Του Γιώργου Τασιόπουλου
Ως γνωστόν, ο τουρισμός αποτελεί τη «βαριά» βιομηχανία της χώρας μας, όπως συνηθίζουν να λένε οι κυβερνώντες.
Και για αυτόν τον λόγο, επενδύουμε συνεχώς στον τουριστικό κλάδο, όμως οι συνάδελφοι εκπαιδευτικοί που προσλήφθηκαν σε τουριστικές περιοχές με το μισθό των 900 ευρώ μας περιγράφουν τις δικές τους μοναδικές εμπειρίες, διαφορετικές από αυτές που μπορεί να ζήσει κάθε ξένος επισκέπτης στην τουριστική Ελλάδα.
«Ζητάνε για ένα δωμάτιο 500 ευρώ, ενώ εμείς παίρνουμε το πολύ 900»...
«συνάδελφοι μένουν στο αυτοκίνητο γιατί δε βρίσκουν δωμάτιο κάτω από 100 ευρώ. Υπάρχουν δωμάτια που δε διαθέτουν για εμάς οι επιχειρηματίες για να μη χάσουν το κέρδος από τους τουρίστες.
Τα καταλύματα του δήμου είναι γεμάτα κι άθλια, δεν μπορείς να μείνεις πάνω από λίγες ώρες».
«Καλούνται να πάνε να υπηρετήσουν στο νησί κι αν αρνηθούν τον διορισμό, έχουν δύο χρόνια απέναντι αποκλεισμό από τους πίνακες. Επίσης έχει κοπεί από το υπουργείο Εσωτερικών το χρηματικό επίδομα που έδιναν μέχρι πέρυσι κάποιοι δήμοι σε αναπληρωτές καθηγητές»
Ο κ. Κικίλιας μπορεί να υπερηφανεύεται για τις εξελίξεις στον ελληνικό τουρισμό και για το βιώσιμο τουριστικό μοντέλο όπως το περιγράφει, με την επέκταση της τουριστικής περιόδου.
Όμως, η μορφωτική, πνευματική ζωή των κατοίκων αυτών των περιοχών δεν φαίνεται να είναι βιώσιμη.
Η αδιαφορία των κατοίκων και η μονοκαλλιέργεια του ευρώ δεν παραπέμπει σε κάτι ελπιδοφόρο για τον πνευματικό τους βίο.
Ο τόσος πλούτος και τα γεμάτα ταμεία των δήμων μας κάνει να σκεφτόμαστε πως μόνο η αδιαφορία για τη μόρφωση των παιδιών τους δεν τους δραστηριοποίησε ώστε να οικοδομηθούν κάποιοι ξενώνες για την φιλοξενία δασκάλων, γιατρών και κοινωνικών υπηρετών στο τόπο τους.
Θλίψη για την κατάντια πολιτείας και τοπικής αυτοδιοίκησης!!!
Ανάρτηση από: geromorias.blogspot.com
