Να υπενθυμίσουμε το αποτέλεσμα των εκλογών:
Επί εγγεγραμμένων 543.186 ψήφισαν: 362.542 (66.74%), δηλαδή είχαμε αποχή 180.644 (33.26%). Υπήρξε μια αύξηση – το 2011 η αποχή ήτανε 21,30% - που βέβαια σε ένα σύνολο 543.186 εγγεγραμμένων ψηφοφόρων δεν είναι μικρή. Στις δημοσκοπήσεις είχε καταγραφεί ένας υψηλός προβληματισμός ιδιαίτερα στις πόλεις για την συμμετοχή στις εκλογές.
Τελικά οι δημοσκοπήσεις δεν έπεσαν και πολύ μακριά. Το ΔΗΣΥ ήρθε πρώτο με 30,69% [18 βουλευτές: Λευκωσία (6 έδρες, Κερύνεια (2 έδρες), Αμμόχωστος (4 έδρες), Λάρνακα (2 έδρες), Λεμεσός (3 έδρες), Πάφος (1 έδρα)]. Μείωση δυνάμεων κατά 3,7%.
Το ΑΚΕΛ-Νέες Δυνάμεις απέσπασε 25.67% (μείωση κατά 7,1%) [16 βουλευτές: Λευκωσία (5 έδρες) Κερύνεια (1 έδρα) Αμμόχωστος (3 έδρες) Λάρνακα (2 έδρες) Λεμεσός (4 έδρες) Πάφος (1 έδρα).
Το ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ (ΔΗ.ΚΟ) 14.49% (-1.3%) [9 βουλευτές: Λευκωσία (3 έδρες) Αμμόχωστος (1 έδρα) Λάρνακα (2 έδρες) Λεμεσός (2 έδρες) Πάφος (1 έδρα)]
Η ΕΔΕΚ-Κίνημα Σοσιαλδημοκρατών 6,18% (- 2,8%) [3 βουλευτές, από έναν σε Λευκωσία, Λεμεσό και Πάφο]. Η «Συμμαχία Πολιτών» του Γ. Λιλήκα 6,01% [3 βουλευτές, έναν σε Λευκωσία, Αμμόχωστο, Λεμεσό].
Πρόκυψε μια βουλή οκτώ κομμάτων. Το άθροισμα του ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ μειώθηκε σημαντικά σε σχέση με τις προηγούμενες εκλογές – ΔΗΣΥ 34,28% + ΑΚΕΛ 32,67%=66,95% - έναντι τώρα 56,36%. Αυτό έτσι κι αλλιώς είναι κάτι το θετικό. Αλλά η πολυδιάσπαση, χωρίς μάλιστα με ακριβή όρια στις διαφορές των κομμάτων, δείχνει ότι απουσιάζει μια κεντρική γραμμή, ένας σταθερός άξονας, αναφοράς και συσπείρωσης του ελληνοκυπριακού λαού. Βέβαια, όπως αναφέραμε στα προηγούμενα άρθρα μας, στις δημοσκοπήσεις – αλλά και από την ζωντανή επαφή με τους ανθρώπους – η μεγάλη πλειοψηφία θα απορρίψει σε ένα νέο δημοψήφισμα τις λύσεις που ετοιμάζονται πίσω από τις κλειστές πόρτες της διπλωματίας των ιμπεριαλιστών και των ημετέρων (Ελλαδιτών και Ελληνοκύπριων) πολιτικών ηγετών.
Η πιο ανησυχητική εξέλιξη ήτανε η είσοδος στην Βουλή δυο εκπρόσωποι του ΕΛΑΜ (από 4.354 ψήφους και 1,06% το 2011 ενώ τώρα 13.041 και 3,71%). Και είναι άσχημη εξέλιξη γιατί πολύ εύκολα – όπως εδώ – θα ταυτίζουν κάθε άποψη ή κίνηση εθνοπατριωτική ως ακροδεξιά, φασιστική κλπ.
Τα προγράμματα που παρουσίασαν τα κόμματα διέθεταν μεγάλη ποικιλία προτάσεων: για τα σχολεία, την υγεία, τις τράπεζες, την ανάπτυξη, την ανάγκη επαναπροσέγγισης των δύο κοινοτήτων, τις διαπραγματεύσεις, μνημόνιο κλπ. Μέχρι και «Κόμμα για τα Ζώα της Κύπρου» πήρε μέρος στις εκλογές (4.088 ψήφοι, 1, 16%), όπως και η ΠΝΟΗ ΛΑΟΥ ( 3.072, 0,87%), το «ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΣΗΜΑΙΑ» (2.033, 0,58%),η «ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (Ο.Α.Δ)» ( 983, 0,28%), και διάφοροι μεμονωμένοι.
Σύμφωνα με την αντιπρόεδρο της ΕΔΕΚ κ. Μαρία Βασιλειάδου, σε συνέντευξη της υποστήριξε «Για εμάς, την ΕΔΕΚ, το πρώτο θέμα είναι αυτό καθαυτό το Κυπριακό. Αντίθετα, η κυβέρνηση του δεξιού Δημοκρατικού Συναγερμού (ΔΗΣΥ) επιδιώκει να μην είναι στην προεκλογική ατζέντα αυτό το κεντρικό ζήτημα, διότι δεν θέλει να στενοχωρήσει τους ψηφοφόρους της, που είναι ήδη δυσαρεστημένοι από το πώς το διαχειρίζεται. Έτσι, όπως και το 2004, προσπαθούν να μας φιμώσουν ώστε να αποτρέψουν τη θέση του Κυπριακού στο επίκεντρο. Σε αυτή την επιχείρηση φίμωσης συμμετέχει και η ηγεσία του ΑΚΕΛ, ως συνοδοιπόρος της κυβέρνησης που έχει ουσιαστικά προσυπογράψει τις λεγόμενες «συγκλίσεις» του προέδρου Αναστασιάδη με τον επικεφαλής του ψευδοκράτους, τον κύριο Ακιντζί.» (εφημερίδα «Ο Δρόμος», αρ.φ. 311- 14/5/16).
Η ΕΔΕΚ δεν «πήγε» και τόσο καλά στις εκλογές. Με τόσα προβλήματα – ιδίως «αυτό καθαυτό το Κυπριακό» - και την αποτυχία των κυβερνήσεων ΑΚΕΛ και τώρα ΔΗΣΥ, η επίδοση της υπήρξε χαμηλή. Κι αυτό – εκτός από τα οργανωτικά της προβλήματα – γιατί δεν καταλαβαίνει ότι αυτό που λέει «το πρώτο θέμα είναι αυτό καθαυτό το Κυπριακό», δηλαδή η Τουρκική Κατοχή και όχι οι τουρκοκύπριοι, είναι μια έλλειψη κατανόησης του τι σημαίνει το «αυτό καθαυτό»: γιατί «αυτό καθαυτό» το Κυπριακό ήτανε πρόβλημα απελευθέρωσης από τα αποικιακά και νεοαποικιακά δεσμά της Μ. Βρετανίας, η Αυτοδιάθεση μέχρι το δικαίωμα της Ένωσης με την Ελλάδα. Η εισβολή και κατοχή στην Κύπρο έγινε – αυτό ισχυρίστηκαν – ακριβώς για να προστατευθεί η τουρκοκυπριακή μειονότητα. Και οι διαπραγματεύσεις – και ο στόχος του σχεδίου Ανάν – αυτό προσπαθούν να επιβάλλουν: την πολιτική ισότητα των δυο κοινοτήτων, της ελληνικής πλειοψηφία και της τουρκικής μειοψηφίας. Συνεπώς η τουρκική κατοχή έχει σχέση με την τ/κ παρουσία και η λύση του κυπριακού περνάει από αυτό το μέγα ζήτημα. Σε αυτό ΟΥΤΕ και η ΕΔΕΚ έχει σαφή πρόταση. Όσο για την ατζέντα του ΔΗΣΥ, του ΑΚΕΛ κλπ που έχει σχέση με προβλήματα «ανάπτυξης», μνημονίου, υγείας, παιδείας κλπ κλπ και που αποσπάει την προσοχή από το «καθαυτό» δυστυχώς για την ΕΔΕΚ και την αντιπρόεδρο της είναι κι αυτά σοβαρά ζητήματα της κυπριακής κοινωνίας και γι αυτό αποτελούν στοιχεία του «καθαυτό» προβλήματος. Όποιος αποφεύγει να μιλήσει και γι αυτά, δυστυχώς, καταδικάζεται σε εκλογική δύναμη τριών βουλευτών.
Στην Κύπρο, όπως και στην Ελλάδα, δεν έχει βρεθεί ο τρόπος σύνδεσης των προβλημάτων της ζωής των ανθρώπων, του λαού με τα μεγάλα και ουσιαστικά ζητήματα. Τα αποτελέσματα των εκλογών το επιβεβαιώνουν.
Ανάρτηση από: http://istrilatis.blogspot.gr
