Πολλοί και διάφοροι φίλοι επικοινώνησαν μαζί μου ψες μετά την διακαναλική παράσταση των Αναστασιάδη Ακκιντζί. Οι περισσότεροι επικοινώνησαν μεταφέροντας το γνήσιο αίσθημα αγωνίας για το μέλλον του τόπου μας. Φίλες και φίλοι μετέφεραν ένα αίσθημα απόγνωσης το οποίο προερχόταν από τον τρόπο με τον οποίο ο ικέτης μας έβαφε το άσπρο μαύρο και την βία με την οποία όλα όσα χρωμάτισε κατέρρευσαν σαν χάρτινος πύργος μετά την παράσταση του Αττιλάρχη.
Προσωπικά από ψες αισθάνομαι πολύ καλύτερα. Όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα της παρωδίας των συνομιλιών, στην οποία προφανώς οι δύο καρικατούρες άλλα λεν και άλλα καταλάβουν, από ψες αισθάνομαι πραγματικά ελεύθερος. Το αίσθημα μου είναι αποτέλεσμα μίας αδιόρατης διαδικασίας μέσα μου η οποία εξελισσόταν ενώ οι ειδήσεις έρρεαν και ενώ τα στόματα των ανδρείκελων που μας κυβερνούν κινούνταν. Το σπάσιμο κάθε δεσμού, κάθε κατηγορίας κάθε στοχοποίησης ήρθε μέσα μου όπως πολύ συχνά γίνεται στις αρχαίες Ελληνικές τραγωδίες με την παρουσία του από μηχανής Θεού. Ο από μηχανής Θεός μου ήταν ο Αττιλάρχης και ο λόγος του. Ο Αττιλάρχης έβαλε ενώπιον μου ξεκάθαρα τις επιλογές μου ως ανθρώπου, ως πολίτη, ως δασκάλου, ως Έλληνα της Κύπρου. Και οι επιλογές του ήταν σαφείς, ξεκάθαρες, και αδιαμφισβήτητες με τον ίδιο τρόπο που αδιαμφισβήτητη είναι η κατοχή και η ομοιότητα ολοένα και περισσότερο του Ακκιντζί με τους γκαουλάιτερ του ναζισμού.
Μία μέρα πριν παρακλούθησα μία κινηματογραφική ταινία που με συντάραξε και η οποία έθεσε τα θεμέλια για την πλήρη και αμετάκλητη πολιτική μου απελευθέρωση. Η ταινία ονομάζεται «Ανθρωποειδές» και παρουσιάζει την πραγματική ιστορία της επιχείρησης με το ίδιο όνομα από μέλη της Τσεχοσλοβακικής αντίστασης που στόχο είχε την εκτέλεση του Χασάπη της Πράγας και στρατηγού των SS Reinhard Heydrich. Η ταινία με συνέθλιψε με τον ίδιο τρόπο με τον οποίο το υνί χτέρνει την γη για να την ετοιμάσει να υποδεχθεί τον σπόρο. Μέσα σε αυτήν παρουσιάζονται ανάγλυφα όλα τα διλήμματα κάθε αγωνιστή της ελευθερίας για την ορθότητα και μη των πράξεων του και τον αντίκτυπο που αυτές θα έχουν στο λαό του. Παρουσιάζεται ξεκάθαρα η δύναμη και η ισχύς της άνομης κατοχής και των πρακτόρων της καθώς και το κλίμα «πολιτικού ρεαλισμού» όλων των: «Τι εν να κάμετε τωρά; Σκεφτείτε τον κόσμο. Οι άλλοι εν δυνατοί, δεν πρόκειται να τους νικήσουμε, κάτσετε στα αυκά σας...». Δεν θα επεκταθώ προδίδοντας την πορεία και το τέλος της ταινίας αλλά την συστήνω ανεπιφύλακτα. Μέσα θα συναντήσετε και κάθε ήρωα της ΕΟΚΑ σε ταυτόσημους και το ίδιο τραγικούς ρόλους. Και μέσα από τις εικόνες και την δράση εύχομαι να επέλθει και σε σας η Κάθαρσις με το ίδιο τρόπο που το ζωογόνο κλάμα και ο λύγμός σκούπισε μέσα μου τον οχετό, την χολή και το όξος που εκτοξεύεται καθημερινά πάνω μας από την θλιβερή κουστωδία προώθησης του ρατσισμού ως της τελικής «λύσης» για τον τόπο μας.
Ο Αττιλάρχης ψες επέδειξε την ίδια αλαζονεία με τους γκάουλαιτερ του Ναζισμού. Με τις 40.000 λόγχες των κατοχικών στρατευμάτων μας έκανε μαθήματα ιστορίας, πολιτικής και «δημοκρατίας».
Μας είπε λοιπόν ότι «Λανθασμένα οι Ελληνοκύπριοι θεωρούν ότι τα παιδιά των προσφύγων είναι πρόσφυγες»! Και έτσι διέγραψε με την φασιστική του νοοτροπία την προσωπική ιστορία εκατοντάδων χιλιάδων από εμάς. Διέγραψε νομίζει τις βόμβες που έβλεπα να πέφτουν από τα αεροπλάνα της «ειρηνευτικής επιχείρησης», τον τρόμο που βίωσα και τον τρόμο που βίωσε ο μόλις ενός έτους αδελφός μου. Διέγραψε νομίζει τα σαράνταδύο χρόνια ζωής από τότε στα οποία κάθε πράξη και σκέψη μου καθορίστηκε από την ιδιότητα μου ως πρόσφυγα. Από την πραγματική ενδεία στην οποία καταδικάστηκαν οι πρόσφυγες γονείς μου μέχρι την καθημερινή πάλη επιβίωσης σε έναν κόσμο που καθορίστηκε από οπορτουνιστές καρεκλοκένταυρους. Ακόμη και σήμερα ως δάσκαλος ζω ξανά και ξανά την προσφυγιά μέσα από τα μάτια των μαθητών μου από την Συρία και το Κουρδιστάν. Το ίδιο κράτος που με προσφυγοποίησε συνεχίζει να προσφυγοποιεί παιδιά σήμερα!
"Θεωρούν οι Ελληνοκύπριοι ότι και τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους είναι πρόσφυγες, αλλά αυτό δεν είναι δίκαιο." μας είπε ανερυθρίαστα ο Αττιλάρχης παραδίδοντας μας μαθήματα της τουρκικής δικαιοσύνης. Είναι η ίδια δικαιοσύνη η οποία εξόντωσε εκατομμύρια Αρμενίων, Ασσυρίων και Ελλήνων. Είναι η ίδια «δικαιοσύνη» που σήμερα κυνηγά την Κουρδική κοινότητα των 35 εκατομμυρίων στην οποία αρνείται τα στοιχειώδη, συλλαμβάνοντας ακόμη και τους εκλελεγμένους αντιπροσώπους της αφού πρώτα έχει κονιορτοποιήσει τις πόλεις τους. Είναι η ίδια «δικαιοσύνη» που εκτελεί εν ψυχρώ μαχήτριες ενάντια στον ισλαμοφασισμό του ΙΣΙΣ με μία σφαίρα στο κεφάλι ακριβώς όπως πριν 42 χρόνια εκτελούσε τους πατεράδες φίλων μου.
Ο Αττιλάρχης παρουσιάσε με βία το διζωνικό του όραμα:
«Επίσημη γλώσσα στην τουρκοκυπριακή συνιστώσα πολιτεία, θα είναι η τουρκική. Θα πρέπει να πηγαίνουν σε τουρκοκυπριακά σχολεία. Μόνο το 20% θα έχει πολιτικά δικαιώματα.»
«Επίσημη γλώσσα στην τουρκοκυπριακή συνιστώσα πολιτεία, θα είναι η τουρκική. Θα πρέπει να πηγαίνουν σε τουρκοκυπριακά σχολεία. Μόνο το 20% θα έχει πολιτικά δικαιώματα.»
και με ελυθέρωσε από κάθε έγνοια, από κάθε ανησυχία για το πώς βλέπουν άλλοι, οι όποιοι άλλοι τον αγώνα μας ενάντια σε αυτό το έκτρωμα.
Μας κατηγορούν φίλες και φίλοι ότι είμαστε «απορριπτικοί». Μας στολίζουν επίθετα και μας στοχοποιούν οι πράκτορες της κατοχής και οι οπαδοί αυτής της «λύσης». Αυτοί που δεν αρθρώνουν ούτε λέξη ενάντια στην κατοχή, ούτε λέξη ενάντια στον φασισμό που ελλοχεύει δίπλα μας δημιουργούν ένα πεδίο στο οποίο η αντιπαράθεση δεν μπορεί να διεξαχθεί με επιχειρήματα. Αυτός είναι και ο στόχος τους διότι επιχειρήματα για όσα έριξε στα μούτρα μας ο Αττιλάρχης δεν υπάρχουν. Γνωρίζουν ότι δεν υπάρχει ίχνος δικαιοσύνης στον «πολιτικό τους ρεαλισμό». Γνωρίζουν ότι η ιδιοτέλεια τους και οι διασυνδέσεις όλων των επιφανών εξ αυτών δεν μπορούν να δικαιολογήσουν τον «οδυνηρό συμβιβασμό». Έτσι καταφεύγουν στο μοναδικό μέσο το οποίο έχουν στη διάθεση τους. Την προπαγάνδα και την στοχοποίηση με τον ίδιο τρόπο που την άσκησαν παντού όπου πάτησαν το πόδι τους τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής. Και την απειλή για βία. Τώρα ασκούν τη βία τους λεκτικά σε μία προσπάθεια συλλογικής στοχοποίησης του λαού μας ώστε να μας μετατρέψουν στους νέους «μαύρους» στον ίδιο μας τον τόπο. Φανταστείτε την πραγματική βία που θα ασκήσουν πάνω μας όταν θα έχουν το νέο εκτρωματικό τους κράτος στα χέρια τους.
Με όλα αυτά αισθάνομαι σήμερα ήρεμος και ελαφρύς.
Ονομάζομαι Σόλων Αντάρτης και είμαι πρόσφυγας από παντού. Ο πατέρας μου κατάγεται από την Πέτρα της Σολιάς, η μάνα μου από το Καπούτι του Μόρφου. Οι γονείς μου έκτισαν το σπίτι τους στο κατεχόμενο Καϊμακλί. Από την κρεββατοκάμαρη τους σήμερα ορθώνεται ένας γιγάντιος ευκάλυπτος. Είμαι πρόσφυγας και είμαι απορριπτικός!
Είμαι περήφανος που απορρίπτω την «λύση» τους. Η απόρριψη μου πηγάζει από κάθε μάθημα ιστορίας, ηθικής, και δικαίου στο οποίο εκτέθηκα στα πενήντα σχεδόν χρόνια ζωής μου. Απορρίπτω τον ρατσισμό τους, απορρίπτω την επιβολή του δυνατού πάνω στον αδύνατο, απορρίπτω την απειλή τους για Βία, απορρίπτω κάθε έννοια διάκρισης που θα μετατρέψει έστω και έναν συμπολίτη μου σε πολίτη δεύτερης κατηγορίας.
Είμαι περήφανος που απορρίπτω την «λύση» τους. Η απόρριψη μου πηγάζει από κάθε μάθημα ιστορίας, ηθικής, και δικαίου στο οποίο εκτέθηκα στα πενήντα σχεδόν χρόνια ζωής μου. Απορρίπτω τον ρατσισμό τους, απορρίπτω την επιβολή του δυνατού πάνω στον αδύνατο, απορρίπτω την απειλή τους για Βία, απορρίπτω κάθε έννοια διάκρισης που θα μετατρέψει έστω και έναν συμπολίτη μου σε πολίτη δεύτερης κατηγορίας.
Είμαι πρόσφυγας και είμαι απορριπτικός. Θα φορώ και τα δύο σαν παράσημα μέχρι το τέλος της θνητής μου ζωής.
Καλόν μας αγώνα!
~~~~~~~~~~~~
Πηγές-Σημειώσεις
-----------------------
1. Anthropoid
Η φωτογραφία που συνοδεύει το κείμενο είναι η φωτωγραφία του κελιού ενός άλλου "απορριπτικού". Ονομαζόταν Νέλσον Μαντέλα και έζησε μέσα στα 4 τετραγωνικά του 18 χρόνια.
Ανάρτηση από: http://cyprusindymedia.blogspot.gr
