… όπου «πίτουρα» για τον Χαϊκάλη είναι ο Αποστολόπουλος που τώρα προσπάθησε να τον χρηματίσει, αλλά πριν ήταν φίλος που θα του έβγαζε κέρδη από το Χρηματιστήριο, όπου δεν τον γνώριζε, αλλά τον γνώριζε.
… όπου «πίτουρα» για τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ – πλην Τσίπρα που την πήρε χαμπάρι και κράτησε αποστάσεις – είναι η μανία τους να πάρουν την εξουσία και πάνω σε αυτή τη μανία ξέχασαν τα βασικά και βγήκαν να στηρίξουν τις καταγγελίες Χαϊκάλη με πάθος και σιγουριά μεγαλύτερα κι από εκείνα του Καμμένου.
… όπου «πίτουρα» για μένα είναι όλη αυτή η εμετική ατμόσφαιρα που δημιουργήθηκε εξ αιτίας τής – στην καλοπροαίρετη εκδοχή – αμήχανης Δικαιοσύνης η οποία δεν φρόντισε να ερευνήσει το θέμα με σοβαρότητα και να ξεκαθαρίσει το τοπίο πριν προλάβει να γίνει τηλεοπτική επιθεώρηση.
Όποιος μπλέκεται με τα πίτουρα τον τρώνε οι κότες. Κι όποιον φάνε τώρα οι κότες, πολύ καλά θα κάνουν να τον δαγκώσουν γερά πριν τον καταπιούν. Έτσι, για τιμωρία της μαλακίας του.
Φίλες και φίλοι, τα νοστιμότερα πίτουρα είμαστε εμείς. Εμείς γεμίσαμε τη Βουλή με Χαϊκάληδες, Πάντζες, Αδώνηδες, Μιχελογιαννάκηδες, Ψαριανούς, Τατσόπουλους και Αηδόνηδες ο οποίος παρεμπιπτόντως «είναι από χωριό και τον λένε πρωτόγονο» και χαίρεται γι’ αυτό.
Αν, λέω ΑΝ, ζούσε σήμερα ο Μάνος Κατράκης και ήταν βουλευτής, μπορεί να φανταστεί κάποιος από εμάς ότι θα τον πλησίαζε ένα τυχαίο λαμόγιο να τον χρηματίσει; Μπορεί να φανταστεί κάποιος από εμάς ότι ο Κατράκης θα είχε πάρε – δώσε με λαμόγια του Χρηματιστηρίου; Μπορεί να φανταστεί κάποιος από εμάς ότι θα έκανε ο Κατράκης μία καταγγελία αντίστοιχη του Χαϊκάλη και θα περνούσε τόσος καιρός με συζητήσεις; Το κυριότερο, όμως, πιστεύει κάποιος από εμάς ότι ο Μάνος Κατράκης θα ξέπεφτε ποτέ από την Τέχνη στην πολιτική;
Στη θέση του Κατράκη, μπορείτε να βάλετε όποιον ηθοποιό, συγγραφέα, στιχουργό έχετε σε εκτίμηση. Και σκεφτείτε ακριβώς τα ίδια ερωτήματα. Θα μου πείτε «αυτοί κατεβαίνουν στα ψηφοδέλτια, από αυτούς καλούμαστε να επιλέξουμε». Και ποιος υποχρέωσε κάποιον να ψηφίσει όταν βλέπει ότι τα πολιτικά προϊόντα από τα οποία καλείται να διαλέξει είναι άθλιας ποιότητας;
Αν μπεις σ’ ένα μαγαζί και δε σ’ αρέσει τίποτα, νιώθεις κάποια υποχρέωση να ψωνίσεις κάτι για να μη στεναχωρήσεις τον καταστηματάρχη; Από τη στιγμή που ΚΑΙ σήμερα τα πολιτικά προϊόντα της χώρας αποδεικνύουν ότι είναι μπάζα και σ’ έχουν γραμμένο, γιατί νιώθεις ότι τους χρωστάς την ψήφο σου;
Φτάσαμε σήμερα στο σημείο να κάνει ο πρωθυπουργός μήνυση σε βουλευτή! Δεν έχει ξανασυμβεί. Είναι αυτό που κατηγορούσε ο πρωθυπουργός μιλώντας για «ποινικοποίηση της πολιτικής ζωής» και τη γλίτωναν αβέρτα υπουργοί και γραμματείς. Ο δε μηνυόμενος βουλευτής που δηλώνει ότι είχε το ηθικό σθένος να αρνηθεί 2-3 εκατομμύρια ευρώ, μόλις τον μηνύει ο πρωθυπουργός βγαίνει τρέχοντας να δηλώσει «Δεν κατηγόρησα τον πρωθυπουργό ή την κυβέρνηση». Σώπα! Και ποιον κατηγόρησες καταγγέλλοντας ότι πήγαν να σε χρηματίσουν για να μην πέσει η κυβέρνηση; Ούτε λογική υπάρχει, ούτε σοβαρότητα.
Και το αποδεικνύουν και ο Βουδούρης με τον Παραστατίδη που ενώ δήλωσαν «Η απόπειρα χρηματισμού, έστω και ενός βουλευτή, έστω και μόνο η σοβαρή πιθανότητα αυτής της απόπειρας, δημιουργεί μια βαριά σκιά, δυστυχώς για όλους τους βουλευτές, που άλλαξαν στάση απέναντι στην κυβέρνηση, από την ψηφοφορία του προϋπολογισμού στην ψηφοφορία για την προεδρία της Δημοκρατίας», μόλις απειλήθηκαν με μηνύσεις το γύρισαν στο ότι ο κόσμος δεν κατάλαβε καλά και ότι η δήλωσή τους «παρερμηνεύτηκε και πως δεν είχαν σκοπό να απαξιώσουν τους συναδέλφους τους».
Το κλίμα και το έδαφος ευνοούν την παρακμή. Δεν είναι τυχαίο ότι ο νέος αστέρας της πολιτικής γελοιότητας, ο Σταύρος Θεοδωράκης, προέρχεται και αυτός από την τηλεόραση. Πίτουρα είμαστε. Κι όχι απλά πίτουρα, αλλά από αυτά που κάνουν καριέρα φωνάζοντας στις κότες «φάε εμένα πρώτα, φάε εμένα πρώτα». Δε μας φταίνε οι κότες. Τη δουλειά τους κάνουν.
Ανάρτηση από: http://kartesios.com
