Το blog του Βύρωνα: Το ΙΡΑΝ και ο πληροφοριακός ζόφος της αυτοκρατορίας

Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2022

Το ΙΡΑΝ και ο πληροφοριακός ζόφος της αυτοκρατορίας

Του Νίκου Μωραΐτη

Μία ειλικρινής απορία

Αναρωτιόμαστε, τίποτα δεν έχει μείνει ως διδάγματα της πρόσφατης ιστορίας στο κομμουνιστικό κίνημα; Έπειτα από τόσες πορτοκαλί επαναστάσεις, τόσα δυτικά πραξικοπήματα μέρα μεσημέρι, τέτοια αποκάλυψη των δικτύων χρηματοδοτήσεων – μκο – στρατολογήσεων προθύμων, τι έχει μείνει πίσω ως παρακαταθήκη για την αξιολόγηση των «αυθόρμητων» εξεγέρσεων στο εξωτερικό για τις οποίες μαθαίνουμε κυρίως μέσω της ευγενικής χορηγίας των ΜΜΕ μας;

Εντάξει, ακούμε πολλά για την λίστα Πέτσα, κανείς όμως δεν μιλάει για το εμφανές εμπάργκο των εναλλακτικών απόψεων στη γεωπολιτική της διάσταση. Είναι γνώρισμα ενός ιδιότυπου ρατσισμού, λιγότερο χοντροκομμένου – περισσότερο εκλεπτυσμένου να αντιμετωπίζονται οι επίσημες απόψεις των κρατών που δεν εντάσσονται στο δυτικό κανόνα, ως άνευ λογικής, παράλογες. Πιο παλιά θα έλεγαν ότι η δύση διέπεται από κάποια βιολογική ανωτερότητα, ενώ τώρα δεν σταματάνε να λιβανίζουν από το πρωί μέχρι το βράδυ τον κόσμο με τις θεωρίες ότι τα κράτη της ανατολής είναι δικτατορικά, ανελεύθερα και σκοταδιστικά.

Αυτές οι γενικές εντυπώσεις χρειάζονται και τα απαραίτητα γεγονότα για να ενδυναμωθούν. Χρειάζονται ιρακινά όπλα μαζικής καταστροφής, θερμοκοιτίδες στο Κουβέιτ, χημικά όπλα στη Γκούτα για να δημιουργήσουν μία τόσο μεγάλη αηδία στους Δυτικούς ώστε -πλάι στην οικονομική εξαγορά της συνείδησης τους- να επιτρέψουν στρατιωτικές επεμβάσεις, αεροπορικούς αποκλεισμούς και πραξικοπήματα

Όταν λοιπόν σκάνε παρόμοιες ιστορίες, δεν θα έπρεπε να χτυπάνε καμπανάκια; Έστω και με τη μορφή μίας καχυποψίας, ενός προβληματισμού, μίας ανησυχίας; Ή μήπως απλώς δεν τους νοιάζει, γιατί θεωρούν ότι το κλειδί για την επανάσταση δεν βρίσκεται στην κατανόηση των κινήσεων του αντιπάλου, αλλά κρύβεται κάπου μέσα μας, στις καθημερινές μας εξουσιαστικές πρακτικές που πρέπει να αποκαθάρουμε ως σωστοί κομμουνιστο-προτεστάντες [1];

Στο βαθμό όμως που η μεθοδολογία των πορτοκαλί επαναστάσεων δεν έχει ενταχθεί στο σχήμα για το πως λειτουργεί ο κόσμος, δυστυχώς η αριστερά θα είναι διαρκώς χαμένη στα προσχήματα που παρουσιάζει κάθε φορά ο ιμπεριαλισμός για να προωθήσει τα σχέδια του.

Τι διακυβεύεται γενικά στο Ιράν;

Ο καθένας τοποθετεί το δικό του πλαίσιο στο πως καταλαβαίνει το ξέσπασμα κοινωνικών εξεγέρσεων. Ούτε λίγο ούτε πολύ, όσοι υιοθετούν άκριτα το αφήγημα της Δύσης για τις διαδηλώσεις ισχυρίζονται το γνωστό σχήμα που λέει ότι το Ιράν είναι ένα καταπιεστικό καθεστώς που ασκεί μόνιμη πίεση στις γυναίκες και τις μειονότητες και πως για αυτό το λόγο πραγματοποιήθηκε η εξέγερση. Το Ιράν θεωρείται πως είναι ένα καζάνι που βράζει και βρίσκεται στα πρόθυρα της επανάστασης. Παρά την δυτική αυτοαναφορικότητα, τον οριενταλισμό της παραπάνω αφήγησης, που τσαλαπατάει μάλιστα και τις ίδιες τις γυναίκες του Ιράν, πάνω κάτω αυτή είναι η ιστορία τους.

Για εμάς είναι όμως άλλο το πλαίσιο. Το Ιράν βρίσκεται μονίμως σε ένα καθεστώς οικονομικής, πολιτικής και στρατιωτικής πίεσης από τη συλλογική Δύση. Δεν είναι άγνωστο το γεγονός ότι η ισλαμική δημοκρατία του Ιράν βρίσκεται υπό το καθεστώς τεράστιων κυρώσεων από τη Δύση εδώ και πολλές δεκαετίες. Ιδίως τα τελευταία χρόνια, το Ιράν βρίσκεται στις χώρες με τις περισσότερες κυρώσεις πλάι στη Ρωσία, τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κορέας και φυσικά την Κούβα. Για αυτές τις επιθέσεις έχει γίνει ανοιχτά ανάληψη ευθύνης από στελέχη της αμερικανικής κυβέρνησης, όπως ο Richard Nephew [2], ο οποίος καυχιόταν ότι κατάφερε να οδηγήσει το Ιρανικό ΑΕΠ από 3% αύξηση σε σμίκρυνση το 2011-12 κατά 6,6 μονάδες, να διατηρήσει την ανεργία και τον πληθωρισμό, όπως και να υποβαθμίσει την αξία του νομίσματος τρείς φορές. Ο κυνικός οικονομικός δολοφόνος ανέφερε ότι σκοπός τους ήταν η όξυνση της ανισότητας και της φτώχειας προκειμένου ο μέσος Ιρανός να μην μπορεί να αγοράσει καν αναγκαία φάρμακα και ιατρικό εξοπλισμό, για να δημιουργηθούν συνθήκες λαϊκής αναταραχής. Όπως επιβεβαιώνει και η ειδική ερευνήτρια του ΟΗΕ Alena Douhan [3], οι κυρώσεις ασκούν τεράστια πίεση κυρίως στο λαό του Ιράν συμβάλλοντας στην επισιτιστική ανασφάλεια και σε σημαντική έλλειψη φαρμάκων.

Η αποτύπωση του Richard Nephew σε ιρανική εφημερίδα

Αυτές οι κυρώσεις είναι το τίμημα που πληρώνει για να μην λεηλατείται ο εθνικός του πλούτος από τα δυτικά πολυεθνικά κοράκια. Είναι το κόστος που πληρώνει για το εθνικοποιημένο της πετρέλαιο, το οποίο αξιοποιείται για τα διατήρηση της εθνικής της ανεξαρτησίας, της οικίας της πολιτισμικής ταυτότητας και όχι την άλωση της από τον δυτικό πολιτιστικό ιμπεριαλισμό, και την εξασφάλιση ενός καλύτερου κοινωνικού συμβόλαιού, έναντι της κατάστασης που βίωνε η χώρα επί του Σάχη. Επί του τελευταίου, το Ιράν αποτελούσε τη πίσω αυλή της αυτοκρατορίας, με τις αμερικάνικες και δυτικές πολυεθνικές να καταληστεύουν το πλούτο του, και αφήνοντας τη συντριπτική μάζα του πληθυσμού σε συνθήκες ακραίας φτώχειας, αγραμματοσύνης και όλων των τυπικών γνωρισμάτων μίας αποικισμένης χώρας. Οι κυρώσεις με τίποτα δεν έχουν να κάνουν με το Ισλάμ ή το θεοκρατικό χαρακτήρα του καθεστώτος, όπως άλλωστε μας δείχνει και το παράδειγμα της Σαουδικής Αραβίας. Οι δικαιολογίες που χρησιμοποιούν οι Δυτικοί για τις κυρώσεις αφορούν την θεωρούμενη ανάπτυξη πυρηνικού [4] προγράμματος από την Ισλαμική Δημοκρατία. Όμως το Ιράν έχει πολλαπλώς συμμορφωθεί με τις παράλογες απαιτήσεις των Αμερικάνων, οι οικονομικές κυρώσεις [5] παραμένουν και αυξάνονται.

Το Ιράν είναι ο βασικός λόγος που υπάρχει ακόμα Παλαιστινιακή αντίσταση. Την στιγμή που οι αραβικές χώρες εγκαταλείπουν τον αγώνα για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης, το Ιράν συνεχίζει να στηρίζει με πόρους και δυναμικό τον δίκαιο εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα που πραγματοποιεί η Παλαιστίνη. Αλλά και φυσικά την Συρία, την Χεζμπολλά, τους Χούθις στην Υεμένη, τις στηριζόμενενες από το Ιράν πολιτοφυλακές του Ιράκ. Ας μην ξεχνάμε ποτέ ότι χωρίς το Ιράν το ISIS δεν θα μπορούσε ποτέ να είχε ηττηθεί και θα είχαμε μία δεύτερη -χειρότερη- Σαουδική Αραβία στο κέντρο του αραβικού κόσμου. Σε όλα αυτά τα κρίσιμα μέτωπα, το Ιράν αποτέλεσε ένα κρίσιμο κορμό του άξονα της Αντίστασης, απέναντι σε όλα τα αμερικανοκίνητα πραξικοπήματα τα οποία έσπειραν το θάνατο στη Μέση ανατολή για περίπου 40 χρόνια. Όσο παράξενο και αν ακούγεται στους δυτικούς υπερεπανασταταράδες το Ιράν στάθηκε περισσότερο διεθνιστικό στη Μέση ανατολή από οποιαδήποτε άλλη δύναμη. Αν δεν είμαστε ηθικολόγοι, με το να αποζητούμε την καθαρότητα στις προθέσεις, αλλά άνθρωποι της πράξης, το Ιράν έχει προσφέρει την μεγαλύτερη διεθνιστική αλληλεγγύη στη διαφύλαξη της ακεραιότητας και της ανεξαρτησίας αυτών των λαών πολεμώντας τους αντιπροσώπους του ΝΑΤΟ.

Εκτός αυτών, το Ιράν βρίσκεται τα τελευταία χρόνια σε μία διαδικασία περαιτέρω πολιτικής συνεργασίας με τα υπόλοιπα ασιατικά κράτη. Η συμμετοχή του στο σύμφωνο της Σαγκάης [6], το άνοιγμα μεγάλων οικονομικών συνεργασιών με την Ρωσία [7] και τη Κίνα [8], η προώθηση των δεσμών επικοινωνίας και ανταλλαγής με τα γειτονικά κράτη (πχ Ουζμπεκιστάν), όλα αυτά αποτελούν γνωρίσματα μίας ανερχόμενης οικονομικής ενοποίησης της ευρασίας, και ανεξαρτητοποίησης από τα δεσμά της αυτοκρατορίας. Για παράδειγμα, το Ιράν [9] πρόσφατα στήριξε τη προσπάθεια της αποδολαριοποίησης των παγκόσμιων εμπορικών σχέσεων, μία κίνηση που την φέρνει ενάντια στα οικονομικά συμφέροντα των ΗΠΑ.

Για όλους αυτούς τους λόγους η αυτοκρατορία έχει θέσει το Ιράν στο στόχαστρο πολλές φορές. Οι ΗΠΑ έχουν εξαπολύσει ουκ ολίγες φορές σημαντικές απειλές [10] εναντίον της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας προτείνοντας μάλιστα και διαφορετικά σενάρια αποσταθεροποίησης. Όπως ανέδειξε το the new atlas [11], το Brookings [12] έχει εδώ και 13 χρόνια προτείνει διαφορετικά μοντέλα σωφρονισμού του Ιράν, μεταξύ άλλων την εισβολή, τον βομβαρδισμό των πυρηνικών της εγκαταστάσεων, την υποστήριξη μίας Ισραηλοιρανικής σύγκρουσης, την οργάνωση μίας πορτοκαλί επανάστασης μέσω λαϊκών διαμαρτυριών, την υποστήριξη μειονοτήτων ή πολιτικών αντιπολιτεύσεων του Ιράν, την οργάνωση ενός πραξικοπήματος και άλλα. Ανεξαρτήτως λοιπόν μίας συγκριτικής ανάλυσης της θέσης των γυναικών στην ιρανική και στις δυτικές κοινωνίας (που δεν θα έβγαζε αναγκαστικά μπροστά τους δυτικούς), όταν η Δύση μιλά για τις γυναίκες στο Ιράν, δεν το κάνει για να τις ελευθερώσει. Η δύση έχει υλικό συμφέρον από την καταλήστευση και την πολιτική εξουδετέρωση του κράτους που βρίσκεται στο κέντρο της ανερχόμενης ευρασίας. Επομένως κάθε φορά που μιλά για αυτό, εμείς οφείλουμε τουλάχιστον να είμαστε καχύποπτοι για τις επιδιώξεις της.

Δείξε μου τον φίλο σου να σου πω ποιος είσαι

Ένας από τους βασικούς μύθους στην αριστερά είναι ότι τα κινήματα δεν έχουν καθοδηγητές. Νομίζουν ότι η πολιτική πράξη είναι το συσσωρευμένο αποτέλεσμα των κοινωνικών αιτιών, αφήνοντας έτσι στην άκρη το ως τι παλεύει κάποιος, για ποιο σκοπό, με ποιους συμμάχους και σύμβολα. Νομίζει ότι το πεζοδρόμιο για κάποιο λόγο της ανήκει, γιατί ο δικός της κόσμος χρησιμοποιεί αυτή τη μορφή πάλης. Ακόμα χειρότερα, τα τμήματα της αριστεράς που έχουν μεθύσει στο μεταμοντέρνο θεωρούν ούτε λίγο ούτε πολύ πως ο πολιτικός αγώνας είναι το άθροισμα των βιωμάτων κάποιων ανθρώπων σαν να ήταν μία κατσαρόλα που βράζει.

Εμείς δεν είμαστε με όλους όσους εξεγείρονται ντε και καλά. Ακόμα και αν κάποιος είναι αδικημένος και έχει κάθε λόγο να θέλει να παλέψει, η μετατροπή της αδικίας σε πολιτική συνιστά μίας μορφής άρση της αδικίας. Το πολιτικό κίνημα δεν επιδιώκει να ικανοποιήσει τον αδικημένο ή να ενσκήψει στα τραύματα του και να τα φροντίσει. Όχι, το πολιτικό κίνημα επιδιώκει βασικά την νίκη και όχι να διαχειριστεί ψυχοθεραπευτικά τα θύματα του καπιταλισμού και του ιμπεριαλισμού. Το μεταμοντέρνο κυρίως βλέπει τον καταπιεζόμενο και τον αγωνιζόμενο ως τραύμα, δηλαδή κάποιον που μπαίνει στον αγώνα για να τα βρει με τον εαυτό του και το παρελθόν του, σαν να ήταν κάποια χολιγουντιανή ταινία. Για αυτό και κάθονται και ακούνε τον οποιοδήποτε έχει μία λίγο συγκινητική ιστορία, μπας και μπορέσουν να διασώσουν το ξεχωριστό βιωματάκι του, να αποκαλύψουν την αορατοποίησή του. Πώς τα φέρνει όμως η τύχη και μόνο ακούνε τους διαπιστευμένους ψεύτες, επιτρέποντας έτσι στους εαυτούς του να αλώνονται από την ιμπεριαλιστική προπαγάνδα και έτσι να γίνονται ιδιότυπα πολιτικά ζόμπι της αυτοκρατορίας στο κέντρο της Αθήνας;

Στη βάση λοιπόν των παραπάνω ας δούμε κάποια στοιχειώδη πράγματα όσον αφορά την εξέγερση στο Ιράν. Αρχικά ας δούμε ποιοι είναι αλληλέγγυοι απέναντι στους αγώνες στο Ιράν για το τι συμβαίνει εκεί, ποιοι χαίρονται με αυτές τις διαδηλώσεις. Μία μικρή έρευνα στα ιντερνετικά σαλόνια των σημαντικότερων δυτικών μέσων μαζικής ενημέρωσης που εκφέρουν το λόγο της αυτοκρατορίας βγάζει μία -όχι και τόσο απροσδόκητη- ομοφωνία. Το BBC [13], το Reuters [14], η Washington Post [15], το Time [16], το France24 [17] όλα τα καλά παιδιά δηλαδή, από θεσμούς της νομιμότητας και της κανονικότητας, μετατράπηκαν σε φλογεροί επαναστάτες υπέρ του δικαίου στο Ιράν. Όπως επίσης και η επίσημη αμερικάνικη κυβέρνηση, η ευρωπαϊκή ένωση και άλλοι φορείς της αυτοκρατορίας. Πέραν αυτών βέβαια, παρέα διαδηλώνουν οι Ιρανοί Αμερικάνοι για ένα ελεύθερο Ιράν [18], το κέντρο για τα ανθρώπινα δικαιώματα στο Ιράν [19], το οποίο μεταξύ άλλων ζητά άμεση στρατιωτική επέμβαση της Δύσης στο Ιράν. Προβληματίζει καθόλου τους εν Ελλάδι αλληλέγγυους στις διαδηλώσεις η αλληλεγγύη αυτών -και όχι μόνο-των μέσων; Απέναντι σε ποιους ακριβώς αποτείουν χείρα φιλίας και αλληλεγγύης τα δυτικά κοράκια; Απευθύνονται γενικά σε κάποιες γυναίκες διαδηλώτριες ή στα πολιτικά υποκείμενα που οργανώνουν αυτές τις διαδηλώσεις; Και σε τελική ανάλυση τι άποψη έχουν αυτές οι οργανώσεις για την γεωπολιτική στρατηγική του Ιράν απέναντι στην αυτοκρατορία; Ή μήπως δεν έχουν καταλάβει οι πρεσβείες και οι κυβερνήσεις της Δύσης τι συμβαίνει στο Ιράν και ξέρουν οι κάθε είδους «αλληλέγγυοι»;; Μήπως είναι λάθος οι ημερήσιες αναφορές των πρεσβειών και δεν έχουν καταλάβει τι είδους εξέγερση συμβαίνει στο κουρδικό Ιράν; Ή απλά ορισμένοι έχουν χάψει το αφήγημα που τους έχει σερβιριστεί;

Είναι γυναίκες αυτές που διαδηλώνουν;

Ας επιστρέψουμε όμως στα γεγονότα. Η πιο πόπ αφήγηση ισχυρίζεται ότι με αφορμή τον θάνατο της Αμινί, ξεχύθηκε ένα πλήθος διαδηλωτών με σκοπό να χτυπήσει το θεοκρατικό καθεστώς του Ιράν και τα καταπιεστικά μέτρα κατά των γυναικών. Αρχικά είναι ιδιαίτερα αμφισβητίσιμο το κατά πόσον αυτές οι διαδηλώσεις αφορούν ολόκληρο το Ιράν. Φαίνεται πως ο κύριος όγκος τους είναι συγκεντρωμένος στο ΒΔ Ιράν, δηλαδή το κούρδικο κομμάτι του Ιράν. Πέραν αυτού είναι αρκετοί όμως εντός του αντι-ιρανικού αγώνα που σπεύδουν να τονίσουν τον κουρδικό χαρακτήρα του κινήματος[i]. Οι διαδηλώσεις αλληλεγγύης σε πολλές χώρες έχουν τις σημαίες [20] των πεσμεργκά κούρδων, όπως και επίσης σημαίες του Σάχη. Αλλά δεν χρειάζεται να πάμε και μακριά καθώς ήδη μερικές μερίδες εντός του «κινήματος» γκρινιάζουν επειδή υποβαθμίζεται ο κουρδικός χαρακτήρας [21] έναντι του έμφυλου του χαρακτήρα.

Οι ιρανοί διαδηλωτές στη Χάγη στηρίζουν Παχλαβί

Διαδηλωτές στη Στοκχόλμη με σημαίες του Σάχη και του ΜΕΚ

Όσο όμως οι διαδηλώσεις συνεχίζονταν, μία από τις ένοπλες κουρδικές οργανώσεις του Ιράν, το PJAK [22] κάλεσε σε συσπείρωση και συντονισμό όλων των «δημοκρατικών οργανώσεων και κομμάτων» του Ιράν με σκοπό την μετατροπή των διαδηλώσεων σε επανάσταση, με την οργάνωση τοπικών «πολιτοφυλακών», συγκέντρωση όπλων κλπ[ii]. Ο πολιτικός αρχηγός [23] του PJAK έχει βρει καταφύγιο στη Γερμανία έχοντας μάλιστα λάβει μάλιστα και την γερμανική ιθαγένεια. Πως έγινε πάλι αυτό; Μήπως κατάφερε να κοροϊδέψει το γερμανικό κράτος, και ως άλλος Λένιν θα επιστρέψει στη πατρίδα του για να πολεμήσει και ενάντια στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό; Άλλο ένα αντιπολιτευτικό κουρδικό κόμμα, το Κόμμα Κομάλα του Ιρανικού Κουρδιστάν, κατηγορεί μάλιστα την κυβέρνηση των ΗΠΑ και τον ελεύθερο κόσμο για ολιγωρία [24], την στιγμή που θα έπρεπε να πιέζει ακόμα περισσότερο με κυρώσεις και απειλές. Το Kurdistan Freedom Party (PAK) επίσης έχει λάβει επίσημα εξοπλισμό και εκπαίδευση [25] από τις ΗΠΑ.

Ο Abdul Rahman Haji Ahmadi, πολίτης της Γερμανίας, ηγέτης του PJAK.

Αυτές οι οργανώσεις πραγματοποίησαν μία επιχείρηση μεταφοράς όπλων στο βορειοδυτικό Ιράν, που είχε και τον μεγαλύτερο όγκο των διαδηλωτών. Ως απάντηση σε αυτό οι Φρουροί της Επανάστασης [26] πραγματοποίησαν και ένα μπαράζ επιθέσεων [27], με αποτέλεσμα σημαντικές απώλειες μελών του Kurdistan Freedom Party (PAK), του Kurdistan democratic Party of Iran (KDPI), του PJAK και του κόμματος Komala. Άναλογες επιχειρήσεις πραγματοποιήθηκαν και στα σύνορα με το Αζερμπαϊτζάν [28]. Αναφορές υπάρχουν επίσης και για ανάλογες επιχειρήσεις ουαχαμπιτών τακφιριστών [29] (τύπου ISIS) στα βορειοδυτικά και νοτιοανατολικά σύνορα.

Παράλληλα με αυτό η κυβέρνηση του Ιράν πραγματοποίησε επίσημη διαμαρτυρία [30] στη κυβέρνηση του Ιρακινού κουρδιστάν να περιορίσει τις δραστηριότητες των ένοπλων ομάδων της περιοχής όπως και να διώξει του ισραηλίτες πράκτορες που βρίσκονται στη περιοχή. Πέραν των κουρδικών οργανώσεων, η επίσημη ιρανική κυβέρνηση έχει επίσης ισχυριστεί ότι έχουν συλληφθεί 49 μέλη της ΜΕΚ, μίας αριστερής οργάνωσης η οποία έχει επίσης χρηματοδοτηθεί από τις ΗΠΑ. Περίεργο λοιπόν να τονίζεται ο αποκλειστικά γυναικείος χαρακτήρας πλευρών του «κινήματος». Περισσότερο θυμίζει κάποιους υπέργηρους διοικητικούς υπαλλήλους του Λάνγκλει, Βιργινίας παρά απλώς… «γυναίκες».

Άλλος ένας πολιτικός πρόσφυγας, ένα θύμα των καταπιεστικών μουλάδων, ο τέως πρίγκηπας Παχλαβί

Πληροφοριακός ζόφος

Πρόσφατα αποκαλύφθηκε ένα σκάνδαλο [31] που ενέπλεκε άμεσα το αμερικανικό πεντάγωνο σε μία αποστολή διαμόρφωσης της κοινής γνώμης μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Αυτή η αποστολή όμως αφορούσε το Ιράν, το Λίβανο, τη Ρωσία και άλλες κεντροασιατικές χώρες. Οι πράκτορες που ανέβαλαν αυτό το έργο οικοδόμησαν ένα σύστημα αυτοματοποιημένης δημιουργίας προφίλ στο facebook, Instagram, twitter κα, με σκοπό τη διάχυση φιλοαμερικανικών θέσεων, και την συκοφάντηση της πολιτικής της «Ρωσίας, της Κίνας, του Ιράν, του Αφγανιστάν, της Υεμένης, της Συρίας, του Λιβάνου όπως και υποομάδων του Ιράκ και της Σαουδικής Αραβίας». Το σκάνδαλο ερευνήθηκε από τα δυο ερευνητικά κέντρα Graphika και Stanford Internet Observatory.Πόσα όμως αντίστοιχα πρότζεκτ πρέπει να συμβαίνουν αυτή τη στιγμή που μιλάμε;

Η εφημερίδα Kayhan θέτει τον εξής ενδιαφέροντα συλλογισμό [32]. Αυτή τη στιγμή το Twitter έχει περίπου 206εκ ενεργούς χρήστες [33] που το χρησιμοποιούν σε καθημερινή βάση και περίπου 314 γενικώς χρήστες [34]. Η διάδοση του χάσταγκ για την Αμινί έπιασε τα 100 εκατομμύρια retweets. Δηλαδή θεωρητικά περίπου το μισό με ένα τρίτο του τουίτερ συζητούσε για τον θάνατο της Αμινί. Την ίδια στιγμή όμως όλο το φαρσόφωνο τούιτερ (δηλαδή και εκτός Ιράν) αντιστοιχεί σε μόλις 3,3 εκ [35] χρήστες. Το ιράν δεν βρίσκεται καν στις πρώτες 20 χώρες σε χρήστες της πλατφόρμας. Συνολικά το φαρσοφωνο τουίτερ έχει παράξει 538 εκ τούιτς, εκ των οποίων το μισό αφορά συζητήσεις για την επιστήμη. Αν λοιπόν το φαρσόφωνο τούιτερ είναι 3,3 εκ χρήστες, ποιοι είναι οι υπόλοιποι από τα 100 εκατομμύρια που έκαναν retweets; Το πιθανότερο έως βέβαιο σενάριο είναι ότι είναι μη φαρσόφωνοι ή απλώς bots του Πενταγώνου.

Τέτοιες αποστολές δεν είναι σπάνιες καθώς και στο παρελθόν έχουν αποκαλυφθεί παρόμοιες [36]. Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι παρόμοιες εκστρατείες έγιναν και με την Cambridge Analytica για την εκλογή Τραμπ, όπως και από τις Εγγλέζικες μυστικές υπηρεσίες για την συκοφάντηση ομάδων που ήταν εναντίον των λοκντάουν [37] την περίοδο του κορονοϊού. Πέραν αυτών των psy-ops, το αμερικανικό βαθύ κράτος είχε εμπλακεί στο παρελθόν και με πιο ειδικές επιχειρήσεις διείσδυσης εντός του κομμουνιστικού και του αναρχικού κινήματος, φτιάχνοντας ψεύτικα περιοδικά και οργανώσεις [38] προκειμένου να μειώσουν την ισχύ και την επιρροή των αντιιμπεριαλιστικών οργανώσεων στις ΗΠΑ.

Με άλλα λόγια η αυτοκρατορία επιδιώκει συνειδητά να εγκαθιδρύσει ένα σύστημα παγκόσμιας μεθόδευσης στη ροή της πληροφορίας. Δεν είναι μόνο η λίστα Πέτσα που καθοδηγεί τον πληροφοριακό μας ζόφο, αλλά και όλα αυτά τα πρότζεκτ χαλιναγώγησης της πληροφορίας για την διάχυση φιλο-ιμπεριαλιστικής προπαγάνδας. Χιλιάδες μποτάκια και ψεύτικα προφίλ να διαχέουν την πληροφορία που θέλουν όποτε το θέλουν. Και μάλιστα φαίνεται ότι όλοι αυτοί πολλές φορές ενδύονται μία αριστερή ή μια προοδευτική [39] φάτσα για να περάσουν το τελικό τους μήνυμα. Η συνεργασία με τον ιμπεριαλισμό δεν είναι απλώς μία ευκαιριακή λήψη όπλων ή χρημάτων. Αντιθέτως συνιστά πολιτική αλλοίωση του περιεχομένου του αγώνα, επαναπρογραμματισμό των οργανώσεων σε όργανα πορτοκαλί επαναστάσεων και επιτρέπει το άνοιγμα του κόσμου του αγώνα προς την ιμπεριαλιστική προπαγάνδα. Στη συνέχεια αυτές οι μαριονέτες του ιμπεριαλισμού χρησιμοποιούνται και για το ζύμωμα του κόσμου στη δύση.

Είναι μάλλον η έκφραση ενός κάποιου επαρχιωτισμού, που στην αριστερά λαμβάνει τη μορφή της αδυναμίας κατανόησης του παγκόσμιου χαρακτήρα της σύγχρονης ταξικής και της ιδεολογικής πάλης. Αν δεν μπορέσουμε να συλλάβουμε την οργάνωση του πληροφοριακού αγώνα (δηλαδή από που τις τρώμε), δεν θα μπορέσουμε να συγκροτήσουμε ποτέ ένα κίνημα ταξικής ανεξαρτησίας. Ήδη από την πληροφορία που θα αναμασάμε, οι βάσεις της συζήτησης θα καθορίζονται από τις σταθερές και τα δεδομένα που θα θέτει ο ιμπεριαλισμός. Αν δεν μπορέσουμε να απομακρύνουμε όλα αυτά τα ζιζάνια από πάνω μας, να δούμε τη μεθοδολογία τους, το πολιτικό τους σκεπτικό και τα συμπεράσματα τους, τότε δυστυχώς δεν θα καταφέρουμε να ανεξαρτητοποιηθούμε από την ήπια διαμόρφωση γνώμης που πραγματοποιούν.

Αρχικά συμπεράσματα

Φαίνεται πως τα υπολείμματα του Σάχη, οι χρηματοδοτημένοι από την Αμερική αριστεροί Ιρανοί, και οι κουρδικές οργανώσεις έχουν δώσει δυναμικά το παρόν τους στις τελευταίες πολιτικές εξελίξεις. Όλοι αυτοί αποτελούν ένα σύνολο επιλογών τις οποίες έχει στηρίξει η Αυτοκρατορία με σκοπό να ασκήσει πίεση ή ακόμα και να ανατρέψει το Ιράν για τους λόγους που αναφέραμε προηγουμένως

Στη βάση των παραπάνω ο ισχυρισμός ότι το κίνημα στο Ιράν αποτελείται από γυναίκες με σκοπό την απελευθέρωση των γυναικών από τα πατριαρχικά δεσμά, ελέγχεται ως τουλάχιστον αναληθής. Είναι σαφές ότι εκτός Ιράν αυτοί έχουν την πολιτική ηγεμονία του «κινήματος» που ξέσπασε με αφορμή το θάνατο της Μαχσά Αμίνι. Παράλληλα βλέπουμε και σημαντικές ενδείξεις έντονης παρουσίας τους και στο εσωτερικό των διαδηλώσεων, πράγμα το οποίο μας θέτει αναγκαστικά σε μία θέση περίσκεψης με το συγκεκριμένο κίνημα. Προς το παρόν δεν γνωρίζουμε αν στις διαδηλώσεις συμμετέχουν και ομάδες, οι οποίες ναι μεν επιδιώκουν τη σύγκρουση με καταπιεστικές πολιτικές, αλλά ταυτόχρονα δεν ανέχονται να συγκατοικούν πολιτικά με όλους αυτούς τους πράκτορες της παγκόσμιας αντίδρασης. Αυτό θα κριθεί στο μέλλον από την κατεύθυνση του κινήματος. Η πολιτική συγκατοίκηση με όλες αυτές τις μερίδες αποτελεί ένα θανάσιμο σφάλμα εκ μέρους της Ιρανικής και παγκόσμιας αριστεράς. Όλοι αυτοί έχουν θέσει εκ των πραγμάτων τον εαυτό τους, στην ουρά της αυτοκρατορίας διότι η προοπτική τους δεν είναι ένα «ελεύθερο Ιράν», αλλά ένα διαλυμένο, βομβαρδισμένο Ιράν όπως είναι τώρα η Συρία, η Λιβύη και το Ιράκ.

Μια επιχείρηση πολιτικού canceling

Πριν από λίγες ημέρες ο κομμουνιστής και αντιιμπεριαλιστης Π. Παπαδομανωλάκης στοχοποιήθηκε από έναν Ιρανό «δημοσιογράφο» που κατοικεί στην Ελλάδα για μία ανάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που αφορούσε το θάνατο της Mahsa Amini. Ο συγκεκριμένος Ιρανός ισχυρίζεται ότι εργάζεται για το Radio Zamaneh [40] και παλαιότερα για το ΜΜΕ Khodnevis [41]. Το Radio Zamaneh έχει ως έδρα του το Άμστερνταμ [42], και ισχυρίζεται ότι «τηρεί τις διεθνείς δημοσιογραφικές αρχές της αντικειμενικότητας, της ακρίβειας και της αμεροληψίας. Στην επιλογή «σπόνσορες [43]» διαβάζουμε ότι το Radio Zamaneh, χρηματοδοτείται από το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών (State Department), το περίφημο NED, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Καναδικό Υπουργείο Εξωτερικών καθώς και άλλους.

Τι άλλο πρέπει να ειπωθεί για τον συγκεκριμένο «πολιτικό πρόσφυγα»; Ο άνθρωπος πρακτικά εργάζεται για το υπουργείο εξωτερικών των ΗΠΑ. Τι αξιοπιστία έχουν τα λεγόμενά του για το τι συμβαίνει στο Ιράν; Μήπως δεν ισχύει ότι εργάζεται για το Radio Zamaneh; Τότε γιατί το έχει βάλει ο ίδιος στα μέσα κοινωνικής του δικτύωσης, ελεύθερα και προσβάσιμα από τον καθένα;

Τι καθιστά λοιπόν αυτό το δεδομένο όλους όσους πιστεύουν τους ισχυρισμούς του; Είναι αποπλανημένοι άνθρωποι, που τους κορόιδεψε ένας τρίκστερ; Μα πως γίνεται να τους κορόιδεψε, από την στιγμή που αυτές οι πληροφορίες που δημοσιεύουμε εδώ, είναι δημόσιες και εύκολα προσβάσιμες για τον οποιοδήποτε με μία ελάχιστη έρευνα; Μήπως απλώς δεν τους νοιάζει διότι έχουν ήδη πολιτικά αφοπλιστεί από τέτοιες ανησυχίες. Γιατί για αυτούς το συγκεκριμένο άτομο προβάλλει απλώς ως «ιρανός πρόσφυγας», κάποιο θύμα των καταπιεστικών μουλάδων, και όχι ως νεροκουβαλητής της νατοϊκής προπαγάνδας στην Αθήνα!

Δεν χρειάζεται, «συναγωνιστές», η αμερικάνικη προπαγάνδα να βγαίνει μόνο από τα χείλη του μπάιντεν και της πελόσι. Θα βρούνε αυτοί άλλες φιγούρες πιο συμπαθείς για να διαδώσουν τα παραμύθια τους, όπως ο συγκεκριμένος. Εσείς από την άλλη καλείστε να σταθείτε μπροστά στο δικαστήριο του ίδιου σας του εαυτού. Γιατί αν όλα αυτά τα προσπεράσετε ελαφριά τη καρδία, από τη στιγμή που πλέον δεν υπάρχει κανένα σκοτεινό σημείο για τον ρόλο που παίζουν οι νεροκουβαλητές της νατοϊκής προπαγάνδας με αριστερή προβιά, τότε έχετε ήδη γίνει ένα με αυτούς.

Είναι πραγματικό επαίσχυντο το θέαμα όχι μόνο της συγκεκριμένης κουρδικής και ιρανικής αλλά και της εδώ αριστεράς σε ρόλο εθελοντικής εκδούλευσης του State Department. Και αν για την κουρδική ή την ιρανική αριστερά υπάρχει μια δικαιολογία από κάπου να κρατηθούν συμμαχώντας με τον διάβολο, η ελληνική αριστερά δεν έχει κανένα άλλοθι. Το ότι παίρνουν γραμμή από τον Ιρανό για την καταπίεση στο Ιράν, το ότι αναπαράγουν τα ψέματα του για το τι έγινε στην Αντι-νάτο εκδήλωση, είναι συμπτώματα αυτής της προοδευτικής εκδούλευσης αυτών των κομματιών της αριστεράς και της αναρχίας στην αυτοκρατορία και την προπαγάνδα της. Είναι έκφραση των διεργασιών που έχουν ξανοιχτεί στην υφήλιο έπειτα από την έναρξη της στρατιωτικής επιχείρησης στην Ουκρανία, όπου για πρώτη φορά αμφισβητείται η παγκόσμια μονοκρατορία των ΗΠΑ. Σε αυτό τον αγώνα ζωής και θανάτου της Δύσης, δεν μπορεί να μείνει κανένας αναξιοποίητος. Όλοι πρέπει να παλέψουν για τη θέση τους στο μεταπολεμικό κοινωνικό συμβόλαιο του ιμπεριαλισμού. Η Νατοϊκή αριστερά έχει αποφασίσει να το πραγματοποιήσει αυτό διαχέοντας ιδεολογική ασάφεια, διαδίδοντας ψεύδη και συκοφαντίες και φυσικά χτυπώντας τους αντιπάλους τους ακόμα και με τα πιο προοδευτικά επιχειρήματα. Έχει ήδη πάρει πλευρά σε αυτό τον αγώνα πλάι στην παγκόσμια αντίδραση και την καταστροφή.

[1] https://avantgarde2009.wordpress.com/2022/09/26/western-marxism-loves-purity-and-martyrdom-not-real-revolution/

[2] https://thegrayzone.com/2021/03/08/biden-iran-envoy-starving-civilians-pain-sanctions/

[3] Iran: Unilateral sanctions and overcompliance constitute serious threat to human rights and dignity – UN expert | OHCHR

[4] https://www.liberationnews.org/is-the-iran-nuclear-agreement-dead/

[5] https://thegrayzone.com/2021/03/08/biden-iran-envoy-starving-civilians-pain-sanctions/

[6] Protests in Iran enter second week after young woman’s police-custody death – World Socialist Web Site (wsws.org)

[7] https://www.ohchr.org/en/press-releases/2022/05/iran-unilateral-sanctions-and-overcompliance-constitute-serious-threat-human

[8] https://en.wikipedia.org/wiki/Iran%E2%80%93China_25-year_Cooperation_Program

[9] https://www.youtube.com/watch?v=fumUGVMvrus

[10] https://www.wsws.org/en/articles/2021/10/27/iran-o27.html

[11] https://www.youtube.com/watch?v=nKsTg9C9c-o&t=1094s

[12] https://www.brookings.edu/wp-content/uploads/2016/06/06_iran_strategy.pdf