Ένα από τα πολλά θύματα της κυβέρνησης δολοφόνων είναι ο Νίκος Ρωμανός. Το μίσος των νεοδημοκρατών και των υπόλοιπων ναζί είναι απύθμενο. Μίσος άλλα πάνω απ όλα φόβος. Πανικός.
Αλλά γιατί μια κυβέρνηση ένα ολόκληρο κράτος και παρακράτος, ανθρωπόμορφοι βολεμένοι ψυχοφθόροι, τρέμουν ένα παιδί;
Πρώτα απ' όλα γιατί ένοχοι είναι αυτοί. Ο Νίκος υπενθυμίζει την ενοχή τους, τα εγκλήματα τους. Τους θυμίζει την αποτρόπαιη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τα όργανα καταστολής. Ο πατέρας του Α. Γρηγορόπουλου είχε πει πως ο Ν. Ρωμανός ήταν το δεύτερο θύμα των Κορκονέα και Σαραλιώτη. Τους θυμίζει το βασανισμό του. Αλλά γιατί τον βασάνισαν δεμένο; Γιατί έβλεπαν σ' αυτόν τον Αλέξανδρο.
Η δολοφονία Γρηγορόπουλου έριξε τον "θεό" τους τον Καραμανλή. Η δίκαιη οργή του κόσμου για το φόνο, για την ανανδρία, αφύπνισε. Η οργή γκρέμισε τη Νέα Δολοφονία δίνοντας της το χειρότερο αποτέλεσμα μέχρι τότε. Αυτό δεν μπορούν να το δεχθούν. Δεν πρόκειται ποτέ να το συγχωρήσουν.
Τον θέλουν ή γονατιστό ή τουλάχιστο νεκρό.
Είναι ειρωνεία να μας μιλάνε για ληστείες οι κλέφτες των μισθών και των συντάξεων. Κι όχι μόνο. Έκλεψαν τα όνειρα, τη ζωή, εκατομμυρίων νέων. Τα νεοδημοκρατικά σκουλήκια, ευτυχώς είδος προς εξαφάνιση, ψηφίζουν και υποστηρίζουν εγκεφάλους εταιριών δολοφόνων, καταχραστές, απατεώνες ακόμα και φονιάδες. Αυτοί στη βουλή έχουν κάνει ο κάθε ένας χειρότερα κι από όσους είναι σε όλες τις φυλακές. Γιατί αυτοί που ψηφίζουν τα Μνημόνια καταστρέφουν, κάνουν ζημιά σε εκατομμύρια.
Επομένως δεν είναι η παραβίαση του νόμου. Οι ίδιοι άλλωστε και οι ψηφοφόροι τους έχουν κάνει κάθε νόμο ανέκδοτο, κουρελού. Ψηφίζουν για να παραβιάσουν τα όσα ψήφισαν, εκτός βέβαια από τα Μνημόνια, τα μόνα που τηρούν πιστά. Γιατί μη μου πείτε ότι το ρουσφέτι είναι νόμιμο. Πολύ περισσότερο δεν είναι ηθικό...
Είναι η αξιοπρέπεια. Για την ακρίβεια ζηλεύουν! Ένα παιδί τους δίδαξε ήθος. Ένας κρατούμενος! Έφτυσε κατάμουτρα φιέστες και υποκριτικές χειρονομίες. Δεν δέχθηκε να ζητήσει έλεος, δε γονάτισε, όπως γονατίζουν αυτοί σε κάθε ισχυρό. Το θάρρος θέλουν να καταστρέψουν, τη θέληση. Φοβούνται και ζηλεύουν ταυτόχρονα!
Τι θα γίνει, αν κάθε υποταγμένος σηκώσει κεφάλι, υψώσει το ανάστημα του; Ο τύραννος, κάθε τύραννος, κάθε δικτάτορας δεν θέλει κάποιος γενναίος να γίνει παράδειγμα σε άλλους.
Η Αντιγόνη παραβίασε το νόμο του μίσους και θάφτηκε ζωντανή. Άκουσε τη δική της συνείδηση κι η συνείδηση απαγορεύεται στις δικτατορίες. Μπορεί να πουληθεί, αλλά δεν μπορεί να υπάρξει. Οι επαναστάτες του Σπάρτακου σταυρώθηκαν, γιατί ήταν πια ελεύθεροι. Οι κλέφτες στην Τουρκοκρατία, γιατί άραγε ονομάσθηκαν έτσι; Ήταν νόμιμοι; Οι εκτελεσθέντες των ναζί παραβίασαν τους φασιστικούς νόμους του Χίτλερ...
Κάθε άνθρωπος που αντιστέκεται πληρώνει το τίμημα.
Η πρόφαση είναι ίδια: Ο νόμος δηλαδή η εντολή, η διαταγή του κομπλεξικού, που έχει παραβιάζει κάθε ηθική, ώστε να φτιάξει τη νομοθεσία στα δικά του άδικα μέτρα. Αυτό το "υπέροχο" άλλοθι των διεφθαρμένων που μας κυβερνάνε! "Ότι είναι νόμιμο είναι και ηθικό! Και το νόμιμο το καθορίζουμε εμείς!
Κλέβεις την Τράπεζα, είσαι επικίνδυνος.
Σε κλέβει η Τράπεζα; Πάλι επικίνδυνος είσαι!" Με αυτό τον παραλογισμό πορεύονταν και εξακολουθούν να προχωρούν.
Αλλά αυτό που φοβούνται έγινε ήδη. Με τη στάση τους ο κόσμος αρχίζει να σκέφτεται. Ποιός είναι πραγματικά ο παράνομος…
Αναρτηση από: http://tsak-giorgis.blogspot.gr
