Οι καταχρεωμένοι;
Σύμφωνα με την κυβέρνηση και το πτωχευτικό της ...δίκαιο, έχουν «δικαίωμα» να μείνουν στο σπίτι τους ως νοικάρηδες (στην καλύτερη περίπτωση), όπως δικαίωμα έχουν τα funds και οι τράπεζες να τους εκβιάζουν και να τους ξεσπιτώνουν για να πάρουν τρίδιπλα όσα δάνεισαν με ληστρικούς όρους. Αλλά δεν έχουν δικαίωμα να παλεύουν για κατάργηση των πλειστηριασμών, και διώκονται ως κοινοί εγκληματίες.
Οι μαθητές και οι φοιτητές;
Εχουν «δικαίωμα» να πληρώνουν για να μορφώνονται, να βάζουν ακόμα πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη, αλλά δεν έχουν δικαίωμα στην αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Παιδεία, με τους ταξικούς φραγμούς να υψώνονται σε κάθε βήμα. Κι αν τυχόν αγωνιστούν έχει εισαγγελέα, αστυνομία και «κρέμασμα» στον αστικό Τύπο προς παραδειγματισμό.
Οι εργαζόμενοι - όπως μάθαμε με το νομοσχέδιο Γεωργιάδη και τα άλλα πιο πριν - έχουν «δικαίωμα» να δουλεύουν δύο δουλειές και απλήρωτες υπερωρίες «για να μαζεύουν τις ελιές», αλλά δεν έχουν δικαίωμα να οργανώνονται, να απεργούν, να διεκδικούν αυξήσεις σε μισθούς και ΣΣΕ. Γι' αυτό βγαίνουν παράνομοι αν τολμήσουν.
Οι Ελληνες του εξωτερικού; Εχουν λέει «δικαίωμα» να ψηφίζουν στο σπίτι και στη δουλειά - με τους κάθε είδους μηχανισμούς πάνω απ' το κεφάλι τους - αλλά δεν έχουν δικαίωμα να ζητάνε ούτε καν σχολείο για τα παιδιά τους.
Αυτοί είναι λοιπόν οι «υπερασπιστές των δικαιωμάτων» και της «προόδου» που ξεσπαθώνουν με αφορμή τα ομόφυλα ζευγάρια και το νομοσχέδιο που φέρνουν.
Σε αυτούς δίνουν «αβάντα» «προοδευτικότητας» ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ, με τη συναίνεση που δίνουν σε κάθε βήμα και με βάση την κοινή τους στρατηγική.
Και αυτά βέβαια επιβεβαιώνουν ότι τα δικαιώματα δεν τα χαρίζει καμία αστική κυβέρνηση, αλλά τα κατακτούν με τον αγώνα τους οι εργαζόμενοι σε σύγκρουση με την «κανονικότητα» του κεφαλαίου και με στόχο την ανατροπή του.
Ανάρτηση από: https://www.rizospastis.gr/
