Στο «περιθώριο» βρίσκονται, ολοένα και περισσότερο, μέρα με τη μέρα, οι εργαζόμενοι του πτωχευμένου και… παρατημένου εργοστασίου «Βιομηχανική Μεταλλευτική», καθώς η αδιαφορία της πολιτικής ηγεσίας – γενικώς και όχι μόνο στη Θεσσαλονίκη – δεν έχει προς το παρόν δώσει λύση στο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν.
Η συγκεκριμένη εταιρεία ιδρύθηκε το 1982 ως θυγατρική της πρώτης και μεγαλύτερης βιομηχανίας κεραμικών πλακιδίων στην Ελλάδα, της ΦΙΛΚΕΡΑΜ JOHNSON, ωστόσο, όπως είναι γνωστό, τον Ιούλιο του 2011 εγκαταλείφθηκε από την εταιρεία, καθώς πτώχευσε «βουτηγμένη» στα χρέη της, που «αγγίζουν» περίπου τα 4 εκατομμύρια ευρώ.
Τότε οι περίπου 38 εργαζόμενοι αποφάσισαν να πάρουν την κατάσταση στα «χέρια» τους, καθώς εισέβαλαν στον εργοστάσιο προκειμένου να διαφυλάξουν την περιουσία του εργοστασίου, την οποία σίγουρα κάποια στιγμή θα «σκότωνε» η εταιρεία, για να καλύψει μέρος των χρεών της. Έτσι, αποφάσισαν να επαναλειτουργήσουν το εργοστάσιο τον Φεβρουάριο του 2013, αλλά εδώ και 10 μήνες η κατάσταση βρίσκεται σε «τεντωμένο σχοινί».
Μιλώντας στο «Π», ο εκπρόσωπος του Σωματείου Εργαζομένων της ΒΙΟ.ΜΕ., Μάκης Αναγνώστου, τόνισε πως «μόνο η τοπική κοινωνία έχει δείξει ενδιαφέρον για τα προβλήματα του εργοστασίου και των εργαζομένων του» και πρόσθεσε ότι «από υποσχέσεις χορτάσαμε τους τελευταίους μήνες, δεν θέλουμε άλλες. Επιθυμούμε μία λύση, η οποία θα πρέπει να είναι πολιτική».Τότε οι περίπου 38 εργαζόμενοι αποφάσισαν να πάρουν την κατάσταση στα «χέρια» τους, καθώς εισέβαλαν στον εργοστάσιο προκειμένου να διαφυλάξουν την περιουσία του εργοστασίου, την οποία σίγουρα κάποια στιγμή θα «σκότωνε» η εταιρεία, για να καλύψει μέρος των χρεών της. Έτσι, αποφάσισαν να επαναλειτουργήσουν το εργοστάσιο τον Φεβρουάριο του 2013, αλλά εδώ και 10 μήνες η κατάσταση βρίσκεται σε «τεντωμένο σχοινί».
Το χρονικό
Την εποχή (Απρίλιος του 2012) που οι αυτοκτονίες ανέργων εργαζομένων ήταν… καθημερινό φαινόμενο υπό τον φόβο αντίστοιχων περιπτώσεων στους υπαλλήλους της ΒΙΟ.ΜΕ., το σωματείο των εργαζομένων αποφάσισε να «ανοίξει» το θέμα στην τοπική και γενικότερα στην ελληνική κοινωνία. «Από εκείνη τη στιγμή και μετά άρχισε ένα καινούργιο κεφάλαιο, βρήκαμε ανταπόκριση, τρόφιμα και χρήματα αλλά συναντήσαμε και την απαραίτητη υποστήριξη σε αυτήν την ιδέα που είχαμε να επαναλειτουργήσουμε το εργοστάσιο εμείς οι εργαζόμενοι» ανέφερε χαρακτηριστικά ο Μ. Αναγνώστου.
Υποσχέσεις, λόγια και φυσικά… συναντήσεις με τους αρμόδιους στο υπουργείο Εργασίας αλλά και με τον τότε υπουργό, κ. Παναγιωτόπουλο, τον Οκτώβριο του 2012, όταν αντιπροσωπεία των εργαζομένων μετέβη στην Αθήνα και η απάντηση που εισέπραξε στην ερώτηση «πώς θα γίνει να πάρουμε το εργοστάσιο και να το λειτουργήσουμε;» ήταν: «θα το δούμε το θέμα, δεν θα το αφήσουμε έτσι». Από τότε, βέβαια, «έτσι» έχει παραμείνει η κατάσταση και δεν έχει αλλάξει τίποτα. Από υποσχέσεις άλλο τίποτα...
«Ξεκαθαρίσαμε στον κ. Παναγιωτόπουλο πως θα μας ρίξει στην… παρανομία από τη στιγμή που δεν μας έδινε άδεια για να επαναλειτουργήσουμε το εργοστάσιο. Δεν είχαμε ούτε έχουμε άλλη επιλογή. Είμαστε όλοι άνεργοι, αλλά κάπως πρέπει να επιβιώσουμε» μας είπε ο πρόεδρος του Σωματείου των Εργαζομένων.
Η πρόταση που έγινε από τους εργαζομένους ήταν να θεσπιστεί νόμος προκειμένου όσα εργοστάσια μένουν στο… έλεος της μοίρας τους από τις υπερχρεωμένες ιδιοκτησίες τους, να περνούν σε καθεστώς εργασιακής ιδιοκτησίας και διαχείρισης, γιατί, όπως αναφέρουν και οι ίδιοι, «μόνο μία τέτοια πολιτική λύση θα μπορούσε να μας λύσει τα χέρια προκειμένου να είμαστε νόμιμοι και να μπορούμε να αναζητήσουμε χρηματοδότηση».
Μάλιστα, στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων «έπεσε» ακόμα μία πρόταση για αγορά των μετοχών της εταιρείας από τους εργαζομένους, χωρίς ωστόσο τα χρέη που δημιουργήθηκαν από τη ΦΙΛΚΕΡΑΜ JOHNSON, λύση η οποία απορρίφθηκε από την τότε ηγεσία του υπουργείου Εργασίας.
Έπειτα από επανειλημμένες συναντήσεις με εκπροσώπους και φορείς του υπουργείου Εργασίας και Ανάπτυξης, λύση δεν βρέθηκε και τον Φεβρουάριο του 2013 οι εργαζόμενοι αποφάσισαν «ετσιθελικά» να επαναλειτουργήσουν το εργοστάσιο για να μη χάσουν τη δουλειά τους. «Από τότε δεν υπάρχει χρηματοδότηση ούτε η ποσότητα των προϊόντων που παρήγαμε τις καλές εποχές. Ζητήσαμε πρόγραμμα χρηματοδότησης στους ανέργους, το οποίο απέφυγε επιδεικτικά το υπουργείο» σημείωσε ο κ. Αναγνώστου και πρόσθεσε: «Τότε αποφασίσαμε να κάνουμε μία παραγωγή προκειμένου να μπορέσουμε να επιβιώσουμε. Αυτήν τη στιγμή αυτό κάνουμε. Διαθέτουμε παραγωγή σε δικούς μας ανθρώπους που ενδιαφέρονται για να μπορούμε να βγάλουμε τα προς το ζην. Την ανταλλάσσουμε με τρόφιμα ή με ελάχιστα χρήματα».
Οι εργαζόμενοι, πάντως, ήταν ξεκάθαροι, καθώς ποτέ δεν ζήτησαν να διαγραφούν τα χρέη της εταιρείας. Αυτό που επιθυμούσαν και εξακολουθούν να θέλουν είναι η εταιρεία να αναλάβει τις υποχρεώσεις της και από εκεί και έπειτα να είναι οι ίδιοι εκείνοι που θα διαχειρίζονται τα χρέη που πιθανώς θα δημιουργηθούν. Στο κλίμα αλληλεγγύης που διαπνέει αρκετούς ανέργους, οι εργάτες της ΒΙΟ.ΜΕ., στο πλαίσιο της ΔΕΘ, την Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου, πραγματοποίησαν συνέλευση με όλα τα κινήματα της πόλης, «για να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και να φερθούμε αλληλέγγυα ο ένας με τον άλλον», ενώ έγιναν ξεχωριστές συναντήσεις με άλλα σωματεία εργαζομένων που αντιμετωπίζουν αντίστοιχα προβλήματα ανά την ελληνική επικράτεια.
Να σημειωθεί πως το Σωματείο των Εργαζομένων έχει ήδη ζητήσει συνάντηση με τον υπουργό Εργασίας, κ. Βρούτση, η οποία είναι προγραμματισμένη να πραγματοποιηθεί τέλη Σεπτεμβρίου με αρχές Οκτωβρίου.
Ανάρτηση από:http://www.topontiki.gr
