Ένας χρόνος κλείνει από τη μέρα που ο συνασπισμός νεοναζί – νεοφιλελεύθερων κατέλαβε πραξικοπηματικά την εξουσία στην Ουκρανία μετά από το νεοφασιστικό κίνημα της πλατείας Μαϊντάν.
Έχοντας την πλήρη στήριξη της Ε.Ε., των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, το νέο καθεστώς εξαπέλυσε από τις πρώτες μέρες διώξεις κατά των κομμουνιστών και των εθνικών μειονοτήτων, κυρίως της ρωσικής που κατοικεί στις ανατολικές περιοχές της χώρας. Συγκροτώντας παραστρατιωτικές οργανώσεις, οι νεοφασίστες του Κιέβου προέβησαν σε βαρβαρότητες και στυγερά εγκλήματα, όπως ήταν η πυρπόληση του κτιρίου των συνδικάτων στην Οδησσό, όπου έχασαν τη ζωή τους δεκάδες άνθρωποι.
Εντούτοις, η προσπάθειά τους να επιβληθούν με την τρομοκρατία στη χερσόνησο της Κριμαίας είχε ως συνέπεια άμεση ρωσική αντίδραση και προσάρτησή της στη Ρωσία, στην οποία ανήκε ιστορικά, ενώ και η μεγάλη πλειονότητα των κατοίκων της αποτελείται από Ρώσους.
Αντιδράσεις υπήρξαν και στο Ντονμπάς, όπου επίσης η πλειονότητα των κατοίκων είναι ρωσικής καταγωγής, ενώ η βιομηχανική ανάπτυξη συνεπάγεται την ύπαρξη ισχυρής εργατικής τάξης, που παραμένει σε μεγάλο βαθμό επηρεασμένη από τις ιδέες που εμπνέονται από την παράδοση της Οκτωβριανής Επανάστασης και του σοσιαλισμού. Εκεί, η απόπειρα των νεοφασιστών να επιβληθούν είχε ως αποτέλεσμα την ανάπτυξη μεγάλου κινήματος ένοπλης αντιφασιστικής Αντίστασης, που οδήγησε στην ίδρυση των λαϊκών δημοκρατιών του Ντονιέτσκ και του Λουγκάνσκ.
Ενώ η Δύση -πρωτοστατούντος του Βερολίνου, που επιδιώκει μέσω του Κιέβου την επέκταση του πολιτικού και οικονομικού ελέγχου των πρώην σοβιετικών δημοκρατιών- ενισχύει ποικιλοτρόπως το καθεστώς της Ουκρανίας, οι αντιφασίστες του Ντονμπάς έχουν, για εθνικούς λόγους, την υποστήριξη της Ρωσίας, αλλά όχι και της ευρωπαϊκής Αριστεράς, η οποία φαίνεται να αδιαφορεί για την επέλαση του νεοφασισμού σε μια χώρα ευρωπαϊκή. Η ευρωπαϊκή Αριστερά, έναν αιώνα μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, φαίνεται να σέρνεται πίσω από τα συμφέροντα των ευρωπαϊκών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.
Εντούτοις, στο πλευρό των αντιφασιστών βρίσκονται όλες οι αριστερές κυβερνήσεις και τα λαϊκά κινήματα της Λατινικής Αμερικής, όπως και όλα σχεδόν τα αντιιμπεριαλιστικά και εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα της Ασίας και της Αφρικής.
Ανάρτηση από: http://ekdohi.gr
