Του Κώστα Μελά
Η
όψιμη μαζικοδημοκρατική κοινωνία χαρακτηρίζεται από την καινοτομία που αφορά
στην οικονομικώς λειτουργική ενσωμάτωση στον πυρήνα του μαζικοδημοκρατικού
υστεροκαπιταλιστικού συστήματος, της “συστημικής διαφθοράς” και του οργανωμένου
εγκλήματος. Ιδιαίτερα μετά τη δεκαετία του ’80 και την επικράτηση του
ριγκανισμού και του θατσερισμού, με τη μονοδιάστατη “ενιαία σκέψη” και το
νεοφιλελευθερισμό.
Μοχλοί προς αυτή την κατεύθυνση είναι τα
χρηματιστήρια και το χρηματοπιστωτικό σύστημα. Πρόκειται για αυτό που
ονομάζεται “συμπερίληψη της διαφθοράς”. Το παραβατικό κανονικοποιείται και από
ανωμαλία μετατρέπεται σε προϋπόθεση της ομαλής λειτουργίας του νεοκαπιταλιστικού
μηχανισμού. Η διαφθορά τείνει να αυτοαναπαράγεται μαζί με ένα σύστημα κανόνων
και αξιών. Αυτή είναι η σκοτεινή όψη του συστήματος, που παρότι διαφέρει από το
νόμιμο ομόλογό του, απέχει πολύ από το να συνιστά ανομία.
Στις αναπτυγμένες χώρες, η ραγδαία αποβιομηχάνιση και η μεταφορά πλήθους παραγωγικών δραστηριοτήτων στις αναπτυσσόμενες οικονομίες, επέτρεψε στην εικονική οικονομία των πληροφοριοποιημένων συναλλαγών να καταλάβει το προσκήνιο. Ο καπιταλισμός των χρηματιστηρίων και των υπηρεσιών είναι πλέον εγγενώς συνδεδεμένος με το οργανωμένο έγκλημα και κυρίως:
Με τα συστήματα αναθέσεων και προμηθειών στις δημόσιες εργολαβίες και στα εξοπλιστικά προγράμματα. Κατ’ επέκταση έχουμε τις δωροληψίες και το ξέπλυμα χρήματος με βασικά πλυντήρια, ύστερα από τους υπεράκτιους μεσολαβητικούς σταθμούς, τους μεγάλους νόμιμους τραπεζικούς οργανισμούς, το real estate, την αγορά Τέχνης κτλ.
Με το πάσης φύσεως λαθρεμπόριο όπλων, καυσίμων και ναρκωτικών.Με τις χρηματιστηριακές απάτες και τις λογιστικές
μηχανορραφίες των πολυεθνικών εταιρειών, ενίοτε δε, και των ίδιων των
κυβερνήσεων.
Το οργανωμένο ή το οικονομικό έγκλημα μολοταύτα
δεν αποποινικοποιείται επισήμως, επειδή, παραμένοντας ακριβώς στη σφαίρα της
τυπικής παρανομίας, διασφαλίζει αποτελεσματικότερα την αναδιανομή του
κοινωνικού εισοδήματος υπέρ των οικονομικά ισχυρών. Αλλά και των πολιτικών
ηγεσιών του μαζικοδημοκρατικού νεοφιλελευθερισμού (πολιτικό χρήμα),
δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για ευρύτατες και χρήσιμες πολιτικές ομηρίες.
Ανάρτηση από: https://slpress.gr/
