Κατ’ αναλογία, το ΚΚΕ του 1940, ο Ζαχαριάδης, το ΕΑΜ, ο ΕΛΑΣ κ.λπ. ήταν «πράκτορες του Μεταξά και των Άγγλων» επειδή αντιλήφθηκαν τον Νο 1 θανατηφόρο κίνδυνο που συνιστούσε τότε ο φασισμός και ο ιμπεριαλισμός του Αντικομιντέρν άξονα και ρίχτηκαν στον ηρωικό επαναστατικό αγώνα… Αγνοί επαναστάτες ήταν τότε ο Στίνας και οι όμοιοί του, που κρατούσαν ίσες αποστάσεις ανάμεσα στους «ιμπεριαλιστές-ληστές» και αναθεμάτιζαν όσους δεν έβλεπαν στη Βέρμαχτ τα «ταξικά μας αδέλφια στο χακί»… Ορισμένοι στα στερνά έγιναν θιασώτες του «δεν είμαι με τον ευρωατλαντικό ιμπεριαλισμό, αλλά -πίσω απ’ τις “ίσες αποστάσεις”- καταδικάζω κυρίως την επιθετικότητα του κινεζικού, ρωσικού κ.ο.κ. “ιμπεριαλισμού”»! Για να καλύψουν αυτή τη συστράτευσή τους, βρήκαν ταξινομικό χαρακτηρισμό/ταμπέλα για όσους/-ες δεν συμμερίζονται αυτή τη νέα διολίσθηση και τα ιδεολογικά της σοφίσματα: «μαρξισμός - λενινισμός – πουτινισμός»!
Όταν κάποιοι από εμάς ξεβράκωναν όλες τις εκδοχές και τις εκφάνσεις της αστικής αντεπανάστασης – κεφαλαιοκρατικής παλινόρθωσης στην ΕΣΣΔ (από το 1988), αποκαλύπτοντας τα χαρακτηριστικά της νεοπαγούς ληστρικής αστικής τάξης της Ρωσίας και του πολιτικού προσωπικού της, εκείνοι και οι χώροι τους μας κυνηγούσαν ως «αντικομματικούς», βαυκαλιζόμενοι ακόμα με τα απόνερα της «περεστρόικα», με ιδεολογήματα υποκειμενικού ιδεαλισμού για «προδοσίες», «λάθος γραμμές» και «ανατροπές»… Άλλωστε τη γραμμή της λάσπης και κατασυκοφάντησης αντιφρονούντων την έδωσαν κάποιοι ταγοί, που άρχισαν το χαβά για τα «παπαγαλάκια της πρεσβείας» και τους «πράκτορες του Πούτιν»… Πολύ βολικές «προφάσεις εν αμαρτίαις», προς συγκάλυψη της πρωτοφανούς διολίσθησης, η οποία μάλιστα -όλως τυχαίως- εναρμονίζεται και με την κλιμακούμενη καταστολή στα καθεστώτα μελών ΝΑΤΟ-ΕΕ: κάθε αγώνας κατά των αντιλαϊκών μέτρων, κάθε αντιιμπεριαλιστική εκδήλωση, κάθε διεκδίκηση εξόδου από ΝΑΤΟ-ΕΕ θα διώκεται όχι μόνο ιδεολογικά, αλλά και ποινικά, ως τεκμήριο «επί εσχάτη προδοσία εν καιρώ πολέμου»! Τέτοια ομορφιά συμπόρευσης με τον «δικό μας» ιμπεριαλισμό…Ανάρτηση από: Δημήτρης Πατέλης
