Δύο είναι τα βασικά σημεία της πρόσφατης απόφασης του Αρείου Πάγου με ιδιαίτερη σημασία για εργαζόμενους και εργοδότες, καθώς αφορούν στο πότε υπάρχει σχέση εξαρτημένης εργασίας και κάτω από ποιες προϋποθέσεις η μη καταβολή δεδουλευμένων αποδοχών, δηλαδή του μισθού, δεν συνιστά από μόνη της αιτία βλαπτικής μεταβολής των όρων σύμβασης εργασίας.
Σύμφωνα με την απόφαση όταν ένας εργοδότης δεν καταβάλλει τις δεδουλευμένες αποδοχές σε έναν μισθωτό, έστω και μακροχρόνια, αυτή η ενέργεια από μόνη της «δεν αρκεί να θεμελιώσει την έννοια της βλαπτικής μεταβολής των όρων της σύμβασης εργασίας του μισθωτού, αν δεν συνδέεται και με την πρόθεση του εργοδότη να εξαναγκάσει αυτόν (τον μισθωτό) σε παραίτηση προκειμένου να αποφύγει την καταβολή σ’ αυτόν της αποζημίωσης απόλυσης».
Αυτό προβλέπει πρόσφατη απόφαση του Αρείου Πάγου (677 / 2017), σύμφωνα με το σκεπτικό της οποίας (από τον συνδυασμό διατάξεων της νομοθεσίας) προκύπτει ότι η μονομερής από τον εργοδότη και δυσμενής για τον μισθωτό μεταβολή των όρων της σύμβασης εργασίας δεν συνεπάγεται τη λύση της, αλλά δίνει στο μισθωτό τα εξής δικαιώματα: α) είτε ο μισθωτός να θεωρήσει τη μεταβολή αυτή ως άτακτη καταγγελία της σύμβασης εκ μέρους του εργοδότη και να ζητήσει την καταβολή της νόμιμης αποζημίωσης, και β) είτε, εμμένοντας στη σύμβαση, να αξιώσει την τήρηση των όρων της και την αποδοχή της εργασίας του από τον εργοδότη σύμφωνα με το πριν τη μεταβολή περιεχόμενο της σύμβασης και, σε περίπτωση άρνησης του εργοδότη να αποδεχθεί την εργασία αυτή, να ζητήσει μισθούς υπερημερίας.
Όμως, όπως ρητά αναφέρεται στην απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου, «Μόνη η καθυστέρηση καταβολής του μισθού δεν συνιστά βλαπτική, υπό την εκτεθείσα έννοια, μεταβολή των όρων της σύμβασης εργασίας, εκτός αν γίνεται δολίως και δη για να εξαναγκασθεί ο μισθωτός σε αποχώρηση από την εργασία του (ΑΠ 381/2012, ΑΠ 795/2007)».
Ανάρτηση από: http://www.skitso.biz
