Η Γαλλία φλέγεται! Ο Ολάντ διαλύει το κοινωνικό κράτος, ο κόσμος αντιδρά δυναμικά και η σοσιαλιστική κυβέρνηση απαγορεύει την πρόσβαση διαδηλωτών σε συγκεκριμένα σημεία της πρωτεύουσας! Σημεία και τέρατα, δηλαδή... Κι όμως. Ελάχιστες οι αναφορές από τα ελληνικά ΜΜΕ. Τα περισσότερα προτιμούν τη λιπόθυμη Βενεζουέλα, τη στιγμή που η Γαλλία του Διαφωτισμού και των δημοκρατικών παραδόσεων θυμίζει αυταρχική χώρα του Τρίτου Κόσμου. Αιδήμων σιωπή, δηλαδή, από τους ιεροφάντες του άκριτου ευρωπαϊσμού. Αυτοί είχαν τον νου τους στον Σημίτη και τις «σοφές», όπως πάντα, κουβέντες του...
Καμία πρωτοσέλιδη αναφορά –ακόμη και από την Αυγή– στα ανατριχιαστικά μέτρα του Ολάντ. Φαίνεται ότι η εφημερίδα της Αριστεράς δεν θέλει να χαλάσει τις εντυπώσεις για τη σοσιαλδημοκρατική συνάθροιση στη Ρώμη, στην οποία θα μετάσχει και ο κ. Τσίπρας. Τέλος πάντων... Εκείνο, όμως, που συγκλονίζει είναι τα μέτρα έκτακτης ανάγκης. Αυτά που είχαν επιβληθεί μετά τις επιθέσεις των τζιχαντιστών επιστρατεύονται τώρα εναντίον των διαδηλωτών! Ανησυχητική εξέλιξη. Και καταθλιπτική... Όμως τα ντελίβερι μπόις του «εκσυγχρονισμού» –αυτά που σωστά ξιφούλκησαν εναντίον του Τσίπρα, όταν έκλεισε τις προάλλες τον Εθνικό Κήπο– δεν βρήκαν ούτε μία λέξη για το άγος του Ολάντ.
Η Γαλλία είναι άρρωστη. Πάσχει οικονομικά σε μιά πάσχουσα και αμήχανη Ευρώπη, που βλέπει τις φαιές κηλίδες να απλώνονται στο σώμα της. Η Ακροδεξιά επελαύνει! Ένα τόσο δα θέλει να κυβερνήσει την Αυστρία μετά τον θρίαμβο του Χόφερ, ενώ σε ορισμένες χώρες ήδη συγκυβερνά. Όσο για τη Γαλλία, η ραφιναρισμένη Ακροδεξιά της Λεπέν καιροφυλακτεί, ευνοημένη τα μάλα από τις εξελίξεις... Και η Αριστερά; Με εξαίρεση το δογματικό σκέλος της –ελάχιστα πειστικό, καθώς κεραυνώνει την Ευρώπη... επειδή υπάρχει– λάμπει διά της απουσίας της. Καμία σοβαρή κριτική προσέγγιση, κανένας προβληματισμός για την υπονόμευση των εθνικών κρατών, καμία εναλλακτική πρόταση. Κι έτσι, αφήνει ελεύθερο το πεδίο στην ευρωσκεπτικιστική Ακροδεξιά, που δεν διστάζει να επιστρατεύει ακόμη και αριστερή ρητορική –ω, ναι!– προκειμένου να καταστεί ευρύτερα προσπελάσιμος ο λόγος της.
Η Γαλλία δοκιμάζεται. Και η Ευρώπη, η ήπειρος που, παρά τα μελανά της στίγματα (αποικιοκρατία, στυγνή εκμετάλλευση φτωχών χωρών, στρατιωτικές παρεμβάσεις κ.λπ.), υπήρξε εστία γόνιμου προβληματισμού και σημαντικών επιτευγμάτων, φαίνεται να βαδίζει στην οδό της απωλείας... Αρκεί και μόνο να θυμηθούμε τι σήμαινε παλιότερα η ένταξη στην «ευρωπαϊκή οικογένεια» και πόσοι θριαμβικοί αλαλαγμοί συνόδευαν την ημέτερη εισδοχή στην ΟΝΕ. Εξασφαλισμένη οικονομική ευημερία, ασφάλεια και προκοπή. Και τώρα... Μιά οξειδωμένη Ευρώπη που ταλανίζεται από μόνιμη οικονομική κρίση, δυναστεύει τα αδύναμα μέλη της και βλέπει μπροστά της τον εφιάλτη πιθανής διάλυσης... Και το πρώτο βήμα δεν αποκλείεται να γίνει στη Γαλλία...
Υ.Γ.: Όχι. Ο ξεχασμένος Σημίτης, που εμφανίζεται σαν φάντασμα του μεσονυκτίου, δεν είπε τίποτε για τη Γαλλία και τη χτικιασμένη Ευρώπη της σήμερον. Από το βήμα της Δημοκρατικής Συμπαράταξης έδωσε προσφάτως μαθήματα πολιτικής συμπεριφοράς, λέγοντας ότι «Αριστερή πολιτική είναι η γλώσσα της αλήθειας». Ποιος; Ο αλχημιστής της «δημιουργικής λογιστικής». Ο τελάλης ψευδών περί «ισχυρής οικονομίας» και Χρηματιστηρίου. Ο άρχων της διαπλοκής. Ο υπερεκτιμημένος λογιστής. Ο ολίγιστος Κ. Σημίτης…
Ανάρτηση από: www.epikaira.gr
