Το καλό με τα ελληνικά αριστερά κόμματα, κοινοβουλευτικά καιεξωκοινοβουλευτικά είναι ότι ξέρεις μήνες πριν το πρόγραμμα τους..είναι σαν ημερολόγιο γιορτών και αργιών. Ξέρεις για παράδειγμα ότι Χριστούγεννα, Πάσχα και Καλοκαίρι δεν αγωνίζονται ποτέ. Τώρα για παράδειγμα ξέρεις ότι έχουν τα φεστιβάλ και μετά το φεστιβάλ ακολουθούν τα πολιτικά κάμπινγκ και μετά πάλι φεστιβάλ ..Από το Σεπτέμβρη μέχρι τα Χριστούγεννα κάνουν καμιά απεργία και δυο τρεις πορείες. Μετά Από το Φλεβάρη μέχρι το Πάσχα πάλι μια δυο απεργίες και δυο τρεις πορείες και εκλογές στα πανεπιστήμια. Μετά το Πάσχα πάλι μια απεργία και μια δυο πορείες και μετά φεστιβάλ και κάμπινγκ....Αυτό το κάνουν εδώ και τρεις τέσσερις δεκαετίες.
Κάνουν τα ίδια πράγματα και ζουν στον ίδιο κύκλο ...Δεν περιμένεις εκπλήξεις και αιφνιδιασμούς ..προγραμματίζεις και εσύ τη ζωή σου με βάση την κομματική ατζέντα.
Η αλήθεια είναι ότι του Nasim Alatras του έχουν διαφύγει μερικές ακόμα πτυχές από “αυτά που ξέρουν και προτιμούν” μορφώματα και συνιστώσες, π.χ.:
1. η “ακλόνητη συνέπεια ορισμένων στις αρχές”, ως εκ των ον ουκ άνευ όρος απρόσκοπτης ανακύκλωσης αυτού του προδιαγεγραμμένου ημερολογίου και
2. η σπουδή για τα “κουκιά” (εντός και εκτός σχημάτων) και η κατανυκτική εμπλοκή απάντων στη διαλυτική λειτουργία των εκλογών, όποτε κι αν αυτές τεθούν με τους εκάστοτε όρους του καθεστώτος: (εξω- και ενδο-) κοινοβουλευτικός κρετινισμός… κ.ο.κ.
Ανάρτηση από:http://geromorias.blogspot.gr
