(ένα γρήγορο σχόλιο για την ΚΠΕ του Συριζα από το Avantgarde)
H KΠΕ του ΣΥΡΙΖΑ τελείωσε με μια απόφαση παντός καιρού. Από όλα είχε ο μπαξές: «Η κυβέρνηση δεν πρόκειται να υπογράψει μνημονιακή συμφωνία», αλλά και «Το ότι απορρίπτουμε τα τελεσίγραφα δεν σημαίνει βέβαια ότι δεν επιδιώκουμε μια αμοιβαία επωφελή λύση». «Η κυβέρνηση απέδειξε έμπρακτα την πολιτική δέσμευσή της να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της χώρας τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό», αλλά και απειλές «Αν συνεχιστεί η πιστωτική ασφυξία και τα πράγματα οδηγηθούν σε οριακό σημείο, ας μην έχει κανείς αμφιβολία ότι η πληρωμή μισθών και συντάξεων έχει απόλυτη προτεραιότητα έναντι των δόσεων των δανείων. Οι άνθρωποι είναι πάνω από το χρέος». Μάλιστα «τα όπλα παρά πόδα». Γνωστά κόλπα από το παρελθόν (βλέπε Λίβανο, Καζέρτα, Βάρκιζα)
Επί του πρακτέου όμως:
«Μπαίνοντας στην τελική ευθεία της διαπραγμάτευσης, οφείλουμε να επισημάνουμε τα βασικά χαρακτηριστικά ενός αποδεκτού από εμάς συμβιβασμού:
Α) χαμηλά πρωτογενή πλεονάσματα,
Β) καμία νέα περικοπή σε μισθούς και συντάξεις,
Γ) αναδιάρθρωση του χρέους,
Δ) ισχυρό πακέτο για δημόσιες επενδύσεις, ιδίως στις υποδομές και τις νέες τεχνολογίες.
Επιπλέον, αποτελεί εκ των ων ουκ άνευ η επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων και η σταδιακή αύξηση του βασικού μισθού στα 751 ευρώ. Είναι εξίσου απαραίτητο οι όποιες αλλαγές στη φορολογική πολιτική να προωθούν την κοινωνική δικαιοσύνη, ελαφραίνοντας τους οικονομικά ασθενείς και υποχρεώνοντας επιτέλους να πληρώσουν οι έχοντες που συστηματικά φοροδιαφεύγουν».
Αφήνοντας κατά μέρους τις τελευταίες παραινέσεις άνευ ουσίας για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, στο δια ταύτα. Αποδοχή πλεονασμάτων (πόσο; 2% φέτος και του χρόνου και μετά πάμε στο 4,5%;), καμία περικοπή σε μισθούς και συντάξεις (αυτό να μας το πούνε όταν θα φέρουν το 3ο μνημόνιο στη βουλή, και τότε να δούμε τι θα λέει η ΚΠΕ), αναδιάρθρωση του χρέους (ακόμα ένα τσάμπα αίτημα, το λέει και ο Τσίπρας, αλλά μέχρι τότε θα υπογράψει ένα ακόμα μνημόνιο), και το Δ είναι σίγουρα το πρώτο στάδιο για το σοσιαλισμό. Αυτό κι αν είναι αίτημα. Αλήθεια πως θα γίνει αυτό; Με τις ιδιωτικοποιήσεις των λιμανιών, των αεροδρομίων, του ελληνικού και της ενέργειας; Για αυτά δεν έπρεπε οι κομισάριοι του Συριζα να πάρουν μια θέση; Αλλά σιγά τώρα που θα μιλήσουν και συγκεκριμένα.Επί του πρακτέου όμως:
«Μπαίνοντας στην τελική ευθεία της διαπραγμάτευσης, οφείλουμε να επισημάνουμε τα βασικά χαρακτηριστικά ενός αποδεκτού από εμάς συμβιβασμού:
Α) χαμηλά πρωτογενή πλεονάσματα,
Β) καμία νέα περικοπή σε μισθούς και συντάξεις,
Γ) αναδιάρθρωση του χρέους,
Δ) ισχυρό πακέτο για δημόσιες επενδύσεις, ιδίως στις υποδομές και τις νέες τεχνολογίες.
Επιπλέον, αποτελεί εκ των ων ουκ άνευ η επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων και η σταδιακή αύξηση του βασικού μισθού στα 751 ευρώ. Είναι εξίσου απαραίτητο οι όποιες αλλαγές στη φορολογική πολιτική να προωθούν την κοινωνική δικαιοσύνη, ελαφραίνοντας τους οικονομικά ασθενείς και υποχρεώνοντας επιτέλους να πληρώσουν οι έχοντες που συστηματικά φοροδιαφεύγουν».
Από δούλεμα άλλο τίποτα.
Εξυπακούεται ότι δεν συζητάνε καν το ενδεχόμενο να καταρρεύσουν οι διαπραγματεύσεις. Προφανώς είναι σίγουροι για τη συμφωνία, αλλά αν δεν είναι μιλάμε για εντελώς ανόητους.
Η «αριστερή πτέρυγα» (αυτό είναι άλλο από την πλατφόρμα;;;) υπό τον τίτλο «9 μέλη της ΚΕ» (ΔΕΑ, ΚΟΕ και 3-4 ρευματίες) πρότειναν ως συνήθως όχι ένα άλλο κείμενο αλλά [την καθιερωμένη] τροπολογία. Να πούμε παρενθετικά ότι τροπολογίες προτείνει κανείς όταν συμφωνεί με την ουσία του βασικού κειμένου. Αλλά έστω. Οι 9 λοιπόν πρότειναν ένα σχέδιο σε περίπτωση που η συμφωνία παραβιάζει τις προεκλογικές δεσμεύσεις του Συριζα. Οι προτάσεις είναι εντελώς χαλαρές με παραλήπτη την κυβέρνηση (θα χρειαστεί μια θεία επιφοίτηση).
«Η κυβέρνηση δεν έχει άλλη επιλογή από το να περάσει άμεσα στην αντεπίθεση με ένα εναλλακτικό σχέδιο που θα στηρίζεται στις προεκλογικές δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ και τις κυβερνητικές προγραμματικές εξαγγελίες.
Αυτές τις ώρες χρειάζεται να έλθει κατεπειγόντως στο προσκήνιο:
Η άμεση εθνικοποίηση των τραπεζών με όσα συνοδευτικά μέτρα είναι απαραίτητα για να διασφαλισθεί και να λειτουργήσει με καθαρά παραγωγικά, αναπτυξιακά και κοινωνικά κριτήρια.
Η εγκαθίδρυση της δημοκρατικής νομιμότητας και διαφάνειας στα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης, μαζί με τον ουσιαστικό έλεγχο των δανειακών και άλλων υποχρεώσεων τους.Η άρση των προνομίων, των προνομιακών ρυθμίσεων και της ασυλίας των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων.
Η ουσιαστική φορολόγηση του μεγάλου πλούτου, των μεγάλων περιουσιών, των πολύ μεγάλων εισοδημάτων και της υψηλής κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρήσεων.
Η άμεση και πλήρης επαναφορά, κατοχύρωση και τήρηση στην πράξη, των εργασιακών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων του κόσμου της εργασίας». (όλα αυτά τα «προτείνει» και η ΚΠΕ)
«Η μεγαλύτερη καταστροφή για τη χώρα είναι η επιβολή νέου μνημονίου, εκείνης ή της άλλης μορφής και η παράταση της εφαρμογής των προηγούμενων». (δεν είσαστε δημοσιογράφοι για να περιγράφετε τόσο ουδέτερα το γεγονός. Το μνημόνιο δεν «επιβάλλεται» αλλά υπογράφεται. Και όποιος το υπογράψει παίρνει και την ευθύνη)
«Είναι αυτή η εξέλιξη που, πάση θυσία και με κάθε δυνατό μέτρο, πρέπει να αποτραπεί». (δεν ακούγεστε και τόσο αποφασισμένοι)
«Κάθε εναλλακτική λύση για μια αντιμνημονιακή προοδευτική πορεία και πρώτα από όλα η διακοπή πληρωμής του χρέους, όσες δυσκολίες και αν έχει, είναι πολύ προτιμότερη για τη χώρα, γιατί κυρίως προσφέρει ελπίδα και προοπτική στον τόπο. (πιο διαταξικά δεν γίνεται. Το μνημόνιο συμφέρει της αστική τάξη και τον ελληνικό καπιταλισμό. Αυτά περί χώρας δεν σημαίνουν τίποτα, απλά κρύβουν τις ταξικές διαφοροποιήσεις και συσκοτίζουν το ποιος πραγματικά είναι το θύμα των μνημονιακών πολιτικών δηλαδή της αστικής αντεπανάστασης)
Είναι σημαντικό το επόμενο διάστημα η κυβέρνηση να απευθυνθεί ανοιχτά στο λαό, περιγράφοντας όλα τα δεδομένα, με στόχο αφενός τον απεγκλωβισμό της κοινωνίας από λογικές μονόδρομων και αφετέρου για να διαμορφώσει αποφασιστικά τους όρους ενός πολιτικού κινήματος διεξόδου, το οποίο θα αγωνιστεί για μια άλλη πορεία από αυτήν που επιχειρούν να διαμορφώσουν με τετελεσμένα οι δανειστές. Για να δημιουργήσουμε μια Ελλάδα η οποία μπορεί να παράγει, να δημιουργεί, να ζει, να είναι κυρίαρχη». (ας μην ξανασχολήθουμε με την Ελλάδα που μπορεί να παράγει και να είναι κυρίαρχη. Η κυβέρνηση καλείται να κάνει προπαγάνδα στο λαό. Αν δεν δουλευόμαστε, τότε δεν αντιλαμβανόμαστε τι ώρα είναι, ούτε καν σε ποιο μήνα βρισκόμαστε. Δηλαδή η απεύθυνση στο λαό είναι που λείπει από την κυβέρνηση; Αν απευθυνθεί στο λαό θα πάρει θάρρος και δεν θα υπογράψει; Τι ακριβώς ζητάνε εδώ οι 9; Γιατί όλα αυτά περί μιας άλλης πορείας προϋποθέτουν ένα ναι ή όχι στο 3ο μνημόνιο. Και εδώ η κυβέρνηση δεν μπορεί να αποφεύγει για πάντα την ευθύνη. Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια και τέτοιου είδους τροπολογίες βοηθάνε την κυβέρνηση να το παίζει σε δυό ταμπλό).
«Η κυβέρνηση δεν έχει άλλη επιλογή από το να περάσει άμεσα στην αντεπίθεση με ένα εναλλακτικό σχέδιο που θα στηρίζεται στις προεκλογικές δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ και τις κυβερνητικές προγραμματικές εξαγγελίες.
Αυτές τις ώρες χρειάζεται να έλθει κατεπειγόντως στο προσκήνιο:
Η άμεση εθνικοποίηση των τραπεζών με όσα συνοδευτικά μέτρα είναι απαραίτητα για να διασφαλισθεί και να λειτουργήσει με καθαρά παραγωγικά, αναπτυξιακά και κοινωνικά κριτήρια.
Η εγκαθίδρυση της δημοκρατικής νομιμότητας και διαφάνειας στα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης, μαζί με τον ουσιαστικό έλεγχο των δανειακών και άλλων υποχρεώσεων τους.Η άρση των προνομίων, των προνομιακών ρυθμίσεων και της ασυλίας των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων.
Η ουσιαστική φορολόγηση του μεγάλου πλούτου, των μεγάλων περιουσιών, των πολύ μεγάλων εισοδημάτων και της υψηλής κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρήσεων.
Η άμεση και πλήρης επαναφορά, κατοχύρωση και τήρηση στην πράξη, των εργασιακών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων του κόσμου της εργασίας». (όλα αυτά τα «προτείνει» και η ΚΠΕ)
«Η μεγαλύτερη καταστροφή για τη χώρα είναι η επιβολή νέου μνημονίου, εκείνης ή της άλλης μορφής και η παράταση της εφαρμογής των προηγούμενων». (δεν είσαστε δημοσιογράφοι για να περιγράφετε τόσο ουδέτερα το γεγονός. Το μνημόνιο δεν «επιβάλλεται» αλλά υπογράφεται. Και όποιος το υπογράψει παίρνει και την ευθύνη)
«Είναι αυτή η εξέλιξη που, πάση θυσία και με κάθε δυνατό μέτρο, πρέπει να αποτραπεί». (δεν ακούγεστε και τόσο αποφασισμένοι)
«Κάθε εναλλακτική λύση για μια αντιμνημονιακή προοδευτική πορεία και πρώτα από όλα η διακοπή πληρωμής του χρέους, όσες δυσκολίες και αν έχει, είναι πολύ προτιμότερη για τη χώρα, γιατί κυρίως προσφέρει ελπίδα και προοπτική στον τόπο. (πιο διαταξικά δεν γίνεται. Το μνημόνιο συμφέρει της αστική τάξη και τον ελληνικό καπιταλισμό. Αυτά περί χώρας δεν σημαίνουν τίποτα, απλά κρύβουν τις ταξικές διαφοροποιήσεις και συσκοτίζουν το ποιος πραγματικά είναι το θύμα των μνημονιακών πολιτικών δηλαδή της αστικής αντεπανάστασης)
Είναι σημαντικό το επόμενο διάστημα η κυβέρνηση να απευθυνθεί ανοιχτά στο λαό, περιγράφοντας όλα τα δεδομένα, με στόχο αφενός τον απεγκλωβισμό της κοινωνίας από λογικές μονόδρομων και αφετέρου για να διαμορφώσει αποφασιστικά τους όρους ενός πολιτικού κινήματος διεξόδου, το οποίο θα αγωνιστεί για μια άλλη πορεία από αυτήν που επιχειρούν να διαμορφώσουν με τετελεσμένα οι δανειστές. Για να δημιουργήσουμε μια Ελλάδα η οποία μπορεί να παράγει, να δημιουργεί, να ζει, να είναι κυρίαρχη». (ας μην ξανασχολήθουμε με την Ελλάδα που μπορεί να παράγει και να είναι κυρίαρχη. Η κυβέρνηση καλείται να κάνει προπαγάνδα στο λαό. Αν δεν δουλευόμαστε, τότε δεν αντιλαμβανόμαστε τι ώρα είναι, ούτε καν σε ποιο μήνα βρισκόμαστε. Δηλαδή η απεύθυνση στο λαό είναι που λείπει από την κυβέρνηση; Αν απευθυνθεί στο λαό θα πάρει θάρρος και δεν θα υπογράψει; Τι ακριβώς ζητάνε εδώ οι 9; Γιατί όλα αυτά περί μιας άλλης πορείας προϋποθέτουν ένα ναι ή όχι στο 3ο μνημόνιο. Και εδώ η κυβέρνηση δεν μπορεί να αποφεύγει για πάντα την ευθύνη. Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια και τέτοιου είδους τροπολογίες βοηθάνε την κυβέρνηση να το παίζει σε δυό ταμπλό).
«Η κυβέρνηση, εφόσον οι «θεσμοί» συνεχίσουν τις επόμενες μέρες την ίδια εκβιαστική τακτική, οφείλει να δηλώσει από τώρα και ευθέως ότι δεν θα «πνίξει» τον ελληνικό λαό, αποστραγγίζοντας τις οικονομίες του, δεν θα πληρώσει την επόμενη δανειακή δόση του ΔΝΤ και ότι σχεδιάζει εναλλακτικές απαντήσεις για την πορεία της χώρας, οι οποίες θα διασφαλίζουν την εφαρμογή του προγράμματός της».
(Λοιπόν πουθενά η τροπολογία δεν απαιτεί από την κυβέρνηση να μην υπογράψει, παρά μόνο να μην πληρώσει την επόμενη δόση του ΔΝΤ. Δεν μιλάει καν για δημοψήφισμα ούτε και για εκλογές. Μας λένε ότι ένα μνημόνιο θα ήταν καταστροφή και όχι ότι δεν πρέπει η κυβέρνηση να το υπογράψει. Εκφράσεις του στυλ «αυτή η εξέλιξη πάση θυσία και με κάθε δυνατό μέτρο, πρέπει να αποτραπεί» δεν βάζει κανένα καθήκον σε κανέναν. Το υποκείμενο δεν είναι κάποια «εξέλιξη» που έρχεται από μόνη της, αλλά η κυβέρνηση που θα υπογράψει (και όχι απλά θα της «επιβληθεί») ένα πολύ συγκεκριμένο μνημόνιο, και μόνο αν δεν το υπογράψει δεν θα επέλθει αυτή η «αναπόφευκτη» (;) «εξέλιξη». Αλλά σιγά που θα μπουν και τέτοια συγκεκριμένα καθήκοντα. Τα καθήκοντα προς την κυβέρνηση είναι προπαγανδιστικά λες και είναι κόμμα της αντιπολίτευσης, λες και δεν κρίνεται από αυτή αν θα βάλει την υπογραφή στο μνημόνιο. Λογικό είναι. Μια κυβέρνηση περιορισμένης ευθύνης που εκτελεί «εκβιαζόμενη» τις επιταγές των καπιταλιστών μπορεί να έχει το ακαταλόγιστο. Από ότι φαίνεται όμως και η αριστερή πτέρυγα του αριστερού κόμματος που αποτελεί τον κορμό της δεν διαφέρει και πολύ στη συμπεριφορά. Κι όμως ακόμα κι αυτή η τροπολογία απορρίφθηκε από την ΚΠΕ με 75 ψήφους υπέρ έναντι 95 κατά και 1 λευκό. Και ζήσανε αυτοί καλά και μεις καλύτερα. Το καθήκον εξετελέστη και η ψυχή μας διεσώθη. Ο δρόμος προς την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις. Καληνύχτα Σύριζα).
(Λοιπόν πουθενά η τροπολογία δεν απαιτεί από την κυβέρνηση να μην υπογράψει, παρά μόνο να μην πληρώσει την επόμενη δόση του ΔΝΤ. Δεν μιλάει καν για δημοψήφισμα ούτε και για εκλογές. Μας λένε ότι ένα μνημόνιο θα ήταν καταστροφή και όχι ότι δεν πρέπει η κυβέρνηση να το υπογράψει. Εκφράσεις του στυλ «αυτή η εξέλιξη πάση θυσία και με κάθε δυνατό μέτρο, πρέπει να αποτραπεί» δεν βάζει κανένα καθήκον σε κανέναν. Το υποκείμενο δεν είναι κάποια «εξέλιξη» που έρχεται από μόνη της, αλλά η κυβέρνηση που θα υπογράψει (και όχι απλά θα της «επιβληθεί») ένα πολύ συγκεκριμένο μνημόνιο, και μόνο αν δεν το υπογράψει δεν θα επέλθει αυτή η «αναπόφευκτη» (;) «εξέλιξη». Αλλά σιγά που θα μπουν και τέτοια συγκεκριμένα καθήκοντα. Τα καθήκοντα προς την κυβέρνηση είναι προπαγανδιστικά λες και είναι κόμμα της αντιπολίτευσης, λες και δεν κρίνεται από αυτή αν θα βάλει την υπογραφή στο μνημόνιο. Λογικό είναι. Μια κυβέρνηση περιορισμένης ευθύνης που εκτελεί «εκβιαζόμενη» τις επιταγές των καπιταλιστών μπορεί να έχει το ακαταλόγιστο. Από ότι φαίνεται όμως και η αριστερή πτέρυγα του αριστερού κόμματος που αποτελεί τον κορμό της δεν διαφέρει και πολύ στη συμπεριφορά. Κι όμως ακόμα κι αυτή η τροπολογία απορρίφθηκε από την ΚΠΕ με 75 ψήφους υπέρ έναντι 95 κατά και 1 λευκό. Και ζήσανε αυτοί καλά και μεις καλύτερα. Το καθήκον εξετελέστη και η ψυχή μας διεσώθη. Ο δρόμος προς την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις. Καληνύχτα Σύριζα).
Ανάρτηση από: https://avantgarde2009.wordpress.com
