Από Freelance Writer
Ανέκαθεν οι φιλελεύθεροι έλεγαν ότι, είναι επιτρεπτό, οφείλει και πρέπει να είναι κανείς σοσιαλιστής και επαναστάτης στα νεανικά του χρόνια – ενώ είναι φυσιολογικό να αλλάζει όταν ενηλικιώνεται, ενστερνιζόμενος το μοναδικό σύστημα που έχει τεκμηριωθεί πως είναι αποτελεσματικό: τον καπιταλισμό.
Εάν λοιπόν προσεγγίσει κανείς τη συμπεριφορά του πρωθυπουργού από αυτήν την οπτική γωνία, συνειδητοποιώντας την ηλικία του, θα πάψει να τον κατηγορεί για κυβιστήσεις, για τη ριζική διαφοροποίηση της θέσης του απέναντι στις Η.Π.Α., για τη (νεο)φιλελεύθερη πολιτική που πλέον ασκεί κοκ. – ενώ είμαστε σίγουροι πως σύντομα θα προβεί σε μείωση των φόρων, καθώς επίσης σε άλλες φιλελεύθερες αλλαγές, έχοντας πλέον ενηλικιωθεί. Εάν και εφόσον βέβαια το επιτρέψουν οι επιτηρητές της χώρας μας – οι οποίοι ουσιαστικά χαράσσουν την πολιτική και κυβερνούν από το παρασκήνιο.
Όσον αφορά τώρα τις ιδιωτικοποιήσεις, είμαστε βέβαιοι πως θα τις προωθήσει – διακριτικά μεν για να μη χάσει τους αριστερούς ψηφοφόρους του, αλλά όσο καλύτερα μπορεί. Ασφαλώς χωρίς να διστάσει ούτε για τις κοινωφελείς επιχειρήσεις, όπως η ΔΕΗ, η ΕΥΔΑΠ, η ΕΥΑΘ κοκ., ούτε για οποιεσδήποτε άλλες. Θεωρούμε δε σίγουρη τη φιλική στάση του προς την επιχειρηματικότητα, αν και θα στηρίξει εκείνους τους επιχειρηματίες που ο ίδιος θα επιλέξει – όπως άλλωστε όλοι οι φιλελεύθεροι και λοιποί προκάτοχοι του. Τα νέα ΜΜΕ πάντως που τον στηρίζουν κάθε άλλο παρά σοσιαλιστικά είναι, οπότε μάλλον ισχύουν τα συμπεράσματα μας – με εξαίρεση την κομματική εφημερίδα, η οποία τα έχει κυριολεκτικά χάσει.
Περαιτέρω η μεγάλη αλλαγή, την οποία αδυνατούν ακόμη να κατανοήσουν τα στελέχη που εγκατέλειψαν το κόμμα του το 2015, καθώς επίσης πολλά από τα σημερινά, φαίνεται πως συνέβη εκείνη την εποχή – μετά την καταστροφική διαπραγμάτευση του τότε υπουργού οικονομικών και την υπογραφή του τρίτου μνημονίου, όπου φαίνεται ότι πήρε σημαντικά μαθήματα από τον πρόεδρο της Κομισιόν. Ενδεχομένως να συνέβαλλε ο «εντιμότατος» υπουργός αμύνης, ο οποίος είχε ανέκαθεν δεξιότατες αντιλήψεις – κάτι που διαπιστώνεται από τη μεταξύ τους επικοινωνία, η οποία είναι άριστη.
Δυστυχώς όλα αυτά είναι προβληματικά για την αξιωματική αντιπολίτευση, η οποία χάνει το χαλί κάτω από τα πόδια της – αναγκασμένη να συμφωνεί με τις ενέργειες του πρωθυπουργού, αφού είναι συμβατές με τη δική της πολιτική αντίληψη η οποία, μεταξύ άλλων, είναι επίσης υπέρ των μνημονίων. Τις εφαρμόζει άλλωστε πολύ καλύτερα, χωρίς καθόλου «λαϊκές» διαμαρτυρίες – διατηρώντας την κοινωνική ηρεμία.
Συνεχίζοντας οφείλει να υπάρχει κατανόηση, επειδή όταν ένας πρωθυπουργός συνειδητοποιήσει τα προνόμια της θέσης του, είναι εύκολο να αλλάξει ριζικά αντιλήψεις – αφού ασφαλώς δεν θέλει να τα χάσει, πόσο μάλλον όταν το κόστος των αποφάσεων, των γνωριμιών και του βιοτικού του επιπέδου δεν επιβαρύνει τον ίδιο, αλλά τους Πολίτες της χώρας του.
Το θέμα είναι βέβαια τι κάνουν οι Έλληνες, οι οποίοι έχουν πληρώσει πανάκριβα τα δίδακτρα της πρωθυπουργικής αλλαγής – η οποία δεν κόστισε φυσικά τα 86 δις € της τρίτης δανειακής σύμβασης, αφού τα δάνεια δεν είναι δαπάνες, αλλά την εθνική μας κυριαρχία, τη μετατροπή μας σε γερμανικό προτεκτοράτο για τα επόμενα 99 χρόνια, τον αφελληνισμό των τραπεζών, τα πάνω από 40 δις € της αύξησης των κεφαλαίων τους που επιβάρυναν το δημόσιο χρέος, μνημόνια στο διηνεκές κοκ.
Με δεδομένο όμως το ότι, επικρατεί σε ολόκληρο το Έθνος μία εκκωφαντική σιωπή των αμνών, λίγο πριν από τη σφαγή τους, ενώ οι Έλληνες δεν απαιτούν καν την τιμωρία των υπευθύνων της καταστροφής τους, σημαίνει πως δεν έχουν καμία αντίρρηση – οπότε σωστά διαφοροποίησε τη στάση του ο πρωθυπουργός, δηλώνοντας επί πλέον πως η χώρα άλλαξε κατηγορία, όπως ο ίδιος αντιλήψεις (κάτι για το οποίο δεν έχουμε καμία αμφιβολία, αφού η κατάρρευση της Ελλάδας δεν έχει σταματημό).
Ολοκληρώνοντας, σχετικά με την πλημμύρα των επενδύσεων που περιμένει, όταν η μία εταιρεία μετά την άλλη αποχωρούν από την Ελλάδα (τελευταία η κατασκευαστής των ΠΙΤΣΟΣ), καθώς επίσης με την φορολογία στο ζενίθ και με τη ζήτηση στο ναδίρ, έχουμε πολλές επιφυλάξεις – καμία όμως όσον αφορά τον τρόπο που θα χειριστεί τα νέα «ψέματα» του, πιστεύοντας πως απευθύνεται σε ηλιθίους. Εάν τώρα το βασικό κριτήριο ενός πολιτικού είναι αυτή του η ικανότητα, κρίνοντας από το ότι χαρακτηρίσθηκε ως «πολιτικό ταλέντο» από τον αντιπρόεδρο της ΝΔ, τότε είναι πραγματικά προικισμένος – αν και μόνο σε σχέση με το ακροατήριο του, η ποιότητα του οποίου κρίνεται από αυτό ακριβώς.
Ανάρτηση από: http://www.analyst.gr
