Του Αλέκου Μιχαηλίδη
Κι αυτοί που μας πληγώσανε, καθώς το φως τελειώνει,
αισθάνονται τη μοναξιά που Έλληνες ενώνει.
Και δεν ακούν τα κόμματα και το μεγάφωνό τους
τον χτύπο μόνο της καρδιάς που μας βαφτίζει ανθρώπους.
αισθάνονται τη μοναξιά που Έλληνες ενώνει.
Και δεν ακούν τα κόμματα και το μεγάφωνό τους
τον χτύπο μόνο της καρδιάς που μας βαφτίζει ανθρώπους.
ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ
Στο διά ταύτα, υπό τις περιστάσεις και με περίσσια επιείκεια, δεν ήταν κακό το αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών της 22ας Μαΐου. Βέβαια, το καλύτερο σενάριο (πάλι υπό τις περιστάσεις) θα ήταν η συνεργασία του ΔΗΚΟ, της ΕΔΕΚ, της Συμμαχίας Πολιτών, της Αλληλεγγύης και των Οικολόγων και η ολοκληρωτική καταβαράθρωση του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ, η ανατροπή δηλαδή της πολιτικής μιζέριας του δικομματισμού και των ρατσιστικών διζωνικών ονειρώξεων, πράγμα που θα ωθούσε τα πράγματα σε έναν εντελώς άλλον δρόμο.
Σαφώς, όμως, ο κυπριακός λαός ψήφισε (ή καταψήφισε) πολύ νούσιμα σε σχέση με οποιανδήποτε άλλην εκλογική αναμέτρηση. Η πτώση του ΔΗΣΑΚΕΛ (έχασαν μαζί 72.824 ψήφους και 10.8%), η άνοδος των Οικολόγων, η εκκωφαντική εμφάνιση της ΣΥΜΠΟΛ και της Αλληλεγγύης, καθώς και η διατήρηση των εδρών του ΔΗΚΟ, μα και οι τρεις έδρες της ΕΔΕΚ δείχνουν, ακόμα κι αν σφυρίζουν αδιάφορα οι αναλυτές, οι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι, ότι ο λαός ψήφισε κυρίως με γνώμονα το Κυπριακό. Όχι μόνο για το Κυπριακό αλλά και για αυτό.
Κακά (ή καλά) τα ψέματα, το Κυπριακό καθορίζει την ημερήσια διάταξη, εφόσον ο λαός διατηρεί (τελικά) εκείνο το ένστικτό της επιβίωσης που εμφανίζει κατά καιρούς και αφήνει το παγκόσμιο με ανοιχτό το στόμα και το ΔΗΣΑΚΕΛ με «θκυο σιείλη καμένα». Όσο κι αν προσπάθησαν μεμονωμένοι υποψήφιοι ή και συνδυασμοί να οδηγήσουν αλλού την προεκλογική συζήτηση, η Κυριακή των εκλογών έδειξε ότι ο λαός κόπτεται ακόμα για το μέλλον του, για την κατοχή, για την ασφάλεια, για την αβεβαιότητα που θέλουν να εγκαθιδρύσουν όσοι «έλυσαν» το Κυπριακό εδώ και καιρό.
Ως εκ τούτου, μήνυμα δεν πρέπει να πάρουν μονάχα οι ηγεσίες του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ, μα και ο ίδιος ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, ο οποίος, παρεμπιπτόντως, τρέχει και δεν φτάνει με τον «συνέταιρό» του Μουσταφά Ακιντζί, κατά τη λαϊκή ρήση «ανάγιωσ’ τον κολιόν να σου φκάλει τα μμάθκια σου». Ο Πρόεδρος και τα υπόλοιπα μέλη της κυβέρνησης δεν έμειναν ανεπηρέαστοι από τις εκλογές, δεν τους προστάτευσαν τα βασίλειά τους. Οφείλουν να σκεφτούν ότι ο λαός δεν μασά, ούτε από υποσχέσεις για λύση εντός του έτους ούτε από χαριεντισμούς για εξόδους από τα μνημόνια και ανάπτυξη στην Αμμόχωστο ή αλλού.
Αυτές οι εκλογές, λοιπόν, στη μετριότητά τους, έδειξαν ένα άλλο πρόσωπο, έναν άλλον ψηφοφόρο που μπορεί να συντρίψει τα κάστρα του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ. Που μπορεί να δώσει 40% σε αντιδιζωνικά ή, τουλάχιστον, αντικατοχικά κόμματα, όπως το ΔΗΚΟ, την ΕΔΕΚ, τη Συμμαχία Πολιτών, την Αλληλεγγύη (ακόμα κι αν η Θεοχάρους μάς άφησε μόνους μας με τον Συλλούρη) και τους Οικολόγους. Που μπορεί, όπως τους ανέβασε, να τους κατεβάσει, αν δεν δουλέψουν για το κοινό καλό και αν δεν συνεργαστούν εναντίον του νέου σχεδίου Ανάν. Η Κυριακή έδειξε ότι υπάρχει ακόμα, υπόκωφα, εκείνη η πένα του ΟΧΙ του 2004, δεν στέρεψε. Και αυτό οφείλουν να το καταλάβουν: Στην Πινδάρου, στην Εζεκία Παπαϊωάννου, στο Προεδρικό.
Τα ψέματα, δυστυχώς, δεν τελείωσαν. Φάνηκε δε ότι το παρασκήνιο είναι αρκετό για να γελοιοποιήσει το αποτέλεσμα των εκλογών. Με παραιτήσεις, δηλώσεις και αντιδηλώσεις προσπαθούν να επηρεάσουν το νόημα του αποτελέσματος. Για κακή τους τύχη όμως, ο κυπριακός λαός μίλησε. Και μίλησε ευθέως: «Το ’νιν αντάν να τρώει την γην, τρώει την γην θαρκέται, μα πάντα τζιείνον τρώεται τζιαι τζιείνον καταλυέται». Οπότε και μετά τα παιχνίδια του Ακιντζί και του Ερντογάν στην Κωνσταντινούπολη, μετά την ενέργεια (που ελπίζουμε να μην είναι εφήμερη) του Αναστασιάδη, ο οποίος όφειλε να είναι πιο προσεκτικός όλο αυτό το διάστημα, πρέπει να συνέλθουμε μαζικά και να πάρουμε το μήνυμα της κάλπης: Ο λαός, παρά να προσκυνήσει «τα κόμματα και το μεγάφωνό τους», προτιμά να συνθλίψει τις ελπίδες για ένα νέο απαρτχάιντ, προτιμά να κάνει άλματα θανάτου και να ταρακουνήσει τις καρέκλες όσων εργάζονται για τη νομιμοποίηση της κατοχής. Διότι, «ο χτύπος της καρδιάς που μας βαφτίζει ανθρώπους» ρίσκαρε την προηγούμενη Κυριακή και ψήφισε φωνάζοντας ότι αν χαθούμε, θα διατηρήσουμε, τουλάχιστον, την αξιοπρέπειά μας…
Ανάρτηση από: http://www.galatikohorio.com
