Είναι εντυπωσιακό και ταυτόχρονα εξοργιστικό! Συντονισμένα τα αστικά
ΜΜΕ κινούνται στο ίδιο μοτίβο και με τον ίδιο τρόπο. Απροκάλυπτα επικαλούνται το
«χάσιμο χρόνου» από την κυβέρνηση στις διαπραγματεύσεις και στην αντιμετώπιση της
οικονομικής κατάστασης, που έχει περιέλθει η χώρα μας, λόγω έλλειψης ρευστότητας,
προκειμένου να την πιέσουν να εγκαταλείψει κάθε επιφύλαξη στις απαιτήσεις,
που προβάλλουν οι λεγόμενοι εταίροι μας, για να γίνει δυνατό το «ξεκλείδωμα» της
χρηματοδότησης.
Από κοντά και
τα αστικά κόμματα της αντιπολίτευσης, που υποστηρίζουν την «πάση θυσία»
παραμονή της χώρας μας στο ευρώ και που στην ίδια κατεύθυνση και με πανομοιότυπη
επιχειρηματολογία εξασκούν δριμεία κριτική στην κυβέρνηση και από κοντά στον Αλέξη
Τσίπρα, ότι υποκλίνεται στην αριστερή κομματική μειοψηφία και θέτει σε κίνδυνο την
παραμονή της χώρας μας στο ευρώ.
Την ίδια στιγμή
τα αστικά ΜΜΕ δημιουργούν ένα κλίμα καταστροφολογίας και διατείνονται ότι τα «πράγματα
έχουν φτάσει στο μη παρέκει» και «οι δανειστές θα μας ζητήσουν τώρα την Άρτα
και τα Γιάννενα», αναγνωρίζοντας, έστω και μ’ αυτόν τον τρόπο, ότι το πάνω χέρι
σ’ αυτήν τη διαπραγμάτευση το έχουν οι δανειστές, γιατί «εμείς έχουμε ανάγκη
από λεφτά»!
Δεν είναι τυχαία όλη αυτή η ενορχηστρωμένη προπαγανδιστική εκστρατεία
των αστικών ΜΜΕ και της στάσης των αστικών κομμάτων της αντιπολίτευσης. Μέσα απ’
αυτήν μπορεί κανείς να διακρίνει πολύ καθαρά το πώς χειρίζονται και το πώς προσπαθούν
να διαμορφώσουν την κοινωνική συνείδηση.
Καμία κουβέντα
δε γίνεται για το πώς έφτασε η χώρα μας σ’ αυτό το χάλι, στη χρεοκοπία, ώστε να
είναι το «αγκιστρωμένο ψάρι» των κυρίαρχων δυνάμεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και να
είναι αναγκασμένη να υποκλίνεται στις απαιτήσεις των δανειστών.
Το μόνο που ενδιαφέρει
είναι να κατασταλάξει μέσα στους εργαζόμενους η άποψη ότι πρέπει να προετοιμαστούν
για νέες θυσίες, γιατί εάν αποδεσμευτεί από το ευρώ επίκειται η πλήρης καταστροφή.
Στην κατεύθυνση
αυτή καλούν τον Αλέξη Τσίπρα, επειδή, υποτίθεται, έχει συνειδητοποιήσει ότι η χώρα
μας έχει φτάσει «στο χείλος της καταστροφής» και επειδή, οσονούπω, δε θα
μπορούν να καταβληθούν οι μισθοί και οι συντάξεις – ενώ οι επιχειρήσεις υπό την
πίεση της έλλειψης της ρευστότητας αναγκαστικά, από τη μια, θα προχωρήσουν σε απολύσεις,
από την άλλη, μεγαλώνει ο κίνδυνος να κλείσουν – να «αναλάβει προσωπικά τη διαπραγμάτευση»
και, υπό το κράτος των δυσκολιών και του χαμένου χρόνου, «να κάνει ότι μπορεί»
για να καταλήξει η χώρα μας σε μια συμφωνία με τους δανειστές «όσο το δυνατό
καλύτερη».
Είναι φανερό ότι τα αστικά ΜΜΕ επιδίδονται σε καθημερινά «μαθήματα»
υποτέλειας. Ακόμη και όταν είναι αναγκασμένα να σχολιάσουν τη στάση των δανειστών
φροντίζουν, ταυτόχρονα, να τη δικαιολογούν, «γιατί δεν κάναμε όσα έπρεπε να κάνουμε
μέχρι τώρα», «γιατί δεν προχωρήσαμε στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις» ή
«γιατί στην Ευρωπαϊκή Ένωση επικρατούν συγκεκριμένοι κανόνες, που είναι απαραβίαστοι
και υπεράνω κομμάτων και των πολιτικών, που θέλουν να εφαρμόσουν, γιατί επικρατούν
οι σχέσεις μεταξύ κρατών»!
Είναι και αυτή
μια ομολογία της ανισοτιμίας, που επικρατεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση, της εξάρτησης
της χώρας μας, που είναι καταδικασμένη να υφίσταται μέσα στο «λάκκο των λεόντων»
και που από τα αστικά ΜΜΕ δεν τίθεται «σε διαπραγμάτευση»!
Επομένως η διαπραγμάτευση,
που κάνει τώρα η κυβέρνηση με τους δανειστές, τελεί υπό το καθεστώς της εξάρτησης,
που οι ίδιοι έχουν επιβάλει στη χώρα μας, γιατί κρατάνε τα οικονομικά εργαλεία στα
χέρια τους, ώστε να δημιουργούν ασφυκτικές καταστάσεις για την οικονομία της.
Οικονομικά εργαλεία,
τα οποία παραχωρήθηκαν από τις Ελληνικές κυβερνήσεις, στο πλαίσιο της εκχώρησης
αρμοδιοτήτων και μέρους της εθνικής μας ανεξαρτησίας προς την Ευρωπαϊκή Ένωση, με
βάση τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και της συμμετοχής της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση
και το ευρώ.
Στην κατεύθυνση
αυτή, τα αστικά ΜΜΕ, αξιοποιούν και τις δημοσκοπήσεις, που τα ίδια παραγγέλνουν,
επικαλούμενα τη θέληση του Ελληνικού λαού να παραμείνει η χώρα μας στο ευρώ, ενώ
απορρίπτουν κάθε σκέψη για δημοψήφισμα και εκλογές με το επιχείρημα ότι η κυβέρνηση
έχει «νωπή εντολή» και είναι ισχυρή, μια και «απολαμβάνει της ισχυρής
στήριξης» ακόμη του Ελληνικού λαού.
Επομένως η κυβέρνηση
δεν πρέπει να «φορτώσει» τον Ελληνικό λαό «με τις δικές της υποχρεώσεις»,
να μην παραπέμψει το ζήτημα των αποφάσεων για την κατάληξη της συμφωνίας σε δημοψήφισμα,
αλλά πρέπει η ίδια, και πολύ γρήγορα, «να αναλάβει τις ευθύνες της» και να
προχωρήσει σε συμφωνία με τους δανειστές, γιατί «καλά θα είναι εάν ψηφίσει υπέρ
της συμφωνίας». «Εάν, όμως, δεν ψηφίσει, τι θα γίνει»; «Θα πρέπει
η χώρα να αποχωρήσει από το ευρώ». «Η μόνη περίπτωση να γίνει δημοψήφισμα
είναι με το ερώτημα “ναι ή όχι στο ευρώ” και όχι για την αποδοχή ή όχι της συμφωνίας»!
Όπως γίνεται
αντιληπτό τα αστικά ΜΜΕ αξιοποιούν το φόβο του Ελληνικού λαού, που τα ίδια έχουν
δημιουργήσει, για τα «αχαρτογράφητα νερά της μετά του ευρώ εποχής», ώστε
και στην περίπτωση του δημοψηφίσματος να αποσπάσουν το «ναι στο ευρώ» από τον Ελληνικό
λαό!
Μετά το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης, όλα αυτά τα χρόνια, που η
χώρα μας τελεί υπό καθεστώς ελεγχόμενης χρεοκοπίας, εάν κάτι αποκαλύφθηκε σ’ όλο
της το «μεγαλείο» είναι η εξάρτηση της χώρας μας, πολιτική και οικονομική, από τους
δανειστές και τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, με τη μετατροπή του χρέους σε διακρατικό
χρέος.
Οι δανειστές
συστηματικά απέφευγαν να ανοίξουν τη συζήτηση για το χρέος, να μπουν στη διαδικασία
αναδιάρθρωσης του χρέους, γιατί αποτελούσε το μοχλό του ασφυκτικού ελέγχου της χώρας
μας, της επιβολής της πολιτικής, που απαιτούσαν να εφαρμοστεί.
Δε συζητούσαν
για το χρέος ούτε με την κυβέρνηση «της αρεσκείας τους», την κυβέρνηση του Αντώνη
Σαμαρά, που σε κάθε αξιολόγηση, αφού σήκωνε τα «κύματα της αντίστασης» στην τρόικα,
στο τέλος αποδεχόταν τα μέτρα, που πρότεινε, με αποτέλεσμα την παραπέρα εξαθλίωση
των εργαζομένων και την καταστροφή των μικροαστικών στρωμάτων.
Αποδείχθηκε ότι
το χρέος αποτελεί το μόνιμο βραχνά της χώρας μας και μέσα απ’ αυτό διαιωνίζεται
το καθεστώς της εξάρτησης. Η σημερινή κυβέρνηση ξεκίνησε τη θητεία της με τη δέσμευση
ότι πρώτη της επιλογή είναι η αντιμετώπιση του χρέους, γιατί χωρίς να δοθεί λύση
σ’ αυτό το πρόβλημα «δε μπορεί να υπάρξει καμία αναπτυξιακή προοπτική για τη
χώρα μας», μια και το χρέος δεν είναι βιώσιμο και η χώρα μας θα εξαντλεί εσαεί
όλη της την οικονομική δραστηριότητα στην αποπληρωμή του.
Πολύ γρήγορα συμβιβάστηκε με τις απαιτήσεις των δανειστών.
Απ’ αυτό και μόνο το άμεσο καθήκον που μπαίνει μπροστά στον Ελληνικό λαό είναι να
αγωνιστεί για τη μονομερή διαγραφή του χρέους, να απαιτήσει την άμεση αποχώρηση
της κυβέρνησης από τη διαπραγμάτευση, γιατί θα οδηγήσει σ’ ένα νέο μνημόνιο και
σ’ ένα νέο δανεισμό, να απαιτήσει την άμεση αποδέσμευση της χώρας μας από την Ευρωπαϊκή
Ένωση.
Ανάρτηση από: http://www.neaspora.gr
