“Προσευχή και Πέτρες”

«Και ο Άγιος ο Θεός, ο την ελευθερία αποφασίσας, θέλει μας βοηθήσει: Προσευχή και πέτρες».
Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, στην διατύπωση των αρχών του ανταρτοπόλεμου εναντίον του Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο.

 

Το σχέδιο «Αθηνά», έσχατο είναι το έσχατο προϊόν για την εξαθλίωση των νέων γενεών που έχει εκπονήσει η εθελόδουλη κυβέρνηση. Υποτίθεται, λέει, ότι το εφαρμόζει γιατί «δεν πάει άλλο». Σωστά. Μόνο που το σχέδιο συνεχίζει στην ίδια λογική η οποία μας έφτασε μέχρι εδώ. Ή μάλλον συνεχίζει να μην έχει λογική. Έτσι, οι ίδιοι άνθρωποι που επί είκοσι χρόνια κατέστρεψαν την Παιδεία στην Ελλάδα, ιδρύοντας τμήματα για να ικανοποιούν τα ρουσφέτια τους οι βουλευτές, τώρα έρχονται με την ίδια ασχετοσύνη και αρχίζουν την κοπτοραπτική πάνω στο μέλλον μας.

Το σχέδιο είναι τραγέλαφος. Συνενώνει τμήματα που δεν έχουν καμία σχέση το ένα με το άλλο, αποφασίσει και διατάσσει τη μεταφορά πανεπιστημίων, από πόλεις όπου έχουν εγκαταστάσεις σε πόλεις που δεν έχουν, κλείνουν τμήματα –και το μόνο που τους ενδιαφέρει σαν καινούριοι Προκρούστηδες είναι να κόψουν τα πόδια της παιδείας για να χωρέσουν στο κρεββάτι (τι κρεβάτι; Αυτό είναι κομοδίνο) της Τρόικας. Μιας Τρόικας και μιας κυβέρνησης που όταν λένε για ‘ανάπτυξη’ εννοούν –το χουν πει ανοιχτά οι άνθρωποι– να γίνουμε γκαρσόνια, ο λαχανόκηπος της Ευρώπης, να φυλάμε τους πλούσιους συνταξιούχους που θ’ αγοράζουν από εκεί σπίτια, ή που θα έρχονται για αναψυχή.

Και προφανώς, τι περίεργο!, όλα αυτά τα περισπούδαστα οικονομικά ‘σχέδια’ που αντιστοιχούν σε αετονύχηδες και αρπακολλατζήδες τελευταίες διαλογής έχουν ένα κοινό: Δεν προϋποθέτουν και δεν προβλέπουν καμία σοβαρή παιδεία και εκπαίδευση για τον ελληνικό λαό. Σα να σου λένε: Θα δουλεύεις για 500 ευρώ, θα παίρνεις ένα κομμάτι ψωμί –κι από την άλλη, θα σε κάνουμε χαζό για να είσαι και ευτυχισμένος.

Κι αν δεν γίνεις χαζός, και καταφέρεις από τύχη ή γινάτι να σπουδάσεις σε αυτό τον τόπο, τότε θα σε στείλουμε πακετάκι στη Γερμανία ή σε άλλη χώρα της Ευρώπης, ακόμα και στην Αμερική για να διαπρέψεις. Μακριά από εδώ, τον τόπο σου, την οικογένειά σου, γιατί έχουν άλλα σχέδια για τον τόπο, πολύ πιο χαμηλά, και όσοι τα ξεπερνούν είναι περιττοί, κι ακόμη επικίνδυνοι γιατί μπορεί να θελήσουν να ξεσηκωθούνε, κι έτσι να χαλάσουνε και τους υπόλοιπους που χουνε σκύψει το κεφάλι.

Φτάνει πια όμως! Δεν υπάρχει χειρότερη εξαθλίωση από το να φεύγεις κι έχουμε καταντήσει ήδη εκεί. Χειρότερα δεν υπάρχουν. Μας έχουν ρημάξει πλήρως, κι έχουμε απομείνει γυμνοί. Ακόμα και την Παιδεία μας έχουν ξεμάθει να την αγαπάμε. Ποιά; Την Παιδεία, που εδώ μετά από 400 χρόνια σκλαβιά, μέσα στις χειρότερες συνθήκες ξεσηκωθήκαμε το ’21 και όραμά μας την Παιδεία είχαμε: Γλώσσα και Ελευθερία έλεγε ο Διονύσιος Σολωμός. Βούλωσέ το και σκύψε το κεφάλι, λέει η Μέρκελ και ο Αντώνης Σαμαράς.

Δεν θέλουμε να μείνουμε ακίνητοι. Όλοι μας θ’ αντέχαμε πολλές, πάρα πολλές θυσίες για να ‘ναι προκομμένα τα πανεπιστήμιά μας. Όχι όμως για ν’ αποκάμουν. Ας βρεθούν κάποιοι επιτέλους, να συγυρίσουν την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση από την αρχή, να ανανεωθεί πλήρως, και συνδεθεί μ’ ένα σχέδιο, ώστε να ξαναποκτήσει παραγωγή ο τόπος: τι παράγει η κάθε πόλη και κάθε περιοχή, να έχει επιστημονική κάλυψη και πλαισίωση ώστε να τα εξελίξει τα πλεονεκτήματά της. Και να φτιάξουμε και τη γενική παιδεία μας, να ‘μαστε μορφωμένοι για να μην μας δουλεύουνε τα ΜΜΕ και οι Πολιτικάντηδες.

Δεν είναι ουτοπία αυτά. Κάθε σοβαρός λαός που θέλει να ορίσει το μέλλον του, σχεδιάζει την εκπαίδευση: Πως θέλω να είναι οι πολίτες μου; Τι θέλω να παράγει η χώρα μου; Αντιστοίχως πράττει. Γι’ αυτό, αφήστε τι λένε οι άσχετοι που μας κυβερνούν, οι σοβαρές χώρες και λεφτά δίνουν για την Παιδεία περισσότερα, και για την έρευνα μεριμνούν, και τους κλάδους που τους θεωρούν σημαντικούς για την ανεξαρτησία και την προκοπή της χώρας, τους έχουν δημόσιους και δουλεύουν ρολόι. Κι όσοι αμελούν, η οικονομική κρίση τους χτυπάει την πόρτα –και μετά άγονται και φέρονται από τους κερδοσκόπους.

Αυτή είναι η αλήθεια. Βέβαια, τα κόμματα που όριζαν τον τόπο, τέκνα του εμφυλίου, της φαγωμάρας και των διχασμών, έφτιαξαν ένα κράτος ηλίθιο, ικανό μόνο να στρέφει τους μισούς εναντίον των άλλων μισών για να μαλώνουν το πότε θα φάει ο μεν ή ο δε. Γι’ αυτό είναι μόνο ικανοί και τρέχουν τώρα και δεν φτάνουν, και γλύφουν τους ξένους και πουλάνε όλον τον πλούτο της χώρας για πενταροδεκάρες. Στο χέρι μας είναι να ξεσηκωθούμε να και τους σταματήσουμε. Δεν έχουμε τίποτα να χάσουμε πια. Μας διώχνουν από τον τόπο μας. Ένα μόνο μας έχει μείνει: Ν’ αγωνιστούμε. Όπως έλεγε και ο Κολοκοτρώνης: «Προσευχή και Πέτρες».

ΑΓΩΝΑΣ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΥΣ

ΤΑ ΘΕΛΟΥΜΕ ΟΛΑ: ΨΩΜΙ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Άρδην

για ένα εθνικοαπελευθερωτικό κοινωνικό κίνημα

[εθνική ανεξαρτησία-κοινωνική χειραφέτηση-οικολογία-άμεση δημοκρατία]

 

Ανάρτηση από : http://ardin-rixi.gr/