Του Νίκου Ντάσιου
Σ’ όλη την μεταπολίτευση όσοι ασχοληθήκαμε με τα κοινά, συναντούσαμε μια άποψη αριστερής προελεύσεως κατά την οποία η ελληνοτουρκική σύγκρουση είναι μια τεχνητή αντιπαράθεση που χρησιμοποιείται από τις πολεμικές βιομηχανίες για ν’ αυξάνουν τις πωλήσεις όπλων, καθώς κι ότι οι πολεμικές συγκρούσεις αποτελούν αστικές διενέξεις για τα συμφέροντα τους που δεν αφορούν τους λαούς, οι οποίοι δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν. Αυτός που ανέτρεψε αυτά τα αφηγήματα είναι ο Ερντογάν, ο οποίος με την ρητορική του σταδιακά μας θύμισε ότι οι πόλεμοι Ελλάδας-Τουρκίας ξεκινούν από το Μάτζικερτ –πολύ πριν την εδραίωση του καπιταλισμού-, ότι ο τουρκικός λαός κανένα πρόβλημα δεν έχει να ζει και να εκμεταλλεύεται περιουσιακά στοιχεία Ελλήνων που κατακτήθηκαν στην Μικρά Ασία, στον Πόντο και στην Κύπρο κι ότι σε αντίθεση με τον Ελληνισμό, στην Τουρκία την απόλυτη εξουσία διαχρονικά είχε ο στρατός και το Κράτος που διατηρείται δια της κατακτήσεως.
Όπως άλλωστε κατέδειξαν σημαντικοί Έλληνες διανοούμενοι, από τον Ψυρούκη έως τον Κονδύλη και τον Γιώργο Καραμπελιά, η ελληνική αστική τάξη, διεθνοποιημένη και εξαρτημένη, ήθελε πάντα τον κατευνασμό βλέποντας την Τουρκία ως πληθυσμιακό μέγεθος που της επέτρεπε ν’ αυξάνει τα κέρδη από τις πωλήσεις και δεν θα είχε πρόβλημα εθνικής υποχώρησης προκειμένου να τα διατηρήσει.
Αντί λοιπόν σήμερα που η Τουρκία με τον πιο επίσημο τρόπο στον ΟΗΕ κατήγγειλε την χώρα μας για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και στην Πράγα επανέλαβε ότι θα «έρθουν νύχτα»…., η επίσημη πολιτική να είναι η πλήρης διακοπή των εμπορικών και τουριστικών ανταλλαγών ώστε να μην δίνουμε ούτε ένα ευρώ για όπλα στην Τουρκία, ο εφοπλιστής κος Θεοδόσης δηλώνει περήφανος «… που για πρώτη φορά θα συνδέουμε δυο κοσμοπολίτικες πόλεις Θεσσαλονίκη και Σμύρνη», εκπληρώνοντας έτσι μετά από 10 χρόνια το όραμα του Γιάννη Μπουτάρη να συνδεθεί ακτοπλοϊκά η Θεσσαλονίκη με την Σμύρνη. Ήταν εκείνη η περίοδος της εθνικής αφέλειας όπου οι Πόντιοι θα επέστρεφαν στην Παναγία του Σουμελά, οι Βορειοελλαδίτες θα σώζονταν οικονομικά από τους ομόδοξους Ρώσους βαρόνους και τους Τούρκους τουρίστες στο σπίτι του Κεμάλ, οι Κύπριοι έκαναν εκδρομές στα κατεχόμενα για να φωτογραφίζουν τα κατακτημένα σπίτια τους κι οι περισπούδαστοι οικονομικοί αναλυτές μας επεσήμαναν ότι η οικονομία θα υπερκεράσει τους αδιέξοδους εθνικισμούς. Σε μια οποιαδήποτε άλλη χώρα του πλανήτη υπό συνθήκες πολεμικής απειλής το εφοπλιστικό κεφάλαιο θα φρόντιζε να επιστρέψει το σύνολο του στόλου του στα ελληνικά ναυπηγεία, που εγκατέλειψε μαζικά την περίοδο της οικονομικής κρίσης επιλέγοντας τα τουρκικά και τα ταϊβανέζικα. Θα όφειλε επίσης να προχωρήσει στην νηολόγηση νέων πλοίων συνδέοντας με χαμηλό κόστος το Βόρειο με το Νότιο αιγαίο και τα ακριτικά μας νησιά. Θα χρηματοδοτούσε εκδόσεις, θα έδινε υποτροφίες ώστε να μάθουν τα νέα παιδιά την ιστορία και να συμβάλλουν στην παραγωγική ανάταξη του τόπου και θα υποστήριζε την ανάδειξη των σημαντικών πολιτιστικών μας μνημείων ώστε ν αποτελέσουν σημείο αναφοράς του ελεύθερου και δημοκρατικού κόσμου. Θα γινόταν δηλαδή από κομπραδόροι και ραντιέρηδες εθνικοί ευεργέτες…
ΠΗΓΗ: https://ardin-rixi.gr/archives/246911
