(*Ακολουθεί ένα μικρό κομμάτι για το ΠΩΣ γράφεται η Ιστορία…ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ θα καταλάβετε πολλά!)
Πέρα από την ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΑΦΥΠΝΙΣΗΣ για όλο τον ελληνισμό, που εσείς κινητοποιείτε με τις “προσωπικές σας γνώμες” (κατά το κόμμα σας) απέναντι σε Μικρασιάτες και Πόντιους, χτες μας κάνατε τη μεγαλύτερη αποκάλυψη, για το πως λειτουργεί το σύστημα εξουσίας.
Λέτε επί λέξη. “Ας κάνει ο καθένας ότι μπορεί με συναδέλφους, πολιτικά κόμματα (ως εδώ καλά!) και… ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥΣ.” (!!!)
Οκ το καταλάβαμε το υπονοούμενο… αν και μας γεννούνται αρκετά ερωτηματικά, αλλά δεν είναι ώρα να τα θέσουμε.Να είστε καλά και να μας ξυπνάτε, πιο συχνά από το λήθαργο που έχουμε πέσει ως Έθνος (ναι υπάρχει ακόμα αυτό, δυστυχώς για κάποιους)!
Πως γράφεται η Ιστορία… ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ!!!
Η ιστορία έχει γραφτεί κάθε άλλο παρά αντικειμενικά ώστε ανάλογα με την εθνικότητα ή τα συμφέροντα του κάθε ιστορικού, τα γεγονότα έχουν παρερμηνευτεί ή εντελώς παραποιηθεί, ούτως ώστε να παρουσιάζονται διαφορετικά κατά περίπτωση και σύμφωνα με μεθοδευμένους υπολογισμούς. Έχουν αποκαλυφθεί αναρίθμητα σκάνδαλα που αφορούν στην πολιτική της τουρκικής κυβέρνησης να χρηματοδοτεί αμερικανικά πανεπιστήμια, όπως τα πανεπιστήμια Πρίνστον και Πόρτλαντ, για να εξασφαλίζεται η διδασκαλία της ιστορίας με τέτοιο τρόπο ώστε να ευνοείται η Τουρκία. Μια ιστορία που παραλείπει να αναφερθεί στις γενοκτονίες των Αρμενίων, των Ελλήνων και των Ασσύριων. Έχοντας πολλές έδρες τουρκικών σπουδών στα αμερικανικά πανεπιστήμια, η αναθεωρημένη αυτή εκδοχή των γεγονότων από την πλευρά της Τουρκίας είναι πιθανό να επηρεάσει μεγάλο τμήμα των φοιτητών της Αμερικής.
Στις 27 Οκτωβρίου 1995, το περιοδικό The Chronicle of Higher Education δημοσίευσε άρθρο της Amy Magaro Rubin όπου αναφερόταν ότι Αμερικανοί λόγιοι είχαν υπογράψει μια δήλωση, καταγγέλλοντας ότι η τουρκική κυβέρνηση χρησιμοποιούσε ακαδημαϊκούς στα πανεπιστήμια των ΗΠΑ για να διαστρεβλώνει την ιστορία της και να μην γίνεται αναφορά στη γενοκτονία των Αρμενίων. Ακολούθησε δημοσίευμα της εφημερίδας Boston Globe στις 25 Νοεμβρίου 1995, όπου επιβεβαιωνόταν ότι γίνονται ύποπτες δωρεές από ξένες κυβερνήσεις, γεγονός που είχε δημιουργήσει μεγάλη ανησυχία στα αμερικανικά εκπαιδευτικά ιδρύματα. Στις 30 Νοεμβρίου 1995, άρθρο της εφημερίδας The Philadelphia Inquirer αναφερόταν στην ανήθικη χρήση κονδυλίων από την Τουρκία στο πανεπιστήμιο Πρίνστον. Ακολούθησε άρθρο της New York Times στις 22 Μαΐου 1996 που ανέφερε ότι το Πρίνστον «λειτουργούσε ως βιτρίνα της τουρκικής κυβέρνησης». Και τη Κυριακή 30 Νοεμβρίου 1997, άρθρο στην εφημερίδα Tlie Los Angeles Times ανέφερε ότι μια προσφορά ενός εκατομμυρίου δολαρίων από τη τουρκική κυβέρνηση προς το πανεπιστήμιο UCLA δεν είχε γίνει αποδεχτεί, εξαιτίας του απόηχου του σκανδάλου στο πανεπιστήμιο Πρίνστον.
Στις 18 Αυγούστου 2000, το περιοδικό The Chronicle of Higher Education αποκάλυψε ότι η τουρκική κυβέρνηση είχε απειλήσει ότι θα συλλάμβανε διευθυντικά στελέχη της εταιρίας λογισμικού Microsoft στην Τουρκία και ότι θα απαγόρευε την κυκλοφορία των προϊόντων της, αν η εταιρία δεν άλλαζε το κείμενο που υπήρχε στις σελίδες της εγκυκλοπαίδειας Encarta στο διαδίκτυο για την γενοκτονία. Μετά την έγκριση ψηφίσματος για την αρμενική γενοκτονία από δύο αμερικανικές υποεπιτροπές του Κογκρέσου, η Τουρκία απείλησε να διώξει τις αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις από την Τουρκία, να εφαρμόσει αντιαμερικανικές εμπορικές κυρώσεις, να ακυρώσει κερδοφόρα συμβόλαια αγοράς αμυντικών εξοπλισμών και να πραγματοποιήσει άλλες πιο κεκαλυμμένες απειλές, στην περίπτωση που το ψήφισμα εγκρινόταν από το Κογκρέσο. Την παραμονή της ψηφοφορίας της ολομέλειας τον Οκτώβριο του 2000, ο πρόεδρος Κλίντον πίεσε το μέλος του Κογκρέσου Dennis Hastert, ρεπουμπλικάνο από την πολιτεία του Ιλινόι και εισηγητή του ψηφίσματος για τη γενοκτονία των Αρμενίων, να αποσύρει την πρόταση και να μην περιληφθεί στην ημερήσια διάταξη. Ο Hastert υποχώρησε, Ο βουλευτής του Δημοκρατικού Κόμματος Frank Pallone από την πολιτεία του Νιου Τζέρσυ κατηγόρησε την αμερικανική κυβέρνηση ότι «υπέκυψε στις απειλές της τουρκικής κυβέρνησης κατά των Αμερικανών στρατιωτών». Το Ευρωκοινοβούλιο, η Ιταλία, το Βέλγιο και η Αργεντινή είχαν ήδη εγκρίνει παρόμοια ψηφίσματα. Τον Ιανουάριο του 2001, το Κοινοβούλιο της Γαλλίας αρνήθηκε να υποκύψει σε παρόμοιες απειλές από την Τουρκία. Ενέκρινε ομόφωνα το ψήφισμα που αναγνώριζε τη σφαγή 1.500.000 Αρμενίων στην Οθωμανική Αυτοκρατορία το 1915 ως γενοκτονία. Ο Πρόεδρος Ζακ Σιράκ κατόπιν επικύρωσε το ψήφισμα. Παρόλα αυτά, τον Ιανουάριο του 2001, η Βρετανία αρνήθηκε να συμπεριλάβει αναφορά στη γενοκτονία των Αρμενίων κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων μνήμης του Ολοκαυτώματος. Η γενοκτονία του 1.500.000 Ελλήνων και Ασσυρίων δεν έχει τεθεί ως θέμα ποτέ.
Επειδή τα εμπορικά και στρατηγικά συμφέροντα στην Τουρκία επηρεάζουν ακόμα την κυβερνητική και εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, η παραχάραξη της ιστορίας, συχνά με τη συνεργασία των ΜΜΕ μεγάλης εμβέλειας, έχει πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις που δεν περιορίζονται μόνο στο θέμα της γενοκτονίας. Ένα τέτοιο παράδειγμα αποτελεί η παρουσίαση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ως το λίκνο του πολιτισμού, αντί να παρουσιάζεται ως η δύναμη που επέφερε το τέλος της δόξας του Βυζαντίου. Στη σύντομη αναδρομή της ιστορίας της Τουρκίας, μια εγκυκλοπαίδεια που έκανε την εμφάνιση της στο Διαδίκτυο με το όνομα Free Concise Encyclopedia (Δωρεάν Συνοπτική Εγκυκλοπαίδεια) δεν αναφέρει καν τους Έλληνες, Αρμένιους και Ασσύριους ως κατοίκους της Μικράς Ασίας. Αναφέρεται μόνο στους Χιττίτες και μετά στους «εισβολείς που έγιναν γνωστοί ως “θαλασσινοί”» και έφτασαν το 1200 π.Χ. Η επισκόπηση δεν αναφέρει ότι αυτοί οι «θαλασσινοί» πιθανότατα οι Έλληνες, κατοίκησαν στην Μικρά Ασία πάνω από 2.000 χρόνια πριν την εισβολή των πρώτων τουρκικών φύλων και παρέμειναν για άλλα 1.000 χρόνια μέχρι τις σφαγές και τους εκπατρισμούς το διάστημα 1914-1923.
Ο ισχυρισμός ότι ο Έλληνας Βυζαντινός Μητροπολίτης Μύρων, Νικόλαος – που ανακηρύχτηκε άγιος και έγινε γνωστός στη Δύση ως Σάντα Κλως – ήταν Τούρκος είναι προφανώς παράλογος. Όχι μόνο δεν υπήρξαν ποτέ χριστιανοί οι Τούρκοι, αλλά δεν έκαναν την εμφάνιση τους στη Μικρά Ασία παρά επτακόσια χρόνια μετά τη γέννηση του Αγίου Νικολάου. Όμως, πραγματικά ενοχλητικός και αναληθής είναι ο ισχυρισμός ότι η Οθωμανική Αυτοκρατορία και η Τουρκία ήταν και παραμένουν κράτη όπου οι θρησκευτικές ελευθερίες είναι σεβαστές. Από την άλλη μεριά, η Ελλάδα και οι Έλληνες παρουσιάζονται ολοένα και πιο αρνητικά και μειωτικά στον αμερικανικό τύπο.25
Εξαιτίας αυτών των συστηματικών προσπαθειών διαφόρων κυβερνήσεων και ενδιαφερομένων να αποσιωπήσουν τις βαρβαρότητες της χώρας τους και να δημιουργήσουν μια πλασματική ιστορία, οι μαρτυρίες όσων επιβίωσαν καθώς και οι μαρτυρίες αυτόπτων και αντικειμενικών παρατηρητών, συμπεριλαμβανομένων και των Ευρωπαίων και Αμερικανών διπλωματών, όπως ο Τζωρτζ Χόρτον, ο Αμερικανός πρόξενος στην επαρχία του Χαρπούτ Λέσλι Ντέιβις26 και ο πρέσβης Μοργκεντάου, συχνά παρέχουν τις πιο αυθεντικές και έγκυρες πηγές της αλήθειας. Όπως συνέβη με το Ολοκαύτωμα των Εβραίων, οι μαρτυρίες από πρώτο χέρι όσων επιβίωσαν από την γενοκτονία των Ποντίων, όπως η μαρτυρία της μητέρας μου, μάς προσφέρουν τη δυνατότητα κατανόησης των γεγονότων και έχουν δώσει στους ιστορικούς τις πιο ση¬μαντικές τους πηγές για τη συγγραφή της ιστορίας. Η ιστορία της μητέρας μου αποτελεί μια τέτοια μαρτυρία από πρώτο χέρι για την κόλαση που ο Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Τσαρλς Έβανς Χιούζ απέδωσε στη «βαρβαρική απανθρωπιά των Τούρκων».27
Οι θάνατοι των Αρμενίων υπολογίστηκαν σε 1.500.000 ψυχές. Σύμφωνα με τα στοιχεία που συγκέντρωσε η ελληνική κυβέρνηση σε συνεργασία με το Πατριαρχείο της Κωνσταντινουπόλεως – στοιχεία που δημοσιεύτηκαν και στην εφημερίδα New York Times στις 2 Δεκεμβρίου 1922 – από το 1,5 με 2 εκατομμύρια Ελλήνων της Μικράς Ασίας (Ίωνες, Πόντιοι και Καππαδόκες), μεταξύ 750.000 και 1.000.000 σφαγιάστηκαν, ενώ οι υπόλοιποι εκπατρίστηκαν.28,29 Μονάχα οι Θάνατοι των Ποντίων ανέρχονται στις 353.000. Οι Ασσύριοι, ένας ακόμη λαός που είχε κατοικήσει στη Μικρά Ασία για χιλιάδες χρόνια και είχε εκχριστιανιστεί από τον 2ο αιώνα μ.Χ.. υπέστησαν και αυτοί την ολοκληρωτική σφαγή και εξορία. Το Πατριαρχείο των Ασσύριων υπολογίζει ότι ο ασσυριακός πληθυσμός της Μικράς Ασίας έφτασε το 1 εκατομμύριο, αριθμός που περιλάμβανε τους Ασσύριους Χαλδαίους και Νεστόριους, και ότι ο αριθμός των σφαγιασθέντων ήταν περίπου 750.000. Ο αριθμός των σφαγιασθέντων αντιστοιχεί στα 2/3 του συνολικού πληθυσμού των Ασσύριων σε όλο τον κόσμο.30 Συνολικά 3 εκατομμύρια χριστιανοί της Τουρκίας σφαγιάστηκαν, ενώ εκατομμύρια άλλοι εξορίστηκαν. Έτσι, έληξε με βάρβαρο τρόπο η τρισχιλιόχρονη ιστορία και παρουσία τους στην Μικρά Ασία.
Την άνοιξη του 1920, ο Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ διέταξε τους κατοίκους στα χωριά της μητέρας μου στα Ποντιακά Όρη να ξεκινήσουν μια πορεία θανάτου προς την εξορία τους στη έρημο της Συρίας. Εξαναγκάστηκαν να προχωρούν με κατεύθυνση το νότο για επτά ή οχτώ μήνες, στις παγερές ορεινές περιοχές και στις άνυδρες πεδιάδες της νότιας Τουρκίας, χωρίς να ενδιαφέρεται κανένας για το φαγητό, το νερό ή το κατάλυμα τους. Κατά τη διάρκεια αυτών των μαρτυρικών πορειών θανάτου, αναρίθμητοι ακόμη Πόντιοι έχασαν τη ζωή τους, αφού υπάρχουν τρόποι να σκοτώσεις κάποιον χωρίς όπλα. Η ιστορία της μητέρας μου τεκμηριώνει την ύπαρξη αυτών των τρόπων.
Thea Halo, Ούτε το όνομά μου Γενοκτονία και επιβίωση: Μια αληθινή ιστορία του Πόντου, Γκοβόστης, 2001, σ. 206-213
Σημειώσεις
l. Dr Harry Psomiades, The Phantom Republic of Pontos and the Megali Catastrophe – If Ομοσπονδία Φάντασμα του Πόντου και η Μεγάλη Καταστροφή (The Hellenic Studies Forum Inc. of Australia: 1922).
2. George Horton, The Blight of Asia – // Καταστροφή της Ασίας (Indianapolis, Kansas City, New York: 1956), σελ. 30-37.
3. George Horton, Tlte Blight of Asia-Η Καταστροφή της Ασίας (Indianapolis, Kansas City, New York: 1956), σελ. 46-51.
4. Dr Harry Psomiades, The Phantom Republic of Pontos and the Megali Catastrophe - Η Ομοσπονδία Φάντασμα του Πόντου και η Μεγάλη Κα¬ταστροφή (The Hellenic Studies Forum Inc. of Australia: 1922).
5. ό.π.
6. David Fromkin. A Peace to End All Peace: The fall of the Ottoman Empire and the creation of the Modern Middle East — Μια Ειρήνη που θα έφερνε τέλος στην Ειρήνη: Η πτώση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και η δη¬μιουργία της σύγχρονης Μέσης Ανατολής(New York: Avon Nonfiction, 1989), σελ. 392.
7.ό.π..σελ. 430-431.
8. Αμερικανός Γενικός Πρόξενος Τζωρτζ Χόρτον, Επίσημη Αναφορά, Αθήνα-Ελλάδα. 27 Σεπτεμβρίου 1922, Κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών, (Αθήνα, 1983) Marjorie Dobkin Housepian, σελ. 151-158.
9. David Fromkin, A Peace to End All Peace: The fall of the Ottoman Empire and the creation of the Modern Middle East — Μια Ειρήνη που θα έφερνε τέλος στην Ειρήνη: Η πτώση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και η δημιουργία της σύγχρονης Μέσης Ανατολής (New York: Avon Nonfiction. 1989), σελ. 546
10. Marjorie Dobkin Housepian, Smyrna 1922: The Destruction of a City -Σμύρνη 1922: Η Καταστροφή μιας Πόλης (New York: Newmark Press, 1988), σελ. 155-167.
11. David Fromkin, A Peace to End All Peace: The fall of the Ottoman Empire and the creation of the Modem Middle East — Μια Ειρήνη που θα έφερνε τέλος στην Ειρήνη: Η πτώση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και η δημιουργία της σύγχρονης Μέσης Ανατολής (New York: Avon Nonfiction. 1989), σελ. 547.
12. Marjorie Dobkin Housepian, George Horton and Mark L. Brislok – Ο Τζωρτζ Χόρτον και ο Μαρκ. Α. Μπρίστολ Κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών (Αθήνα. 1983), σελ. 136.
13. ό.π.. σελ. 545.
14. Marjorie Dobkin Housepian, Smyrna 1922: The Destruction of a City - Σμύρνη 1922: Η Καταστροφή μιας Πόλης (New York: Newmark Press, 1988), σελ. 133.
15. Marjorie Dobkin Housepian, George Horton and Mark L. Bristol - Ο Τζωρτζ Χόρτον και ο Μαρκ. Α. Μπρίστολ, Κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών. (Αθήνα, 1983), σελ. 136.
16. Αμερικανός Γενικός Πρόξενος Τζωρτζ Χόρτον, Επίσημη Αναφορά, Αθήνα-Ελλάδα, 27 Σεπτεμβρίου 1922, Κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών (Αθήνα, 1983), Marjorie Dobkin Housepian, σελ. 151-158.
17. Marjorie Dobkin Housepian, Smyrna 1922: The Destruction of a City -Σμύρνη 1922: Η Καταστροφή μιας Πόλης (New York: Newmark Press. 1988), σελ. 189-208.
18. David Fromkin, A Peace to End All Peace: The fall of the Ottoman Empire and the creation of the Modern Middle East - Μια Ειρήνη που θα έφερνε τέλος στην Ειρήνη: Η πτώση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και η δημιουργία της σύγχρονης Μέσης Ανατολής(New York: Avon Nonfiction, 1989), σελ. 547-8.
19. Αμερικανός Γενικός Πρόξενος Τζωρτζ Χόρτον, Επίσημη Αναφορά. Αθήνα-Ελλάδα, 27 Σεπτεμβρίου 1922, Κέντρο Μικρασιατικών Σπου¬δών (Αθήνα, 1983), Marjorie Dobkin Housepian, σελ. 151-158.
20. Hellenic Council of New South Wales – Ελληνικό Συμβούλιο Νέας Νότιας Ουαλίας: Μάιος, 1996.
21. Τζωρτζ Χόρτον, The Blight of Asia - Η Καταστροφή της Ασίας (Indianapolis, Kansas City, New York: 1956), σελ. 42.
22. Dr. Gabrielle Yonan, Ein Vergessener Holocaust: Die Vernichtung der christlichen Assyrer in der Turkei -Μια Ιστορία Ολοκαυτώματος: Η Εξολόθρευση των Ασσύριων χριστιανών στην Τουρκία. Γερμανική έκδο¬ση: (Germany: Gotringen und Wien, 1989). σελ. 422.Αγγλική μετάφραση: Nancy Chaple, The Assyrian Genocide: A Documentary History (Princeton: Markus Weiner, 2001), σελ. 420.
23. Henry Morgentau, Sr. Ambassador Morgenthau *s Story — Η Ιστορία του Πρέσβη Μοργκεντάου (New Age Publishers Plandome. New York: 1975). Αρχική Έκδοση: The World ‘$ Work. A History of our Time: November 1918, (New York: Doubleday Page & Company: 1919).
24. ό.π.
25. Δείτε την ηλεκτρονική διεύθυνση στο διαδίκτυο http://www.ahmp.org (American Hellenic Media Project), όπου παρουσιάζονται αναρίθμητες περιπτώσεις διαστρεβλώσεων από τα ΜΜΕ και την Τουρκία.
26. Leslie Davis, Slaughterhouse Province - Επαρχία Σφαγείου (New York: Aristide Caratzas Publishing, 1989)
27. David Fromkin, A Peace to End All Peace: The fall of the Ottoman Empire and the creation of the Modern Middle East - Μια Ειρήνη που θα έφερνε τέλος στην Ειρήνη: Η πτώση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και η δημιουργία της σύγχρονης Μέσης Ανατολής(New York: Avon Nonfiction. 1989), σελ. 548
28. Edwin I. James. «Turks Proclaim Banishment Edict to 1,000.000 Greeks - Οι Τούρκοι αναγγέλλουν Διάταγμα Εξορίας για 1.000.000 Έλληνες» (New York Times: 2 Δεκεμβρίου, 1922), σελ. 1, στήλη 1.
29. Edwin Kitromilides, P.M., Ethnic Survival, Nationalism and Forced Migration-Εθνική Επιβίωση, Εθνικισμός και Εξαναγκαστική Μετανάστευση, Τόμος V, Αθήνα 1984-1985, σελ. 33-34. (Ανατύπωση από το Κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών).
30. Επιμέλεια του Arnold Toynbee με αρχικό τίτλο: Papers and Documents on the Treatment of Armenians and Assyrian Christians by the Turks, 1915- 1916, in the Ottoman Empire and North-West Persia - Έγγραφα και αναφορές για τη μεταχείριση των Αρμένιων και Ασσύριων χριστιανών από τους Τούρκους, 1915-1916, στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και τη Βορειοδυτική Περσία, London, 1916, Αρχεία Βρετανικού Υπουργείου Εξωτερικών, 3 Class 96, Miscellaneous, Series II, έξι αρχεία. FO 96* 205-210. Η φράση «και Ασσύριων» είχε αφαιρεθεί από τον τίτλο από τον Βρετανό Υπουργό Εξωτερικών James Bryce, συνιδρυτή της Αγγλο-αρμενικής Κοινωνίας, όταν δημοσιεύτηκε το 1916. Η γαλλική μετάφραση που παρουσιάστηκε στην Συνδιάσκεψη του Παρισιού το 1920 παρέλειπε να αναφερθεί στους Ασσύριους, ενώ είχαν αφαιρεθεί και οι 100 σελίδες που αναφέρονταν σε αυτούς. Η γενοκτονία των Ασσύριων συμπεριλαμβάνεται στο Blue Book της βρετανικής κυβέρνησης.
http://users.sch.gr/symfo/sholio/istoria/kimena/1920.halo5.htm
Ανάρτηση από: http://geromorias.blogspot.gr
