Κάθε μήνα υπάρχει μια παγκόσμια έρευνα για το ποιος είναι ο πιο ευτυχισμένος λαός. Για την ακρίβεια, κάθε μήνα υπάρχει μια παγκόσμια έρευνα για όλα. Μπορεί και κάθε βδομάδα. Πάντως, αυτή η έρευνα που έγινε στην Γερμανία δείχνει πως οι Έλληνες είναι ο λιγότερο ευτυχισμένος λαός στην Ευρώπη.
Δεν ξέρω τι απαντούν οι Έλληνες σε αυτές τις έρευνες και πώς βγαίνουν αυτά τα αποτελέσματα, αλλά, το τελευταίο διάστημα, οι Έλληνες δεν μου φαίνονται και πολύ δυστυχισμένοι. Η αλήθεια είναι πως υπήρχε κάτι δυσάρεστο στην ατμόσφαιρα στην Ελλάδα τα προηγούμενα χρόνια αλλά δεν υπάρχει πια.
Δεν ξέρω τι ακριβώς συνέβη, δεν ξέρω πώς τα βολεύουν οι Έλληνες, δεν ξέρω αν πληρώνουν τους λογαριασμούς, τα δάνεια και τους φόρους -ή αν έχουν κάνει στάση πληρωμών-, αλλά εκείνο που ξέρω είναι φαίνονται πολύ χαλαροί, πολύ γελαστοί και εντελώς αραχτοί.
Δεν έχει καμία σχέση η κατάσταση που επικρατούσε πριν από έναν χρόνο στην Αθήνα με την κατάσταση που επικρατεί σήμερα.
Στην περιφέρεια, τα πράγματα είναι ακόμα καλύτερα. Καλά, εκεί δεν χάλασαν και ποτέ.
Πέρσι όλοι έψαχναν με αγωνία για δουλειά. Φέτος δεν έχουν δουλειά αλλά μοιάζουν να την περνάνε φίνα.
Τίγκα τα καφέ και τα εστιατόρια. Ο ένας πάνω στον άλλον. Γέλια, μουσικές, χαρές, τραγούδια, χαμός γίνεται.
Οι τουρίστες έχουν πάθει την πλάκα τους. Παρακαλούν να χρεοκοπήσουν και οι δικές τους χώρες, για να περνούν όμορφα σαν τους Έλληνες.
Αν κάνεις μια βόλτα στους δρόμους της Αθήνας, διαπιστώνεις πως οι τουρίστες έχουν περισσότερο άγχος από τους Αθηναίους.
Χτες, είχαμε πιάσει κουβέντα με κάτι τουρίστες και τους παρηγορούσαμε. «Μην στενοχωριέσαι» λέω σε έναν τουρίστα, «όλα καλά θα πάνε. Πιες κάτι, κερνάω εγώ.».
Δεν γουστάρω αναλύσεις αλλά αυτό που ξέρω είναι πως οι Έλληνες την βρήκαν πάλι την άκρη.
Δεν ξέρω πώς αλλά την βρήκαν.
Ενώ οι τηλεδημοσιογράφοι και άλλοι σάπιοι σκοτώνονται για την Χρυσή Αυγή, την μικρή Μαρία και διάφορες άλλες μαλακίες, οι Έλληνες την περνάνε τζάμι.
Η αλήθεια είναι πως τα γλέντια, τα τσιμπούσια, τα τραγούδια, τις όμορφες παρέες και τα ταξίδια που έχω κάνει τα τρία τελευταία χρόνια δεν τα έχω κάνει ποτέ άλλοτε στη ζωή μου.
Επίσης, ποτέ άλλοτε δεν έχω κάνει τόσα πολλά μπάνια και δεν έχω φάει τόσα πολλά παγωτά.
Και αυτή η κρίση θα κρατήσει πολλά χρόνια, οπότε τα μπάνια και τα παγωτά θα αυξάνονται διαρκώς.
Κακά τα ψέματα, όλη η ζωή μια κρίση είναι. Και στο τέλος πεθαίνεις.
Πάντα έτσι ήταν.
Ό,τι και να γίνει, κάποιοι θα βρουν τον τρόπο για να ζήσουν.
Και κάποιοι άλλοι θα ψάχνουν δικαιολογία για να μην ζήσουν ποτέ.
Εγώ λέω να ζήσω.
Ανάρτηση από: http://pitsirikos.net
