«Δεν υπάρχουν δύο Ελλάδες. Οι πατριώτες και οι γερμανοτσολιάδες, οι μνημονιακοί και οι αντιμνημονιακοί, οι πλούσιοι και οι φτωχοί. Η Ελλάδα είναι μία. Και δεν θα βγούμε από την κρίση αν δεν ενώσουμε τις δυνάμεις μας και αν δεν αντιληφθούμε επιτέλους ότι αυτή η προσπάθεια μας αφορά όλους».
Τα παραπάνω τόνισε, καταχειροκροτούμενος από τους βουλευτές τις αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο Κυριάκος Μητσοτάκης σήμερα στην βουλή.
Καμιά εντύπωση. Είναι συνεπέστατος στις ακραίες νεοφιλελεύθερες απόψεις που πρεσβεύει και συνοψίζονται στην φράση που είχε πει στο πρόσφατο παρελθόν: «Δεν τρέφω αυταπάτες για μια κοινωνία χωρίς ανισότητες, κάτι τέτοιο είναι αντίθετο στην ανθρώπινη φύση, όσοι το επιχείρησαν καταστρατήγησαν τελικά την ίδια τη δημοκρατία και τα ατομικά δικαιώματα».
Τότε είχε ομολογήσει ότι ονειρεύεται μια κοινωνία με χαρακτηριστικά ζούγκλας και μια κυβέρνηση που θα συντηρεί και θα αναπαράγει ένα σύστημα όπου θα επικρατεί το «δίκαιο του ισχυρότερου» και η «επιβίωση του καταλληλότερου»,
Σήμερα προχώρησε λίγο περισσότερο. Ανακάλυψε ότι όλοι/ες που ζούμε σ’ αυτή την χώρα έχουμε τα ίδια συμφέροντα και πρέπει να «ενωθούμε» για να «βγούμε απ’ την κρίση».
Κάπως καθυστερημένη όμως αυτή η φλασιά του Κυριάκου γιατί αυτό το είχε διαπιστώσει ο ομοϊδεάτης του Κ. Λάσκαρης από το 1976. Πιθανόν, οι μεγαλύτεροι σε ηλικία, να θυμάστε αυτόν τον ανεκδιήγητο υπουργό Εργασία που προωθώντας για ψήφιση τον ακραία αντεργατικό «Νόμο 330» σημείωνε στην εισηγητική του έκθεση ότι δεν υπάρχει πλέον «εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο», ενώ σε δηλώσεις του σε δημοσιογράφους τόνιζε: «Δεν θα επιτρέψομεν την πάλην των τάξεων»!
Κάνει λοιπόν σήμερα ένα χαρμάνι ο Μητσοτάκης, τον άνεργο με τον Βαρδινογιάννη, τον εργάτη της φάμπρικας με τον Λάτση, την απολυμένη από τα market in με την Αγγελοπούλου και βγάζει το πόρισμα ότι «πλούσιοι και φτωχοί» πρέπει να βρεθούμε κάτω απ την ίδια σημαία και να παλέψουμε «να βγούμε απ’ την κρίση».
Γνωστό το ιδεολόγημα που σκοπό έχει να επιδράσει στις συνειδήσεις της εργατικής τάξης και των συμμάχων της ώστε να αποδεχθούν την καπιταλιστική κρίση που βιώνουμε ως κάτι ουδέτερο, αταξικό και άρα υπόθεση όλων των κοινωνικών τάξεων και στρωμάτων, που πρέπει «να βάλουν πλάτη» για να ξεπεραστεί.
Σ’ αυτή την κατεύθυνση ο αρχηγός της Ν.Δ παπαγάλισε την μπαρούφα της «Μιας Ελλάδας», και την παπαριά των «εθνικών στόχων», για να κρύψει την πραγματικότητα η οποία μας λέει ότι με το πρόσχημα της καπιταλιστικής κρίσης οι δυνάμεις του κεφαλαίου έχουν εξαπολύσει μια ολομέτωπη επίθεση στον κόσμο της εργασίας για να μπορέσουν οι πλουτοκράτες να βγουν απ’ την κρίση που οι ίδιοι δημιούργησαν.
(Οι οικονομικές κρίσεις άλλωστε είναι συνυφασμένες με τον καπιταλισμό).
Ανάρτηση από: http://tsak-giorgis.blogspot.gr
