Του Βάσου Λυσσαρίδη
Επίτιμου Προέδρου ΕΔΕΚ
Διανύουμε μια επικίνδυνη περίοδο που απειλεί το κοινωνικό κράτος, τα δικαιώματα των εργαζομένων. Μειώνει την εθνική κυριαρχία και επιβάλλει δομές άκρατου νεοφιλελευθερισμού.
Το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο κυβερνά, καθιστώντας συχνά εκλεγμένες κυβερνήσεις υποχρεωτικά όργανα της δικής τους πολιτικής. Τα δανειακά κεφάλαια αποτελούν λαϊκό πλούτο. Αποθέματα προέρχονταν επίσης από πώληση μη αξιών ή αξιών πολύ μικρότερης ουσιαστικά τιμής. Αυτή η οικονομία καζίνο μέσω χρηματιστηρίων και αγοραπωλησίας νομισμάτων διασφαλίζει στους κερδοσκόπους τρισεκατομμύρια δολάρια ετησίως. Μερικές ισχυρές χώρες καταφέρνουν να αποτελούν μέρος του συστήματος όμως σε τελευταία ανάλυση όχι χωρίς επιπτώσεις στην αυτοδυναμία τους.
Η εθελούσια πολυεθνοποίηση (Ε.Ε.) απειλείται με χρεοκοπία. Η συνοχή που αποτελούσε το κίνητρο εξευτελίζεται και οι ισχυρές οικονομίες ευτελίζουν τις λιγότερο ισχυρές. Καμιά δήθεν ανταγωνιστικότητα δεν ευσταθεί. Αντί γεφύρωσης κατανομής πλούτου και τεχνογνωσίας μαρτυρούμε όξυνση του γεγονότος με προνομιακή τελικά θέση για ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες όχι μόνο έναντι του καλούμενου τρίτου κόσμου, αλλά και ενδο-οικογενειακώς, αν είναι δυνατό να μιλάμε για ευρωπαϊκή οικογένεια. Είναι φυσικό αυτό να προκαλεί την οργή των εργατικών στρωμάτων που αντιμετωπίζουν αποκοπή εισοδημάτων και διασφαλίσεων. Μια οργή χωρίς πυξίδα πλεύσης με κύματα έντασης και υποτονικότητας. Ακούεται η κραυγή. Ζητείται ηγέτης. Όμως αυτή η κραυγή είναι άστοχη.
Αυτό που απαιτείται είναι οργανωμένη συλλογική ηγεσία με συγκεκριμένο πρόγραμμα και πυξίδα. Ακόμα και μέσα στις προνομιούχες χώρες το φαινόμενο πλήττει τα εργατικά δικαιώματα. Αν κάποτε τα συλλογικά όργανα των Αδεσμεύτων διαδραμάτισαν ρόλο στις μεταπολεμικές εξελίξεις ακόμα και με μια ανομοιογένεια, ένα συλλογικό όργανο των εργαζομένων σε παγκόσμιο επίπεδο με όλες τις ιδιομορφίες κάθε χώρας είναι δυνατό να διαδραματίσει καταλυτικό ρόλο. Το φαινόμενο είναι παγκόσμιο, παγκόσμια πρέπει να είναι και η κινητοποίηση. Συνδικάτα, προοδευτικά κινήματα, ακόμα και κυβερνητικά σχήματα που συμφωνούν θα μπορούσαν να αποβούν η συλλογική ηγεσία. Το φαινόμενο αν δεν αντιμετωπιστεί θα καταργήσει ακόμα και την εκ των πραγμάτων ελλιπή δι΄αντιπροσώπων δημοκρατία που ελπίζαμε να διευρυνθεί με την αποκέντρωση. Το φαινόμενο αφορά όλους τους λαούς. Όμως επηρεάζει πιο έντονα λαούς με εκκρεμούντα εθνικά θέματα ή υπό απειλή ή ακόμα χειρότερα υπό κατοχή. Η μειωμένη εθνική κυριαρχία αποτελεί άμεσο εθνικό κίνδυνο. Γνωρίζω ότι δεν εξαντλώ το θέμα.
Ανάρτηση από : http://www.philenews.com/
