι ακτές τις Μ.Ασίας; των πόλεων της Β.Ελλάδος; Τα Βαλκάνια. Η Θράκη προάστειο της Κωνσταντινούπολης. Το είναι καθορίζει την συνείδηση. Φυγόκεντρες δυνάμεις.

Αθήνα: Πρωτογενή συσσώρευση. Ανθρώπων. Σωμάτων. Χεριών. Εκδιωγμένοι από τις εστίες τους. Η ορμή προς τα έξω κόπηκε βίαια, η ορμή που δεν εκδηλώνεται γίνεται καρκίνομα.

Είμαστε το καρκίνομα μιας ηττημένης θέλησης. Είμαστε η θέληση να συνεχίσουμε έστω σαν καρκίνομα;
Μερικοί ήδη ονειρεύονται να μας ξεπλύνει ο παγκόσμιος κατακλυσμός, να σκορπίσουμε επιτέλους, να γίνουμε μέρος της αχανούς αυτοκρατορίας. Το είναι καθορίζει την συνείδηση. Εκσυχρονιστικός μνημονιακός νεο-ωθομανισμός.

Δεν μας αφήνουν όμως αυτά τα ελληνικά κατσάβραχα. Σφινόνουμε ανάμεσα στα στενά περάσματα. Στις θερμοπύλες. Το τραχύ έδαφος δεν μας αφήνει να γλιστρίσουμε ομαλά στον θαυμαστό καινούριο κόσμο.

Η επαρχία, άδεια, άγρια, σκοτεινή..όπως ήταν πάντα.Ενάντι σε αυτή την Φύση φτιάξαμε τον Νόμο της πόλης. Ενάντια σε αυτό το Χάος φτιάξαμε Κόσμο. Ενάντια στο φρακτάλ της ελληνικής γής, την ευθεία γραμμή της ελληνικής πόλης.

Το όριο της πόλης είναι το όριο του Κόσμου.Η ρίζα της όμως είναι πέραν αυτού του ορίου. Χθόνια, νομαδική, ασσύμετρη…“….του Τούρκου η φοβέρα“.

Στην ινδοευρωπαική μυθολογία το κράτος κατάγεται από τον„τον μάγο-βασιλιά και τον νομομαθή-κήρυκα. Βασιλιάς και οιωνοσκόπος, Ινδός μαχαραγιάς και βραχμάνος, Ρωμύλος και Νούμα, αρούνα και Μίθρας, δεσπότης και νομοθέτης, εκείνος που ενώνει και εκείνος που οργανώνει“

Ωστόσω είναι ένα άλλο μυθολογικό πρόσωπο που συμπληρώνει τον μύθο.„Ο Ίντρα, ο πολεμιστής θεός, στέκει αντιθετικά τόσο ως προς την Βαρούνα, όσο και προς τον Μίθρα. Δεν μπορεί πλέον να συγκριθεί ούτε με την μια, ούτε με τον άλλον περισσσότερο απ’ όσο θα μπορούσε να συνιστά μια τρίτη μορφή του είδους τους. Αντίθετα, είναι σαν μια αγνή και άπειρη πολλαπλότητα, αγέλη, έκρηξη του εφήμερου και της δύναμης της μεταμόρφωσης. Λύνει τον δεσμό όπως ακριβώς προδίδει και την ειρήνη. Με την ορμή εναντιώνεται στην επικράτεια, με την ελαφρότητα στην σοβαρότητα, με την μυστικότητα στην δημοσιότητα, με πλήρη ισχύ ενάντια στην επικράτεια. Μια μηχανή ενάντια στονμηχανισμό.“

Ο ελληνισμός, δεν ξεχνούσε την ρίζα του. Αθηναική Εφηβεία, Σπαρτιατική Κρυπτεία… ο Μαύρος Κυνηγός. Οι νέοι βιώναν την αληθηνή καταβολή της πόλης. Την πολεμική μηχανή. Η πολεμική μηχανή δρα εκτός ορίου, εκτός Νόμου. Είναι ένας άλλος νόμος, αρχαικός. Όσο αρχαική είναι και η ελληνική επαρχία.

Η Αθήνα, τελευταία ελληνική ΚοσμόΠολη, έχει εγκαταλείψει ότι είναι εκτός του ορίου της, ονειρεύεται να ενσωματωθεί σε άλλους κόσμους, μακρινούς, επίπεδους σαν την έρημο, την στέπα, την θάλασσα και τον ψηφιακό πλανήτη μας.

Ομως η ασσυμετρία της ελληνικής γης επιμένει.

Στον χώρο της εισβάλουν άλλες πολεμικές μηχανές, με άλλες βλέψεις, για άλλη πολιτεία, με άλλους Νόμους και σε άλλες γλώσσες. Κινούνται μέσα στα φρακτάλ της ελληνικής γης. Η δικία μας αποσύρθηκε μετά από διαδοχικές ήττες , έγινε δημόσιος υπάλληλος.

Ο Μαύρος Κυνηγός πρέπει να ξαναεξορμίσει στις σκοτείνες κοιλάδες. Να επιτευχθεί πάλι η μυστική επανένωση Χάους και Κόσμου, να φτιάξουμε εκ νέου τον δικό μας ελληνικό Χάοσμο.

Ανάρτηση από: https://dieuthinsi.wordpress.com