Υπάρχει κάτι το υπέροχο στο να διαπιστώνεις πως, 4 σχεδόν χρόνια μετά την χρεοκοπία της χώρας, οι Έλληνες συνεχίζουν να ενημερώνονται μαζικά από τα καθεστωτικά ΜΜΕ των νταβατζήδων της διαπλοκής που στήριξαν τα δυο κόμματα που κυβέρνησαν και διέλυσαν τη χώρα. Τέσσερα χρόνια μετά, ούτε ένα νέο εναλλακτικό μέσο.
Ούτε στα βασικά πρόσωπα των ΜΜΕ δεν υπάρχει αλλαγή.
Μοίρασαν τους ρόλους -σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς τηλεδημοσιογράφους- και είναι όλοι στην θέση τους.
Βλέπεις τηλεδημοσιογράφο που έγλειφε επί χρόνια τα αρχίδια του Μπόμπολα -και είχε αναλάβει να προωθεί και να ξεπλένει τις βρόμικες δουλειές των ολιγαρχών- να έχει αυτοανακηρυχτεί σε αντιμνημονιακό.
Πολύ αντιμνημονιακός. Όχι όσο ο Τράγκας -που είναι ο αγνός και άδολος επαναστάτης κατά του κατεστημένου-, αλλά αντιμνημονιακός.Βέβαια, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως οι Έλληνες είναι καθυστερημένοι, οπότε μια χαρά τους έρχονται οι Τράγκες. Τράγκες τους αξίζουν. Και πολύ τους είναι.
Ζούμε στη χώρα που δουλεύουν ως δημοσιογράφοι η Μάρα Ζαχαρέα και η Κάτια Μακρή. Δηλαδή, στην χρεοκοπημένη Ελλάδα με το 1,5 εκατομμύριο ανέργους, αυτές οι δυο έχουν δουλειά.
Αυτή την εβδομάδα, λόγω ειδικών συνθηκών, παρακολούθησα τηλεόραση και διαπίστωσα πως υπάρχουν ακόμα Έλληνες που τρέχουν στα ιδιωτικά κανάλια για να πουν τον πόνο τους σε ζάπλουτους τηλεδημοσιογράφους.
Είναι υπέροχο να βλέπεις αυτόν που έχει χάσει τη δουλειά του και δεν έχει να αγοράσει τα φάρμακά του να λέει τον πόνο του στον τηλεδημοσιογράφο που έχει χρήματα για να ζήσουν πλουσιοπάροχα και τα τρισέγγονά του.
Απορώ πως αυτοί οι τηλεδημοσιογράφοι δεν βάζουν τα γέλια, όταν έχουν απέναντί τους αυτούς τους κλαψομούνηδες φτωχομπινέδες.
Όχι μόνο δεν βάζουν τα γέλια αλλά είναι έτοιμοι να δακρύσουν μπροστά στο δράμα του συνανθρώπου τους.
Αν δεν είχαν παρκαρισμένη την Πόρσε απέξω, μπορεί και να δάκρυζαν με το δράμα αυτού που πρέπει να ζήσει μια οικογένεια με 200 ευρώ τον μήνα.
Βέβαια, αν στο κάτω μέρος της οθόνης αναγράφονταν οι μισθοί, οι καταθέσεις και τα περιουσιακά στοιχεία των τηλεδημοσιογράφων, μάλλον δεν θα υπήρχαν πολλοί «κατατρεγμένοι» διαθέσιμοι να τους πουν το δράμα τους.
Πάντως, οι πιο μαλάκες της υπόθεσης είναι αυτοί που τρέχουν ακόμα στους Αυτιάδες για να πουν το πόσο τους έχει αδικήσει η ζωή.
Εντελώς μαλάκες. Πάνω από είκοσι χρόνια ιδιωτική τηλεόραση και δεν κατάλαβαν τίποτα.
Στα κανάλια κλαψούριζαν πριν την κρίση, στα κανάλια κλαψουρίζουν και τώρα. Θέλουν να παρηγορηθούν στην αγκαλιά του Ευαγγελάτου. Εκεί αισθάνονται ασφάλεια.
Πάνω από 20 αναγνώστες μου έχουν στείλει ένα βίντεο με μια κυρία που «κάνει με τα κρεμμυδάκια» τον Βρούτση στην εκπομπή του Χατζηνικολάου στο Star (αν δεν κάνω λάθος, αυτή η εκπομπή-αρένα έχει αντικαταστήσει στα τηλεοπτικά δρώμενα την Ζούγκλα του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου).
Μεταξύ μας, κανέναν δεν κάνει με τα κρεμμυδάκια η συμπαθέστατη κυρία. Το μόνο που κάνει είναι να δίνει credit στον Βαρδινογιάννη και το κανάλι του.
Μετά το τέλος της εκπομπής, η κυρία φεύγει με ταξί για το σπίτι της και ο Βρούτσης με τον Χατζηνικολάου φεύγουν με τους σωματοφύλακές τους για τα δικά τους.
Και ο μαλάκας τηλεθεατής πάει εκτονωμένος για ύπνο, με την βεβαιότητα πως το σύστημα έχει συντριβεί.
Ακόμα πιο άθλια είναι η αντιμετώπιση περιστατικών όπως αυτό του 13χρονου κοριτσιού που πέθανε από τις αναθυμιάσεις του μαγκαλιού.
Οι ίδιοι τηλεδημοσιογράφοι που ξέσκισαν πριν από λίγες ημέρες ένα άλλο κοριτσάκι, την μικρή Μαρία, το «ξανθό αγγελούδι», έπιασαν το μοιρολόι για το κορίτσι που πνίγηκε από τις αναθυμιάσεις.
Είναι ολοφάνερο πως τα προτιμούν νεκρά τα παιδιά οι τηλεδημοσιογράφοι. Τα παιδιά των άλλων, βέβαια, όχι τα δικά τους.
Η υπόθεση της ΕΡΤ -με εκατοντάδες «επανασταστημένους» δημοσιογράφους να τρέχουν σαν δούλοι να κάνουν αίτηση για να προσληφθούν στην Δημόσια Τηλεόραση- απέδειξε πως τα λόγια απέχουν πολύ από τα έργα. Όσο οι πουτάνες από τις κυρίες.
Βέβαια, και οι Έλληνες πολίτες αυτούς τους δημοσιογράφους και αυτά τα ΜΜΕ αξίζουν.
Αν ήθελαν άλλα ΜΜΕ, θα τα είχαν.
Δεν τα θέλουν, όμως.
Θέλουν την επανάσταση και την αλλαγή να την κάνει ο Τράγκας.
Όσες φορές και να πας στο σκυλάδικο, το «Άξιον εστί» δεν θα το ακούσεις.
Για να ακούσεις το «Άξιον εστί», πρέπει να πας αλλού.
(Για την στάση των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ που δικαιώνουν με την παρουσία τους τα χουντοκάναλα και δίνουν άλλοθι σε ό,τι πιο σιχαμένο υπάρχει σε αυτή την χώρα δεν θα γράψω. Είμαι βέβαιος πια πως οι συμφωνίες του ΣΥΡΙΖΑ με τους Έλληνες ολιγάρχες έχουν γίνει. Μετά τις εκλογές, θα το διαπιστώσουν και οι πιο αφελείς.)
Μοίρασαν τους ρόλους -σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς τηλεδημοσιογράφους- και είναι όλοι στην θέση τους.
Βλέπεις τηλεδημοσιογράφο που έγλειφε επί χρόνια τα αρχίδια του Μπόμπολα -και είχε αναλάβει να προωθεί και να ξεπλένει τις βρόμικες δουλειές των ολιγαρχών- να έχει αυτοανακηρυχτεί σε αντιμνημονιακό.
Πολύ αντιμνημονιακός. Όχι όσο ο Τράγκας -που είναι ο αγνός και άδολος επαναστάτης κατά του κατεστημένου-, αλλά αντιμνημονιακός.Βέβαια, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως οι Έλληνες είναι καθυστερημένοι, οπότε μια χαρά τους έρχονται οι Τράγκες. Τράγκες τους αξίζουν. Και πολύ τους είναι.
Ζούμε στη χώρα που δουλεύουν ως δημοσιογράφοι η Μάρα Ζαχαρέα και η Κάτια Μακρή. Δηλαδή, στην χρεοκοπημένη Ελλάδα με το 1,5 εκατομμύριο ανέργους, αυτές οι δυο έχουν δουλειά.
Αυτή την εβδομάδα, λόγω ειδικών συνθηκών, παρακολούθησα τηλεόραση και διαπίστωσα πως υπάρχουν ακόμα Έλληνες που τρέχουν στα ιδιωτικά κανάλια για να πουν τον πόνο τους σε ζάπλουτους τηλεδημοσιογράφους.
Είναι υπέροχο να βλέπεις αυτόν που έχει χάσει τη δουλειά του και δεν έχει να αγοράσει τα φάρμακά του να λέει τον πόνο του στον τηλεδημοσιογράφο που έχει χρήματα για να ζήσουν πλουσιοπάροχα και τα τρισέγγονά του.
Απορώ πως αυτοί οι τηλεδημοσιογράφοι δεν βάζουν τα γέλια, όταν έχουν απέναντί τους αυτούς τους κλαψομούνηδες φτωχομπινέδες.
Όχι μόνο δεν βάζουν τα γέλια αλλά είναι έτοιμοι να δακρύσουν μπροστά στο δράμα του συνανθρώπου τους.
Αν δεν είχαν παρκαρισμένη την Πόρσε απέξω, μπορεί και να δάκρυζαν με το δράμα αυτού που πρέπει να ζήσει μια οικογένεια με 200 ευρώ τον μήνα.
Βέβαια, αν στο κάτω μέρος της οθόνης αναγράφονταν οι μισθοί, οι καταθέσεις και τα περιουσιακά στοιχεία των τηλεδημοσιογράφων, μάλλον δεν θα υπήρχαν πολλοί «κατατρεγμένοι» διαθέσιμοι να τους πουν το δράμα τους.
Πάντως, οι πιο μαλάκες της υπόθεσης είναι αυτοί που τρέχουν ακόμα στους Αυτιάδες για να πουν το πόσο τους έχει αδικήσει η ζωή.
Εντελώς μαλάκες. Πάνω από είκοσι χρόνια ιδιωτική τηλεόραση και δεν κατάλαβαν τίποτα.
Στα κανάλια κλαψούριζαν πριν την κρίση, στα κανάλια κλαψουρίζουν και τώρα. Θέλουν να παρηγορηθούν στην αγκαλιά του Ευαγγελάτου. Εκεί αισθάνονται ασφάλεια.
Πάνω από 20 αναγνώστες μου έχουν στείλει ένα βίντεο με μια κυρία που «κάνει με τα κρεμμυδάκια» τον Βρούτση στην εκπομπή του Χατζηνικολάου στο Star (αν δεν κάνω λάθος, αυτή η εκπομπή-αρένα έχει αντικαταστήσει στα τηλεοπτικά δρώμενα την Ζούγκλα του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου).
Μεταξύ μας, κανέναν δεν κάνει με τα κρεμμυδάκια η συμπαθέστατη κυρία. Το μόνο που κάνει είναι να δίνει credit στον Βαρδινογιάννη και το κανάλι του.
Μετά το τέλος της εκπομπής, η κυρία φεύγει με ταξί για το σπίτι της και ο Βρούτσης με τον Χατζηνικολάου φεύγουν με τους σωματοφύλακές τους για τα δικά τους.
Και ο μαλάκας τηλεθεατής πάει εκτονωμένος για ύπνο, με την βεβαιότητα πως το σύστημα έχει συντριβεί.
Ακόμα πιο άθλια είναι η αντιμετώπιση περιστατικών όπως αυτό του 13χρονου κοριτσιού που πέθανε από τις αναθυμιάσεις του μαγκαλιού.
Οι ίδιοι τηλεδημοσιογράφοι που ξέσκισαν πριν από λίγες ημέρες ένα άλλο κοριτσάκι, την μικρή Μαρία, το «ξανθό αγγελούδι», έπιασαν το μοιρολόι για το κορίτσι που πνίγηκε από τις αναθυμιάσεις.
Είναι ολοφάνερο πως τα προτιμούν νεκρά τα παιδιά οι τηλεδημοσιογράφοι. Τα παιδιά των άλλων, βέβαια, όχι τα δικά τους.
Μετά την χρεοκοπία της χώρας, φάνηκε πόσο λίγοι είναι οι Έλληνες δημοσιογράφοι. Τηλεοπτικοί και μη.
Η πλειοψηφία των Ελλήνων δημοσιογράφων είναι για τα μπάζα.
Η υπόθεση της ΕΡΤ -με εκατοντάδες «επανασταστημένους» δημοσιογράφους να τρέχουν σαν δούλοι να κάνουν αίτηση για να προσληφθούν στην Δημόσια Τηλεόραση- απέδειξε πως τα λόγια απέχουν πολύ από τα έργα. Όσο οι πουτάνες από τις κυρίες.
Βέβαια, και οι Έλληνες πολίτες αυτούς τους δημοσιογράφους και αυτά τα ΜΜΕ αξίζουν.
Αν ήθελαν άλλα ΜΜΕ, θα τα είχαν.
Δεν τα θέλουν, όμως.
Θέλουν την επανάσταση και την αλλαγή να την κάνει ο Τράγκας.
Όσες φορές και να πας στο σκυλάδικο, το «Άξιον εστί» δεν θα το ακούσεις.
Για να ακούσεις το «Άξιον εστί», πρέπει να πας αλλού.
(Για την στάση των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ που δικαιώνουν με την παρουσία τους τα χουντοκάναλα και δίνουν άλλοθι σε ό,τι πιο σιχαμένο υπάρχει σε αυτή την χώρα δεν θα γράψω. Είμαι βέβαιος πια πως οι συμφωνίες του ΣΥΡΙΖΑ με τους Έλληνες ολιγάρχες έχουν γίνει. Μετά τις εκλογές, θα το διαπιστώσουν και οι πιο αφελείς.)
Ανάρτηση από: http://pitsirikos.net
