Συντακτική Ομάδα: Δημοσιεύουμε σήμερα άρθρο του ιστορικού και Αναπληρωτή Καθηγητή του Πανεπιστημίου Κύπρου, Πέτρου Παπαπολυβίου σχετικά με τα βασανιστήρια των Βρετανών Αποικιοκρατών κατά τη διάρκεια του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ και άλλων εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων. Ένα άρθρο που μας δίνει την αληθινή εικόνα της αποικιοκρατικής και μεταποικιακής πολιτικής των ισχυρών της γης.
Η πρόσφατη κυκλοφορία του βιβλίου
"Cruel Britannia: A Secret History of Torture"
από τον Άγγλο δημοσιογράφο Ian Cobain, αποτελεί τη συνέχεια στις
αποκαλύψεις που προκάλεσε τα τελευταία χρόνια ο μακρύς δικαστικός αγώνας
Κενυατών θυμάτων της βρετανικής αποικιοκρατικής βίας στη δεκαετία του 1950. Πέρα
από τον τραυματισμό του αυτοκρατορικού γοήτρου για υποθέσεις μαζικών
βασανιστηρίων στις βρετανικές αποικίες στην περιοδο 1945-1960, δημιουργούνται
ερωτηματικά και για τις αντοχές του ακηλίδωτου συστήματος «παραγωγής ιστορίας»
της σημερινής Βρετανίας: Θα αντέξουν τα Εθνικά Βρετανικά Αρχεία (όπου στηρίζεται
κατά μεγάλο μέρος και η νεότερη ιστορία της Κύπρου) να παραδώσουν τους πλήρεις
φακέλους των βασανιστηρίων εις βάρος των μελών των εθνικοαπελευθερωτικών
κινημάτων των παλαιών βετανικών αποικιών; Μήπως, τελικώς, θα απαγορευθεί η
δημοσιοποίησή τους, για λόγους «εθνικού συμφέροντος», υπό τον φόβο μαζικών
δικαστικών αγωγών κατά της ευκλεούς Μεγάλης Βρετανίας; Ή θα γίνει επιλεκτική
παράδοση στο αναγνωστικό κοινό ορισμένων φακέλων αρχειακού υλικού;Ανεξάρτητα από τα παραπάνω αλλά και την οδυνηρή, όσο και εξαιρετικά χρήσιμη υπόμνηση στους ιστορικούς ερευνητές ότι «καθοδηγούμενες διαθεσιμότητες» χάριν «εθνικών» (;) σκοπιμοτήτων για γεγονότα που έγιναν πρίν από 60 ή 50 χρόνια γίνονται ακόμη και σε αρχεία όπως το βρετανικό, τα όσα παρακολουθούμε για τα βασανιστήρια είναι ενδιαφέροντα για τη δική μας ιστοριογραφική παραγωγή, για το πώς βλέπουμε την ΕΟΚΑ, ακόμη για το εθνικό μας πρόβλημα και τη συνεχιζόμενη τουρκική κατοχή. Όπως η επαχθής αποικιοκρατία δυνάστευε τις ζωές, τα όνειρα και το πολιτικό μέλλον των υπόδουλων λαών, έτσι και σήμερα, σε εποχές της λεγόμενης «παντοδυναμίας της γνώσης» ο κυρίαρχος μετααποικιακός παγκόσμιος λόγος καθορίζει με οργουελιανή μεθοδικότητα και μακιαβελική συνέπεια την «πολιτική ορθότητα», τις «εθνικές τύψεις», τη λήθη και τις «συλλογικές ενοχές» των μικρών και αδύνατων κρατών: Όλοι πλέον γνωρίζουμε, για παράδειγμα, τις μαζικές εκκαθαρίσεις αντιφρονούντων στη Σοβιετικη Ένωση της σταλινικής περιόδου. Πόσοι, όμως, έχουν συνειδητοποιήσει στην πλήρη έκτασή τους τη μαζικότητα των βασανιστηρίων στις βρετανικές αποικίες στην ψυχροπολεμική εποχή, όταν η Βρετανία ύψωσε το δικό της «σιδηρούν παραπέτασμα» για να ανακαλύψει τη φρίκη των κολαστηρίων της Ομορφίτας και των Πλατρών; Θυμίζουμε ότι ανάλογη «έκπληξη» μας επιφύλασσε η Μεγάλη Βρετανία όταν πριν μερικά χρόνια αναγκάστηκε να αποκαλύψει σιωπηρά τον αριθμό των Βρετανών στρατιωτικών που έχασαν τη ζωή τους στη διάρκεια του αγώνα της ΕΟΚΑ. Είναι, τελικώς, σχεδόν τετραπλάσιος από αυτόν που αποδέχονταν οι βρετανικές Αρχές κατά το 1955-1959 και μέχρι πρότινος, έχοντας παραπλανήσει από τότε ΣΚΟΠΙΜΑ τον ΟΗΕ, την διεθνή κοινή γνώμη, του Κυπρίους, τον βρετανικό λαό, την κοινότητα των ιστορικών, αλλά και όσους καλόπιστα και αφελώς έχουν αναγάγει σε δόγμα το ψευδέστατο και ανυπόστατο ότι «η ΕΟΚΑ σκότωσε περισσότερους Έλληνες αντί Βρετανούς». Είναι ένα κραυγαλέο παράδειγμα της οριενταλιστικής λογικής που δυναστεύει ακόμη την ημικατεχόμενη μετααποικιακή Κύπρο: Η Βρετανία και τα ποικιλώνυμα «διεθνή ινστιτούτα» που δραστηριοποιούνται στον τόπο μας, πασχίζουν με «πόνο ψυχής» Να διδάξουν στους Κυπρίους (ημιαπολίτιστους) ιθαγενείς, τον «πολιτισμό της ψυχολογικής επανένωσης», ενώ αυτοί δεν έχουν ψελλίσει ποτέ μια συμβολική συγγνώμη. Ακούσαμε μάλιστα, προχθές, τον Γερμανό διευθυντή του «Γκαίτε» στη Λευκωσία, να μας κάνει παρατήρηση γιατί γιορτάζουμε την 28η Οκτωμβρίου 1940! Ο θάλαμος των αποικιακών βασανιστηριών έχει αλλάξει μορφή και όργανα...
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο "Φιλελεύθερο" στις 10 Νοεμβρίου 2012.
