1.: Στην σημερινή «μετα-μνημονιακή» Ελλάδα, βιώνουμε στιγμές παραλογισμού και σουρεαλισμού. Τραγικό, η όποια αναφορά σε Εθνική Ανεξαρτησία, ακρογωνιαίο λίθο της κάθε ΑΝΤΙ-ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗΣ πολιτικής στην δεκαετία του ΄70, να συκοφαντείται από την εγχώρια (παγκοσμιοποιημένη) «αριστερά» ως ύποπτη ή γειτονική με τον εθνικισμό. Τα Εθνικά δίκαια, ο Ελληνισμός, είναι απαράγραπτα Δικαιώματα και «Υποχρεώσεις», συμβατά με το Διεθνές Δίκαιο, τον ανθρωπισμό και τον νομικό πολιτισμό. Κάποτε, έως την Πτώση της Σοβιετίας και την Πτώση του Βερολίνου, το Ενιαίο του ΕΘΝΙΚΟΥ και ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ Αγώνα, το «Εθνικοαπελευθερωτικό», εθεωρείτο ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ.
(σήμερα, από την εγχώρια «αριστερά»: όχι…)
2.: Η διάλυση γειτονικών κρατών από τον παγκόσμιο ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ στην γειτονιά μας, με διάφορα ευτελή προσχήματα, όπως της Λιβύης, του Ιράκ, της Ουκρανίας, της Συρίας σήμερα, -όπως και της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας χτες, -δείχνει το ΜΕΓΕΘΟΣ της επέμβασης και ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗΣ- ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗΣ «ΟΡΘΟΤΗΤΑΣ» που προσπαθείτε να επιβληθεί.
3.-Πρωταρχικό παραμένει το καθήκον της Παραγωγικής ανασυγκρότησης της Χώρας. «Η παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας δεν μπορεί να συντελεσθεί ανεξάρτητα από τις επιταγές της εξειδίκευσης και τις συνθήκες της διεθνούς αγοράς, όμως δεν πρέπει να νοηθεί ως παθητική προσαρμογή στη λογική του συγκριτικού πλεονεκτήματος. Η ελληνική παραγωγική ανασυγκρότηση έχει ως απαραίτητη διάσταση την ανάδειξη και προώθηση ποιοτικών προϊόντων, με ιδιαίτερη ταυτότητα και αναγνώριση στη διεθνή αγορά. Η παραγωγική ανασυγκρότηση είναι αδύνατο να συντελεσθεί χωρίς την ενεργό δράση του τρίτου τομέα της οικονομίας, των εθελοντικών και μη κυβερνητικών οργανώσεων, της λαϊκής πρωτοβουλίας και επιχειρηματικότητας.» (Γιάννης Σχίζας).
4- Οι όποιες νέες συλλογικότητες που προκύπτουν από την σημερινή συγκυρία, οφείλουν να υπηρετούν ένα ΕΝΙΑΙΟ αντιμνημονιακό, αντιαποικιακό και αντιϊμπεριαλιστικό μέτωπο. Άλλως, είναι άχρηστες…
5. – O Αγώνας για ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ και ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ στην Χώρα μας, παραμένει Επίκαιρος, όπως πάντα - όσο ποτέ…
Δες και εδώ:
ΑΝΑΓΚΑΙΕΣ ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΕΙΣ (για την εγχώρια "παραδοσιακή Αριστερά")
