«Υπάρχει μια κατάσταση εσωτερικής αποικιοποίησης στη χώρα. Έχουμε ένα σύστημα εξουσίας του οποίου έχει τα λεφτά είτε είναι έξω, είτε σε παρασιτικές δραστηριότητες εντός της χώρας.
Στα δύσκολα οι «έξω» υποστηρίζουν την άσκηση της εξουσίας χωρίς να έχουν φυσικά κανένα ενδιαφέρον για οτιδήποτε συμβαίνει στον ελληνικό λαό ,μέχρι του σημείου εκείνου κατά το οποίο η οποιαδήποτε λαϊκή αντίδραση μπορεί να γίνει πολύ επικίνδυνη για τους ίδιους προσωπικά..
Αυτό δημιουργεί μια πλήρη αποκοπή από πάνω προς τα κάτω και επομένως και οι θεσμοί, οι οποίοι υποτίθεται ότι υπάρχουν για να ελέγχουν τους από πάνω και ιδίως για να βάζουν χαλινάρια στο εκάστοτε σύστημα αξίας , αποδεικνύονται χάρτινοι. Έτσι δεν υπάρχει δυνατότητα ελέγχου και αυτό το βλέπουμε και στα Τέμπη και στη Θεσσαλία και στην Πύλο και στην αποτίμηση της διαχείρισης του covid . Θυμίζω ότι είχαμε ΜΕΘ με 100% θνησιμότητα και δεν έγινε ποτέ καμία έρευνα για το ποιος έφταιγε…Στο κορυφαίο ζήτημα του Τεμπών χρειάστηκε 1,5 χρόνος για να βρούμε τι έχουν τα χώματα. έχουμε μία εισαγγελέα του Αρείου Πάγου η οποία βγαίνει σε ένα οικονομικό φόρεμα και δίνει στοιχεία της εισαγγελικής έρευνας, γιατί η συνάντηση με τους συγγενείς είναι κομμάτι της έρευνας, δεν είναι μια κοινωνική συνάντηση.
Για να μην αναφερθούμε και στις υποκλοπές και σε πολλά άλλα… Δεν υπάρχει κανένας θεσμός με αξιοπιστία και με διάθεση να ελέγξει αυτούς που στρεβλώνουν και καταλύουν τη λειτουργία του θεσμών»
Και ο κόσμος ,οι πολίτες πως αντιλαμβάνονται όλα αυτά;
«Ένα μεγάλο πρόβλημα είναι ότι το φτωχότερο κομμάτι του ελληνικού λαού είναι πολιτικά αόρατο. Δεν συμμετέχει στα συνδιικάτα, δεν έχει συνδικάτα για να συμμετέχει .δεν υπάρχουν μαζικά κόμματα …Τα πάλαι ποτέ κόμματα της αριστεράς προσχώρησαν σε πολιτικές δεξιάς κι έτσι το εκλογικό της κοινό δεν πάει να ψηφίσει. Μια επιλογή αυτοκαταστροφική που την είδαμε και στις τελευταίες εκλογές. Θυμίζω ότι σε επίπεδο αριθμού ψήφων, ο Μητσοτάκης το 2023 είχε κατέγραψε το δεύτερο χειρότερο εκλογικό αποτέλεσμα της Δεξιάς μετά από εκείνο του Αντώνη Σαμαρά».
Εθνικά θέματα-Ελληνοτουρκικά
Ο κ.Θέμης Τζήμας είναι καταιγιστικός:
«Υπάρχει ένα βασικό όριο που ξεχωρίζει αυτόν που θέλει να έχει πατρίδα και αυτόν που είναι εθνικόφορνας. Το όριο αυτό είναι οι ΗΠΑ. Όταν είσαι πατριώτης λες ότι θέλω τα εθνικά συμφέροντα που πάντα ταυτίζονται με τα λαϊκά , γιατί χωρίς λαό δεν υπάρχει έθνος, να είναι πάνω από την οποιαδήποτε σχέση με οποιαδήποτε άλλο κράτος…Είναι εύκολο να λες πατριωτική αριστερά και πατρίδα ,το θέμα είναι τι γίνεται όταν έρχονται οι ΗΠΑ στο τραπέζι …Ο μακαρίτης ο Γιώργος Δελαστίκ είχε πει πως οι ΗΠΑ μετά από την πρώτη φάση της μεταπολίτευσης ,αγόρασαν το πανεπιστήμιο, τον δημοσιογραφικό κόσμο, τα συγκροτήματα, τα πολιτικά κόμματα, με τη βοήθεια των ολιγαρχών…
Αυτό που λένε τώρα οι ΗΠΑ στα ελληνικά κόμματα είναι «κάντε σαν να μην υπάρχει κανένα πρόβλημα με την Τουρκία, αγοράστε από εμάς ότι δεν χρειαζόμαστε, δώστε όπλα στην Ουκρανία και με την Τουρκία κάντε ότι δεν καταλαβαίνετε… Η δορυφοροποίηση μας από την Τουρκία είναι δεδομένη.Οι Τούρκοι αυτή τη στιγμή αξιοποιώντας την αγάπη μας για το real estate έρχονται και αγοράζουν ότι μπορούν στην Θράκη, τα νησιά του Αιγαίου ακόμη και στην Αθήνα. Συγκροτούν μια τάξη συμφερόντων Ελλήνων που θεωρούν σημαντικότερη τη σχέση με μια πιο ισχυρή αστική τάξη από το Καστελλόριζο ή μια ακατοίκητη βραχονησίδα…Το τέλος αυτής της πορείας είναι ο εθνικός ακρωτηριασμός…Δεν ενδιαφέρεται το πολιτικό σύστημα. Τα λεφτά του είναι έξω».
