Εντέλει, οι Γιάπηδες δεν ήταν χίππυς που ξεστράτισαν, αλλά τα «προϊόντα» μιας προδιαγεγραμμένης πορείας.
Ήδη από τη δεκαετία του ΄70, ο αιρετικός Αμερικανός Στοχαστής Λουίς Μάμφορντ, αμφισβητώντας τόσο τον μύθο της τεχνολογίας, όσο και τη μαζική κουλτούρα, έθετε ουσιαστικούς προβληματισμούς για τον «ελευθεριακό» χαρακτήρα των εκδηλώσεων αντικουλτούρας των νέων του ΄60. Το πολύπλευρο αυτό κίνημα αποτέλεσε πραγματικά μια τομή στην ιστορία και είναι μόνο εκείνη η πλευρά της νεανικής μαζικής αντικουλτούρας που γεννά τις περισσότερες στρεβλώσεις. Γιατί ενώ στην εποχή της, οδήγησε στη χειραφέτηση από τον αυταρχισμό κάθε μορφής, την ίδια στιγμή κουβαλούσε ήδη το «γονιδίωμα» ενός ναρκισσιστικού υποκειμένου, ενός ατομικισμού που επιτάχυνε την θεαματική και εμπορευματική κυριαρχία του καπιταλισμού.
Anάρτηση από: https://tokoinonikoodofragma.wordpress.com
