Ο Γοργοπόταμος ανατινάχθηκε για να χτιστεί η γέφυρα της Χάφινγκτον. Πάνε οι λόγοι οι επαναστατικοί και το μήνυμα της αντίστασης που κάθε χρόνο πρώτοι-πρώτοι οι «αριστεροί» και οι «σοσιαλιστές» με τεντωμένες φλέβες έβγαζαν ζητώντας παρόμοια αντίσταση ενάντια οποιασδήποτε καταπίεσης. Τώρα οι δυναμίτες των σαμποτέρ έγιναν καναπεδάκια με μπρικ σε δεξιώσεις στο Μουσείο Ακροπόλεως για τα εγκαίνια του μεγάλου «δημοσιογραφικού» κολοσσού της Χάφινγκτον Ποστ που έφθασε και στην Ελλάδα.
Από το τζιν παντελόνι και το ανοιχτό πουκάμισο του Τσίπρα φθάσαμε στο σινιέ κοστούμι και στο γυαλισμένο σκαρπίνι του Σκουρλέτη (οι εποχές του γουρουνοτσάρουχου έχουν ξεχαστεί) και του Παππά που σφίγγουν το χέρι της Αρριάνας η οποία θα δώσει νέα πνοή και στην ελληνική δημοσιογραφία. Η υπέρμαχος της παγκόσμιας διακυβέρνησης κολλητή του Παπανδρέου, Αρριάνα Στασινοπούλου - Χάφινγκτον, ήρθε να τους μαζέψει όλους στην αγκαλιά της.
Βλέποντας τις φωτογραφίες της δεξίωσης και διαβάζοντας τα ονόματα που έκαναν πασαρέλα για να πάρουν καλή βαθμολογία από την κολλητή του Κλίντον, Αρριάννα, απλά χαμογελάς ειρωνικά. Βλέπεις την ανατροπή της «αριστεράς» να γίνεται ντεραπάρισμα να παίρνει σβάρνα ό,τι μέχρι σήμερα τουλάχιστον κρατούσε τα προσχήματα. Γιάννα Αγγελοπούλου, Αρριάννα Χάφινγκτον, Ίδρυμα Κλίντον, City του Λονδίνου, ινστιτούτο Λεβί, Πάπες, Πατριάρχες, Σαμαροπαπανδρέϊδες, Καϊλοπούλες, γριές με γούνες πετρόλ και έναν Αλέξη να βάζει χέρι στο 4% των αριστερών ιδεολόγων και να τους λέει κάντε στην μπάντα γιατί θέλουμε να φθάσουμε στο 45% κι ας μάς στηρίξουν και οι χρυσαυγίτες.
Πάντως αν έλεγαν σε εκείνους τους αντιστασιακούς στις 25 Νοεμβρίου του 1942 ότι σε 72 χρόνια θα έβλεπαν, φιλογερμανούς, φιλοευρωπαίους, φιλοαμερικάνους, φιλοναζίστες να τρώνε σούσι τιμώντας τραβηγμένες από λίφτινγκ γριές πίνοντας σαμπάνια εν μέσω εθνικής καταστροφής, το πιο πιθανό θα ήταν κι αυτοί να πήγαιναν να φάνε κανέναν πατσά από το να κάνουν σαμποτάζ στους γερμαναράδες. Εντάξει, ό,τι έκαναν το έκαναν για την πάρτη τους, αλλά σίγουρα δεν περνούσε από το μυαλό τους ότι θα μπορούσαν να συμβούν αυτά εν μέσω νέου πολέμου 72 χρόνια μετά. Βέβαια, εκείνη την εποχή ήταν αλλιώς τα πράγματα: Ήταν οι προδότες με τους πολιτικούς εργοδότες τους και οι πατριώτες με τους πατριώτες. Τώρα τα πράγματα έχουν εξευρωπαϊστεί, έχουν μία δόση αμερικάνικης γκλαμουριάς. Το μόνο κόκκινο που βλέπεις δεν είναι σε λάβαρο αλλά στο ολοκόκκινο συνολάκι της Γιάννας που πήγε στο γκαλά της φιλενάδας της Αρριάννας.
Έμπλεξαν τα κομμωτήρια (salon de coiffure ελληνιστί) στην πολιτική και χάθηκαν οι φαλτσέτες των παλιών μπαρμπέρικων. Φλούφληδες πολιτικοί με φλώρους δημοσιογραφίσκους να ανταλλάσσουν κοπλιμέντα με έναν λαό από κάτω που πληρώνει όλα τα παραπάνω. Σε μια χρεοκοπημένη Ελλάδα να πληρώνεις το κρυστάλλινο ποτήρι που θα ακουμπάνε τα μποτοξαρισμένα χείλια οι μεσόκοπες τσιτωμένες κυρίες που τίποτε δεν έκαναν στην ζωή τους πέρα από έναν πλούσιο γάμο και ήρθαν τώρα ως Αντουανέτες να σου χαράξουν την ζωή εκ νέου. Όχι στα μέτρα των χιλιάδων τετραγωνικών σπιτιών τους ανά τον κόσμο αλλά στα μέτρα των 20τ.μ που θα σε χώσουν οικογενειακώς διότι «έχουμε χρέος». Εμείς έχουμε το χρέος και οι κυράδες με τους ανέραστους πολιτικάντηδες το διαχειρίζονται.
Όσο στοιχίζει ένα μπότοξ της Γιάννας στοιχίζουν οι καθετήρες ενός χειρουργείου για ένα χρόνο. Αλλά άλλο οι καρδιοπαθείς του Ιπποκράτειου που ακυρώθηκαν και πάλι τα χειρουργεία τους γιατί δεν υπάρχουν καθετήρες, κι άλλο η ενεσούλα για το μετωπάκι της Γιάννας. Τι είναι η καρδιά σου, ασφαλισμένε του ελληνικού κράτους, μπροστά στο τσιτωμένο μέτωπο μιας μεσόκοπης! Ποιος την χέζει την καρδιά σου, εσένα και τα παιδιά σου μπροστά στο σιλικονάτο στήθος μιας Αρριάννας; Κι αν πεινάσει ένα παιδί, έχουμε ένα Ίδρυμα να το ταΐσουμε, κι αν εσείς πάνω στις Σκουριές φάγατε το ξύλο της αρκούδας από τους πληρωμένους από την τσέπη σας αστυνομικούς, το θέμα είναι να βάλει η Ελ Ντοράντο μία ολοσέλιδη διαφήμιση στην εφημερίδα της Αρριάννας. Εσύ πληρώνεις το ξύλο που τρως και η Αρριάννα πληρώνεται για το καλύπτει.
Χτίζεται γέφυρα στην Ελλάδα του 2014. Με θεμέλια, όχι τσιμεντένια σαν αυτά του Γοργοπόταμου, αλλά φτιαγμένα από λευκόχρυσο, διαμάντια και εκατομμύρια τόνους αίματος. Αυτές οι γέφυρες δεν πέφτουν ούτε με δυναμίτες, ούτε με ατομικές βόμβες. Από κάτω δεν κυλάει ο Σπερχειός ποταμός αλλά ο ελληνικός λαός τσιμπώντας τα ψίχουλα σαν ψάρι διασκεδάζοντας με την αγωνία της επιβίωσης του τους απάνθρωπους υπάνθρωπους που χασκογελάν ψηλά πάνω στην γέφυρα.
Ανάρτηση από: http://lazarouyiannis.blogspot.gr
