Το κολέγιο αυτό είναι από τα πιο παραδοσιακά και φημισμένα κολέγια της ελίτ σε παγκόσμιο επίπεδο, και από εκεί υποτίθεται ότι βγαίνουν πολλοί από τους "μελλοντικούς ηγέτες της άρχουσας τάξης"(άλλωστε, μόνο η άρχουσα τάξη μπορεί να στέλνει τα παιδιά της εκεί, μιας και το Ήτον χρεώνει πάνω από 30.000 το χρόνο ως δίδακτρα).
Όπως βλέπετε και στην παραπάνω εικόνα, το θέμα έβαζε τα παιδιά στη θέση του μελλοντικού πρωθυπουργού της Αγγλίας, σε μια εποχή όπου έχει ξεσπάσει μια πετρελαική κρίση (τυχαίο - δε νομίζω) και ο λαός της Αγγλίας έχει βγει στους δρόμους, επικρατεί χάος, κτλ.
Οπότε η κυβέρνηση κατεβάζει το στρατό στους δρόμους, και στο υποθετικό αυτό σενάριο, ο στρατός σκοτώνει 25 διαδηλωτές.
Το Ήτον λοιπόν ζήτησε από τα 13χρονα παιδιά να γράψουν ένα λόγο που θα εκφωνούσαν ως πρωθυπουργοί, για να δικαιολογήσουν στο λαό την πράξη αυτή, και να τους εξηγήσουν ότι ήταν "αναγκαία" και "ηθική".
Όταν το θέμα αυτό των εξετάσεων βγήκε στη δημοσιότητα, προφανώς πολλοί διαμαρτυρήθηκαν, αλλά εμένα μου φαίνεται ότι το Ήτον κάνει πολύ καλά τη δουλειά του, και ψάχνει να βρει και να καλλιεργήσει "ταλέντα", δηλαδή ανθρώπους που θα μπορέσουν να υπερασπιστούν τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης με κάθε τρόπο και με κάθε μέσο. Αυτή είναι εξάλλου και η αποστολή του Ήτον, και όλων αυτών των κολεγίων της ελίτ, έτσι δεν είναι;
Αυτό που κάνει το Ήτον είναι να προετοιμάζει τους μελλοντικούς ηγέτες για ένα σενάριο όπου η Μέση Ανατολή σταματά να στέλνει πετρέλαιο στη Δύση (κάτι που όντως θα γίνει - ή, για να είμαστε και πιο σωστοί, η Μέση Ανατολή θα συνεχίσει να στέλνει πετρέλαιο στη Δύση, αλλά σε ΠΟΛΥ υψηλότερες τιμές, αντικατοπτρίζοντας τον [υπερ]πληθωρισμό των νομισμάτων της Δύσης).
Επίσης, το Ήτον προετοιμάζει τους "μελλοντικούς ηγέτες" για μια κατάσταση "χάους", που και αυτή είναι σίγουρη (αν και δε μπορεί να προβλεφθεί το μέγεθος και η έκταση του χάους και των διαμαρτυριών).
Τέλος, το Ήτον μαθαίνει στους μαθητές του ότι το χάος δε μπορεί να διαρκέσει για πάντα, και κάποια στιγμή θα μπει μια "τάξη". Προκειμένου λοιπόν η άρχουσα τάξη να διασφαλίσει ότι η τάξη που θα μπει θα είναι η δική της, μαθαίνει στους μελλοντικούς της ηγέτες ότι "μερικές φορές χρειάζεται να σφάξεις και κόσμο".
Όσο και να φωνάζουν οι ηθικολόγοι, αν έχεις σχέδιο, όραμα και την αποφασιστικότητα να το εκτελέσεις, τελικά θα κυριαρχήσεις, και η γκρίνια θα υποχωρήσει και τελικά θα σβήσει.
Δυστυχώς, η εργατική τάξη απλά ηθικολογεί - οι περισσότερες διαμαρτυρίες είναι του στιλ "μα γιατί είστε τόσο απάνθρωποι;", μπλα, μπλα, μπλα. Η "καταδίκη της βίας απ' όπου κι αν προέρχεται" είναι η χειρότερη στρατηγική, γιατί είναι η πιο υποκριτική.
Γι' αυτό και θυμίζουμε μερικές καλύτερες μέρες για την αριστερά, από το παρελθόν της - Άλλωστε, σήμερα είναι και μια αρκετά ιστορική "επέτειος", καθώς σαν σήμερα, στις 25/05/1911 ο Εμιλιάνο Ζαπάτα ξεκινά την επανάσταση στο Μεξικό.
Ηγέτης της Μεξικανικής Επανάστασης, προστάτης των φτωχών αγροτών της πατρίδας του. Γεννήθηκε στις 8 Αυγούστου του 1879 στο χωριό Ανενκουίλκο. Γόνος ευκατάστατου κτηνοτρόφου, έμεινε ορφανός στα 16 του χρόνια και εργάστηκε ως εκπαιδευτής αλόγων.Την εποχή εκείνη, τη χώρα κυβερνούσε ο στρατηγός Πορφίριο Ντίας, η δικτατορία του οποίου σήμανε μια εποχή εγκατάλειψης των μεταρρυθμίσεων, ενώ το 85% της γης ανήκε στο 2% του πληθυσμού. Ο Ζαπάτα ανέπτυξε από νωρίς αντιπολιτευτική δράση και το 1909 εξελέγη πρόεδρος μιας τοπικής ομάδας για τη διεκδίκηση της καλλιεργήσιμης γης, που είχε κατασχεθεί προς όφελος των μεγαλογαιοκτημόνων. Εξαιτίας της δράση του, κλήθηκε στο στρατό, όπου υπηρέτησε για επτά μήνες.Για το τέλος, ένα απόσπασμα από την ιστορική ομιλία του Άρη Βελουχιώτη στη Λαμία - εμείς μπορεί να μην έχουμε Ήτον, αλλά έχουμε και εμείς τα "πανεπιστήμια" μας για να εμπνεύσουμε-δημιουργήσουμε τους δικούς μας ηγέτες για το μέλλον, χωρίς ηθικολογίες και κλαψουρίσματα:
Το Νοέμβριο του 1910, η εξαθλίωση των αγροτών οδήγησε σε μία εξέγερση υπό τον Μαδέρο. Ο Ζαπάτα τάχθηκε στο πλευρό του, πήρε τα όπλα και με σύνθημα «γη κι ελευθερία» ηγήθηκε των επαναστατημένων αγροτών, καταλαμβάνοντας όλο και περισσότερα εδάφη.
Όταν αντιλήφθηκε ότι το αίτημα για μεταρρυθμίσεις είχε εγκαταλειφθεί από τον Μαδέρο, κατάρτισε το δικό του αγροτικό πρόγραμμα, γνωστό ως Σχέδιο Αγιάλα. Με αυτό απαιτούσε την κατάσχεση της γης απ' όλους τους ξένους και του 1/3 των εδαφών των φεουδαρχών, καθώς και την επιστροφή των εδαφών που είχαν κατασχεθεί από τους ντόπιους. Σύμφωνα με το Σχέδιο Αγιάλα, όλες οι κατασχεθείσες εκτάσεις θα αποτελούσαν κοινοκτημοσύνη των ινδιάνικων κοινοτήτων.
Στο πλευρό του συγκεντρώνονταν όλο και περισσότεροι αγρότες, ενώ οι απόψεις του υποστηρίχτηκαν και από πολλούς διανοούμενους, που συνέδεσαν τις θεωρίες του με αυτές του Καρλ Μαρξ (σ.σ εντάξει, μεγάλος ιστορικός δεν είμαι, ειδικά στο θέμα της μεξικανικής επανάστασης, αλλά για να λέμε και την αλήθεια,ο Ζαπάτα είχε μια σκέψη που σίγουρα πλησίαζε και τον Μαρξ, αλλά πλησίαζε και τους αναρχικούς. Τέλος πάντων). Μετά την καταστολή της εξέγερσης του Μαδέρο, το Φεβρουάριο του 1913, ο Ζαπάτα ένωσε τις δυνάμεις του με αυτές του Πάντσο Βίλα στο βορρά και συνέχισε τον αγώνα του, ακόμα κι όταν έπεσε η δικτατορία του Ντίας. Μαζί κατέλαβαν τρεις φορές την πόλη του Μεξικού, αλλά αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν.
Στις 10 Απριλίου του 1919 ο Ζαπάτα έπεσε θύμα ενέδρας. Εκτελέστηκε εν ψυχρώ από τις κυβερνητικές δυνάμεις, κατά τη συνάντησή του με έναν στρατηγό που υποτίθεται ότι ήθελε να προσχωρήσει στην επανάσταση.
Για τους εχθρούς του, ο Εμιλιάνο Ζαπάτα υπήρξε ένας ακραίος μηδενιστής και οι ενέργειές του είχαν ως μοναδικό σκοπό τη ληστεία. Για τους αυτόχθονες λαούς, υπήρξε σωτήρας και ήρωας της επανάστασης. Έγινε θρύλος ενώ ζούσε ακόμη. Αναρίθμητες ιστορίες και τραγούδια γι' αυτόν λέγονται ακόμη και σήμερα, ενώ ο τάφος είναι ένα από τα πιο σεβάσμια μνημεία για τους ιθαγενείς του Νότιου Μεξικού.
[...] Μα ήτανε δυνατό να πιάσει αυτό; Οι χωριάτες είχανε δει για πρώτη φορά το θαύμα ν' αφήνουν τα πράματα τους έξω χωρίς να τους τα πειράζει κανείς.
Η ζωοκλοπή είχε καταργηθεί στην ύπαιθρο και η ασφάλεια της ζωής και της περιουσίας ποτέ δεν ήτανε σ' αυτό το σημείο. Ήτανε θαύμα αυτό; Όχι. Αλλά για πρώτη φορά το χωριό γνώρισε την εξουσία, η οποία βγήκε για να χτυπήσει την εσχάτη προδοσία, το έγκλημα, τη ζωοκλοπή κλπ. και να εμπεδώσει την ασφάλεια.
Κι όταν χτυπήσαμε τα εγκλήματα αυτά και πατάξαμε την προδοσία, αυτοί σαν δεσποινίδες της αριστοκρατίας, που δε βλέπουν γύρω τους τη δυστυχία και την κακομοιριά πού βασιλεύει, αλλά συγκινούνται από ένα άρρωστο γατάκι, έμπηξαν τις φωνές και μας κατηγόρησαν ότι σκοτώνουμε. Επί Μεταξά βιάστηκαν γυναίκες, υπέστησαν μαρτύρια χιλιάδες άνθρωποι, σκοτώθηκαν και γκρεμίστηκαν από τα μπαλκόνια της Ασφάλειας γέροι, έγιναν τόσα εγκλήματα, μα κανείς απ' αυτούς δεν είπε τίποτα. Μα τώρα φωνάζουνε ότι ο Άρης σφάζει.
Ναι, σφάξαμε κι είμαστε έτοιμοι να ξανασφάξουμε, αν χρειαστεί. Ποιους όμως σφάξαμε; Εμείς είμαστε πιο πονόψυχοι απ' αυτούς. Απόδειξη είναι ότι εμείς είμαστε κείνοι που τρώγαμε χρόνια τώρα τις καρπαζιές και καταδιωκόμασταν. Σφάξαμε κείνους που πρόδιδαν στους καταχτητές τους Έλληνες, κείνους που κλέβανε το λαό και διαπράττανε εγκλήματα.
Κι είναι κυριολεκτικά ηλίθιοι κείνοι πού τους πήρε ο πόνος γι' αυτούς, που τόσο δικαιολογημένα χτυπήσαμε, για να παίρνουν το μέρος τους ή είναι ολοκληρωτικά συνένοχοι τους. Μα ούτε και το κόλπο αυτό έπιασε [...]Ανάρτηση από:http://ciaoant1.blogspot.gr
