Καταργήθηκε η αργία των 3 Ιεραρχών .. τους θεωρούν πλέον κάτι σαν τους 3 Σωματοφύλακες οι επιλήσμονες… Αλλά για να φτάσουμε στην κατάργηση της εορτής συνέβαλε κι αυτό. Σήμερα η έννοια ιεράρχης είναι σχεδόν άγνωστη έγινε αγνώριστη. Γιατί οι λέξεις παίρνουν περιεχόμενο σαρκώνονται από αυτό που εκπροσωπούν για να έχουν αντίκρισμα. Η παρακμή της Ιεραρχίας η συγχώνευση πολιτικής και θρησκευτικής εξουσίας ο καισαροπαπισμός η υποδούλωση της Εκκλησίας στα κελεύσματα πολιτικών μηχανισμών παράκεντρων και της κεντρικής εξουσίας συνέβαλαν στη συσκότιση του όρου. Γιατί οι λέξεις παίρνουν εκδίκηση κι όπως έλεγε και μια Μαγκρεμπιανή ποιήτρια ”πιστεύω στην εξουσία των λέξεων”. Αν τις προδώσεις σε αφήνουν κενό νοήματος….
Οι 3 Ιεράρχες δεν έχουν ανάγκη από μηρυκασμό πνεύματος λογύδρια copy paste από ξύλινη γλώσσα από εθνοκεντρισμούς από σημαιάκια και φαντασμαγορικά κλισέ βεγγαλικά…Οι 3 Ιεράρχες αν έχουν ένα αίτημα είναι η αναστήλωση όχι μιας ακόμη εκκλησιάς στο όνομα τους αλλά η αναστήλωση του όρου Ιεράρχης η αναβίωση του η ενσάρκωσή του. Χάθηκε απαξιώθηκε εντελώς σήμερα μέσα στη σύγχρονη κρίση αξιών και θεσμών όπου αλληλοσυμφύρονται έννοιες κι όροι εντός του πνεύματος του γενικού αναθεωρητισμού που χαρακτηρίζει την εποχή μας.
Οι Ιεράρχες ήταν κοινωνικοί και θρησκευτικοί ηγέτες του λαού ήταν το έσχατο καταφύγιο το αποκούμπι του. Είχαν ευρεία κοινωνική αποδοχή κι αναγνωρισιμότητα για το έργο τους κι όχι γιατί ήταν δοτοί κι εγκάθετοι μέσα από τα mass media. Συγκρούστηκαν και ήρθαν σε ρήξη με το πολιτικό και θρησκευτικό κατεστημένο της εποχής τους ήταν οι λόγιοι της εποχής , διανοούμενοι , θεωρητικοποίησαν το βίωμα, δεν πήραν την ποιμαντορική ράβδο πριν πάρουν την γραφίδα. έλιωσαν τα χέρια τους στην πολυβάσανο γραφίδα υπηρέτησαν το Θεό Λόγο με την ταπεινή Γραφή.. Δεν ήταν οι κλικαδόροι οι φατριαστές οι διαπλεκόμενοι μιας εξουσίας που λειτουργεί κι επιβάλει με λογική μαφίας πρόσωπα σε θέσεις για να ελέγχει και τα πρόσωπα και τις θέσεις.. Και κυρίως δεν ήταν πνευματικά ερμαφρόδιτοι πνευματικά διφορούμενοι δεν ήταν Πιραντελικοί υπηρέτες 2 αφεντάδων. Δεν είχαν αυλή και παρατρεχάμενους. Δεν ήταν άνθρωποι των μηχανισμών, αλλά ήταν ο από μηχανής Θεός στην κάθε ανθρώπινη τραγωδία. Δεν είχαν μεταβάλει την Εκκλησία σε ψυχρή μη κυβερνητική οργάνωση με επιδοτήσεις και ξένες επιχορηγήσεις δεν παρήγαγαν εξαρτημένο ανθρωπιστικό έργο ως κατευθυνόμενη ΜΚΟ. Αλλά παρείχαν πρωτότυπο ανθρωπιστικό έργο πρωτοπόροι στις δομές μέσα από την κοινοτική αλληλεγγύη κι υποστήριξη…ήταν άνθρωποι υψηλού πνευματικού βιώματος θεωμένοι και θεοφόροι και όχι αποστεωμένοι στυγνοί γραφειοκράτες οι τελευταίοι δικολάβοι της εκάστοτε πολιτικής εξουσίας, κοινοί κλητήρες της …. Δεν ήταν κλώνοι θρησκευτικής παραδελφότητας, είχαν ισχυρή θύραθεν κατάρτιση γι αυτό και δεν τους διακατείχε κανένα σύνδρομο μειονεξίας έναντι των απέναντι, ήταν άνθρωποι της διαλεκτικής σύνθεσης κι όχι φοβικοί ομφαλοσκόποι ψευδο-άγιοι πιετιστές κατηχητές. Το ν’ αναμασάς τυπικά τυπολατρικά το έργο τους είναι πνευματική τεμπελιά. Σου ζητείται αυτό που σου δόθηκε και μάλιστα πολλαπλασιασμένο.
Zητείται ελπίς.. Ζητείται Ιεράρχης….
Ανάρτηση από: https://dimpenews.com/
