Η σιωπή του λαλίστατου ΥΠΕΞ κ. Ν. Κοτζιά

Του Λευτέρη Ριζά

       Προχθές – 5/1 – ο υπουργός Εξωτερικών μας κ. Ν. Κοτζιάς συναντήθηκε με τον  Ειδικό Σύμβουλο του Γενικού Γραμματέα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για το Κυπριακό, κ. Espen Barth Eide. Σε αντίθεση με άλλες φορές ο υπουργός μας απέφυγε να κάνει δηλώσεις στους δημοσιογράφους.

       Αντίθετα, ο κ. Άϊντα προέβη σε εκτενείς δηλώσεις, περί τα 10 λεπτά, και απάντησε σε μερικές ερωτήσεις.

Ο Σύμβουλος του ΟΗΕ, μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στο θέμα των εγγυήσεων, χαρακτηρίζοντάς το «θέμα με διεθνείς διαστάσεις» η λύση του οποίου, τόνισε, πρέπει να κάνει και τις δύο κοινότητες της Κύπρου να αισθάνονται ασφαλείς.

       Για το θέμα των εγγυήσεων και τη θέση της ελληνικής αριστεροδεξιάς κυβέρνησης έχω γράψει σε προηγούμενο άρθρο μου εδώ στον ΟΙΣΤΡΟ και θα επανέλθω πιο αναλυτικά.

       Για να καταλάβουν οι αναγνώστες μας καλύτερα το ζήτημα, το ρόλο του Eide και τη σιωπή του ημέτερου υπουργού Εξωτερικών – θα την αναλύσουμε σε επόμενο άρθρο – αναδημοσιεύουμε δύο άρθρα Κυπρίων: του κ. Μάριου Ευρυβιάδη καθηγητή στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και της κ. Φανούλας Αργυρού γνωστής ερευνήτριας και δημοσιογράφου. Το άρθρο του κ. Μ. Ευρυβιάδη δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ» ενώ της κ. Φ. Αργυρού στην «ΣΗΜΕΡΙΝΗ».

Από τη Νορβηγία στη Λευκωσία: Το «ψώνιο» και τα «ψώνια»

Μάριος Ευρυβιάδης    Δευτέρα, 20 Απριλίου 2015

Σας το υπογράφω. Το έχω ψάξει καλά. Ο Νορβηγός είναι ψώνιο... με τον εαυτό του. Για κάτι τύπους σαν αυτόν, οι Αμερικάνοι έχουν μια καταπληκτική φράση: «είναι» λένε, «θρύλος μέσα στο δικό του το μυαλό» (he is a legend in his own mind). Ο Έσπεν Μπαρθ  Άιντα διακατέχεται από το σύνδρομο της μεγαλομανίας το οποίο προσπαθεί μεν να κρύψει αλλά το... «χούι» δεν κρύβεται και, όπως λέει ο λαός, φεύγει και τελευταίο.

Η μεγαλομανία του Άιντα δεν περιορίζεται στην Κύπρο. Του είναι όμως η Κύπρος το απαραίτητο εργαλείο, η αναγκαία συνθήκη, για κάτι πολύ πιο μωροφιλόδοξο. Όπως κάθε Σκανδιναβός ηθικοπλάστης, φαντάζεται τον εαυτό του να τιμάται από τη λεγόμενη Διεθνή Κοινότητα, την Ιnternational Community, γνωστή και ως ΙΝΤCOM (ίδε, Noam Chomsky «The Crimes of «INTCOM», Foreign Policy, September/October, 2002) με την απόλυτη διάκριση για ηθικοπλάστες του είδους του: το Νόμπελ Ειρήνης. Για ένα Νορβηγό, ειδικά, απονομή του Νόμπελ Ειρήνης είναι όπως η καταξίωση του προφήτη στη χώρα του. Ως γνωστό τα Νόμπελ τα καθιέρωσε Σουηδός και τα απονέμει η Σουηδική Ακαδημία. Όμως, για κάποιο λόγο, άφησε εντολή ο αποδέκτης του Νόμπελ Ειρήνης να επιλέγεται από τη Νορβηγία. Και γίνεται από το Κοινοβούλιο της χώρας.

Η μωροφιλοδοξία του Νορβηγού είναι να επιλύσει, μέσω «κλεισίματος» του Κυπριακού, αυτό που ως βέρος ευρωατλαντιστής θεωρεί μείζον και που μέχρι τώρα ταλανίζει τους ευρωατλαντιστές. Αυτό είναι η κατοχύρωση των ευρωατλαντικών σχέσεων με το θεσμικό «πάντρεμα» του ΝΑΤΟ με την ΕΕ στο πολυσυζητημένο και ατέρμονο θέμα της λεγόμενης ευρωατλαντικής ασφάλειας. Έτσι θα κατοχυρωθεί και ο θεσμικός ρόλος της Άγκυρας ως πραγματικού «παραγωγού ασφάλειας» (security producer) για την ΕΕ και μαζί του να ανοίξει και ο δρόμος για την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ. Με τα υφιστάμενα δεδομένα αυτό είναι ανέφικτο. Λευκωσία και Άγκυρα ασκούν αμοιβαία βέτο για θεσμική συνεργασία ανάμεσα στους δύο οργανισμούς με αποτέλεσμα ο κάθε Γ.Γ. του ΝΑΤΟ να σηκώνει τα χέρια ψηλά. Συνυφασμένο με την ευρωατλαντική ασφάλεια είναι και το ζήτημα της ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ. Τα δύο πάνε πακέτο. Και αναγκαία συνθήκη για την ολοκλήρωση είναι το «κλείσιμο» του Κυπριακού, τουτέστιν η κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Αυτή είναι η ανομολόγητη ατζέντα του Άιντα στην Κύπρο, που δεν είναι, αντιλαμβάνεστε, «δική του». Ενεργούμενος είναι. Αλλά όπως όλοι της συνομοταξίας του, με το αζημίωτο πράττει. Και πιστεύει στην αποστολή του. Είναι ιδεοληπτικός. Η κατ' εξοχήν ατζέντα των ευρωατλαντιστών και της αεί ιδεολογίας του «ευρωατλαντισμού» είναι μια «αμερικανική Ευρώπη». Αυτή είναι η διαχρονική ατζέντα της Ουάσιγκτον και όλων των σφογγοκωλάριών της στην Ευρώπη, αρχίζοντας από το Λονδίνο και πάει λέγοντας.

Σε μη κυβερνητικό επίπεδο, είναι η ατζέντα του επίσης Νορβηγού Martti Athtisaari (το πήρε αυτός το Νόμπελ Ειρήνης) και των ομοϊδεατων του, που θα τους βρείτε αν τους ψάξετε έναν, έναν (όπως, π.χ., τον πάλαι ποτέ σοσιαλιστή, τώρα ιμπεριαλιστή, Ξαβιέ Σολάνα, ή τον άλλο συνοδοιπόρο του, Γιόσκα Φίσερ) να πρωτοστατούν στους νατοϊκούς πολέμους σε Ευρώπη και αλλού. Είναι αυτοί που ιδρύουν κρατικοδίαιτες ΜΚΟ-μαϊμού για να παραπλανούν την κοινή γνώμη, να «νομιμοποιούν», αλά Κόσοβο, Λιβύη, κ.λπ. τις παρανομίες, ακόμη και τα εγκλήματά τους, εκλογικεύοντας τα ανομήματα αυτά ως «δημοκρατικές εξεγέρσεις» και «δράσεις», τάχατες, της κοινωνίας των πολιτών. Η τελευταία περίπτωση είναι με τους ναζι-φασίστες στην Ουκρανία.

Είναι η ατζέντα της περιβόητης International Crisis Group (ίδε Tom Hazeldine, «The North Atlantic Counsel: Complicity of the International Crisis Group», New Left Review, 63, May-June 2010) που ιδρύθηκε από τους ευρωατλαντιστές το 1995, χρηματοδοτήθηκε από αυτούς και, με πρώτο πρόεδρο τον... Αthrisaari (που τώρα προεδρεύει της νεόκοπης «Independent Commission on Turkey» με χρηματοδότες το British Council και τον Soros), είχε ως άμεσο στόχο την απόσχιση του Κοσόβου από τη Γιουγκοσλαβία. Είναι η επίσης κρατικοδίαιτη German Marsahall Fund of the United States, GMFUS, εκεί όπου εκκολάπτεται από το 1972 και κατά γενεές όλη η ιδεοληπτική σκέψη του «ευρωατλαντισμού» και του οποίου οι «μελέτες» βρίθουν από τουρκολαγνία και ανθελληνισμό. Και για να μη μακρηγορώ, είναι και η δική μας αλλά και του Άιντα τώρα, η νορβηγική PRIO, που αυτή και αν είναι ο ορισμός της ΜΚΟ-μαϊμού αφού έχει μηδέν δικούς της πόρους. Χωρίς να λογοδοτεί σε κανέναν έχει, εδώ και μια δεκαετία και βάλε, η PRIO εγκαταστήσει «κράτος εν κράτει» στην Κύπρο, μοιράζοντας λεφτά αβέρτα χωρίς, λέγεται, να έχει φορολογικό μητρώο. Και όλα για να διδάξουν στην καταπληκτική πλειοψηφία του λαού οι «φωταδιστές» αυτοί... το συμφέρον του, που προφανώς δεν το αντιλαμβάνεται. Για όλους αυτούς ο λαός είναι «απαίδευτος» στην επιστημολογία της ειρήνης, της ανοχής και της συνύπαρξης, όπως τη διδάσκουν οι ευρωατλαντιστές και ο Άιντα με τη δική τους πατέντα, ως είδος... πολιτικής αγαθοεργίας για τους ιθαγενείς (ίδε ειδικά Joan Roelofs, «Foundations and Public Policy: The Mask of Pluralism», 2003).

Ο Έσπεν Μπαρθ Άιντα είναι πράγματι περίπτωση και δεν είναι καθόλου τυχαίο πως επιλέχθηκε και βρίσκεται τώρα στην Κύπρο ως εκπρόσωπος του ΓΓ του ΟΗΕ. Διαδέχθηκε, όπως είναι γνωστό, το 2014, τον καουμπόι των Νοτίων Θαλασσών, τον Αλεξάντερ Ντάουνερ, που είχε εξαντλήσει τον ρόλο και την αξιοπιστία του και που έπρεπε να παραμεριστεί για να ολοκληρωθεί το τελευταίο γιουρούσι κατά της υπόστασης της Κυπριακής Δημοκρατίας.  Υπάρχει κάτι άμεσα σχετικό και επίκαιρο αναφορικά με τη διαδοχή του Ντάουνερ από τον Άιντα. Οι Άγγλο-Αμερικανοί, που έχουν καταντήσει εδώ και δεκαετίες (μετά την εποχή του αείμνηστου Ου Θάντ ως Γ.Γ.) τον εκάστοτε Γ.Γ. αλλά και τη Γραμματεία του ΟΗΕ ανδράποδά τους, στην κυριολεξία, υπερεκτίμησαν τις ικανότητες του κυπριακού ΥΠ.ΕΞ. να αντιληφθεί τις δολοπλοκίες τους και να τους αντιμετωπίσει αποτελεσματικά. Έτσι και αφού είχαν προεπιλέξει τον δικό τους και κατ' επάγγελμα ευρωατλαντιστή ιδεολόγο Νορβηγό, ως διάδοχο του Ντάουνερ, σκαρφίστηκαν και το εξής για να εξασφαλίσουν την επιλογή του. Άρχισαν να διαρρέουν στην έδρα του ΟΗΕ πως διάδοχος του Ντάουνερ στη Λευκωσία θα ήταν ο Αμερικανός διπλωμάτης καριέρας Benjamin Lyn Pascoe. O τελευταίος είχε υπηρετήσει ως αναπληρωτής γραμματέας για Πολιτικές Υποθέσεις του ΟΗΕ από το 2007 μέχρι 2012, απ' όπου και αφυπηρέτησε.

Το πόστο αυτό είναι κρίσιμο διότι μέσω του χειραγωγείται ο Γ.Γ. του Οργανισμού. Με μόνο ελάχιστες εξαιρέσεις, το πόστο ελέγχεται από Λονδίνο ή Ουάσιγκτον, με την τελευταία πλέον να κυριαρχεί. Σήμερα υπηρετεί εκεί Αμερικανός αντίστοιχος του Πάσκο.

Όμως πιo σημαντικό αλλά και σχετικό είναι πως την περίοδο του Σχεδίου Ανάν ο Πάσκο φορούσε το κανονικό του καπέλο, αυτό του Αμερικανού διπλωμάτη. Υπήρξε βοηθός υπουργός για την Κεντρική Ασία, Ευρώπη και Ευρασία στο αμερικανικό ΥΠ.ΕΞ. Με την ιδιότητά του αυτή πρωταγωνιστούσε στη διαμόρφωση του κρατοκτόνου και ρατσιστικού Σχεδίου Ανάν και στην προσπάθεια επιβολής του στο Μπούντενσπεργκ της Ελβετίας. Πιθανότατα να ήταν αυτός που έδωσε και την περιβόητη εντολή στην εκεί αμερικανική αντιπροσωπεία, «shoot the south». Αυτό όμως που είναι πέραν πάσης αμφιβολίας σίγουρο, διότι διέρρευσε, είναι πως απείλησε τον Κύπριο πρέσβη στην Ουάσιγκτον πως αν ο λαός ψήφιζε «όχι» στο δημοψήφισμα του 2004, τότε μια «κεραμίδα» θα έπεφτε στο κεφάλι του!  
 

Οι ευρωατλαντιστές τον… χαβά τους

Είναι όμως πρωτίστως ετερόφωτος, ο Άιντα.  Όπως όλοι του συναφιού του, έχει και αυτός προσβληθεί από την οντολογία του ατλαντισμού. Είναι ανήμπορος να προσεγγίσει τον κόσμο και τα πράγματα παρά μόνο υπό το πρίσμα, αν όχι το διανοητικό σύμπλεγμα, ενός αμερικανοκεντρικού τρόπου σκέψης με ένα κέντρο, την Ουάσιγκτον, και άλλες λιγότερο ή περισσότερο μακρινές περιφέρειες. Η εγγενής αυτή αδυναμία των Ευρωπαίων ατλαντιστών να παράξουν αυτόνομη σκέψη αγγίζει τα όρια της διανοητικής ημιπληγίας και παράγει συνεχώς στρατηγικά αδιέξοδα, όπως αυτά των ημερών μας σε Ουκρανία και αραβική Μέση Ανατολή. Ακόμη και πυρηνικός πόλεμος μπορεί να προκύψει, με την Ευρώπη ως θέατρο. Όμως οι ευρωατλαντιστές... τον χαβά τους.

Από την επιλογή Πάσκο στον Αιντα

Με την προοπτική λοιπόν να επιβληθεί ο Πάσκο ως διάδοχος του Ντάουνερ, στη Λευκωσία δημιουργήθηκε πανικός με μηνύματα προς τους Δυτικούς πως δεν ήταν αποδεκτός. Και οι Δυτικοί το «σεβάστηκαν» και τους σέρβιραν τον... Άιντα! Γνώριζαν στο Υπουργείο Εξωτερικών, εν μέρει, το ποιόν του Άιντα αλλά δεν μπορούσαν, είπαν, να πουν «όχι» για δεύτερη φορά! Με αυτή δυστυχώς την αντίληψη πορεύονται. Με τον καθωπρεπισμό! Στη ζυγαριά εξυπηρέτησης του εθνικού συμφέροντος, άντε να αντισταθείς μια φορά, δεύτερη δεν σε πάει. Έστω και αν οι άλλοι επιβουλεύονται την ύπαρξή σου. Στον κόσμο της γραβάτας και του σαλονιού, τι θα πεις προς την «International  Community» και πώς αυτή θα σε «κρίνει» είναι το πρόβλημα, όχι αν και πώς θα επιβιώσεις. Πίσω, λοιπόν, στον Άιντα. Έψαξα ό,τι κυκλοφορεί στο Διαδίκτυο για το άτομο του στα αγγλικά. Και είναι πολλά τα πολιτικά «μαργαριτάρια» για να μην ισχύει η κρίση που κατέθεσα αρχίζοντας. Ο Νορβηγός είναι όντως ψωνισμένος με τον εαυτό του. Αυτοπαραμυθιάζεται πως αποτελεί μέλος μιας «ευρωατλαντικής» πάντοτε ελίτ, που γνωρίζει περισσότερα από τους »πολλούς» (τους "hoi polloi"), τους πληβείους και που νομιμοποιείται έτσι να τους καθοδηγεί στον «ορθό δρόμο». Η διαφάνεια, η λογοδοσία και ειδικά οι δημοκρατικές εκλογές, είναι για αυτούς το «όπιον του λαού». Ως προς τις αρχές του ΟΗΕ, τα ψηφίσματά του και το διεθνές δίκαιο, αυτά είναι ψιλά γράμματα και για το θεαθήναι.
Όχι τυχαία ο Άιντα είναι διευθυντικό στέλεχος του Παγκοσμίου Φόρουμ του Νταβός, μέλος της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ και άλλων, όπως και του νεόκοπου ελβετικού Center for Humanitarian Dialogue. Μιλούμε κυριολεκτικά για μια παγκόσμια βιομηχανία ανθρωπισμού και αγαθοεργιών. Σίγουρα κανείς τους δεν θα πάει στην κόλαση!


Σκέφτεται πλανητικά αλλά δρα τοπικιστικά…

Ο Άιντα διαθέτει ένα φαινομενικά εντυπωσιακό βιογραφικό. Αν όμως αυτό μελετηθεί επισταμένα, δείχνει ένα κρατικοδίαιτο, μέχρι πρόσφατα, γραφειοκράτη του νορβηγικού κράτους. Εκεί διαβάζουμε για την «ακαδημαϊκή» του δήθεν «καριέρα» ως πολιτικού επιστήμονα, από το 1993 μέχρι το 2000. Τα έτη αυτά διετέλεσε ερευνητής και αργότερα διευθυντής κρατικού φορέα (NUPI) για διεθνείς σχέσεις με... μηδέν τεκμηριωμένες επιστημονικές δημοσιεύσεις, εκτός από «εισηγήσεις πολιτικής» σε συνεργασία με πολλαπλούς συγγραφείς. Ως επιτυχημένος προφανώς γραφειοκράτης ανελίχθηκε στη θέση του υπουργού Άμυνας (2011-12) και του υπουργού Εξωτερικών (12-13), οπότε υπάρχει πλέον και ο δημόσιος λόγος του για κρίση. Επέλεξα δύο περιπτώσεις, μια με την ιδιότητά του ως υπουργός Άμυνας και μια ως υπουργός Εξωτερικών. Για την θέση που υποστηρίζω, ότι δηλαδή ο Άιντα έχει έλλειψη στοιχειώδους αυτογνωσίας, νομίζει πως είναι πιο έξυπνος από τον κάθε διπλανό του και πως, ως Σκανδιναβός και ως ενεργό μέλος της INTCOM, «σκέφτεται πλανητικά αλλά δρα τοπικιστικά», και έτσι μαζί με το σινάφι του βρίσκουν λύσεις που διαφεύγουν τους πολλούς και κυρίως τους τριτοκοσμικούς που, ναι, πρέπει να τους υποδειχθεί και να τους επιβληθεί... το συμφέρον τους.

Σε ομιλία του στις 8/12/12 στο Νorwegian Atlantic Committee (αδελφικού του Atlantic Committe της Ουάσιγκτον, εκεί που πριν ένα περίπου χρόνο εμφανίσθηκαν από το «πουθενά» κάποια καλόπαιδα του PRIO Κύπρου υπερθεματίζοντας για αγωγούς  αερίου μέσω Τουρκίας) αυτοπροσδιορίστηκε ως «a born transatlanticist», δηλαδή από τα γενοφάσκια του «υπερατλαντιστής». Και η όλη ομιλία του ήταν ένας φιλιππικός για τις εγγενείς αρετές της ιδεολογίας του ευρωατλαντισμού. Και όχι μόνο. Προσκαλώ να διαβαστεί η ομιλία του και να κρίνει ο καθένας αν τον αδικώ χαρακτηρίζοντάς τον... ψώνιο. Πήγε λέει στο ετήσιο συνέδριο του Μονάχου για την ασφάλεια  και παραδίπλα καθόταν ποιος νομίζεται; Ο Χένρι Κίσινγκερ. Ναι,  αυτός ο «μάγος της διπλωματίας», ο  νομπελίστας της Ειρήνης, ο «σούπερ Κ»! Και μετά παρακάθησε, λέει, σε δείπνο του Atlantic Council προς τιμήν του στρατηγού Brent Scowcroft, ναι, του συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας του προέδρου Μπους, που μαζί οι δυο -και  η Αμερική- έσωσαν, το 1989 κ.λπ., την Ευρώπη και έτσι αναβίωσαν τον ευρωατλαντισμό και το ΝΑΤΟ. Και εκεί παρευρίσκονταν όλοι οι διανοητές του πολέμου και της στρατηγικής (κατονομάζει αρκετούς). Και ναι πριν το Μόναχο μόλις είχε επιστρέψει από το Νταβός αλλά πριν είχε βρεθεί στο αρχηγείο του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες, όπου συνομιλούσαν για το νέο στρατηγικό δόγμα του ΝΑΤΟ για το οποίο θα αποφάσιζαν σε επικείμενη συνάντηση στο Σικάγο. Και ναι, βεβαίως τα είχε ήδη πει και με τον υπουργό Άμυνας του Ομπάμα, τον Leon Panetta και συμφώνησαν σε όλα. Για τον Ομπάμα υπάρχει ακόμη χρόνος! Ο Έσπεν Μπαρθ Άιντα δεν παίζεται, σας λέω.

Πιο σημαντική αλλά και δηλωτική των προθέσεων του Άιντα ήταν η πρώτη συνάντησή του με τον Αμερικανό ομόλογό του Τζον Κέρι στην Ουάσινγκτον στις 12 Μαρτίου  2013. Εκεί είχαμε ένα ρεσιτάλ αμοιβαίου αλληλοθαυμασμού, με τον Κέρι να επαναλαμβάνει πως δεν υπάρχει κυριολεκτικά άλλη χώρα παρά αυτή του Άιντα που να βρίσκεται ακριβώς στο ίδιο μήκος ατλαντικού κύματος με την Ουάσινγκτον. «Γίγαντα χαρακτήρισε τη Νορβηγία ο Αμερικανός, στα πεδία της διαμεσολάβησης και εμπέδωσης της διεθνούς ειρήνης. Και με ένα Άιντα δίπλα του να χαριεντίζεται. Με τον Άιντα στην Κύπρο, το Κυπριακό δεν πάει πίσω εκεί που το άφησε ο Ντάουνερ. Πάει πίσω στο 1964 στο Λονδίνο και στην πρώτη τότε οργανωμένη προσπάθεια κατάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας, με το αποτυχημένο στρατήγημα επιβολής τριμερούς επικυριαρχίας (Τουρκία, Βρετανία, Ελλάδα ), υπό  τις ευλογίες της Ουάσινγκτον και την εργαλειακή στήριξη του ΝΑΤΟ. Με αυτή την ατζέντα βρίσκεται ο Νορβηγός στην Κύπρο, την ευρωατλαντική. Σε αυτήν δεν υπάρχει ρόλος για αυτόνομο και συγκροτημένο κυπριακό κράτος, που είναι ακριβώς αυτό που επιδιώκει και η Άγκυρα. Η δε πρόσφατη δήλωση Άιντα περί ΑΟΖ, που καταδικάστηκε καθολικά, είναι ήσσονος σημασίας. Το μείζον είναι τα υπόλοιπα και ανυπόστατα που είπε αναφορικά με το κυπριακό κράτος και την ιστορία του. Αυτά συνεπάγονται την υιοθέτηση της τουρκικής αφήγησης και προπαγάνδας.
Ο Έσπεν Μπαρθ Άιντα μπορεί να είναι  ένας ξιπασμένος Σκανδιναβός. Την ατλαντική του όμως πραμάτεια θα την πουλήσει στη Λευκωσία. Εκεί, που όπως απεδείχθη και με την οργανωμένη ληστεία των καταθέσεων, τα «ψώνια» περισσεύουν. Διότι όπως λέει και το γνωμικό, το πρόβλημα δεν το έχει αυτός που πουλά, αλλά αυτός που αγοράζει.

Είναι, ακόμα, ανεκτός;

Της Φανούλας Αργυρού

Γιατί δεν αντιδρούν Κυβέρνηση, Βουλή, κόμματα για τον κ. Έιντε;
Η πρόσφατη προσπάθεια του Νορβηγού διπλωμάτη, να διοργανώσει «στα μουλωχτά» πενταμερή διάσκεψη στο περιθώριο του οικονομικού φόρουμ στο Νταβός, όντως δεν είναι τυχαία

ΜΕΡΟΣ Α’

Για τους διάφορους ρόλους του επιτήδειου Νορβηγού Έσπεν Μπαρθ Έιντε και τη σύγκρουση συμφερόντων του γράψαμε και αποκαλύψαμε με έρευνά μας στη «Σημερινή», από τις 8 Σεπτεμβρίου του 2015 και μετά. Μια σύγκρουση συμφερόντων που εξυπηρετεί την Τουρκία. Η εξυπηρέτηση των τουρκικών συμφερόντων επισημάνθηκε και με πληθώρα άλλων άρθρων και δηλώσεων που δημοσιεύθηκαν τόσο στη «Σημερινή» όσο και σε άλλες εφημερίδες.

Ένα από αυτά είναι το πρόσφατο άρθρο του καθηγητή Δρος Μάριου Ευρυβιάδη στις 20 Φεβρουαρίου 2015 στον «Φιλελεύθερο», με τίτλο «Η Ασφάλεια της Κύπρου εξαρτάται από έναν τσαρλατάνο», το άλλο του βετεράνου δημοσιογράφου της «Σημερινής» Σ. Ιακωβίδη «Ο Ν. Αναστασιάδης και ο ασύδοτος Έιντε» 25.12.2015 και το κύριο άρθρο της «Σημερινής» 28.12.2015 του Γιάννου Χαραλαμπίδη «Οι ζαβολιές του Κυβερνήτη Έιντε».

Από τον ντε Σότο στον Έιντε
«Του Αλβάρο ντε Σότο, του πάλαι ποτέ Ειδικού Εκπροσώπου του Γ.Γ. του ΟΗΕ στην Κύπρο, του πήρε μερικά χρόνια για να χωνέψει πλήρως και να παραδεχτεί δημόσια γατί το δημοψήφισμα του 2004 για το Σχέδιο Ανάν απέτυχε με τέτοιον εντυπωσιακό τρόπο: ήταν διότι αυτός προσωπικά αλλά και η λεγόμενη 'Διεθνής Κοινότητα', δηλαδή 'International Community' ή αλλιώς 'INTCOM' (δες σχετικά, 'Where is the International Community?' Foreign Policy September/October 2002) αγνόησαν τις πασιφανείς ανησυχίες της μεγάλης πλειοψηφίας του κυπριακού λαού για τη συλλογική του ασφάλεια…

Επικουρούμενος από την INTCOM, ο Νορβηγός επιχειρεί, στο ζήτημα της ασφάλειας, να πουλήσει το παλιό κρασί του 2004 -την ομηρία δηλαδή της Κύπρου από την Άγκυρα- σε 'καινούργια' μπουκάλια, όπως λεν στην Εσπερία. Και πιστεύει πως είναι τόσο έξυπνος, ώστε να το καταφέρει. Ευτυχώς δηλαδή… Ωστόσο, αυτό που ο Έιντε σήμερα επιχειρεί είναι να μηδενίσει το αποτέλεσμα στο ζήτημα της ασφάλειας κατά της Κύπρου και υπέρ της Τουρκίας…». Και του υπενθυμίζει ο Δρ Ευρυβιάδης ότι αγνόησε και τις θέσεις του Δρος Χ. Κίσινγκερ, τον οποίο έχει ως είδωλό του ο κ. Έιντε. «Γράφει ο Κίσινγκερ: Η επιθυμία της απόλυτης ασφάλειας (από μια) Δύναμη… σημαίνει την απόλυτη ανασφάλεια για όλες τις άλλες».

Στενές σχέσεις με ΓΓ του ΝΑΤΟ
Και ολοκληρώνει το εμπεριστατωμένο άρθρο του ο καθηγητής Ευρυβιάδης, αφού αναφέρεται και στις στενές σχέσεις του Έιντε με τον σημερινό ΓΓ του ΝΑΤΟ και πρώην Πρωθυπουργό της πατρίδας του Νορβηγίας Γενς Στόλτεμπεργκ -η ατζέντα των οποίων (αμφοτέρων) για την Τουρκία είναι η ίδια- λέγοντας ότι «στην περίπτωση του Έσπεν Μπαρθ Έιντε η Κύπρος έχει να κάνει με έναν επιτήδειο τσαρλατάνο, ο οποίος όχι τυχαία επιλέχτηκε για να διαδεχτεί τον Αλεξάντερ Ντάουνερ…».

Ο δε Σ.Ι. έγραψε μεταξύ άλλων: «Ο Ν. Αναστασιάδης πρέπει, επιτέλους, να αποφασίσει: Είτε θα είναι ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας και θα επιβάλλει, διά της πολιτικής και των πράξεών του, σεβασμό, ιδιαίτερα σε ξένους αυτόκλητους μεσσίες, είτε να απέλθει οίκαδε. Αναφερόμαστε ξανά και για πολλοστή φορά στον Ειδικό Σύμβουλο του ΓΓ του ΟΗΕ, τον Νορβηγό Έσπεν Μπαρθ Έιντε, ο οποίος έχει ξεπεράσει προ πολλού τα εσκαμμένα. Είναι, πλέον, προκλητικά και εξοργιστικά ασύδοτος, επειδή ο Ν. Αναστασιάδης τον ανέχεται, παραβλέπει όσες ηχηρές ανοησίες εκστομίζει ή όσα γελοιώδη οπτασιάζεται. Αυτός ο κύριος, που έχει ξεφύγει από τους όρους εντολής του, αναφέρθηκε στο δήθεν τελευταίο μίλι του Κυπριακού…».

Το Νταβός 2
Η πρόσφατη προσπάθεια του Νορβηγού Έιντε, να διοργανώσει «στα μουλωχτά» πενταμερή διάσκεψη στο περιθώριο του οικονομικού φόρουμ στο Νταβός, με τον Πρόεδρο Αναστασιάδη και τον Τ/κ ηγέτη Μουσταφά Ακιντζί, όντως δεν είναι τυχαία. Ο Έιντε είναι αξιωματούχος, Διευθύνων Σύμβουλος και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Διεθνούς αυτού Οικονομικού Φόρουμ.

Ο ιδρυτής του οποίου, ο Γερμανός βιομήχανος Klaus Schwab, είναι μεγάλος υποστηρικτής της Τουρκίας και των συμφερόντων της. (Βλέπε «Ο τριπλός ρόλος του Έιντε», «Σημερινή», 8 Σεπτεμβρίου 2015 Φ.Α.) Είναι ακριβώς για τη διπλή θέση του αυτή στο Φόρουμ που επισημάναμε τη σοβαρή σύγκρουση συμφερόντων του εις βάρος της Κύπρου, μια θέση που δεν έπρεπε να του επιτραπεί από την ΓΓ του ΟΗΕ να αναλάβει, αλλά και από την Κυπριακή Δημοκρατία να δεχθεί.

Στις 29 Σεπτεμβρίου 2014, ένα μήνα μετά τον διορισμό του κ. Έιντε ως ειδικού συμβούλου για το Κυπριακό, το Φόρουμ αυτό είχε συνέδριο κορυφής στην Τουρκία, όπου ο ιδρυτής του δεν συγκρατούσε την άκρατη υποστήριξή του προς την Τουρκία εν τη παρουσία των Ερντογάν και Νταβούτογλου. Στις αρχές του 2015, σε άλλο συνέδριο του Φόρουμ πάλι στην Ελβετία, αρχές του 2015, ο Έιντε διοργάνωνε συζήτηση για το Κυπριακό στο περιθώριο, με την παρουσία του Προέδρου Αναστασιάδη…

Μεροληπτικός ρόλος

Για τον μεροληπτικό ρόλο του Νορβηγού με τους διπλούς και τριπλούς ρόλους και συμφέροντα επανήλθαμε στις 3 και 4 Δεκεμβρίου 2015: «Ο Έιντε και η ασφάλεια της ΚΔ» (Μέρος Α’ και Μέρος Β’ αντίστοιχα) όταν αναφερθήκαμε στην προσπάθειά του και του Φόρουμ του, να χρησιμοποιήσουν ΚΑΙ τη νεολαία μας για τους σκοπούς των… Η Κ.Δ. όφειλε και οφείλει να απαιτήσει τερματισμό των υπηρεσιών του. Το πραγματικό πρόβλημα το υποδείξαμε αρκούντως ικανοποιητικά. Ο άνθρωπος ασκεί μεροληπτικά και υπέρ των τουρκικών συμφερόντων τα καθήκοντά του, εις βάρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, του κυπριακού Ελληνισμού και της ασφάλειάς τους.

ΜΕΡΟΣ B’

Πρώτη ευθύνη για την επιλογή και διορισμό του φέρει ο ίδιος ο Γ.Γ. του ΟΗΕ και ολόκληρη η Γραμματεία της λεγόμενης «Διεθνούς Κοινότητας», αλλά αμέσως μετά η ευθύνη αυτή μετατοπίζεται και στους ώμους της ίδιας της κυπριακής Κυβέρνησης, η οποία απέτυχε να εντοπίσει ότι στην ανακοίνωση του διορισμού του έλειπε η λέξη «αμερόληπτος» (φωτοτυπίες στη «Σημερινή», 3.12.2015). Η οποία, αν και δεν τηρήθηκε, τουλάχιστον υπήρχε στον διορισμό του προκατόχου του. Και ότι στον διορισμό του Νορβηγού, αντί της απαίτησης για αμεροληψία, επισημαινόταν από τον ίδιο τον Γ.Γ. του ΟΗΕ ο διπλός του ρόλος, ως αξιωματούχου του Διεθνούς Οικονομικού Φόρουμ με τις τόσες πολλές σχέσεις με την Τουρκία - την κατοχική δύναμη στην Κύπρο!

Ευθύνη της κυπριακής Κυβέρνησης

Η κυπριακή Κυβέρνηση έχει άμεση υποχρέωση να απαιτήσει τον τερματισμό των υπηρεσιών του «τσαρλατάνου» και «ασύδοτου» Νορβηγού και να πάψει να παίζει πελλόν, υποκύπτοντας στις υποδείξεις των τουρκόφιλων ξένων, είτε αυτοί είναι οι αξιωματούχοι του βρετανικού Φόρεϊν Όφις είτε «συμμαχικοί εταίροι» Αμερικανοί, ή εμπορο-βιομηχανικοί - πολιτικοί κύκλοι δικοί μας, η μόνη έγνοια των οποίων είναι πότε θα συνεργαστούν με την Τουρκία για αμύθητα κέρδη, όπως τους τάσσουν σε σεμινάρια του Φόρεϊν Όφις και αλλού, και ας πάει στο διάολο η πατρίδα μας, η ασφάλειά της και το μέλλον του Ελληνισμού στο, για 3.000 χρόνια, ελληνικότατο αυτό νησί.

Απαξιωμένοι ξένοι

Στην ιστορία της Κυπριακής Δημοκρατίας μετά την ανακήρυξή της το 1960, παρέλασε ένας αριθμός ξένων αξιωματούχων, που αναμείχθηκαν στη μοίρα της πατρίδας μας. Εκτός από τον μεσολαβητή Γκάλο Πλάζα το 1964/65, ο οποίος επειδή ήταν αμερόληπτος δεν άρεσε στους Τούρκους και τελικά κατάφεραν να τερματίσουν τις υπηρεσίες του, από τους υπόλοιπους εντοπίζονται ορισμένοι οι οποίοι υπήρξαν μεροληπτικοί, υποκριτές, αναξιόπιστοι και απαξιωμένοι.

Πρώτος, ο Αυστριακός Κουρτ Βάλντχαϊμ, ο οποίος αργότερα αποκαλύφθηκε ότι ήταν στέλεχος των Ναζί, υποστηρικτής του «διζωνικού» διαχωρισμού ανθρώπων και ευθυνόταν και για δολοφονίες Βρετανών κατά τον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο - βλ. αναφορές στο βρετανικό Εθνικό Αρχείο και σχετικό άρθρο του βετεράνου δημοσιογράφου Robert Fisk στην Independent, στις 15.6.2007, με τίτλο «Disgraced UN chief and Nazi war criminal Waldheim, dies aged 88».

Αυτός ήταν ο Γ.Γ. του ΟΗΕ, Αυστριακός Κουρτ Βάλντχαϊμ, υπό την αιγίδα του οποίου κρατήθηκαν τα πρακτικά αμφοτέρων των κατευθυντηρίων γραμμών 1977 και 1979, ναζιστής και εγκληματίας πολέμου. Ένας απαξιωμένος Γ.Γ. του ΟΗΕ της «Διεθνούς Κοινότητας», ο οποίος απέκρυψε τον ρόλο του στη γερμανική Βέρμαχτ όταν διετέλεσε Γ.Γ. Σχετικό για το ποιος ήταν το αποκαλυπτικό βιβλίο που εξέδωσε ο Εβραίος Eli Rosenbaum του Παγκόσμιου Εβραϊκού Συμβουλίου, με τίτλο «Betrayal: The Untold Story of the Kurt Waldheim Investigation and Cover-Up», από το οποίο και η φωτογραφία του Βάλντχαϊμ με τη ναζιστική στολή.

Όσκαρ Καμιλιόν

Δεύτερος, ο Όσκαρ Καμιλιόν. Πρώην Υπουργός Άμυνας της Αργεντινής. Το 2013 καταδικάστηκε σε 5½ χρόνια φυλάκιση μαζί με τον πρώην Πρόεδρο της Αργεντινής, Κάρλος Μένεμ, για τον ρόλο τους σε παράνομες και λαθραίες πωλήσεις όπλων προς την Κροατία και το Εκουαδόρ τη δεκαετία του 1990. Πιστεύεται ότι ο Καμιλιόν εκτίει ακόμα την ποινή φυλάκισής του.

(Η παραπλάνηση ή μεταμόρφωση των κατευθυντηρίων γραμμών 1977 και 1979 σε «Συμφωνίες» φαίνεται να επιτεύχθηκε κατά τα χρόνια που ειδικός αντιπρόσωπος του Γ.Γ. στο Κυπριακό ήταν ο Αργεντινός Όσκαρ Καμιλιόν μεταξύ 1987 και 1993, δηλαδή επί προεδρίας Γ. Βασιλείου, όταν τελικά κατάφεραν και πέρασαν και το διαβόητο ψήφισμα του Σ.Α. 649/90 στις 12.3.1990 με την έγκριση της κυβέρνησης Βασιλείου. Στο οποίο, για πρώτη φορά εμφανίστηκε η λέξη διζωνική με ύπουλο και παραπλανητικό τρόπο, εφόσον η αναφορά του «in line with their 1977 and 1979 high level agreements» υπονοούσε καθαρά ότι οι κατευθυντήριες του 1977 και 1979 εμπεριείχαν τη λέξη διζωνική τη στιγμή που αυτή πουθενά δεν υπήρχε σ’ αυτές ούτε «Συμφωνίες» ήσαν, αλλά καθαρά κατευθυντήριες γραμμές για την έναρξη (1977) και επανέναρξη (1979) των συνομιλιών. Και ούτε δεσμευτική διαχρονική ισχύ είχαν, εν πάση περιπτώσει).

Ντένις ΜακΣέιν

Τρίτος, ο Βρετανός πρώην Εργατικός Υφυπουργός Ευρώπης, υπέρμαχος της επιβολής του σχεδίου Ανάν κατά την εμφάνιση του τελευταίου, δηλαδή μεταξύ 2002 και 2005. Εξευτελισμένος και απαξιωμένος, έχασε τη θέση του ως βουλευτής, καταδικάστηκε από βρετανικό δικαστήριο το 2013 για απάτη (με το σκάνδαλο των εξόδων ως βουλευτής), παραδέχθηκε ενοχή και μπήκε πίσω από τα σίδερα για έξι μήνες στις φυλακές Belmarsh and Brixton.

Στρο και Ρίφκιντ

Τέλος, οι πρώην Υπουργοί Εξωτερικών και Κοινοπολιτείας της Βρετανίας, μέγας φιλότουρκος Τζακ Στρο (Εργατικός) και Σερ Μάλκομ Ρίφκιντ (Συντηρητικός), σύμφωνα με αποκαλύψεις του τηλεοπτικού Καναλιού 4 και της εφημερίδας «Τέλεγκραφ» του Λονδίνου, προσπάθησαν να εκμεταλλευθούν τις σχέσεις και την πείρα τους για προσωπικά κέρδη. Παρόλες τις αντιδράσεις τους και την «αθώωσή» τους από Επιτροπή του Κοινοβουλίου, η αρμόδια Αρχή -Βroadcasting Regulator Ofcom- στην οποία κατέφυγαν οι ίδιοι οι δημοσιογράφοι, δικαίωσε τους τελευταίους μόλις πριν από λίγες ημέρες, όπως έγραψε η «Τέλεγκραφ» στις 21.12.2015.

Και έτσι φθάσαμε και στον σημερινό επιτήδειο, με διπλούς και τριπλούς ρόλους, Νορβηγό «αστρολόγο»…

Ανάρτηση από: http://istrilatis.blogspot.gr