Ατομικά δικαιώματα εναντίον συλλογικών δικαιωμάτων

Του Σάββα Σαββίδη

ΣΕ ΜΑΡΜΑΡΕΝΙΑ ΑΛΩΝΙΑ

Καθώς βρισκόμουν για την τελευταία μου εξεταστική στη Θεσσαλονίκη (ελπίζω να είναι η τελευταία), έγινα μάρτυρας, κατά την άποψή μου πάντα, της πιο ατομικιστικής και εγωιστικής διεκδίκησης «δικαιωμάτων» που υφίσταται στους κόλπους του τάχα προοδευτικού κινήματος. Του κινήματος «GAY PRIDE». Ξεκαθαρίζω, για να μην παρεξηγηθώ, ότι το πρόβλημά μου δεν είναι η ομοφυλοφιλία.

Στο διά ταύτα. Πολλοί από όσους συμμετέχουν και υποστηρίζουν αυτού του είδους τα κινήματα συνήθως θεωρούν τους εαυτούς τους ως υπερασπιστές δικαιωμάτων απέναντι στον σωβινισμό και την πατριαρχία. Η λανθασμένη αυτή αντίληψη πηγάζει από πολύ βαθιά. Κατά την άποψή μου, έχει να κάνει με την ιδεολογία που παράγουν οι υποστηρικτές της παγκοσμιοποίησης, είτε προέρχονται από τα δεξιά είτε από τα αριστερά. Και εξηγούμαι. Οι σημερινοί υποστηρικτές του οικονομικού φιλελευθερισμού, για να μπορέσουν να περάσουν τα σχέδια και τις αντιλήψεις τους στις εκάστοτε κοινωνίες, χρειάζονται τη βοήθεια του πολιτισμικού φιλελευθερισμού. Έτσι αναθέτουν αυτήν τη δουλειά σε ένα μεγάλο μέρος της Αριστεράς και του αντεθνικού μπλοκ, που έχει ως αφήγημά του το σύνθημα «κάτω τα έθνη και οι πατρίδες, ζήτω ο μηδενισμός των πάντων». Αυτή η αντίληψη, αναπόφευκτα, έχει ως στόχο την ισοπέδωση όλων των συλλογικών ταυτοτήτων, είτε εθνικών είτε θρησκευτικών είτε γλωσσικών είτε κοινωνικών, που είναι οι μόνες που μπορούν να σταθούν απέναντι στην παγκοσμιοποίηση, και στη θέση τους βάζουν ατομικά και ιδιωτικά ζητήματα, όπως η σεξουαλική επιλογή. Λες και το τι κάνει ο καθένας στο κρεβάτι του πρέπει να γίνει σώνει και καλά δημόσιο ζήτημα, να είναι το επίκεντρο της δημόσιας ζωής και, το χειρότερο απ’ όλα, να κρίνονται οι δημοκρατικές ευαισθησίες των ανθρώπων με το αν στηρίζουν ή όχι τον τρόπο έκφρασης αυτών των «pride».

Ένα άλλο ζήτημα που εμπίπτει στο πλαίσιο της παγκοσμιοποιημένης αντίληψης είναι το χιλιοαπαντημένο ερώτημα αν ο άνθρωπος είναι φύση ή κατασκευή και άτομο ή κοινωνία. Ως γνωστόν, η απάντηση είναι ότι ο άνθρωπος είναι και φύση και κατασκευή και άτομο και κοινωνία. Δεν μπορεί να υπάρξει ούτε ως μόνο φύση-άτομο, ούτε ως μόνο κατασκευή-κοινωνία. Οι εκφραστές της παγκοσμιοποίησης, όπως τους αναλύσαμε πιο πάνω, πιστεύουν ότι ο άνθρωπος είναι μόνο κατασκευή και άτομο, εξ ου και τα συνθήματα τύπου «η φύση είναι φυλακή». Εξ ου και η κατάργηση οποιασδήποτε συλλογικής ταυτότητας. Έτσι, όλοι αυτοί θέτουν τα ατομοκεντρικά και ιδιωτικά ζητήματα ως δημόσια, απαιτούν η διεκδίκησή τους να υιοθετηθεί από όλη την κοινωνία, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη το πολιτιστικό και κοινωνικό πλαίσιο του λαού στον οποίον απευθύνονται, ακριβώς διότι δεν τον αναγνωρίζουν, αφού αναγνωρίζουν μόνο άτομα.

Και, τέλος, μία άγνωστη πτυχή του «κινήματος» των «καταπιεσμένων» «GAY PRIDE», που όμως αν ψάξεις μπορείς να την ανακαλύψεις, είναι το ποιοι είναι οι χορηγοί και οι σπόνσορες όλου αυτού. Είναι η αμερικάνικη πρεσβεία, η Ελληνική Δημοκρατία, το Ίδρυμα Μποσοδάκη, το Hilton, η Mercedes, η Aegean και η Vodafone. Και να σκεφτούμε ότι όλοι όσοι συμμετέχουν και στηρίζουν αυτό το εγχείρημα είναι αντιεξουσιαστές, αντικαπιταλιστές, υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων (όπως τα έχουν στον εγκέφαλό τους), ενάντια στην καταπίεση και ούτω καθεξής. Μόνο γέλια μάς προκαλεί αυτός ο συνδυασμός. Που κατά τα άλλα αποδεικνύει το πώς εφάπτονται στα κοινά τους συμφέροντα οι οικονομικοί φιλελεύθεροι με τους πολιτισμικούς φιλελεύθερους.

Ανάρτηση από: http://efimeridaenosis.com