Από τότε που γεννήθηκα ακούω συζητήσεις για “επενδυτές” που έφαγαν τα λεφτά και τα έστειλαν στο εξωτερικό. Από το σχέδιο Μάρσαλ, ως τα λεφτά των ασφαλιστικών ταμείων, από τα δάνεια της χούντας στους ημέτερους έως τις κρατικές και κοινοτικές επιδοτήσεις επενδύσεων και από τα “έργα”, το χρηματιστήριο ως τα χαμένα αποθεματικά των τραπεζών και τα θαλασσοδάνεια σε ημέτερους. Για να μην μιλήσω και για πριν τον πόλεμο με τους αντίστοιχους που σκότωναν την εργατιά.
Αυτούς καλούν τα υποκείμενα της συμπολίτευσης και της αντιπολίτευσης και οι ρουφιάνοι της δημοσιογραφίας να σώσουν την χώρα ... να “επενδύσουν” ή ορθότερα να “απογδύσουν”. Για τους αγιογδύτες επενδυτές, αυτούς τους εκδοροσφαγείς των Ελλήνων φτιαχτήκαν τα “μνημόνια”, για να γονατίσει και άλλο ο λαός, για να του πιούν το αίμα φτηνά και χωρίς πολλές φωνές και όλοι αυτοί τον βιασμό, την δολοφονία, την ληστεία την αποκαλούν σωτηρία και τον βιαστή, τον δολοφόνο, τον ληστή τον χαιρετίζουν ως επενδυτή, στρώνοντας πορφυρά χαλιά και βάγια και κουνώντας λιβανιστήρια υποτέλειας.
Αυτοί οι “επενδυτές”, όπως μέτρησα πριν λίγα χρόνια, μόνο από τις κρατικές και κοινοτικές επιδοτήσεις επενδύσεων έφαγαν από το 1979 έως το 2004 πάνω από 100 δις ευρώ και δεν υπολογίζω σε αυτά όλες τις άλλες ρεμούλες.Αυτούς καλούν τα υποκείμενα της συμπολίτευσης και της αντιπολίτευσης και οι ρουφιάνοι της δημοσιογραφίας να σώσουν την χώρα ... να “επενδύσουν” ή ορθότερα να “απογδύσουν”. Για τους αγιογδύτες επενδυτές, αυτούς τους εκδοροσφαγείς των Ελλήνων φτιαχτήκαν τα “μνημόνια”, για να γονατίσει και άλλο ο λαός, για να του πιούν το αίμα φτηνά και χωρίς πολλές φωνές και όλοι αυτοί τον βιασμό, την δολοφονία, την ληστεία την αποκαλούν σωτηρία και τον βιαστή, τον δολοφόνο, τον ληστή τον χαιρετίζουν ως επενδυτή, στρώνοντας πορφυρά χαλιά και βάγια και κουνώντας λιβανιστήρια υποτέλειας.
Αυτούς καλούν τα ρεμάλια της πολιτικής και σύσσωμοι οι άνθρωποι κάθε ρυπαρής εξουσίας να σώσουν την χώρα: να επενδύσουν. Και επειδή τώρα δεν υπάρχουν λεφτά να τους δώσουν, τους δίνουν πατρίδα – γη και ύδωρ – και λαό να τον εκμεταλλευτούν, να τον στύψουν όπως θέλουν.
Και το οξύμωρο δεν είναι μόνο ότι καλείς τον κλέφτη και τον βιαστή στο σπίτι σου, το χειρότερο είναι ότι ο κλέφτης και ο βιαστής καλεί τον εαυτό του στο σπίτι σου, αφού οι πολιτικοί, οι δημοσιογράφοι και όσοι επιδίδονται σε αυτόν τον αγώνα είναι απευθείας υπάλληλοί τους.
Δεν χάθηκε μόνο το μέτρο και ο ορθός λόγος σε αυτή την χώρα (έχει αιώνες να περάσει από εδώ), χάθηκε και η λογική, χάθηκε η ουσία που κρύβουν οι λέξεις μέσα τους, χάθηκαν οι έννοιες και το περιεχόμενό τους.
Μας μιλούσαν για ανάπτυξη που έρχεται και ήλθε ακόμα μια χρονιά ύφεση. Το παγκόσμιο ρεκόρ επεκτείνεται για να γίνει αξεπέραστο, αυτό είναι το αποτέλεσμα των μέτρων τους, το ημιθανές σάπισε και σύσσωμος σχεδόν ο εν τη Βουλή “πολιτικός κόσμος”, ο πολιτικός διαμορφωτής της νεοελληνικής χαβούζας, διαγκωνίζεται στην επιβολή μέτρων του ίδιου περιεχομένου και σκοπού. Ακόμα και σε αυτό “απέτυχαν” τα μέτρα των μνημονίων, στο πανεύκολο να προσθέσεις μια τρίχα στο απόλυτο μηδέν της Ελλάδας. Γιατί σε κάτι που είναι μηδενικό το να προσθέσεις ένα ευρώ ή ένα δολάριο μπορείς ψευδεπίγραφα να το αποκαλέσεις “ανάπτυξη”, πρόοδο, βήμα για την σωτηρία. Αυτοί ούτε ένα μαραμένο λουλούδι στον τάφο της Ελλάδας δεν θέλουν να εναποθέσουν. Και είναι σαφές για όσους μπορούν ακόμα να σκεφτούν ότι σκοπός τους δεν είναι να δώσουν, αλλά να απογδύσουν, να γδάρουν και να πάρουν.
Σιχαμερές κουφάλες του καπιταλισμού γιατί δεν λέτε στους αδαείς οπαδούς σας, στους πιστούς και στους αδιάφορους αυτόχειρες ότι καπιταλισμός χωρίς χρήμα δεν γίνεται και δεν υπάρχει ; Γιατί δεν τους λέτε ότι μετατρέψατε τους ίδιους και κάθε γωνία της πατρίδας σε φτηνό μέσο παραγωγής ; Το Κεφάλαιο που λείπει και ποτέ δεν βάζουν στην πραγματικότητα οι επενδυτές του καπιταλισμού το αντικαταστήσατε με ανθρώπους και με κομμάτια γης, αέρα και θάλασσας της τρικυμισμένης αυτής πατρίδας.
Και είναι αιώνια η απάτη σας: δίνετε χάντρες και καθρεπτάκια χωρίς αξία για να αγοράσετε ανθρώπους και λαούς, γη και υπέδαφος.
Ετσι υποδουλώθηκε η ανθρωπότητα στο παρελθόν και έτσι υποδουλώνεται ξανά.
Και είναι δύο “κόσμοι” που συγκρούονται στην άνιση αυτή μάχη, ο κόσμος με κέντρο το κέρδος και το χρήμα και ο κόσμος με κέντρο τον άνθρωπο.
Δεν ξέρω βέβαια, εάν ακόμα και αυτοί που παλεύουν για τον άνθρωπο έχουν καταλάβει καλά ποιος είναι ο αγώνας τους και ο σκοπός του, αλλά η αλήθεια είναι ότι στέκονται στις δικές τους άνισες μάχες με πίστη και ας είναι ολιγάριθμοι. Για αυτό τους επαινώ, ακόμα και εάν κονιορτοποιηθούν από τις ορδές των βαρβάρων του κέρδους.
Ισως να είναι η ύστατη φορά που γράφω - κανείς δεν ξέρει. Ισως να είναι και πραγματικά μάταιο και κανείς στην πραγματικότητα να μην δίνει έδαφος για να εννοήσει τα γραφόμενα ενός ανθρώπου που δεν ζητάει τίποτα και δεν ελπίζει σε τίποτα, ζώντας ανάμεσα σε πλειοψηφίες ηλιθίων, να ξέρουν όμως οι “απέναντι” ότι ο σπόρος που θα τους κονιορτοποιήσει έχει πέσει ήδη στον πλανήτη και δεν μπορούν να κάνουν τίποτα για να αποτρέψουν την εξαφάνιση του ποταπού είδους τους.
Ανάρτηση από: http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.gr
