Του Κυριάκου Κυριακόπουλου
Δεν πρόκειται για μια διαδικασία διεκπεραιωτική κατά την οποία η σκυτάλη απλώς αλλάζει χέρια μεταξύ επίδοξων πρωταγωνιστών, αλλά για κάτι πολύ ευρύτερο που τροποποιεί ολοκληρωτικά τους όρους που διέπουν την ισορροπία ισχύος στον πλανήτη, αλλά και ευρύτερα τους κανόνες του παιχνιδιού σε έναν κόσμο εξόχως ανταγωνιστικό και όπως δείχνουν τα πράγματα πλήρως απορυθμισμένο.
Ήταν λοιπόν απολύτως αναμενόμενο, στο 20ο Συνέδριο του ΚΚΚ, το οποίο ουσιαστικά συμπίπτει με την συμπλήρωση και των 100 χρόνων από την ίδρυσή του, η εναρκτήρια ομιλία του Κινέζου ηγέτη να αποπνεύσει τον δυναμισμό μιας αποφασισμένης υπερδύναμης που ξέρει πολύ καλά τι ζητά και να μην αναλωθεί σε ιδεοληπτικές και ατελεύτητες φλυαρίες. Έτσι και έγινε…
Σε μια ιστορική εποχή που η φυσιογνωμία του Διεθνούς συστήματος επαναπροσδιορίζεται και το ισοζύγιο της Ισχύος θα καθορίσει με αρμοδιότητα πρωταγωνιστική τα διακυβεύματα της επόμενης μέρας, ο Σι Τζινπινγκ δεν έκανε παρά το αυτονόητο. Προσδιόρισε το τετράπτυχο πίσω από το οποίο οφείλει να στοιχηθεί αυτή η μεγάλη χώρα, αν θέλει «να πάρει κεφάλι» στο περιβάλλον της συστημικής σύγκρουσης που προδιαγράφεται ανελέητη.
- Ανάπτυξη…
- Ποιότητα…
- Αυτονομία…
- Ισχύς…
Και όλα αυτά ενταγμένα σε ένα εθνικό όραμα εφάμιλλο του παρελθόντος της και του ιστορικού ρόλου που καλείται να επιτελέσει.
Θα μπορούσε η προσέγγιση του Κινέζου ηγέτη να είναι διαφορετική;;; ΟΧΙ δεν θα μπορούσε. Εκτός εάν δήλωνε αποφασισμένος να οδηγήσει την χώρα του στον απόλυτο γεωπολιτικό ευνουχισμό. Αυτήν την επιλογή ο Σι Τζινπινγκ ΔΕΝ την έκανε.
Απέδειξε ότι έχει πλήρη επίγνωση τριών κρίσιμων δεδομένων και την ιστορική υποχρέωση να τα διαχειριστεί αποτελεσματικά μέσα σε ένα κατάφορα συγκρουσιακό περιβάλλον.
- Της ισχύος του έθνους του…
- Των αδυναμιών του αντιπάλου του…
- Των νέων ευνοϊκών δεδομένων που διαμορφώνονται στην μετασοβιετική εποχή και σπεύδει να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία.
Και κυρίως σπεύδει να το κάνει διατυπώνοντας την αποφασιστικότητά του, προκειμένου να συνειδητοποιήσουν οι πάντες πως τα τετελεσμένα προηγούμενων ετών στα οποία επένδυσε η Κίνα πρωτίστως στην Σινική θάλασσα, θα πρέπει να θεωρούνται αδιαπραγμάτευτα και μη αναστρέψιμα.
Προφανώς η Κίνα έχει και τα δικά της ιδιαίτερα προβλήματα να αντιμετωπίσει ΚΑΙ στην Οικονομία… ΚΑΙ στην οργάνωση της παραγωγής… ΚΑΙ στην κοινωνία. Είναι βέβαιο όμως ότι ουδείς δικαιούται να διεκδικήσει ρόλο πρωταγωνιστή, αν την κορυφαία ιστορική στιγμή κατά την οποία ολόκληρος ο πλανήτης έχει στραμμένα τα βλέμματα επάνω του, αυτός επιλέξει να αναλωθεί σε μίζερες και αδιέξοδες ομφαλοσκοπήσεις.
Για την Κίνα και τον πολιτικά διορατικό ηγέτη της, φαίνεται πως γίνεται αντιληπτό ότι οι «συνασπισμένοι» στρατηγικοί της ανταγωνιστές (ΗΠΑ και ΕΕ) βρίσκονται στο μεταίχμιο μιας βραχείας μεταβατικής περιόδου, μετά το πέρας της οποίας θα κληθούν να πληρώσουν πολύ ακριβά το τίμημα των ολέθριων και ανερμάτιστων επιλογών τους, αναφορικά με τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίστηκαν τα απόνερα του Ουκρανικού. Πρόκειται για ένα κόστος με βαρύτατες συνέπειες στην επίπλαστη δυναμική τους, στην αμφιλεγόμενη συνοχή τους και φυσικά στην στρατηγική τους επάρκεια η οποία χαρακτηρίζεται πρωτίστως από φαινόμενα τυχοδιωκτικού ερασιτεχνισμού και ρεβανσιστικής μικρότητας.
Η επιλογή του Κινέζου ηγέτη είναι να μην αφήσει αυτήν την ευκαιρία να περάσει αναξιοποίητη, και αυτή η αποφασιστικότητα φαίνεται ότι διαπερνά το σύνολο της εναρκτήριας παρέμβασής του στο 20ο Συνέδριο του ΚΚΚ.
Η συνέχεια αναμένεται επί της οθόνης με εξαιρετικό ενδιαφέρον για τους πραγματικά σκεπτόμενους όπως είναι φυσικό.
Υ.Γ. Η ομορφιά της βραδιάς βρίσκεται στο δημοσίευμα του Ριζοσπάστη στο οποίο υπάρχει μια μικρή αναφορά στο γεγονός ενώ δεν υπάρχει ούτε μια αναφορά στο Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα. Αποκαλείται απλώς «κυβερνών κόμμα» κι εκεί τελειώνει όλη η ομορφιά. Είναι φανερό πως δεν θα τους συγχωρήσουν ποτέ το γεγονός ότι το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα επέλεξε στο 20ο Συνέδριό του να ασχοληθεί με όραμα ισχύος και όχι με ιδεοληπτικές απεραντολογίες για διεθνισμούς και για τα δικαιώματα των προσφύγων…
Ανάρτηση από: http://www.dromosanoixtos.gr/
