Ηλίας Ηλίου:
Η άποψή μου, απόλυτη και απερίφραστη, είναι πως δεν μπορούσε να υπάρξει μεγαλύτερη συμφορά για τον τόπο από τη μετανάστευση. Πλεονεκτήματα από τη μετανάστευση δεν υπάρχουν. Όσα, αντίθετα, προβάλλονται, δεν είναι παρά μια προσπάθεια της πολιτικής και οικονομικής ηγεσίας να δικαιολογηθεί για τις ευθύνες της σε πράξεις και παραλείψεις που εξωθούν το ζωντανό και πολυτιμότερο κεφάλαιο της χώρας έξω από τα σύνορα… Από άποψη ποιότητας, η μετανάστευση αποδεκατίζει το έθνος από τις ακμαιότερες ηλικίες (από το 1959-1964 έφυγαν άνω των 300 χιλ. νέοι ηλικίας 18-30 ετών, πάνω σε σύνολο 430 χιλ. μεταναστών). Είναι ακόμα βεβαιωμένο ότι οι πιο δραστήριοι, ανήσυχοι και ευεργετικοί ανάμεσα στα στρώματα του πληθυσμού, που βρίσκονται κάτω από τις ίδιες ανάγκες, είναι κείνοι που κατά προτεραιότητα και υψηλότερο ποσοστό μεταναστεύουν. Τελικά η μετανάστευση παρόμοιου ύψους με τη σύγχρονη ελληνική οδηγεί σε γεροντική σύνθεση του πληθυσμού, ερήμωση περιοχών, πτώση της γεννητικότητας (ανάμεσα 1840 και 1914 η Ιρλανδία έχασε το μισό πληθυσμό της. Ακόμα δεν μπόρεσε να συνέλθει).
Συμπερασματικά η μετανάστευση σημαίνει πτώχευση και παρακμή για τον τόπο. Η παρηγοριά ότι πρόκειται για πρόσκαιρη μετανάστευση παραγνωρίζει ότι συχνά μονιμοποιείται η απομάκρυνση από τη χώρα τους και κείνων ακόμη που μεταναστεύουν εποχιακά και πάντως ότι έτσι πάντοτε ανοίγει ο δρόμος για τη μόνιμη αποξένωση…
περιοδικό Εποχές, τεύχος 22, Φεβρουάριος 1965, σελ. 37-38.
Ανάρτηση από: http://koutroulis-spyros.blogspot.gr
