Θα είμαστε μάλλον «ντεμοντέ» εάν σας λέγαμε πάλι για την ακρίβεια που –δόξα τω Θεώ...– έχει φτάσει σε «διαστημικά ύψη», αδιανόητα μερικά χρόνια πριν, με μισθούς Βουλγαρίας και τιμές Λονδίνου και Φρανκφούρτης. Όμως η αφόρητη κατάσταση στην τσέπη μας δεν μας αφήνει να «αγιάσουμε» και έτσι δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε στο «τελευταίο οχυρό αντοχής», τα τρόφιμα. Γιατί μετά από αυτά, ακολουθεί –ή μάλλον «παρακολουθεί»– ο υποσιτισμός, η πείνα και ό,τι χειρότερο μπορούμε να σκεφτούμε. Ο εξαίρετος Χρήστος Μέγας γράφει πρόσφατα:
«Στην Ελλάδα έχουμε από τους υψηλότερους συντελεστές έμμεσων φόρων. Ο ΦΠΑ επιβαρύνει με σχεδόν ένα (1) επιπλέον ευρώ σε κάθε 4 ευρώ αξίας ενός προϊόντος (ποσοστό ΦΠΑ 24%).
Αν αυτό το ποσοστό δεν επηρεάζει τις τιμές ανοδικά, όπως λέει το οικονομικό επιτελείο, τότε γιατί διατηρεί το ΦΠΑ στο 13% στον καφέ, τα κόμιστρα των ταξί, την εστίαση; (πρόβλεψη του νέου Προϋπολογισμού).
Και, αντιθέτως, θα ακριβύνει από τις αρχές του νέου χρόνου η πορτοκαλάδα και τα υπόλοιπα αναψυκτικά, τα οποία μετακινούνται από τον χαμηλό συντελεστή (13%) στον υψηλό (24%).
Κατά συνέπεια οι έμμεσοι φόροι και ο ΦΠΑ εκτινάσσουν τις τιμές υψηλότερα. Και αυτό λειτουργεί πολλαπλασιαστικά σε περιβάλλον ακραίων ανατιμήσεων.» (Χ. Μέγας, IDEISEIS, 28/11/2023).
Το ελληνικό κράτος, δηλαδή η Κυβέρνηση της Δεξιάς, δεν έχει μόνο υψηλότατους συντελεστές έμμεσων φορών, όπως το ΦΠΑ που ανέρχεται στο ¼ της αξίας των προϊόντων αλλά –το κυριότερο– αφήνει ασύδοτους όλους τους παράγοντες της αγοράς. Εκτός από γενικόλογες αναφορές σε πρόστιμα, δεν έχει κάνει καμιά ουσιαστική παρέμβαση στο κύκλωμα παραγωγής, εμπορίας, διακίνησης τροφίμων αφήνοντας ουσιαστικά ασύδοτους τους Ολιγάρχες του Τομέα Τροφίμων από τον οποίο εξαρτάται ουσιαστικά ο επιούσιος της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Η Μερίδα του Κεφαλαίου στον Τομέα Τροφίμων είναι μια από τρεις μεγάλες μερίδες Κεφαλαιοκρατών /Ολιγαρχών στην χώρα μας μαζί με το Κεφάλαιο των Κατασκευαστικών Εταιριών και αυτό των Εταιριών Πετρελαιοειδών. Αυτές οι τρεις Μερίδες Κεφαλαίου δηλαδή της ιθύνουσας Αστικής Τάξης της χώρας μας, είναι αυτές που μετέτρεψαν τον Μεταπρατικό Ελληνικό Καπιταλισμό σε Κομπραδόρικο Καπιταλισμό Κολομβιανού Τύπου, αναπτύσσοντας μια «Οικονομία Ολιγοπωλίων» που ελέγχουν όλη την αγορά.
Αυτοί οι Μεγιστάνες του Πλούτου, διαθέτουν Μονοπώληση των Μέσων Ενημέρωσης οπότε η Κυβέρνηση του Μητσοτάκη υποστηρίζοντας αναφανδόν τα συμφέροντά τους, απολαμβάνει την σκανδαλώδη υποστήριξη των Ιδιωτικών Τηλεοπτικών Καναλιών με καθημερινή πλύση εγκεφάλων της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Αν δε προσθέσουμε και τα 4 Δημόσια Τηλεοπτικά Κανάλια, τότε μπορούμε να ισχυριστούμε πως η σε μεγάλο βαθμό «παντοδυναμία» του Μητσοτάκη στηρίζεται στην Μαζική, Οργουελικού τύπου Προπαγάνδα των Τηλεοπτικών Μέσων, στην έλλειψη ενημέρωσης και στην απάθεια του λαού που παράγεται καθημερινά σαν συνέπεια αυτής της μονοπώλησης και φυσικά στην έλλειψη ισχυρής, μαχητικής και καθημερινής αντιπολίτευσης εκ μέρους ενός μεγάλου κόμματος της Αντιπολίτευσης.
Ο Μητσοτάκης κατάφερε να απομειώσει την Αξιωματική Αντιπολίτευση ποντάροντας στα τεράστια λάθη της Κυβερνητικής αλλά και της αντιπολιτευτικής περιόδου του ΣΥΡΙΖΑ, με κύριο «ένοχο» την υπογραφή του 3ου Μνημονίου από τον Τσίπρα, την δυσφήμιση ακόμη και του όρου «Αριστερά» και την καταγραφή στο Συλλογικό Ασυνείδητο κάθε προοπτικής πολιτικής και κοινωνικής αλλαγής σαν «Ουτοπικής». Όμως δεν φταίει μόνο ο Τσίπρας και τα εγκληματικά λάθη της ανεκδιήγητης Ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ την περίοδο των Μνημονίων. Ανάλογες ευθύνες για την παντοδυναμία Μητσοτάκη και την εποχή «Απόλυτης Παντοδυναμίας του» που ζούμε, έχουν και τα μικρότερα κόμματα της Αντιπολίτευσης όπως το πλήρως μεταλλαγμένο ΠΑΣΟΚ που αποτελεί μια διαρκή εφεδρεία της Δεξιάς, αλληθωρίζοντας μονίμως προς την ΝΔ αλλά και τα μικρότερα κόμματα που αποσχίστηκαν από τον ΣΥΡΙΖΑ όπως το ΜΕΡΑ25, η Πλεύση Ελευθερίας και άλλοι. Όπως ευθύνη έχει και το ΚΚΕ που «αναθάρρησε», κερδίζοντας 1,8-2% στις εκλογές και θεωρώντας πως ήρθε στην εξουσία, αρνείται οποιαδήποτε συνεργασία με τον οποιονδήποτε κάνοντας όμως συχνότατες προτάσεις «συνεργασίας» προς τον εαυτό του. Τελευταίο δείγμα σεκταρισμού, αριστερισμού και υπερφίαλης αυτοπεποίθησης ήταν η προτροπή του ΚΚΕ για Λευκή και Άκυρη ψήφο την Δεύτερη Κυριακή των Δημοτικών εκλογών.
Η Παρέλαση Ματαιοδοξίας και άκρατου πολιτικού Ναρκισσισμού από τους ηγέτες των μικρών κομμάτων κάτω του 10% αλλά και κάτω του 5% και η αντίληψη «Ελάτε όλοι στο κόμμα μου που πήρε 2,5-3% για να αλλάξουμε την Ελλάδα» χωρίς καμιά ανάλογη πρόταση συνεργασίας σε «πλησιέστερα κόμματα» δεν είναι απλώς δείγμα Ναρκισσισμού και κομματικού Αυτισμού αλλά Ψυχοπαθολογικό Φαινόμενο. Τόσο μεγάλες διαφορές έχουν ο Βαρουφάκης, η Κωνσταντοπούλου αλλά και ο σφοδρός πολέμιος των πλειστηριασμών Λαφαζάνης ώστε να μην μπορούν ούτε μια πρόταση στην Βουλή, στα συνδικάτα, στην κοινωνία και στον λαό να καταθέσουν «από κοινού»; Π.χ. για την ακρίβεια που μαστίζει τον λαό και τον οδηγεί –πολλά τμήματα του λαού τα έχει ήδη οδηγήσει– στην πείνα; Γιατί να μην συμπράξει και το ΚΚΕ και το οποίο καλά θα κάνει να «προσγειωθεί» στην πραγματικότητα γιατί απέχει αρκετά ακόμη και από τα ποσοστά του 1981 (7,69 % τον Ιούνη 2023, 10,92% τον Οκτώβρη 1981).
Η χειμωνιάτικη περίοδος των επόμενων 4 μηνών θα είναι εξαιρετικά δύσκολη για τα πλατειά στρώματα της Ελληνικής Κοινωνίας, με πανάκριβα τρόφιμα, ακριβότερο Ηλεκτρικό Ρεύμα, διαρκώς πιο ακριβές παροχές υπηρεσιών. Η διασκέδαση –εστίαση, θέατρο, κινηματογράφος– θα περιοριστούν ακόμη περισσότερο και έτσι το «κόψιμο ή ο περιορισμός του φαγητού» θα ισοσταθμιστεί με κλείσιμο στο σπίτι και περισσότερη Τηλεόραση. Εάν λοιπόν περιορίσουμε αναγκαστικά το φαγητό –παχύναμε και χρειαζόμαστε δίαιτα...– και βλέπουμε διαρκώς Τηλεόραση, συνδυάζοντας αναγκαστική δίαιτα με αποβλάκωση, θα μετατρέψουμε το αρχαιοελληνικό «Νους υγιής εν σώματι υγιεί» στο Μητσοτάκειο «Νους εν αποδρομή, εν σώματι λιποβαρεί», προς δόξαν του Μεγάλου Πρωθυπουργού που φροντίζει ακόμη και για την παχυσαρκία.
Εάν λοιπόν το βασικότερο πρόβλημα σήμερα των πλατειών λαϊκών μαζών που είναι η αγορά τροφίμων δηλαδή το φαγητό δεν απασχολήσει σαν πρόβλημα αλλά κυρίως σαν «ευκαιρία μαζικοποίησης» τα αντιπολιτευτικά κόμματα, ειδικότερα αυτά της μη Δεξιάς/Φιλελεύθερης αντιπολίτευσης, τότε ας μην κατηγορούμε τον Μωυσή-Μητσοτάκη εάν προετοιμαστεί από τώρα για 3η τετραετία. Μεγάλο, μαζικό συλλαλητήριο στην Πλατεία Συντάγματος, συγκεντρώσεις έξω από μεγάλες αλυσίδες τροφίμων αλλά και έξω από το αρμόδιο Υπουργείο θα ήταν μια αρχή. Και εφόσον η «αρχή είναι το ήμισυ του παντός», θα μπορούσε ένα μαζικό κίνημα κατά της ακρίβειας να αποτελέσει μια θρυαλλίδα εξελίξεων έχοντας αξιοποιήσει όλες τις πολιτικές και κοινωνικές του προεκτάσεις.
Η ακρίβεια αφορά τους πάντες πλην ενός 10% –το πολύ...– που διαθέτοντας ανάλογα εισοδήματα δεν «χαμπαριάζει» από τέτοιες «συνωμοτικές, κρυπτομπολσεβίκικες τακτικές όπως το κίνημα κατά της ακρίβειας» και φυσικά «διάγει βίον ανθόσπαρτον», με διακοπές στο Νάμμος της Μυκόνου το καλοκαίρι και διακοπές Χριστουγέννων για σκι στο Zermatt της Ελβετίας. Αυτό το στρώμα όμως που εκπροσωπεί την Ελίτ και την νεο-πλουτίστικη και πολυπαινεμένη «Μεσαία Τάξη» –τουλάχιστον ένα τμήμα της– δεν αντιπροσωπεύουν παρά ένα πολύ μικρό ποσοστό της νεοελληνικής κοινωνίας. Η μεγάλη μάζα των Νεοελλήνων δηλαδή των «φουκαράδων Ρωμιών» στερείται και πένεται χωρίς να ιδρώνει το αυτί κανενός. Και εντάξει η Νεοδημοκρατική Κυβέρνηση με τους «δικούς της» που περνάνε ζωή χαρισάμενη και αναζητούν το λήμμα «Φτώχεια» στο Λεξικό της Ακαδημίας Αθηνών, εκτοξεύοντας ανάλογες βαρύγδουπες πομφόλυγες και ανεβάζοντας την «Εγκεφαλική Λίμπιντο» στα ύψη και την ηλιθιότητα σε επίπεδο «Νόμπελ Ανοησίας». Όμως, από τα «προοδευτικά» –εντός ή εκτός εισαγωγικών– κόμματα ο λαός έχει άλλες απαιτήσεις. Αλλιώς, κινδυνεύουμε να δούμε τα υπερ-δεξιά κόμματα με μεγάλα –τουλάχιστον– ποσοστά στις Ευρωεκλογές του Ιούνη, αφήνοντας «έκπληκτους» τους Δημοσκόπους αλλά και τους «εμβριθείς» καλοπληρωμένους Δημοσιογράφους των Συστημικών Μέσων Ενημέρωσης. Οι τελευταίοι, με τα απίστευτα «τηλεοπτικά καδρόνια» που πετάνε, μόνο που δεν μας κατηγορούν εμάς που δεν τους πιστεύουμε πως «προάγουμε θεωρίες συνωμοσίας (!) όταν μιλάμε για ακρίβεια».
Καιρός λοιπόν να μπει ένα τέλος στην «Ελλάδα της Ιδιωτείας (Ηλιθιότητας)» και να προχωρήσουμε στην «Ελλάδα της Διαύγειας». Εννοούμε «Διαύγειας μυαλού». Πρωτίστως. Γιατί αυτό ακριβώς λείπει.
Ανάρτηση από: https://resaltomag.blogspot.com/
