Του Χρήστου Παναγιωτόπουλου *
Με το νομοσχέδιο η συγκυβέρνηση επιβάλει μια καθολική ανατροπή στην
κοινωνική ασφάλιση σε συνέχεια των προηγούμενων μνημονιακών ασφαλιστικών νόμων
κατεδαφίζοντας τα όποια στοιχεία κοινωνικού κράτους είχαν απομείνει. Πρόκειται
για ΑΝΤΙμεταρρύθμιση αφού εφαρμόζονται
οι αρχές του νεοφιλελευθερισμού, καθώς το κράτος ΘΑ εγγυάται μόνο τα ψίχουλα
της εθνικής σύνταξης. Σε συνδυασμό με το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης –67
χρονών- ουσιαστικά θα πρόκειται για σύνταξη που θα μοιάζει με επίδομα
κηδείας.
Τη στιγμή που η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ προσπαθεί να πείσει τον ελληνικό
λαό ότι γίνονται για το καλό του οι ανατροπές στο ασφαλιστικό, που
περιλαμβάνονται στο σχέδιο νόμου που έχει κατάθεση στη Βουλή με την
έγκριση των «λύκων», έρχεται το βαθύ κράτος – έκθεση Γενικού Λογιστηρίου αρ.
141-16-2016- που δείχνει με οικονομικά στοιχεία ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο
και να καθησυχάσει τους «αστούς που τρομάξανε» από την ταξική πολιτική
του ΣΥΡΙΖΑ και του Τσίπρα.
Συνολικά η αφαίμαξη του λαού θα ξεπεράσει τα 9,5 δις αφού η
προβλεπόμενη εξοικονόμηση χρημάτων για το κράτος σωρευτικά για την
τετραετία 2016-2019 ανέρχεται στα. 9 δις 947 εκ. ευρώ.
Ο υπουργός εργασίας κ. Κατρούγκαλος, επιμένει, σε μια τακτική όπου χάνουν
οι λέξεις το νόημα τους, αφού δηλώνει ότι «είναι αποστάτης της τάξης του» και ότι δεν θα
μειωθούν οι συντάξεις. Δεν έχει παρά να διαψεύσει τα στοιχεία της έκθεσης
του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους ο κ. Υπουργός και να μην την κάνει γαργάρα.
Τα κόμματα που ψήφισαν το τρίτο μνημόνιο χύνουν κροκοδείλια δάκρυα, σε μια
προσπάθεια να καρπωθούν από τη λαϊκή δυσαρέσκεια που γεννά η κυβερνητική
πολιτική. Ο εργαζόμενος λαός, μπορεί να μην έχει πολλά να περιμένει από τη
σχεδόν ανύπαρχτη και ανεμική παρέμβαση του λαϊκού παράγοντα αυτή τη
συγκεκριμένη περίοδο, αλλά δεν πρέπει να ξεχνά κανείς ότι όταν η αδικία γίνεται
νόμος η αντίσταση σε αυτή είναι καθήκον για το λαό, ο οποίος δεν έχει πει την
τελευταία λέξη. Η συσσωρευμένη αγανάχτηση που γεννά η πολιτική της
φτωχοποίησης και της ανεργίας για μεγάλο τμήμα του λαού μας θα οδηγήσει
τους εργαζόμενους να βρουν τον
τρόπο και τον δρόμο να εκφράσουν την αντίθεσή τους και θα απαιτήσουν την
ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και όλων αυτών που την στηρίζουν.
Για να γίνει αυτό χρειάζεται ο εργαζόμενος άνθρωπος να υπερβεί όλους τους
μηχανισμούς διαμεσολάβησης και χειραγώγησης, αναζητώντας την ατομική,
κοινωνική χειραφέτηση και απελευθέρωσή του.
Οι εργαζόμενοι δεν
πρέπει να εγκλωβιστούμε σε διλλήματα του τύπου ποιος είναι καλύτερος
διαχειριστής του 3ου και ενδεχομένως του 4ου αντεργατικού,
αντιλαϊκού μνημονίου αλλά να βρούμε τρόπους και δρόμους που θα
ανατρέψουμε την πολιτική τους. Απαιτώντας πολιτικές που στο κέντρο τους θα
έχουν τον εργαζόμενο άνθρωπο και τις σύγχρονες ανάγκες του και όχι την
κερδοφορία των αφεντικών, των τραπεζιτών και του ευρώ.
*Ο Χρήστος Παναγιωτόπουλος είναι εργαζόμενος στο Δήμο Βύρωνα και
μέλος της Ανεξάρτητης Αγωνιστικής Παρέμβασης.
