Παρακολουθούμε με απογοήτευση έναν απαράδεκτο διαχωρισμό μέσα στην ελληνική κοινωνία. Η γενική εντύπωση που μέχρι τώρα ακόμα επικρατεί είναι ότι η ελληνική κοινωνία έχει χωριστεί σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς. Όμως στην πραγματικότητα τα πράγματα δεν είναι έτσι. Αν ήταν έτσι και μάλιστα αν αυτή η διάκριση εξέφραζε διαφορετικά συμφέροντα, τότε αναγκαστικά θα...
σχηματίζονταν δύο ευδιάκριτα αντίθετα στρατόπεδα και θα είχε ήδη εκδηλωθεί σύγκρουση μεταξύ των δύο μερών. Μπορούμε να πούμε ότι στην πραγματικότητα σχηματίζονται δύο άλλου τύπου διαφορετικοί κόσμοι. Αυτός των ελεύθερων Ελλήνων και αυτός των προσκυνημένων και ο διαχωρισμός αυτός δεν συμπίπτει απόλυτα με τον διαχωρισμό σε αντιμνημονιακούς και μνημονιακούς.
Στην πλευρά των προσκυνημένων είναι οπωσδήποτε το μεγαλύτερο μέρος της κρατικοδίαιτης πολιτικοοικονομικής νομενκλατούρας της χώρας, μαζί με όλον εκείνο τον εσμό της κομματικής πελατείας που εννοεί να επιβιώνει ως παράσιτο σε βάρος του μεγαλύτερου μέρους του λαού, σε βάρος τελικά της παραγωγικής οικονομίας. Ακόμα προς την πλευρά αυτή συντάσσεται ένα μέρος δειλών συμπατριωτών μας.
Και στις δύο πλευρές μπορεί να βρει κάποιος μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς, αλλά επειδή ο διαχωρισμός μεταξύ ελεύθερων ανθρώπων και προσκυνημένων είναι ύπουλος και δυσδιάκριτος, διατρέχοντας κάθετα ολόκληρη την κοινωνία, ακόμα και μέσα στις οικογένειες, δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπιστεί, ούτε μπορεί να ξεσηκώσει τους μεν κατά των δε.
Ανάρτηση από: http://hassapis-peter.blogspot.gr
