Μνημόνια και εθνικοί – γεωπολιτικοί κίνδυνοι
Του Ρούντι Ρινάλντι
Η αρχή της έκτης χρονιάς μνημονιακής κυριαρχίας – ειδικού καθεστώτος σε μια χώρα πλήρους μέλους της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ δεν βρίσκει την Ελλάδα απλά στη θέση μιας μετανεωτερικής αποικίας χρέους. Δεν βρίσκει μόνο τον πολιτικό κόσμο πλήρως ευθυγραμμισμένο (ακόμα περισσότερο μετά την εκλογή του Κ. Μητσοτάκη στην αρχηγία της Ν.Δ.) με όσα επιβάλλουν η τρόικα, οι ΗΠΑ-Ε.Ε. και οι «αγορές». Δεν βρίσκει το πολιτικό σύστημα κι όλες τις πλευρές της κρατικής και αμυντικής υπόστασης παραλυμένες και απορροφημένες στο πώς θα μαζέψουν με ληστρικά μέτρα τις «δόσεις» που απαιτούν οι τοκογλύφοι δανειστές.
Βρίσκει τον τόπο εκτεθειμένο σε γεωπολιτικές αναμετρήσεις και εξελίξεις που μειώνουν κάθε ίχνος κυριαρχίας και απειλούν να καταστήσουν τη χώρα μικρότερη από όλες τις πλευρές, πιο «λίγη», πιο αδύνατη να σταθεί στα πόδια της, πιο διαλυμένη την κοινωνία, πιο σμπαραλιασμένη την υπόστασή της.
Σε μια περίοδο που η τάση προς τον πόλεμο έχει φουντώσει ειδικά στην περιοχή μας, η «νησίδα Ελλάς» μοιάζει να μην θέλει να αντικρίσει κατάματα την πραγματικότητα. Μοιάζει σαν μεθυσμένη από την «πρώτη και δεύτερη φορά Αριστερά», ενώ μεγάλο μέρος της κοινωνίας θέλει να διαπιστώσει απλώς αν τα επιπρόσθετα μέτρα θίγουν και πόσο και όχι για το αν η χώρα θα μπορεί να υπάρχει σε λίγο καιρό. Η «νησίδα Ελλάς» με όσα κουβαλά, καλά και κακά, σαν να μην θέλει να δει την επαπειλούμενη εθνική καταστροφή που την πλησιάζει.
Ο πόλεμος έχει φτάσει πολύ κοντά
Μια ματιά στο χάρτη αρκεί για να ανησυχήσει και ο πιο ανυποψίαστος πολίτης. Στον πόλεμο της Συρίας εμπλέκονται άμεσα (Συρία, Ιράν, Ρωσία, Αγγλία, ΗΠΑ, Τουρκία, Ιράκ, Γαλλία, Γερμανία, Σαουδική Αραβία, Κατάρ, Λίβανος), στο Νότιο τμήμα της Τουρκίας μαίνεται ένας άγριος πόλεμος ενάντια στους κουρδικούς πληθυσμούς, κάτι σαν στρατιωτική κατοχή από μεριάς των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων. Η Τουρκία εμπλέκεται επίσης στη μεγάλη αντιπαράθεση με τη Ρωσία, γεγονός που διευρύνει τα θέατρα επιχειρήσεων (με πιθανή την εμπλοκή και της Αρμενίας όπου σταθμεύουν ρωσικές αεροπορικές δυνάμεις). Από το στρατιωτικό αεροδρόμιο Ινσιρλίκ οι εμπλεκόμενες ΝΑΤΟϊκές δυνάμεις πραγματοποιούν αποστολές ενάντια σε διάφορους στόχους στο συριακό έδαφος. Από την Κύπρο, δηλαδή από τις αγγλικές βάσεις, απογειώνονται βρετανικά και γαλλικά αεροπλάνα που εκτελούν επιχειρήσεις στον ίδιο τον πόλεμο.
Η Τουρκία, διαισθανόμενη τη δύσκολη θέση όπου βρέθηκε με τις εχθροπραξίες που άνοιξε με τη Ρωσία, αναγκάστηκε να διακόψει σε ένα βαθμό τις διευκολύνσεις προς τον ISIS πραγματοποιώντας εντυπωσιακό άνοιγμα προς την Γερμανία και την Ε.Ε. Το πρόσφατο χτύπημα στην Κωνσταντινούπολη με θύματα κυρίως Γερμανούς τουρίστες μπορεί να θεωρηθεί ως «απάντηση» του ISIS για την αλλαγή στάσης της Τουρκίας απέναντί του.
Ο μεγάλος πονοκέφαλος της γείτονος χώρας, λοιπόν, είναι διπλός: Η μια του πλευρά είναι το πρόβλημα του κουρδικού ζητήματος όπου εξαπολύει ανελέητο πόλεμο σε ολόκληρη την Τουρκία και ιδιαίτερα στη νοτιοανατολική της πλευρά και η δεύτερη είναι η αναζήτηση τρόπου για να εξομαλύνει τις σχέσεις με τη Ρωσία. Δύσκολα τα… παυσίπονα για τέτοιους πονοκεφάλους…
Το γκριζαρισμένο Αιγαίο
Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι το Αιγαίο εν έτει 2016 είναι ίδιο με πριν. Οι δυνάμεις της Frontex έχουν ενισχυθεί, οι κοινές περιπολίες ανάμεσα σε Ελλάδα-Ε.Ε.-Τουρκία είναι ζήτημα χρόνου να θεσμοθετηθούν, ενώ αρκετά ελληνικά νησιά χάνουν σιγά-σιγά το χαρακτήρα τους. Οι ροές προσφύγων και μεταναστών δεν μειώνονται, κάποιες ΜΚΟ επανδρωμένες με περίεργους τύπους διαφόρων μυστικών υπηρεσιών δρουν ανενόχλητες. Είναι δε τόσο εξόφθαλμη η δραστηριότητά τους, ώστε ακόμη και τα ΜΜΕ αναγκάστηκαν κάτι να ψελλίσουν. Σταχυολογούμε από τον τύπο της Παρασκευής 15/1: «Ενώπιον του ανακριτή θα βρεθούν το Σάββατο 5 συλληφθέντες (δύο Δανοί μουσουλμάνοι και τρεις Ισπανοί), εργαζόμενοι σε ΜΚΟ στη Λέσβο, καθώς παρείχαν βοήθεια σε είσοδο παράνομων αλλοδαπών στην Ελλάδα. Σύμφωνα με τη δικογραφία ρυμουλκούσαν βάρκες με μετανάστες χωρίς να βρίσκονται σε κίνδυνο αυτές ή οι επιβάτες τους, ενώ ήταν παρόν σκάφος του Λιμενικού και χωρίς να ενημερώσουν τις αρχές για τη δράση τους».
«Βρετανός υπήκοος, μουσουλμάνος αραβικής καταγωγής έστησε τζαμί στον χώρο που περιβάλλει το κέντρο πιστοποίησης και καταγραφής στη Μόρια Λέσβου και σε σελίδα κοινωνικής δικτύωσης συγκεντρώνει για το σκοπό αυτό χρήματα σε λογαριασμό της ΜΚΟ στην τράπεζα HSBC με κωδικό Greece Projects. (Αυγή 15/6)
Βλέπουμε, δηλαδή, ότι με πρόσχημα τη συμμετοχή σε ΜΚΟ να στήνονται παρατηρητήρια και ειδικά δίκτυα από «άγνωστες» υπηρεσίες και δυνάμεις που Κύριος οίδε τι ακριβώς σκαρώνουν.
Όλοι, βέβαια, έχουν αρχίσει να αναρωτιούνται τι γίνονται οι πρόσφυγες που καταφθάνουν στα νησιά αφού η Ειδομένη έχει κλείσει ως «πύλη» εξόδου. Υποπτεύονται, δηλαδή, αυτό που πραγματικά συμβαίνει, ότι η χώρα μετατρέπεται αθόρυβα σε «αποθήκη ψυχών».
Ο «καλός γείτονας» θέλει το Αιγαίο γκριζαρισμένο, ιδιαίτερα την περιοχή γύρω από το Καστελόριζο. Κάθε τόσο εξαγγέλλει ότι «κλειδώνει» περιοχές του για στρατιωτικές ασκήσεις, συνεχίζει τις παραβιάσεις του εναέριου χώρου, ενώ μόλις πρόσφατα προχώρησε μονομερώς στην δέσμευση περιοχών μεταξύ Ρόδου και Καστελόριζου για ασκήσεις από τις 4 Ιανουαρίου μέχρι τέλη Φεβρουαρίου. Οι Τούρκοι επιμένουν ότι τα ελληνοτουρκικά σύνορα είναι «αδιευκρίνιστα» και ότι το Καστελόριζο δεν έχει υφαλοκρηπίδα (γνωρίζοντας ότι αυτή η άποψη αποτελεί σημαντικό στοιχείο για την αποτροπή χάραξης ελληνικής ΑΟΖ).
Σε όλες αυτές τις αιτιάσεις έχει φυσικά την κάλυψη και την ασυλία από το ΝΑΤΟ κυρίως και πρόσφατα από την Ε.Ε.
Χρυσοπράσινο φύλλο ριγμένο στο πέλαγος;
Ο τρίτος και ίσως κυριότερος παράγοντας συρρίκνωσης της υπόστασης του ελληνισμού είναι οι προσπάθειες να καταλυθεί η Κυπριακή Δημοκρατία ως ανεξάρτητη κρατική οντότητα και στη θέση της, με πρόσχημα την επανένωση και συναδέλφωση του νησιού να φτιαχτεί ένα βοσνιακής κοπής μόρφωμα – προτεκτοράτο (όπως σωστά ισχυρίστηκε ο Λ. Αξελός στην συνέντευξή του στην κυπριακή εφημερίδα Φιλελεύθερος) που θα είναι, στην ουσία, υπό ΝΑΤΟϊκή- βρετανική και ιδιαίτερα τουρκική επικυριαρχία. Οι συζητήσεις και διαπραγματεύσεις για την επίτευξη μιας τέτοιας λύσης (κάτι σαν το Σχέδιο Ανάν) προχωρούν με εμπόδια, είναι όμως μάλλον απίθανο να κάνει πίσω η Τουρκία από όσα έχει ήδη κερδίσει μέχρι σήμερα αλλά και από τις στρατηγικές βλέψεις της στην περιοχή.
Κάτω από άλλους όρους και με προϋπόθεση να υπήρχε στρατηγική ενότητας και κοινής δράσης του Ευρωπαϊκού Νότου και ιδιαίτερα κοινής στάσης ανάμεσα σε Αθήνα και Λευκωσία, θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν οι «πονοκέφαλοι» για μια διαφορετική πολιτική που θα διασφάλιζε δικαιώματα και συμμάχους. Αντίθετα, η έλλειψη στρατηγικής, η πολιτική «φιλίας» τάχα με την Τουρκία, η σιωπή για όσα κάνει ή γίνονται σε Κύπρο, Κουρδιστάν, Συρία και μικρασιατικά παράλια, η αποδοχή των ανοιγμάτων προς Ε.Ε. και Γερμανία, η απουσία βέτο ή έστω ενός αστερίσκου σε όλες τις συνόδους του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε., δείχνουν ανάγλυφα με ποιο τρόπο οι Έλληνες ιθύνοντες σκέφτονται να πολιτευθούν στις κρίσεις που έρχονται.
Ως κατακλείδα
Από τα όσα ελάχιστα αναφέραμε, προκύπτει πως δεν φτάνει μια απλή «αντιμνημονιακή» προσέγγιση όταν δεν παίρνει υπ’ όψιν της το σύνολο των ζητημάτων και κινδύνων που είναι εκτεθειμένη η χώρα. Ιδιαίτερα τα ζητήματα ανεξαρτησίας, τα θέματα ειρήνης και πολέμου, άμυνας και φιλίας στην περιοχή, τα ζητήματα πολιτισμού και Ιστορίας, δημοκρατίας και κυριαρχίας δεν είναι καθόλου αναχρονιστικά ή δεύτερης κατηγορίας. Κανένας στόχος κοινωνικού περιεχομένου δεν μπορεί να προωθηθεί χωρίς την εμβάθυνση της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας και της υπόστασης κάθε χώρας.
Στην περίπτωση της Ελλάδας αυτό είναι το μείζον συμπέρασμα από την 6χρονη πείρα μνημονιακής επιβολής/κατοχής. Μόνο που το 2016 το περιβάλλον είναι πολύ διαφορετικό από εκείνο του 2010. Το γεωπολιτικό διαδραματίζει τεράστιο ρόλο και πρέπει να εισβάλει στην ατζέντα του κινήματος, αν θέλουμε η χώρα και η κοινωνία να μη μετατραπούν σ’ «ένα πεδίο βολής φτηνό, που ασκούνται βρίζοντας ξένοι φαντάροι», όπως λέει και το τραγούδι…
Ανάρτηση από: http://www.e-dromos.gr
