Τι τα θές;
Μας έσκισε ο κωλοκαπιταλισμός.
Πάντα έχω την αίσθηση ότι χάνω κάτι σημαντικό, που όλοι οι άλλοι το χαίρονται. Στην ΣΤ' Δημοτικού, για παράδειγμα, είχα πειστεί από τις διηγήσεις των συμμαθητών μου ότι ήμουν ο μόνος στην τάξη που δεν είχε πηδήξει ούτε μία συμμαθήτρια ή κάτι παρόμοιο, τέλος πάντων. Στην εφηβεία, αργότερα, διάβαζα "Ταχυδρόμο" και νόμιζα ότι ήμουν από τα λίγα άτυχα 15χρονα που δε φορούσαν Λακόστ, Φίλα, Αντίντας, Σέρτζιο Τακίνι, Τίμπερλαντ, μυθικές μάρκες για την εποχή. Στη Φιλοσοφική, σωστά εδώ, νόμιζα ότι ήμουν από τους λίγους που ενδιαφέρονταν περισσότερο για τους Μπλακ Σάμπαθ από το να τελειώσω στα τέσσερα χρόνια και με καλό βαθμό στο πτυχίο. Στις μέρες μας βλέπω ότι όλοι στο φέισμπουκ διαβάζουν κάποιον ονόματι Γεωργελέ, υμνώντας ή βρίζοντας, κυρίως το δεύτερο. Πλάνη, αλήθεια, ποιος ξέρει; Εδώ θα μου πεις οι Βούλγαροι σήμερα πεινάνε και αυτοκτονούν, γιατί πριν τριάντα χρόνια πίστευαν ότι ο καπιταλισμός είναι τζην και καλές οδοντόβουρτσες.
Ανάρτηση από:http://sleepingvillage-savor.blogspot.gr
