Παρασκευή 5 Σεπτεμβρίου, συνεδρίαση ΛΓ’ του θερινού τμήματος της Βουλής. Ημερήσια διάταξη «Νομοθετική Εργασία». Συγκεκριμένα:
«Συνέχιση της συζήτησης επί των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων «Τροποποίηση του ν. 927/1979 (Α΄139) και προσαρμογή του στην απόφαση πλαίσιο 2008/913/ΔΕΥ της 28ης Νοεμβρίου 2008, για την καταπολέμηση ορισμένων μορφών και εκδηλώσεων ρατσισμού και ξενοφοβίας μέσω του ποινικού δικαίου (L 328)».
Στο βήμα της Βουλής ανέρχεται ο κ. Δημήτριος Κουκούτσης, βουλευτής Μεσσηνίας της Χρυσής Αυγής, για να τοποθετηθεί επί του σχεδίου νόμου. Ας διαβάσουμε τι είπε, προσεκτικά:
«Είναι αλήθεια και πρέπει να λεχθεί ξεκάθαρα από μας ότι ποσώς μας ενδιαφέρει τι κάνει ο καθένας στο σπίτι του, στον ιδιωτικό του χώρο, στη σεξουαλική του ζωή και στην κρεβατοκάμαρά του. Είναι δικαίωμα του καθενός να πράττει αυτά που νομίζει ότι είναι σωστά.
Από κει και έπειτα όμως, μη ζητάτε από μας να πούμε ότι πρέπει να παρελαύνουμε για να δείξουμε την κάποια ιδιαιτερότητά μας, να την έχουμε κάνει «σημαία» και ότι σε τελική ανάλυση ας προσέχουν λίγο και αυτοί που είναι στρέιτ. Αυτή είναι η ειδοποιός διαφορά.
Όσο δε για την Αριστερά, που μας έχει ζαλίσει όλα αυτά τα χρόνια με τη μεγάλη της αγάπη για όλες τις κοινότητες οι οποίες εμφανίστηκαν τα τελευταία χρόνια σε αυτή τη χώρα, ότι είναι υπέρ των ομοφυλόφιλων, ότι είναι υπέρ της ανθρωπιάς, ότι είναι υπέρ του ενός ή του αλλουνού και θεωρεί εμάς τους εθνικιστές ότι είμαστε απάνθρωποι, ότι λέμε βαριά λόγια κλπ., ένα έχω να δηλώσω:
Ας διαβάσουμε μια επιστολή του Ένγκελς στο Μαρξ. Οι πνευματικοί τους πατέρες τα λένε αυτά, δεν τα λέμε εμείς.
«Μάντσεστερ Αγγλίας, 28 Ιούνη του 1869.
«Τελικά, οι παιδόφιλοι έχουν αρχίσει την καταμέτρηση και έχουν ανακαλύψει ότι αποτελούν μεγάλη δύναμη μέσα στο Κράτος. Τούς λείπει βέβαια η οργάνωση, αλλά θα γίνει και αυτό. Στην αρχή με την απαιτούμενη μυστικότητα και μετά, σιγά σιγά, ολοφάνερα. Και σίγουρα θα καταφέρουν να νικήσουν, αφού έχουν μέλη σε όλα τα κόμματα, παλιά και νέα από τον Ρόσινγκ ως τον Σβάιτσερ! Το σλόγκαν που θα κάνει πάταγο θα είναι» –συγχωρέστε με, δεν ξέρω Γαλλικά- «Guerre aux cons, paix aus trous-de-cul.»
Δεν μπορώ να το πω στα ελληνικά, θα με πάνε μέσα.[1]
«Ευτυχώς που τόσο εσύ όσο και εγώ, είμαστε πια αρκετά ηλικιωμένοι ώστε να πληρώσουμε “σε είδος” τους νικητές!!! Αλλά η νεολαία! Μόνο η Γερμανία έχει τόσο πολύ εκτραχηλιστεί, ώστε ένας παιδεραστής θα μπορούσε να έχει δημόσιες εμφανίσεις, να κάνει όλα αυτά τα αίσχη και να του πουν “ας περάσει”.
«Βέβαια είναι ακόμα νωρίς και δεν έχει το κουράγιο να δηλώσει δημόσια την ομοφυλοφιλία του. Για τον κόσμο, θα πρέπει να λειτουργεί “από μπροστά” και όχι να “μπαίνει από μπροστά” όπως είπε κάποτε κατά λάθος.
«Όταν θα ισχύσει ο νέος Ποινικός Κώδικας στη Βόρεια Γερμανία, που θα αναγνωρίζει τα “droits du cul”, σίγουρα θα εκδηλωθεί ελεύθερα! Και δυστυχώς τότε τα πράγματα θα δυσκολέψουν για μας τους φουκαράδες» – ο Engels το λέει αυτό- «που επιμένουμε “από μπροστά” και έχουμε μια παιδική λατρεία και προσήλωση για το γυναικείο φύλο.»
Ο Ένγκελς δύο φορές καταπιάνεται με το πρόβλημα της ομοφυλοφιλίας στο μεγάλο και χαοτικό συγγραφικό του έργο. Και τις δύο φορές στο περίφημο “Η καταγωγή της Οικογένειας, της ατομικής ιδιοκτησίας και του Κράτους”, χρησιμοποιώντας ιδιαίτερα απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς προκειμένου να προσδιορίσει την ομοφυλοφιλία και τους ομοφυλόφιλους. Ηθικά έκφυλους τους ονομάζει, ανώμαλους, αποκρουστικούς και σιχαμένους, υπάνθρωπους – αναδεικνύεται σε μέγα ομοφοβικό!
Και ο Μαρξ όμως δεν πάει πίσω. Θεωρεί και αυτός με τη σειρά του ως τη μόνη φυσιολογική ανθρώπινη σχέση τη μονογαμική σχέση άντρα και γυναίκας και χαρακτηρίζει την ομοφυλοφιλία ως παράξενη και ακατανόητη εμμονή – αγκύλωση την έλεγε. Στη μελλοντική κοινωνία του κομμουνισμού θα ανθίσει η χωρίς καταναγκασμό και περιορισμούς μονογαμική ετεροφυλόφιλη σχέση και η ομοφυλοφιλία –έλεγε- απλά θα εκλείψει.
Ο γερο-Μπέμπελ, ο ιδρυτής του γερμανικού σοσιαλδημοκρατικού κόμματος, ακολουθώντας την ίδια φιλοσοφία, θα προειδοποιήσει τους σοσιαλδημοκράτες για τον κίνδυνο της ομοφυλοφιλίας, της διαστροφής –λέει- αυτής της ανθρώπινης φύσης. Αναφέρει τη σεξουαλική αυτή συμπεριφορά ως «έγκλημα ενάντια στους φυσικούς νόμους, ιδιαίτερα συχνό στις ανώτερες τάξεις, στους κοσμοπολίτες και στους ξένους εγκληματίες!»
Να μην μας λένε, λοιπόν, κούφια λόγια. Αυτά είναι λόγια των πνευματικών τους πατέρων. Δεν ξέρω αν τα ακολουθούν ή όχι. Θα το καταθέσω και στα Πρακτικά.
(Στο σημείο αυτό ο Βουλευτής κ. Δημήτριος Κουκούτσης καταθέτει για τα Πρακτικά το προαναφερθέν έγγραφο, το οποίο βρίσκεται στο Αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής)
Εμάς τώρα, μας κατηγορούν σαν ρατσιστές χωρίς να διευκρινίζουν τι είναι ρατσισμός και σε ποιο ρατσισμό επιτέλους εμείς πιστεύουμε. Γιατί αν ρατσισμός είναι η δυσμενής διάκριση, η περιφρόνηση, η χλεύη και το ασίγαστο μίσος εναντίον κάποιων, τότε σίγουρα ρατσιστές με όλη τη σημασία της λέξης είναι το πολιτικό κατεστημένο αυτής της χώρα, σύμφωνα με τον τρόπο τον οποίο συμπεριφέρεται και κατά της Χρυσής Αυγής. …….»
Από πλευράς βουλευτών της Αριστεράς κανένα σχόλιο, καμία απάντηση. Το ΚΚΕ ίσως συγχωρείται διότι έτσι κι αλλιώς καταψήφισε το σχέδιο νόμου. Από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ άκρα του τάφου σιωπή. Εκτός του ότι είναι μάλλον βέβαιο ότι κανένας βουλευτής του δεν είχε ποτέ του διαβάσει αυτή την επιστολή του Ένγκελς προς τον Μαρξ ή είχε υπόψη γενικά ποια ήταν η άποψη τους για το θέμα αυτό, της ομοφυλοφιλίας, όχι μόνο των κλασικών αλλά και των επιγόνων, μάλλον δυσκολεύονται να θεωρήσουν τους εαυτούς τους ως πνευματικά τέκνα των Μαρξ-Ένγκελς-Λένιν, Μπέμπελ κλπ.
Ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής δεν είναι βέβαια κάποιος εμβριθής μελετητής του «μαρξισμού-λενινισμού». Δεν είχε διαβάσει και αυτός ποτέ του τα έργα τους – και μάλιστα σε τέτοια έκταση και βάθος. Απλά είτε αυτός είτε οι συνεργάτες του (δικοί του ή της Χρυσής Αυγής) έψαξαν στο διαδίκτυο και τα βρήκαν όλα αυτά. Και τα παρέθεσαν σχεδόν αυτούσια.
Για να διευκολύνω τους αναγνώστες του ΟΙΣΤΡΟΥ, παραθέτω με τη σειρά μου ολόκληρη την επιστολή και τα σχόλια, όπως τα βρήκε ο κ. Κουκούτσης [2]
«Επιστολή του Ένγκελς στον Μαρξ (28 Ιούνη 1869). Μάντσεστερ Αγγλίας.
Αγαπητέ Moor (Μαυριτανέ)
Δε γνωρίζω τι καιρό έχετε εκεί και αν είναι τόσο καλός όπως εδώ. Πάντως εδώ, η ημέρα έχει τόσο πολύ μικρύνει ώστε είσαι αναγκασμένος να ανάβεις το γκάζι από το απόγευμα τις τέσσερις. Και δε φαντάζεσαι πόσο διαβολεμένα σπαστικό είναι να θέλεις να μελετήσεις και να μην ξέρεις αν είναι πρωί ή βράδυ.
Η Tussy είναι πολύ χαρούμενη. Όλη η οικογένεια πήγε σήμερα το πρωί για ψώνια και το απόγευμα επιθυμεί να πάει στο θέατρο.
Μόλις διάβασε τον “Χέρμαν και την Δωροθέα” (έργο του Γκαίτε), όχι και πολύ άνετα λόγω της άσκοπης πολλές φορές φλυαρίας αυτού του γλυκανάλατου φιλισταίου (μικροαστού). Πήρε τώρα τη νεότερη έκδοση της Έντας, που έχει μέσα κάποιες καλές ιστοριούλες.
Τα καταφέρνει άριστα στο πιάνο. Μαζί μελετήσαμε ξανά αυτόν τον Δανό τονKjämpeviser.
Τελικά αυτή και αν είναι επιτυχία του Γουλιέλμου. Η ένωση της αρσενικοθήλυκης και της θηλυκής κομματικής γραμμής των Λασσαλιστών ! Πραγματικά, σημαντικό επίτευγμα !
Ο Σβάιτσερ όπως φαίνεται θα επανεκλεγεί και δεδομένης της βιασύνης που έγινε η δουλειά, πάλι φαίνεται ότι θα είναι ο εκλεκτός της όλης προσπάθειας για μια γενική απελευθέρωση.
Πάντως ο Γουλιέλμος αποσιωπά πεισματικά το γεγονός.
Πάντως ο Γουλιέλμος αποσιωπά πεισματικά το γεγονός.
Αυτό το ουρανοειδές βιβλίο (Urning=uranus=your anus, μάλλον κάνει λογοπαίγνιο), που μού έστειλες είναι ιδιαίτερα παράξενο. Περιέχει μέσα πολλές ανωμαλίες.
Τελικά, οι παιδόφιλοι έχουν αρχίσει την καταμέτρηση και έχουν ανακαλύψει ότι αποτελούν μεγάλη δύναμη μέσα στο Κράτος. Τούς λείπει βέβαια η οργάνωση, αλλά θα γίνει και αυτό.
Τελικά, οι παιδόφιλοι έχουν αρχίσει την καταμέτρηση και έχουν ανακαλύψει ότι αποτελούν μεγάλη δύναμη μέσα στο Κράτος. Τούς λείπει βέβαια η οργάνωση, αλλά θα γίνει και αυτό.
Στην αρχή με την απαιτούμενη μυστικότητα και μετά σιγά σιγά ολοφάνερα. Και σίγουρα θα καταφέρουν να νικήσουν, αφού έχουν μέλη σε όλα τα κόμματα, παλιά και νέα από τον Ρόσινγκ ως τον Σβάιτσερ !
Το σλόγκαν που θα κάνει πάταγο θα είναι “Guerre aux cons, paix aus trous-de-cul”
(πόλεμος στα μουνιά, ειρήνη στις κωλοτρυπίδες). Ευτυχώς που τόσο εσύ όσο και εγώ, είμαστε πια αρκετά ηλικιωμένοι ώστε να πληρώσουμε “σε είδος” τους νικητές !!! Αλλά η νεολαία ! Μόνο η Γερμανία έχει τόσο πολύ εκτραχηλιστεί, ώστε ένας παιδεραστής θα μπορούσε να έχει δημόσιες εμφανίσεις, να κάνει όλα αυτά τα αίσχη και να του πουν “ας περάσει” (στο Κοινοβούλιο).
Βέβαια είναι ακόμα νωρίς και δεν έχει το κουράγιο να δηλώσει δημόσια την ομοφυλοφιλία του. Για τον κόσμο, θα πρέπει να λειτουργεί “από μπροστά” και όχι να “μπαίνει από μπροστά” όπως είπε κάποτε κατά λάθος.
Όταν θα ισχύσει ο νέος Ποινικός Κώδικας στη Βόρεια Γερμανία που θα αναγνωρίζει τα droits du cul (δικαιώματα της κωλοτρυπίδας), σίγουρα θα εκδηλωθεί ελεύθερα! Και δυστυχώς τότε τα πράγματα θα δυσκολέψουν για μας τους φουκαράδες που επιμένουμε “από μπροστά” και έχουμε μια παιδική λατρεία και προσήλωση για το γυναικείο φύλο.
Στο μόνο που θα μπορούσε ο Σβάιτσερ να φανεί χρήσιμος, είναι να μάθει από τον εν λόγω κύριο τις λεπτομέρειες για τους παιδόφιλους που κρατούν υψηλά πόστα. Καθόλου ακατόρθωτο, αφού είναι δικός τους.
Στο μόνο που θα μπορούσε ο Σβάιτσερ να φανεί χρήσιμος, είναι να μάθει από τον εν λόγω κύριο τις λεπτομέρειες για τους παιδόφιλους που κρατούν υψηλά πόστα. Καθόλου ακατόρθωτο, αφού είναι δικός τους.
Τελειώνοντας η εβδομάδα, ο ο Σόρλεμμερ θα πάει στην Γερμανία μέσω Γκρίμσμπυ και Ρόττερνταμ.
Στα βαμβακοεργοστάσια σταμάτησαν οι απεργίες όταν οι άνθρωποι του Όλντχαμ αποχώρησαν και έτσι η παραγωγή θα συνεχιστεί απρόσκοπτα.
Στα βαμβακοεργοστάσια σταμάτησαν οι απεργίες όταν οι άνθρωποι του Όλντχαμ αποχώρησαν και έτσι η παραγωγή θα συνεχιστεί απρόσκοπτα.
Δικός σου
Φ.Ε.» [3]
Η ηλεκτρονική διεύθυνση την οποία αντέγραψε ο κ. Κουκούτσης, προκειμένου να στριμώξει την αριστερά μας για το ζήτημα αυτό, προσθέτει ορισμένα σχόλια πάνω στην επιστολή, για να αποσαφηνιστούν κάποια σκοτεινά σημεία. Με τη σειρά μας τα παραθέτουμε:
«Αυτό το ουρανοειδές βιβλίο (Urning=uranus=your anus, μάλλον κάνει λογοπαίγνιο), που μού έστειλες είναι ιδιαίτερα παράξενο. Περιέχει μέσα πολλές ανωμαλίες.
Ο όρος uranus είναι αγγλικός και προέρχεται από τη μετάφραση στην αγγλική του αντίστοιχου γερμανικού urning. Γενικά με την ονομασία Uranians περιγραφόταν στη μεγαλύτερη διάρκεια του 19ου αιώνα οι ομοφυλόφιλοι, τα άτομα του τρίτου φύλου. Πρώτος τον χρησιμοποίησε ο Γερμανός συγγραφέας και ομοφυλόφιλος Karl Heinrich Ulrichs (1825-1895), σε μία σειρά από πέντε μικρές μελέτες που έγραψε, μέσα από τις οποίες υποστήριζε τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων. Ο Karl Heinrich Ulrichs σήμερα χαίρει ιδιαίτερης εκτίμησης από την παγκόσμια gay κοινότητα και θεωρείται ο ιδρυτής του κινήματος για τα δικαιώματα των ομοσεξουαλικών. Τόσο ο Karl Heinrich Ulrichs όσο και ο έτερος gay ακτιβιστής (με τα δεδομένα βέβαια της Γερμανίας του 19ου αιώνα) Magnus Hirschfeld είχαν προσεγγίσει τα αριστερά κόμματα με την ελπίδα να βρουν πολιτική υποστήριξη. Ο Urlichs έστειλε κάποιο βιβλίο του στον Μαρξ και αυτός με τη σειρά του το έδωσε στον Ένγκελς για να το διαβάσει. Η αντίδραση του Ένγκελς φαίνεται καθαρά μέσα από την ιδιωτική επιστολή που έστειλε στον Μαρξ !
Ο όρος uranus είναι αγγλικός και προέρχεται από τη μετάφραση στην αγγλική του αντίστοιχου γερμανικού urning. Γενικά με την ονομασία Uranians περιγραφόταν στη μεγαλύτερη διάρκεια του 19ου αιώνα οι ομοφυλόφιλοι, τα άτομα του τρίτου φύλου. Πρώτος τον χρησιμοποίησε ο Γερμανός συγγραφέας και ομοφυλόφιλος Karl Heinrich Ulrichs (1825-1895), σε μία σειρά από πέντε μικρές μελέτες που έγραψε, μέσα από τις οποίες υποστήριζε τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων. Ο Karl Heinrich Ulrichs σήμερα χαίρει ιδιαίτερης εκτίμησης από την παγκόσμια gay κοινότητα και θεωρείται ο ιδρυτής του κινήματος για τα δικαιώματα των ομοσεξουαλικών. Τόσο ο Karl Heinrich Ulrichs όσο και ο έτερος gay ακτιβιστής (με τα δεδομένα βέβαια της Γερμανίας του 19ου αιώνα) Magnus Hirschfeld είχαν προσεγγίσει τα αριστερά κόμματα με την ελπίδα να βρουν πολιτική υποστήριξη. Ο Urlichs έστειλε κάποιο βιβλίο του στον Μαρξ και αυτός με τη σειρά του το έδωσε στον Ένγκελς για να το διαβάσει. Η αντίδραση του Ένγκελς φαίνεται καθαρά μέσα από την ιδιωτική επιστολή που έστειλε στον Μαρξ !
Στη Βικτωριανή Αγγλία κυκλοφορούσαν παράνομα από χέρι σε χέρι πλήθος ερωτικά βιβλιαράκια, πολλά από τα οποία είχαν ομοφυλοφυλική θεματολογία. Πολλές φορές ήταν ιδιαίτερα τολμηρά και ρεαλιστικά. Οι εκδότες, οι βιβλιοπώλες (οι συγγραφείς τις πιο πολλές φορές ήταν ανώνυμοι) κινδύνευαν με σοβαρές ποινές από το νόμο. Φαίνεται ότι πολλοί διάσημοι λογοτέχνες της εποχής είχαν ως ασχολία τη συγγραφή τέτοιων βιβλίων (π.χ Όσκαρ Ουάιλντ) και έτσι ορισμένα από αυτά αν και ακραιφνώς πορνογραφικά διεκδικούν εξαιρετικές λογοτεχνικές περγαμηνές. Ορισμένοι τίτλοι είναι ενδεικτικοί :
“Τέλενυ ή η άλλη όψη του νομίσματος”, “Προβλήματα της ελληνικής ηθικής”, “Τα αμαρτήματα των Πόλεων της Πεδιάδας” (αναφέρεται στα Σόδομα και Γόμορρα), κλπ. Όλη αυτή η κατά κάποιον τρόπο underground λογοτεχνία, αναφερόταν ως “ουράνια” ή “ουρανοειδή”.
Ο Σβάιτσερ όπως φαίνεται θα επανεκλεγεί και δεδομένης της βιασύνης που έγινε η δουλειά, πάλι φαίνεται ότι θα είναι ο εκλεκτός της όλης προσπάθειας για μια γενική απελευθέρωση.
Εδώ ο ¨Ενγκελς αναφέρεται στο Γερμανό συνδικαλιστή, πολιτικό και δραματικό συγγραφέα Jean Baptista von Schweitzer (1833-1875). Ο συγκεκριμένος πολιτικός εκλεγόταν βουλευτής στο Κοινοβούλιο της Βορειογερμανικής Ομοσπονδίας και ήταν κοινό μυστικό ότι ήταν ομοφυλόφιλος. Ανήκε στη Γερμανική Αριστερά (λασσαλικός) και είχε αναπτύξει σημαντική συνδικαλιστική δραστηριότητα. Το άσχημο ήταν ότι είχε συλληφθεί σε ερωτικές περιπτύξεις με ένα νεαρό αγόρι σε ένα πάρκο και είχε δικασθεί για ομοφυλοφιλία. Η Αριστερά τον είχε υποστηρίξει στην δίκη και είχε καταφέρει να τον αθωώσει. Πάντως, λόγω αυτού του γεγονότος ο Jean Baptista von Schweitzer δεν κατόρθωσε να εκλεγεί (παρά τις προβλέψεις του Ένγκελς) στο Ομοσπονδιακό Κοινοβούλιο (German Reichstag ) στις εκλογές του 1871, και περιορίστηκε στη συνδικαλιστική δραστηριότητα (πρόεδρος της Γερμανικής Εργατικής Ένωσης δηλαδή της αντίστοιχης ΓΣΕΕ !!! ).
Εδώ ο ¨Ενγκελς αναφέρεται στο Γερμανό συνδικαλιστή, πολιτικό και δραματικό συγγραφέα Jean Baptista von Schweitzer (1833-1875). Ο συγκεκριμένος πολιτικός εκλεγόταν βουλευτής στο Κοινοβούλιο της Βορειογερμανικής Ομοσπονδίας και ήταν κοινό μυστικό ότι ήταν ομοφυλόφιλος. Ανήκε στη Γερμανική Αριστερά (λασσαλικός) και είχε αναπτύξει σημαντική συνδικαλιστική δραστηριότητα. Το άσχημο ήταν ότι είχε συλληφθεί σε ερωτικές περιπτύξεις με ένα νεαρό αγόρι σε ένα πάρκο και είχε δικασθεί για ομοφυλοφιλία. Η Αριστερά τον είχε υποστηρίξει στην δίκη και είχε καταφέρει να τον αθωώσει. Πάντως, λόγω αυτού του γεγονότος ο Jean Baptista von Schweitzer δεν κατόρθωσε να εκλεγεί (παρά τις προβλέψεις του Ένγκελς) στο Ομοσπονδιακό Κοινοβούλιο (German Reichstag ) στις εκλογές του 1871, και περιορίστηκε στη συνδικαλιστική δραστηριότητα (πρόεδρος της Γερμανικής Εργατικής Ένωσης δηλαδή της αντίστοιχης ΓΣΕΕ !!! ).
Όταν θα ισχύσει ο νέος Ποινικός Κώδικας στη Βόρεια Γερμανία που θα αναγνωρίζει τα droits du cul (δικαιώματα της κωλοτρυπίδας), σίγουρα θα εκδηλωθεί ελεύθερα! Και δυστυχώς τότε τα πράγματα θα δυσκολέψουν για μας τους φουκαράδες που επιμένουμε “από μπροστά” και έχουμε μια παιδική λατρεία και προσήλωση για το γυναικείο φύλο.
Ο Ένγκελς δύο φορές καταπιάνεται με το πρόβλημα της ομοφυλοφιλίας στο μεγάλο και χαοτικό συγγραφικό του έργο. Και τις δύο φορές στο περίφημο “Η καταγωγή της Οικογένειας, της ατομικής ιδιοκτησίας και του Κράτους”. Χρησιμοποιώντας ιδιαίτερα απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς προκειμένου να προσδιορίσει την ομοφυλοφιλία και τους ομοφυλόφιλους, (ηθικά έκφυλοι, ανώμαλοι, αποκρουστικοί και σιχαμένοι, υπάνθρωποι) αναδεικνύεται σε μέγα ομοφοβικό !!! (ζητώ την κατανόηση των αναγνωστών για τον αναχρονισμό – η χρήση όρων του 20ου αιώνα για καταστάσεις και πρόσωπα του 19ου, δεν αποτελεί δόκιμη τακτική ! ).
Ο Ένγκελς δύο φορές καταπιάνεται με το πρόβλημα της ομοφυλοφιλίας στο μεγάλο και χαοτικό συγγραφικό του έργο. Και τις δύο φορές στο περίφημο “Η καταγωγή της Οικογένειας, της ατομικής ιδιοκτησίας και του Κράτους”. Χρησιμοποιώντας ιδιαίτερα απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς προκειμένου να προσδιορίσει την ομοφυλοφιλία και τους ομοφυλόφιλους, (ηθικά έκφυλοι, ανώμαλοι, αποκρουστικοί και σιχαμένοι, υπάνθρωποι) αναδεικνύεται σε μέγα ομοφοβικό !!! (ζητώ την κατανόηση των αναγνωστών για τον αναχρονισμό – η χρήση όρων του 20ου αιώνα για καταστάσεις και πρόσωπα του 19ου, δεν αποτελεί δόκιμη τακτική ! ).
Και ο Μαρξ δεν πάει πίσω. Θεωρεί και αυτός με τη σειρά του ως τη μόνη φυσιολογική ανθρώπινη σχέση τη μονογαμική σχέση άντρα και γυναίκας και χαρακτηρίζει την ομοφυλοφιλία ως παράξενη και ακατανόητη εμμονή (αγκύλωση). Στη μελλοντική κοινωνία του κομμουνισμού θα ανθίσει η χωρίς καταναγκασμό και περιορισμούς μονογαμική ετεροφυλόφιλη σχέση και η ομοφυλοφιλία απλά θα εκλείψει.
Ο γερο-Μπέμπελ, ο ιδρυτής του γερμανικού σοσιαλδημοκρατικού κόμματος, ακολουθώντας την ίδια φιλοσοφία, θα προειδοποιήσει τους σοσιαλδημοκράτες για τον κίνδυνο της ομοφυλοφιλίας, της διαστροφής αυτής της ανθρώπινης φύσης όπως έγραφε. Αναφέρει τη σεξουαλική αυτή συμπεριφορά ως “έγκλημα ενάντια στους φυσικούς νόμους”, ιδιαίτερα συχνό στις ανώτερες τάξεις, στους κοσμοπολίτες και στους ξένους εγκληματίες !
Για τον Λένιν και τι απόψεις του πάνω στο ζήτημα δε γνωρίζουμε και πολλά. Πάντως αν κρίνουμε από τις θέσεις του για τη σεξουαλικότητα όπως μας τις διασώζει η Κλάρα Τσέτκιν στο βιβλίο της “Από το Σημειωματάριο”
(συμπεριλήφθηκε το 1925 στο συλλογικό έργο “Αναμνήσεις από τον Λένιν”, δε νομίζω να έχουν μεγάλες διαφορές τα πιστεύω του από αυτές των πατριαρχών της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας Ένγκελς και Μπέμπελ.
Ενδεικτικά ,
Μου έχουν πει πως τα σεξουαλικά προβλήματα είναι τα πιο προσφιλή θέματα μελέτης της νεολαίας σας. Αυτό είναι τρομακτικό σκάνδαλο, ιδιαίτερα επικίνδυνο για το κίνημα νεολαίας.
Ουσιαστικά βλέπει τα ζητήματα σεξουαλικής πολιτικής ως έναν αντιπερισπασμό της μπουρζουαζίας στο εργατικό κίνημα και στην κατεύθυνση που πρέπει να έχει χωρίς καμία παρέκκλιση. Έναν αντεπαναστατικό αντιπερισπασμό στην ταξική πάλη του προλεταριάτου.
Μου έχουν πει πως τα σεξουαλικά προβλήματα είναι τα πιο προσφιλή θέματα μελέτης της νεολαίας σας. Αυτό είναι τρομακτικό σκάνδαλο, ιδιαίτερα επικίνδυνο για το κίνημα νεολαίας.
Ουσιαστικά βλέπει τα ζητήματα σεξουαλικής πολιτικής ως έναν αντιπερισπασμό της μπουρζουαζίας στο εργατικό κίνημα και στην κατεύθυνση που πρέπει να έχει χωρίς καμία παρέκκλιση. Έναν αντεπαναστατικό αντιπερισπασμό στην ταξική πάλη του προλεταριάτου.
Το παρακάτω απόσπασμα θα χαρακτηριζόταν ως “αντιφεμινιστικό”, μην πούμε “φαλλοκρατικό” :
Βέβαια η δίψα πρέπει να σβήνεται. Όμως ένας φυσιολογικός άνθρωπος που ζει κάτω από φυσιολογικές συνθήκες, μπορεί να πέσει μπρούμυτα μέσα στη λάσπη και να πιει νερό από το βούρκο; Ή μπορεί ακόμη να πιει νερό από ένα ποτήρι που στις άκρες του ακούμπησαν δεκάδες χείλη;, ήτοι η γυναίκα ταυτίζεται με αντικείμενο, με βούρκο. ή στην καλύτερη των περιπτώσεων με ποτήρι ! Και εννοείται, όσο λιγότερο χρησιμοποιημένο το ποτήρι, τόσο μεγαλύτερη αξία χρήσης έχει !!!
Πάντως μετά το 1917 στη Ρωσία και μέσα στον επαναστατικό ενθουσιασμό και στην παραζάλη που έφεραν τα κοσμοϊστορικά εκείνα γεγονότα, καταργήθηκαν νομοθετικά όλες οι σεξουαλικές απαγορεύσεις και οι σεξουαλικές σχέσεις ρυθμίστηκαν σε ελευθεριακή βάση.
Γράφει ο Γκριγκόρι Μπατκίς στο βιβλίο του “Η σεξουαλική επανάσταση στη Ρωσία” (Μόσχα 1923, εκδόσεις “Ινστιτούτου Κοινωνικής Υγιεινής” ).
Όλες οι μορφές σεξουαλικών σχέσεων αποτελούν ιδιωτικά θέματα. Δυνατότητες για ποινική δίωξη υπάρχουν μόνο όταν γίνεται χρήση βίας ή εξαναγκασμού. Όσο για την ομοφυλοφιλία ή τη σοδομία και τις άλλες μορφές σεξουαλικής ικανοποίησης που η νομοθεσία των ευρωπαϊκών κρατών χαρακτηρίζει ως αδικήματα η σοβιετική νομοθεσία τις θεωρεί σαν κάτι το φυσικό.
Ως το 1934 όλα αυτά βέβαια. Από το 1934 και μετά πάλι η ομοφυλοφιλία θα αποτελέσει ποινικό αδίκημα και θα θεωρηθεί ως διαστροφή.
Ο Γκόρκι στο έργο του “Προλεταριακός Ουμανισμός”, θα γράψει “οι ομοφυλόφιλοι και οι φασίστες θα εκλείψουν” !!! ενώ μαρξικές ψυχοσεξουαλικές θεωρίες θα ταυτίσουν το φασισμό με την ομοφυλοφιλία. Ή τουλάχιστον θα δουν κάποιον συσχετισμό. (Σχολή της Φρανκφούρτης, Σαρτρ, Λακάν κλπ).
Η ομοφυλοφιλία είναι απλά ένα “κουσούρι” και οι Ναζί στη μπολσεβίκικη προπαγάνδα θα γελοιοποιούνται συνεχώς ως “βιτσιόζοι” και “αδελφές”.»
Ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάζονται οι απόψεις των κλασικών, του Λένιν, κλπ δεν είναι και ο καλύτερος δυνατός. Όχι γιατί αυτοί συνέπλεαν με τις σημερινές μεταμοντέρνες αντιλήψεις της «αριστεράς». Αλλά γιατί οι απόψεις τους είχαν μεγαλύτερο πλούτο και ακρίβεια στις κριτικές τους εκτιμήσεις. Για τον Λένιν εύκολα μπορεί κάποιος να τις διαβάσει στις «Συνομιλίες με τον Λένιν» της Κλάρας Τσέτκιν. Υπάρχει μια έκδοση τους, από τις εκδόσεις ΠΟΡΕΙΑ, Αθήνα 1977, αλλά είναι βέβαιο ότι καλύτερα κάποιος να μη στηριχτεί σε αυτή έκδοση. Δεν είναι τόσο η μετάφραση, όσο κάποιο μπέρδεμα στην εκτύπωση. Ο Φρ. Ένγκλες στην «Καταγωγή της οικογένειας» προσεγγίζει το ζήτημα πολύ γενικά και ιστορικά.
Γεγονός είναι ότι τα τελευταία ιδιαίτερα χρόνια και στην Ελλάδα διαπιστώνουμε μια επίμονη, «υπόγεια» αρχικά και όσο περνάει ο καιρός πιο ανοιχτή επίθεση του αστικού κόσμου στην οικογένεια, τη σεξουαλική προτίμηση, δηλαδή περίπου με κάθε τρόπο: από σήριαλ μέχρι αρθρογραφίες κλπ, προσηλυτισμό στην ομοφυλοφιλία, κλπ. Σε όλη αυτή την επιχείρηση, που πάει αντάμα με την επίθεση στο έθνος, τον πατριωτισμό, τα συλλογικά συμφέροντα και διεκδικήσεις, τις ιδέες του σοσιαλισμού / κομμουνισμού, η αριστερά μας δεν απαντάει. Η έχουσα τις ρίζες και αναφορές της στον ευρωκομμουνισμό, η αυτοαποκαλούμενη «ανανεωτική» αριστερά, πρωτοστατεί σήμερα σε αυτές τις αμφισβητήσεις και επιθέσεις του αστισμού. Μάλιστα πολλές φορές αποτελεί και την πρωτοπορία του. Βλ. καλή ώρα την αγωνία της για το «αντιρατσιστικό» σχέδιο νόμου, τα σύμφωνα συμβίωσης, την καταπολέμηση της ομοφοβίας κλπ κλπ.
Ανάμεσα στα άλλα πολλά που μια πραγματικά ριζοσπαστική αριστερά έχει να κάνει, είναι να ασχοληθεί και με αυτά όλα τα ζητήματα. Κι όταν λέω ριζοσπαστική αριστερά εννοώ εκείνη που δεν εννοεί να κόψει τους δεσμούς της με αυτό που λέμε «μαρξισμό-λενινισμό», εμπλουτισμένο βέβαια με τη σκέψη Μάο-τσε Τουνγκ, του Γκράμσι, της Ρόζας, ακόμα και του Τρότσκι – γιατί κάπου δικαιώθηκε κι αυτός – και μιας σειράς ακόμα επιφανών μαρξιστών στοχαστών.
Δεν είναι δυνατόν, δεν επιτρέπεται να παρουσιάζονται οι άνθρωποι της Χρυσής Αυγής κρατώντας στα χέρια τους απόψεις της αριστεράς, της κομμουνιστικής μάλιστα, και από την αριστερά να υπάρχει τέλεια, άκρα σιωπή. Ζητήματα όπως αυτά, της ομοφυλοφιλίας, της συμβίωσης ομοφυλόφιλων, της υιοθεσίας από τέτοια ζευγάρια παιδιών κλπ κλπ πρέπει η αριστερά να τα αντιμετωπίσει σοβαρά, από την σκοπιά της απελευθέρωσης του κόσμου της εργασίας και όχι με ένα ελαφρο-λαϊκό-αστικό τρόπο.
Πιστεύω πώς σε μια τέτοια κατεύθυνση θα υπάρξουν παρεμβάσεις και διάλογος στον πάντα φιλόξενο ΟΙΣΤΡΟ.
Σημειώσεις-παραπομπές
1-Τι σημαίνει θα το διαβάσετε στη συνέχεια, στην παράθεση ολόκληρης της επιστολής του Ένγκελς.
2-στην εξής ηλεκτρονική διεύθυνση:
3- Η επιστολή στα Άπαντα Μαρξ-Ένγκελς, εδώ:
Ανάρτηση από: http://istrilatis.blogspot.gr
