Τρία χρόνια συμπληρώνει στην Ελλάδα ο «Φούχτουλος», «Καμηλιέρης» ή «Χλαμύδας», το μακρύ χέρι της καγκελαρίου στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στο «Ελ Ντοράντο» της Περιφερειακής και Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Τρία χρόνια επαφών, παρασκηνίου, κρασοκατάνυξης και κατανάλωσης κοψιδιών, με στόχο να «ψήσει» εκείνους τους ως έτοιμους από καιρό εκπροσώπους της Αυτοδιοίκησης στην Ελλάδα, ότι κατέχει την απόλυτη αλήθεια για το τι χρειάζονται οι δήμοι και οι περιφέρειες για να γίνουν πλήρως εκπαιδευμένοι «γερμανικοί ποιμενικοί».
Όπου «Φούχτουλος», «Καμηλιέρης» και «Χλαμύδας» είναι ο κατά κόσμον Χανς Γιόακιμ Φούχτελ, ο Γερμανός υφυπουργός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης, η προσωποποίηση της ελληνογερμανικής συνεργασίας για τις γερμανικές μεταρρυθμίσεις στην Αυτοδιοίκηση.
Ο Χανς Γιόακιμ Φούχτελ απέκτησε τα παρατσούκλια στη Γερμανία και την Ελλάδα λόγω του κιτσάτου στιλ και των αντίστοιχης αισθητικής ιδεών του.
«Καμηλιέρη» τον ονόμασαν στην πατρίδα του γιατί, σύμφωνα με τον αστικό μύθο, διοργάνωσε το 1992, κατ’ εντολή του Χέλμουτ Κολ, καμηλοδρομίες στο Βερολίνο με στόχο την προσέλκυση Αράβων επενδυτών.
«Φούχτουλο» ή «Φουχτουλάκη» τον αποκαλούν στην Ελλάδα κάποιοι πρόθυμοι για όλα εκπρόσωποι της Αυτοδιοίκησης, μετά το 20ό καρτούτσο ρετσίνας ή το 20ό καραφάκι τσίπουρου.
«Χλαμύδα» τον έβγαλαν για την – επιτομή του κιτς – πρόταση που λέγεται ότι έκανε στον Γιώργο Καμίνη και τον άφησε ενεό. Ο μίστερ Ελληνογερμανική Συνεργασία τού πρότεινε να φορέσουν αρχαιοελληνικές χλαμύδες και να πάνε όλοι μαζί στην Αρχαία Ολυμπία για να συναντήσουν Γερμανούς δημάρχους, με στόχο την ενίσχυση της συνεργασίας.
Αυτή, βέβαια, είναι η μια πλευρά του Χανς Γιόακιμ Φούχτελ, η γραφική. Που, αν και ξεπερασμένη, προσελκύει και γοητεύει κάποιους κολλημένους από τους λεγόμενους τοπικούς άρχοντες που αρέσκονται ακόμα στην πολιτική του «λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και το ‘‘Φούχτελ’’ μου». Γιατί υπάρχει και η άλλη πλευρά. Εκείνη που υπηρετεί μια συγκεκριμένη ατζέντα με μια συγκεκριμένη στρατηγική και μοναδικό στόχο να προωθήσει τις γερμανικές μπίζνες στα σκουπίδια, την ενέργεια και το νερό. Με στόχο τη μεταφορά γερμανικής τεχνογνωσίας στο πώς να εξασφαλίζεις φτηνά εργατικά χέρια, στο πώς να ιδιωτικοποιείς τα πάντα στο όνομα της μεταρρύθμισης των αυτοδιοικητικών δομών.
Τα τέσσερα πεδία δράσης του «ποιμενικού» της Μέρκελ
Το σωτήριο έτος 2011, έναν χρόνο μετά την υπογραφή του πρώτου μνημονίου, έκαναν απόβαση στη χώρα οι «μεταρρυθμιστές» της Μέρκελ. Ξέροντας καλά το μάθημά τους και έχοντας ολοκληρωμένη ατζέντα, στόχευσαν στην «μπάνκα», στην προώθηση, δηλαδή, «μεταρρυθμίσεων» στην Περιφερειακή και Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Η κλαίουσα και πλήρως παραδομένη Ελλάδα υποδέχθηκε μετά βαΐων και κλάδων τους σωτήρες της Αυτοδιοίκησης και υπουργείο Εσωτερικών, Ένωση Περιφερειών και Κεντρική Ένωση Δήμων έσπευσαν να υπογράψουν πρωτόκολλο συνεργασίας με το Ομοσπονδιακό Υπουργείο Οικονομικών και Τεχνολογίας της Γερμανίας.
Από το πρωτόκολλο συνεργασίας μάς προέκυψε ο Χανς Γιόακιμ Φούχτελ, που ανέλαβε να μεταλαμπαδεύσει τη γερμανική τεχνογνωσία στους εγχώριους δημάρχους, η πλειονότητα των οποίων έδειξε να γοητεύεται από το συγχρωτισμό της με τον εξ απορρήτων της Μέρκελ, να κολακεύεται από τις ημερίδες και τα συνέδρια, τα ταξίδια, τις προτάσεις και τα παραδείγματα για επιτυχημένες επιχειρηματικές πρακτικές από δήμους της αλλοδαπής.
Η αλήθεια είναι, βέβαια, ότι το τυράκι το έφαγαν εκείνοι οι δήμαρχοι που ήταν έτοιμοι από καιρό και απλώς δεν είχαν τις άκρες στο εξωτερικό για να κάνουν τα κατάλληλα ντιλ και να προωθήσουν τεχνολογίες και πρακτικές για τις οποίες είχαν ήδη πειστεί και απλώς περίμεναν την κατάλληλη στιγμή για να μπορέσουν να τις περάσουν χωρίς κοινωνικές αντιδράσεις.
Ο Φούχτελ από την αρχή έδωσε το στίγμα του, ξεκαθαρίζοντας ότι το βασικό αντικείμενο της αποστολής του είναι η μεταφορά τεχνογνωσίας στο θέμα των απορριμμάτων, του νερού και της ενέργειας.
Τι επιδιώκουν
Πριν από λίγες ημέρες η δημοτική παράταξη «Μένουμε Θεσσαλονίκη» παρουσίασε μια ειδική έκδοση 32 σελίδων με τίτλο «Ο ρόλος του Φούχτελ στην Ελλάδα». Μια έρευνα για το ποιος είναι ο επίμονος Γερμανός, τι επιδιώκει, με ποια «εργαλεία» προωθείται η γερμανική παρέμβαση στην ελληνική Αυτοδιοίκηση και σε ποια πεδία έχουν στοχεύσει να δράσουν.
Όπως επισημαίνεται στην έκδοση και προκύπτει από την ίδια την έκθεση της Ελληνογερμανικής Συνέλευσης Συνεργασίας, το περιεχόμενο της παρέμβασης εστιάζεται στη μεταφορά τεχνογνωσίας από τη Γερμανία σε προκαθορισμένους θεματικούς τομείς, καθώς και στη διαμόρφωση δικτύων επιχειρηματικότητας που θα συνδέουν τις δύο χώρες. «Κύρια εργαλεία είναι οι αδελφοποιήσεις των δήμων και η πύκνωση της ελληνογερμανικής επικοινωνίας με εκατέρωθεν ταξίδια στη Γερμανία και την Ελλάδα, συναντήσεις δημάρχων, εμπειρογνωμόνων, τεχνοκρατών και επιχειρηματιών». Η περιγραφή είναι σκοπίμως γενική, ώστε να είναι εύπεπτη και μόνον εάν κάποιος αρχίσει να ψάχνει πίσω από τις γραμμές θα διαπιστώσει τι πραγματικά επιδιώκεται. Και αυτό γιατί το θέμα είναι τι είδους τεχνογνωσία θα μεταφερθεί και ποιο θα είναι το πλαίσιο των δικτύων επιχειρηματικότητας.
Οι τομείς
Ο Χανς Γιόακιμ Φούχτελ από την αρχή της παρουσίας του στην Ελλάδα προσδιόρισε τους τομείς δράσης αλλά και ποια τεχνογνωσία θα μεταφερθεί από τη Γερμανία σε, τουλάχιστον, τέσσερις τομείς και συγκεκριμένα στη διαχείριση των απορριμμάτων, την ενέργεια, την – δήθεν – εκπαίδευση άνεργων νέων και τη διαχείριση του νερού.
Σκουπίδια - ενέργεια: Η προώθηση της «θερμικής επεξεργασίας» ως δέουσας λύσης αντιμετώπισης του προβλήματος των σκουπιδιών αποτελεί μια από τις βασικές προτεραιότητες της Ελληνογερμανικής Συνέλευσης Συνεργασίας και του ίδιου του Φούχτελ, όπως αναφέρεται στην έκδοση της δημοτικής παράταξης «Μένουμε Θεσσαλονίκη». Σε κάθε ευκαιρία άλλωστε το δηλώνει ευθέως, υποστηρίζοντας ότι ύστερα από δεκαετίες αναζήτησης ολοκληρωμένων σχεδίων για τη διαχείριση των απορριμμάτων, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η θερμική επεξεργασία των απορριμμάτων είναι η ιδανική λύση, αφού δίνει τη δυνατότητα παραγωγής ενέργειας, προσφέρει οικονομικό όφελος για τις τοπικές κοινωνίες και παράλληλα εξασφαλίζει νέες θέσεις εργασίας. Η θέση αυτή, βέβαια, απέχει πολύ από την πραγματικότητα, αφού ο επιτετραμμένος της Μέρκελ δεν λέει ότι την ίδια ώρα στη Γερμανία η ανακύκλωση των απορριμμάτων και η κομποστοποίηση είναι από τις πιο προωθημένες λύσεις για τη διαχείριση των αποβλήτων και ότι η καύση των απορριμμάτων δέχεται συντονισμένα πυρά και θεωρείται ξεπερασμένη.
Η στόχευση στη διαχείριση των απορριμμάτων δεν είναι βέβαια καθόλου τυχαία, μια και για την Ελλάδα αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα δημόσιας υγείας και περιβάλλοντος, αφού ακόμα και εν έτει 2014 οι ανεξέλεγκτες χωματερές αποτελούν την εύκολη λύση που δίνουν πολλοί τοπικοί άρχοντες στο μείζον θέμα. Έτσι ξαφνικά ο Φούχτελ παρουσιάζεται ως σωτήρας που προτείνει την καύση, μέθοδο καταστροφική επίσης για τη δημόσια υγεία και το περιβάλλον, υποσχόμενος ότι και τα σκουπίδια θα εξαφανίσει και τα ταμεία των δήμων θα γεμίσει και προσλήψεις θα τους εξασφαλίσει.
Νερό: Ένας άλλος τομέας δράσης για χοντρές μπίζνες είναι η διαχείριση των υδάτων, αν και η μεγάλη αντίδραση των πολιτών στο ξεπούλημα της ΕΥΑΘ και της ΕΥΔΑΠ, καθώς και η αρνητική απόφαση του ΣτΕ, τους έχει χαλάσει τη σούπα. Ο επίμονος Γερμανός είχε συνδέσει άλλωστε το ντιλ με τη διαχείριση των τοπικών δικτύων με την πώληση κυρίως της ΕΥΔΑΠ, που θα μετατρεπόταν σε μια ιδιωτική εταιρεία - «ομπρέλα» για τη διαχείριση των υδάτων και στην περιφέρεια, όπου οι δημοτικές επιχειρήσεις ύδρευσης λειτουργούν με διαδικασίες περασμένων δεκαετιών, ενώ είναι ανύπαρκτες οι επιχειρήσεις αποχέτευσης, αφού δεν υπάρχουν σχεδόν στο σύνολο της χώρας αποχετευτικά δίκτυα. Έτσι δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ο Φούχτελ σε συζητήσεις του με δημάρχους επισήμαινε μετ’ επιτάσεως ότι η σύμπραξή τους με ιδιώτες για τον εκσυγχρονισμό των δικτύων και τη διαχείριση του νερού είναι η λύση στο πρόβλημά τους.
«Δυαδική εκπαίδευση»: Όπως επισημαίνει η δημοτική παράταξη «Μένουμε Ελλάδα», ο Χανς Γιόακιμ Φούχτελ εκθειάζει το γερμανικό σύστημα μαθητείας, τη λεγόμενη «δυαδική εκπαίδευση», και το προωθεί ως αποφασιστική συνεισφορά της ελληνογερμανικής συνεργασίας στους ΟΤΑ. Η «δυαδική εκπαίδευση» προβάλλεται ως πανάκεια που θα επιλύσει το πρόβλημα της ανεργίας, και δη της νεανικής. Στην πραγματικότητα, όμως, και υπό το πρόσχημα της μαθητείας και της κατάρτισης οι Γερμανοί προσανατολίζουν τους δήμους και τον ΟΑΕΔ σ’ ένα σύστημα που δημιουργεί μια τρίτη ταχύτητα στην αγορά εργασίας, των υπό κατάρτιση εργαζομένων, που απασχολούνται σε συνθήκες ακραίας εκμετάλλευσης, με ελαστικά ωράρια, ανύπαρκτα εργασιακά δικαιώματα και εξαιρετικά χαμηλές αμοιβές.
Το μοντέλο, που προορίζεται κυρίως για τον τουρισμό, προβλέπει ότι ένας νέος κατά τη μαθητεία του και ανάλογα με το επάγγελμα που θα διαλέξει θα αφιερώνει το 70% του χρόνου στην πρακτική εξάσκηση εντός μιας επιχείρησης και το 30% στην απόκτηση θεωρητικών γνώσεων στις δημόσιες επαγγελματικές σχολές. Όπως αναφέρεται στην ειδική έκδοση «Ο ρόλος του Φούχτελ στην Ελλάδα», στην πιλοτική εφαρμογή που έγινε με σχολή τουριστικών επαγγελμάτων στη Γερμανία «οι τριετείς σπουδές προέβλεπαν 40 ημέρες θεωρητικής εκπαίδευσης και 8 μήνες ‘‘πρακτικής’’ εξάσκησης σε μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες της Κρήτης με τις απολαβές των μαθητών - εργαζόμενων να αγγίζουν το ιλιγγιώδες ποσό των... 310 ευρώ!».
Να σημειωθεί ότι στα τέλη Ιανουαρίου 2014 από τα υπουργεία Εργασίας, Τουρισμού και Παιδείας, με τη συνεργασία του Ελληνογερμανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου, υπογράφηκε συμφωνία για τέσσερις ειδικότητες και συγκεκριμένα για Τεχνίτες Μαγειρικής Τέχνης, Τεχνίτες Εστιατορίου Επισιτισμού και Τεχνίτες Τουριστικών Μονάδων και Επιχειρήσεων Φλοξενίας (ξενοδοχοϋπάλληλος), συμφωνία η οποία προβλέπει ότι η κατάρτιση θα γίνεται σε ξενοδοχεία 4 ή 5 αστέρων, με την επίβλεψη του Ελληνογερμανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου, ενώ μετά την ολοκλήρωσή της οι εργοδότες δεν θα έχουν την υποχρέωση να διατηρήσουν το υπό εκπαίδευση προσωπικό.
Γερμανικός Δούρειος Ίππος
Ένα άλλο κρίσιμο ζήτημα αφορά τη δημιουργία του «Ελληνογερμανικού Ταμείου για το Μέλλον», η ενεργοποίηση του οποίου έγινε στα μέσα Σεπτεμβρίου κατά την επίσκεψη του Κάρολου Παπούλια στη Γερμανία. Σύμφωνα με τις επίσημες ανακοινώσεις, το Ταμείο θα χρηματοδοτείται με 1 εκατομμύριο ευρώ τον χρόνο από τη Γερμανία για την ανάπτυξη προγραμμάτων που άπτονται της συμφιλίωσης και της επεξεργασίας των ιστορικών δεδομένων μεταξύ της Γερμανίας και της Ελλάδας.
Η δημιουργία του Ταμείου προκάλεσε έντονο προβληματισμό στο Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα, πρόεδρος του οποίου είναι ο Μανώλης Γλέζος, και αυτό γιατί υπάρχει φόβος ότι πρόκειται για έναν Δούρειο Ίππο με στόχο την εξασθένιση των προσπαθειών για την πληρωμή από τη Γερμανία του κατοχικού δανείου. Το Εθνικό Συμβούλιο, μάλιστα, επέκρινε όσους δήμους – για παράδειγμα τον Δήμο Καλαβρύτων – έσπευσαν να εγκρίνουν τη συμμετοχή τους στο Ταμείο.
Όπως επισήμανε ο Μανώλης Γλέζος, «ο τρόπος με τον οποίο μεθοδεύεται η παρουσίαση και εφαρμογή της, ευλόγως γεννά ερωτήματα για τους πραγματικούς της στόχους: αν δηλαδή αποσκοπεί στην ανάπτυξη δράσεων συνεργασίας και την υποστήριξη των μαρτυρικών δήμων ή αν έχει ως πραγματικό στόχο τον προσεταιρισμό ανθρώπων και φορέων και την άμβλυνση των αντιστάσεων στην επιχειρούμενη γερμανική διείσδυση στη χώρα μας, καθώς επίσης και την ανάσχεση και την αποφυγή της διεκδίκησης των γερμανικών οφειλών».
Οι εγχώριοι υποστηρικτές του «Ελληνογερμανικού Ταμείου για το Μέλλον» απαντούν, βέβαια, χρησιμοποιώντας τα επιχειρήματα του γερμανικού υπουργείου Εξωτερικών, το οποίο υποστηρίζει ότι το Ταμείο πρόκειται να προωθήσει επιστημονικές και κοινωνικές δράσεις με σκοπό τη συνολική ιστορική επεξεργασία των γεγονότων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ενώ η χρηματοδότηση προγραμμάτων αποσκοπεί στη δημιουργία μιας κοινά αποδεκτής ελληνογερμανικής ιστορικής μνήμης, αλλά και στο να σταλεί το μήνυμα της πρόθεσης συμφιλίωσης στις μαρτυρικές κοινότητες.
«Αιμορραγία»… εγκεφάλων
Στις αρμοδιότητες του Χανς Γιόακιμ Φούχτελ είναι και η προσέλκυση άνεργων νέων επιστημόνων στη Γερμανία, όπως προκύπτει από την Ελληνογερμανική Συνέλευση Συνεργασίας. Η προσέλκυση επιδιώκεται μέσα από υιοθέτηση πολιτικών για τη διαμόρφωση «μιας ευρωπαϊκής κοινωνίας πολιτών, που αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για μια ζωντανή ευρωπαϊκή δημοκρατία. Είναι εξάλλου ιδιαίτερα σημαντικό να αναπτυχθεί περαιτέρω μια πολιτική για τους νέους. Ευρωπαϊκά σχολεία, εργαστήρια για τους νέους και μια αυξημένη κινητικότητα της νεολαίας θα μπορούσαν να συμβάλουν σε αυτήν την προσπάθεια».
Πίσω από αυτές τις καλές προθέσεις, δυστυχώς, για τη χώρα μας, το αποτέλεσμα μέχρι σήμερα είναι η «αιμορραγία» χιλιάδων νέων επιστημόνων που δεν βλέπουν κανένα μέλλον στην Ελλάδα. Όπως αναφέρεται στην έκθεση της δημοτικής παράταξης, τα τελευταία τέσσερα χρόνια εγκατέλειψαν τη χώρα 300.000 νέοι, άνεργοι πτυχιούχοι, ενώ σε πάνω από 6.000 υπολογίζονται οι νέοι γιατροί που πήγαν να βρουν την τύχη τους στη Γερμανία, φυγή που ισοδυναμεί με απώλεια επενδύσεων στο «ανθρώπινο κεφάλαιο» της τάξης των 540.000.000 ευρώ, εάν υπολογίσει κανείς ότι το ελληνικό κράτος δαπανά περίπου 95.000 ευρώ για κάθε πτυχιούχο της Ιατρικής Αθηνών.
Στην έκθεση υπογραμμίζεται ότι έχουν αρχίσει να προωθούνται και πιλοτικά προγράμματα σε δήμους της χώρας, όπως στον Λαγκαδά το «Στέγκλιτς - Τσέλεντορφ - Λαγκαδάς», όπου 11 νέοι άνεργοι θα ταξιδέψουν στο Βερολίνο και θα συμμετάσχουν στο πρόγραμμα διττής ή δυαδικής εκπαίδευσης, με μισθό 818 ευρώ τον μήνα, τη στιγμή που στη Γερμανία ο κατώτατος μισθός είναι στα 1.400 ευρώ.
Όπως επισημαίνουν οι συντάκτες της έκθεσης, «τα μέτρα αυτά παρουσιάζονται από τους εμπνευστές τους ως αποφασιστικός μοχλός για την αντιμετώπιση της ανεργίας στην Ελλάδα. Ωστόσο, θα πρέπει να αναρωτηθούμε αν η μετανάστευση των νέων είναι ο πλέον κατάλληλος τρόπος για να αντιμετωπίσουμε αυτό το φαινόμενο».
Το σωτήριο έτος 2011, έναν χρόνο μετά την υπογραφή του πρώτου μνημονίου, έκαναν απόβαση στη χώρα οι «μεταρρυθμιστές» της Μέρκελ. Ξέροντας καλά το μάθημά τους και έχοντας ολοκληρωμένη ατζέντα, στόχευσαν στην «μπάνκα», στην προώθηση, δηλαδή, «μεταρρυθμίσεων» στην Περιφερειακή και Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Η κλαίουσα και πλήρως παραδομένη Ελλάδα υποδέχθηκε μετά βαΐων και κλάδων τους σωτήρες της Αυτοδιοίκησης και υπουργείο Εσωτερικών, Ένωση Περιφερειών και Κεντρική Ένωση Δήμων έσπευσαν να υπογράψουν πρωτόκολλο συνεργασίας με το Ομοσπονδιακό Υπουργείο Οικονομικών και Τεχνολογίας της Γερμανίας.
Από το πρωτόκολλο συνεργασίας μάς προέκυψε ο Χανς Γιόακιμ Φούχτελ, που ανέλαβε να μεταλαμπαδεύσει τη γερμανική τεχνογνωσία στους εγχώριους δημάρχους, η πλειονότητα των οποίων έδειξε να γοητεύεται από το συγχρωτισμό της με τον εξ απορρήτων της Μέρκελ, να κολακεύεται από τις ημερίδες και τα συνέδρια, τα ταξίδια, τις προτάσεις και τα παραδείγματα για επιτυχημένες επιχειρηματικές πρακτικές από δήμους της αλλοδαπής.
Η αλήθεια είναι, βέβαια, ότι το τυράκι το έφαγαν εκείνοι οι δήμαρχοι που ήταν έτοιμοι από καιρό και απλώς δεν είχαν τις άκρες στο εξωτερικό για να κάνουν τα κατάλληλα ντιλ και να προωθήσουν τεχνολογίες και πρακτικές για τις οποίες είχαν ήδη πειστεί και απλώς περίμεναν την κατάλληλη στιγμή για να μπορέσουν να τις περάσουν χωρίς κοινωνικές αντιδράσεις.
Ο Φούχτελ από την αρχή έδωσε το στίγμα του, ξεκαθαρίζοντας ότι το βασικό αντικείμενο της αποστολής του είναι η μεταφορά τεχνογνωσίας στο θέμα των απορριμμάτων, του νερού και της ενέργειας.
Τι επιδιώκουν
Πριν από λίγες ημέρες η δημοτική παράταξη «Μένουμε Θεσσαλονίκη» παρουσίασε μια ειδική έκδοση 32 σελίδων με τίτλο «Ο ρόλος του Φούχτελ στην Ελλάδα». Μια έρευνα για το ποιος είναι ο επίμονος Γερμανός, τι επιδιώκει, με ποια «εργαλεία» προωθείται η γερμανική παρέμβαση στην ελληνική Αυτοδιοίκηση και σε ποια πεδία έχουν στοχεύσει να δράσουν.
Όπως επισημαίνεται στην έκδοση και προκύπτει από την ίδια την έκθεση της Ελληνογερμανικής Συνέλευσης Συνεργασίας, το περιεχόμενο της παρέμβασης εστιάζεται στη μεταφορά τεχνογνωσίας από τη Γερμανία σε προκαθορισμένους θεματικούς τομείς, καθώς και στη διαμόρφωση δικτύων επιχειρηματικότητας που θα συνδέουν τις δύο χώρες. «Κύρια εργαλεία είναι οι αδελφοποιήσεις των δήμων και η πύκνωση της ελληνογερμανικής επικοινωνίας με εκατέρωθεν ταξίδια στη Γερμανία και την Ελλάδα, συναντήσεις δημάρχων, εμπειρογνωμόνων, τεχνοκρατών και επιχειρηματιών». Η περιγραφή είναι σκοπίμως γενική, ώστε να είναι εύπεπτη και μόνον εάν κάποιος αρχίσει να ψάχνει πίσω από τις γραμμές θα διαπιστώσει τι πραγματικά επιδιώκεται. Και αυτό γιατί το θέμα είναι τι είδους τεχνογνωσία θα μεταφερθεί και ποιο θα είναι το πλαίσιο των δικτύων επιχειρηματικότητας.
Οι τομείς
Ο Χανς Γιόακιμ Φούχτελ από την αρχή της παρουσίας του στην Ελλάδα προσδιόρισε τους τομείς δράσης αλλά και ποια τεχνογνωσία θα μεταφερθεί από τη Γερμανία σε, τουλάχιστον, τέσσερις τομείς και συγκεκριμένα στη διαχείριση των απορριμμάτων, την ενέργεια, την – δήθεν – εκπαίδευση άνεργων νέων και τη διαχείριση του νερού.
Σκουπίδια - ενέργεια: Η προώθηση της «θερμικής επεξεργασίας» ως δέουσας λύσης αντιμετώπισης του προβλήματος των σκουπιδιών αποτελεί μια από τις βασικές προτεραιότητες της Ελληνογερμανικής Συνέλευσης Συνεργασίας και του ίδιου του Φούχτελ, όπως αναφέρεται στην έκδοση της δημοτικής παράταξης «Μένουμε Θεσσαλονίκη». Σε κάθε ευκαιρία άλλωστε το δηλώνει ευθέως, υποστηρίζοντας ότι ύστερα από δεκαετίες αναζήτησης ολοκληρωμένων σχεδίων για τη διαχείριση των απορριμμάτων, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η θερμική επεξεργασία των απορριμμάτων είναι η ιδανική λύση, αφού δίνει τη δυνατότητα παραγωγής ενέργειας, προσφέρει οικονομικό όφελος για τις τοπικές κοινωνίες και παράλληλα εξασφαλίζει νέες θέσεις εργασίας. Η θέση αυτή, βέβαια, απέχει πολύ από την πραγματικότητα, αφού ο επιτετραμμένος της Μέρκελ δεν λέει ότι την ίδια ώρα στη Γερμανία η ανακύκλωση των απορριμμάτων και η κομποστοποίηση είναι από τις πιο προωθημένες λύσεις για τη διαχείριση των αποβλήτων και ότι η καύση των απορριμμάτων δέχεται συντονισμένα πυρά και θεωρείται ξεπερασμένη.
Η στόχευση στη διαχείριση των απορριμμάτων δεν είναι βέβαια καθόλου τυχαία, μια και για την Ελλάδα αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα δημόσιας υγείας και περιβάλλοντος, αφού ακόμα και εν έτει 2014 οι ανεξέλεγκτες χωματερές αποτελούν την εύκολη λύση που δίνουν πολλοί τοπικοί άρχοντες στο μείζον θέμα. Έτσι ξαφνικά ο Φούχτελ παρουσιάζεται ως σωτήρας που προτείνει την καύση, μέθοδο καταστροφική επίσης για τη δημόσια υγεία και το περιβάλλον, υποσχόμενος ότι και τα σκουπίδια θα εξαφανίσει και τα ταμεία των δήμων θα γεμίσει και προσλήψεις θα τους εξασφαλίσει.
Νερό: Ένας άλλος τομέας δράσης για χοντρές μπίζνες είναι η διαχείριση των υδάτων, αν και η μεγάλη αντίδραση των πολιτών στο ξεπούλημα της ΕΥΑΘ και της ΕΥΔΑΠ, καθώς και η αρνητική απόφαση του ΣτΕ, τους έχει χαλάσει τη σούπα. Ο επίμονος Γερμανός είχε συνδέσει άλλωστε το ντιλ με τη διαχείριση των τοπικών δικτύων με την πώληση κυρίως της ΕΥΔΑΠ, που θα μετατρεπόταν σε μια ιδιωτική εταιρεία - «ομπρέλα» για τη διαχείριση των υδάτων και στην περιφέρεια, όπου οι δημοτικές επιχειρήσεις ύδρευσης λειτουργούν με διαδικασίες περασμένων δεκαετιών, ενώ είναι ανύπαρκτες οι επιχειρήσεις αποχέτευσης, αφού δεν υπάρχουν σχεδόν στο σύνολο της χώρας αποχετευτικά δίκτυα. Έτσι δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ο Φούχτελ σε συζητήσεις του με δημάρχους επισήμαινε μετ’ επιτάσεως ότι η σύμπραξή τους με ιδιώτες για τον εκσυγχρονισμό των δικτύων και τη διαχείριση του νερού είναι η λύση στο πρόβλημά τους.
«Δυαδική εκπαίδευση»: Όπως επισημαίνει η δημοτική παράταξη «Μένουμε Ελλάδα», ο Χανς Γιόακιμ Φούχτελ εκθειάζει το γερμανικό σύστημα μαθητείας, τη λεγόμενη «δυαδική εκπαίδευση», και το προωθεί ως αποφασιστική συνεισφορά της ελληνογερμανικής συνεργασίας στους ΟΤΑ. Η «δυαδική εκπαίδευση» προβάλλεται ως πανάκεια που θα επιλύσει το πρόβλημα της ανεργίας, και δη της νεανικής. Στην πραγματικότητα, όμως, και υπό το πρόσχημα της μαθητείας και της κατάρτισης οι Γερμανοί προσανατολίζουν τους δήμους και τον ΟΑΕΔ σ’ ένα σύστημα που δημιουργεί μια τρίτη ταχύτητα στην αγορά εργασίας, των υπό κατάρτιση εργαζομένων, που απασχολούνται σε συνθήκες ακραίας εκμετάλλευσης, με ελαστικά ωράρια, ανύπαρκτα εργασιακά δικαιώματα και εξαιρετικά χαμηλές αμοιβές.
Το μοντέλο, που προορίζεται κυρίως για τον τουρισμό, προβλέπει ότι ένας νέος κατά τη μαθητεία του και ανάλογα με το επάγγελμα που θα διαλέξει θα αφιερώνει το 70% του χρόνου στην πρακτική εξάσκηση εντός μιας επιχείρησης και το 30% στην απόκτηση θεωρητικών γνώσεων στις δημόσιες επαγγελματικές σχολές. Όπως αναφέρεται στην ειδική έκδοση «Ο ρόλος του Φούχτελ στην Ελλάδα», στην πιλοτική εφαρμογή που έγινε με σχολή τουριστικών επαγγελμάτων στη Γερμανία «οι τριετείς σπουδές προέβλεπαν 40 ημέρες θεωρητικής εκπαίδευσης και 8 μήνες ‘‘πρακτικής’’ εξάσκησης σε μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες της Κρήτης με τις απολαβές των μαθητών - εργαζόμενων να αγγίζουν το ιλιγγιώδες ποσό των... 310 ευρώ!».
Να σημειωθεί ότι στα τέλη Ιανουαρίου 2014 από τα υπουργεία Εργασίας, Τουρισμού και Παιδείας, με τη συνεργασία του Ελληνογερμανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου, υπογράφηκε συμφωνία για τέσσερις ειδικότητες και συγκεκριμένα για Τεχνίτες Μαγειρικής Τέχνης, Τεχνίτες Εστιατορίου Επισιτισμού και Τεχνίτες Τουριστικών Μονάδων και Επιχειρήσεων Φλοξενίας (ξενοδοχοϋπάλληλος), συμφωνία η οποία προβλέπει ότι η κατάρτιση θα γίνεται σε ξενοδοχεία 4 ή 5 αστέρων, με την επίβλεψη του Ελληνογερμανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου, ενώ μετά την ολοκλήρωσή της οι εργοδότες δεν θα έχουν την υποχρέωση να διατηρήσουν το υπό εκπαίδευση προσωπικό.
Γερμανικός Δούρειος Ίππος
Ένα άλλο κρίσιμο ζήτημα αφορά τη δημιουργία του «Ελληνογερμανικού Ταμείου για το Μέλλον», η ενεργοποίηση του οποίου έγινε στα μέσα Σεπτεμβρίου κατά την επίσκεψη του Κάρολου Παπούλια στη Γερμανία. Σύμφωνα με τις επίσημες ανακοινώσεις, το Ταμείο θα χρηματοδοτείται με 1 εκατομμύριο ευρώ τον χρόνο από τη Γερμανία για την ανάπτυξη προγραμμάτων που άπτονται της συμφιλίωσης και της επεξεργασίας των ιστορικών δεδομένων μεταξύ της Γερμανίας και της Ελλάδας.
Η δημιουργία του Ταμείου προκάλεσε έντονο προβληματισμό στο Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα, πρόεδρος του οποίου είναι ο Μανώλης Γλέζος, και αυτό γιατί υπάρχει φόβος ότι πρόκειται για έναν Δούρειο Ίππο με στόχο την εξασθένιση των προσπαθειών για την πληρωμή από τη Γερμανία του κατοχικού δανείου. Το Εθνικό Συμβούλιο, μάλιστα, επέκρινε όσους δήμους – για παράδειγμα τον Δήμο Καλαβρύτων – έσπευσαν να εγκρίνουν τη συμμετοχή τους στο Ταμείο.
Όπως επισήμανε ο Μανώλης Γλέζος, «ο τρόπος με τον οποίο μεθοδεύεται η παρουσίαση και εφαρμογή της, ευλόγως γεννά ερωτήματα για τους πραγματικούς της στόχους: αν δηλαδή αποσκοπεί στην ανάπτυξη δράσεων συνεργασίας και την υποστήριξη των μαρτυρικών δήμων ή αν έχει ως πραγματικό στόχο τον προσεταιρισμό ανθρώπων και φορέων και την άμβλυνση των αντιστάσεων στην επιχειρούμενη γερμανική διείσδυση στη χώρα μας, καθώς επίσης και την ανάσχεση και την αποφυγή της διεκδίκησης των γερμανικών οφειλών».
Οι εγχώριοι υποστηρικτές του «Ελληνογερμανικού Ταμείου για το Μέλλον» απαντούν, βέβαια, χρησιμοποιώντας τα επιχειρήματα του γερμανικού υπουργείου Εξωτερικών, το οποίο υποστηρίζει ότι το Ταμείο πρόκειται να προωθήσει επιστημονικές και κοινωνικές δράσεις με σκοπό τη συνολική ιστορική επεξεργασία των γεγονότων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ενώ η χρηματοδότηση προγραμμάτων αποσκοπεί στη δημιουργία μιας κοινά αποδεκτής ελληνογερμανικής ιστορικής μνήμης, αλλά και στο να σταλεί το μήνυμα της πρόθεσης συμφιλίωσης στις μαρτυρικές κοινότητες.
«Αιμορραγία»… εγκεφάλων
Στις αρμοδιότητες του Χανς Γιόακιμ Φούχτελ είναι και η προσέλκυση άνεργων νέων επιστημόνων στη Γερμανία, όπως προκύπτει από την Ελληνογερμανική Συνέλευση Συνεργασίας. Η προσέλκυση επιδιώκεται μέσα από υιοθέτηση πολιτικών για τη διαμόρφωση «μιας ευρωπαϊκής κοινωνίας πολιτών, που αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για μια ζωντανή ευρωπαϊκή δημοκρατία. Είναι εξάλλου ιδιαίτερα σημαντικό να αναπτυχθεί περαιτέρω μια πολιτική για τους νέους. Ευρωπαϊκά σχολεία, εργαστήρια για τους νέους και μια αυξημένη κινητικότητα της νεολαίας θα μπορούσαν να συμβάλουν σε αυτήν την προσπάθεια».
Πίσω από αυτές τις καλές προθέσεις, δυστυχώς, για τη χώρα μας, το αποτέλεσμα μέχρι σήμερα είναι η «αιμορραγία» χιλιάδων νέων επιστημόνων που δεν βλέπουν κανένα μέλλον στην Ελλάδα. Όπως αναφέρεται στην έκθεση της δημοτικής παράταξης, τα τελευταία τέσσερα χρόνια εγκατέλειψαν τη χώρα 300.000 νέοι, άνεργοι πτυχιούχοι, ενώ σε πάνω από 6.000 υπολογίζονται οι νέοι γιατροί που πήγαν να βρουν την τύχη τους στη Γερμανία, φυγή που ισοδυναμεί με απώλεια επενδύσεων στο «ανθρώπινο κεφάλαιο» της τάξης των 540.000.000 ευρώ, εάν υπολογίσει κανείς ότι το ελληνικό κράτος δαπανά περίπου 95.000 ευρώ για κάθε πτυχιούχο της Ιατρικής Αθηνών.
Στην έκθεση υπογραμμίζεται ότι έχουν αρχίσει να προωθούνται και πιλοτικά προγράμματα σε δήμους της χώρας, όπως στον Λαγκαδά το «Στέγκλιτς - Τσέλεντορφ - Λαγκαδάς», όπου 11 νέοι άνεργοι θα ταξιδέψουν στο Βερολίνο και θα συμμετάσχουν στο πρόγραμμα διττής ή δυαδικής εκπαίδευσης, με μισθό 818 ευρώ τον μήνα, τη στιγμή που στη Γερμανία ο κατώτατος μισθός είναι στα 1.400 ευρώ.
Όπως επισημαίνουν οι συντάκτες της έκθεσης, «τα μέτρα αυτά παρουσιάζονται από τους εμπνευστές τους ως αποφασιστικός μοχλός για την αντιμετώπιση της ανεργίας στην Ελλάδα. Ωστόσο, θα πρέπει να αναρωτηθούμε αν η μετανάστευση των νέων είναι ο πλέον κατάλληλος τρόπος για να αντιμετωπίσουμε αυτό το φαινόμενο».
Ανάρτηση από: http://www.topontiki.gr
