Τρίτη 10 Νοεμβρίου 2015

Τι σόι πολιτισμός είν’τούτος;

[…] Τι σόι πολιτισμός είν’τούτος;
Και ποια η απόσταση απ’την βαρβαρότητα των τζιχαντιστών ισλαμοφασιστών στην άλλη άκρη της Γης; Φαίνεται δυστυχώς πως παγκοσμίως επαναμεσαιωνικοποιούμαστε (αν φυσικά κάποτε είχαμε κατά τι εκπολιτιστεί…) […] Πάσχουμε από γενικευμένη, καθολική πολιτισμική κρίση με πλήθος συμπτωμάτων: πολλαπλή και πολυεπίπεδη διαταραχή σεξουαλικής ταυτότητας, σύγχυση ρόλων ή πλήρης απόσυρση, πάσης φύσεως εθισμοί, κοινωνική νεοπορνεία ή ατομική αποχή, κοινωνική και προσωπική περικοπή δικαιωμάτων στη ζωή, στην εργασία, στην χαρά και στη δημιουργική αυτοεκτίμηση. […]
Άρθρο/ομιλία του Άλκη Τερτσέτη,Ψυχοθεραπευτή – Αντιπροέδρου Εθνικής Εταιρίας Ψυχοθεραπευτών Ελλάδας, στο πλαίσιο του 20ου Συνεδρίου της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Ψυχοθεραπείας, στο στρογγυλό τραπέζι με θέμα «ΚΡΙΣΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ ΦΥΛΟΥ ΚΑΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΤΡΕΧΟΥΣΑ ΚΡΙΣΗ».
Καμία Κρίση στην Ιστορία δεν ήταν ποτέ μόνο οικονομική, ούτε η παρούσα. Πάντα είναι κρίση συνολικού μοντέλου ζωής, με αξιακό κώδικα, θρησκευτικό υπόβραθρο και προσανατολισμό, νομικό καθεστώς, ιδιοκτησιακό, συγκεκριμένη σχέση με τη φύση και το περιβάλλον, εκπαίδευση και εντέλει οικονομικό στόχο. Είναι κρίση Πολιτισμού.
Δεν έχουμε όμως μια ενιαία Κρίση, αλλά πολλές. Άλλη η κρίση του Δυτικού Κόσμου κι άλλη της Ανατολής. Άλλη η κρίση στις παλαιότερες γενιές, αλλιώς βιώνεται στις μεσαίες ηλικίες κι αλλιώς στους νέους. Επίσης υπάρχει και κρίση των κρίσεων, ήδη ορατή κι εξελισσόμενη άρδην. Η κρίση του Δυτικού μοντέλου βρίσκεται σε σύγκρουση με την κρίση της Ανατολής.
Φυσικά λοιπόν οι επιδράσεις στο φύλο, στη σεξουαλικότητα δηλαδή, είναι ισχυρότατες και πιεστικές. Η σεξουαλικότητα δεν είναι κάτι το σαφές, το μονοσήμαντο, το σταθερό. Ενίοτε δε, υπό ειδικές συνθήκες, υπερκαθορίζεται συντριπτικά. Τι σεξουαλικότητα δηλαδή περίμενε κανείς απ’τους σαρδελοποιημένους των στρατοπέδων συγκέντρωσης τότε ή απ’τους Ινδονήσιους εργάτες σήμερα, αλλά κι ακόμα απ’τα ακριβοπληρωμένα και κατακαμένα στελέχη των πολυεθνικών;
Και τι σεξουαλικότητα να περιμένει κανείς από μια υπερπολύτεκνη μητέρα-μαγείρισσα που μπαλώνει πανικόβλητη δώδεκα ζευγάρια κάλτσες δίπλα στην τεράστια χύτρα που βράζει ο μπακαλιάρος, ενώ με το δεξί πόδι κουνά την κούνια του τελευταίου μωρού, επιμελής προς τα καθήκοντά της για την εξασφάλιση ενός εισιτηρίου για τον Άλλο Κόσμο, που σίγουρα Παράδεισος θά ‘ναι μπροστά σ’Αυτόν;
Το περιβάλλον καθορίζει. Ο αέρας, η φωταύγεια, το πότισμα κάνουν ένα λουλούδι ν’ανθίζει ή να μαραίνεται. Σε συνθήκες Σαχάρας, ρόδο δε μοσχοβολά.
Για να δούμε λίγο το παγκόσμιο περιβάλλον και μάλιστα εν τάχει, ας επιβιβαστούμε (για βόλτες) στο Airbus της Psycho Travel για διηπειρωτικά ταξίδια. Πρώτη προσγείωση στη Ν.Υόρκη, τη μητρόπολη των αξιών του Δυτικού Κόσμου.
Το 2007, προς το τέλος της δεύτερης θητείας του, ο Τζορτζ Μπους ο Νεότερος, αυτός ο απείρου ήθους και νοημοσύνης Φάρος του Δυτικού Κόσμου, ο λατρευτός εκπρόσωπος του Tea Party, ιδεοψυχαναγκαστικού σχηματισμού θρησκευτικής σέχτας, σε ομιλία του σε σχολείο, παρουσία δημοσιογράφων και καμερών[1]εδήλωσε:
«γι’αυτό οι χρηστοί Αμερικανοί πολίτες δεν πρέπει να επιδίδονται στο σεξ παρά μόνο για την παραγωγή άξιων πολιτών που θα ανυψώσουν την κυριαρχία του Έθνους. Πρέπει να κρατάμε όλη την ενέργειά μας για την παραγωγικότητα, ώστε οι Ηνωμένες Πολιτείες να επικρατήσουν στη μάχη ενάντια στις δυνάμεις του Κακού»!
Υποθέτω υπονοούσε τον Οσάμα. Ήταν η εποχή που οι δυο αγιοπρεπείς αιρεσιδιώκτες αλληλλοκυνηγιόντουσαν απ’τα συντρίμια των Δίδυμων Πύργων μέχρι τα τρόχαλα των βουνών του Βόρειου Αφγανιστάν αναζητώντας εκατέρωθεν συμμαχίες σ’όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης προς επικράτηση του τίμιου θεόθεν Ηθοπολιτισμού τους.
Η Σκύλλα και η Χάρυβδη.
Τι μας λέει όμως μία τέτοια δήλωση;
Πρώτον, πως το Αξιακό Ιδανικό οφείλει να είναι αντισεξουαλικό και αντιηδονικό σύμφωνα με τη θρησκευτική πεποίθηση των υπερσυντηρητικών φονταμενταλιστών των ΗΠΑ.
Δεύτερον, πως οι ίδιοι είναι ένα νέο είδος επιούσιου Λαού επιφορτισμένου με τη Σωτηρία του Κόσμου.
Αυτά για ένα περίπλοκο Έθνος, γεμάτο αντιθέσεις και αντιφάσεις τύπου Λούκυ Λουκ. Αφενός ένα σαλούν γεμάτο χαρτοκλέφτες, ληστές και παράνομη παραγωγή φονικού ουίσκυ κι αφετέρου οι κυρίες του κατηχητικού που εισβάλλουν για να σώσουν τους άνδρες απ’τον κατήφορο της κόλασης τραβώντας τους στα φιλανθρωπικά τσάγια. Τα ίδια και σήμερα. Το σαλούν εξελίχθηκε σε καζίνο Λας Βέγκας κι οι κυρίες στο ηθικοπλαστικό Tea Party της Σάρα Πέιλιν…
Λεπτομέρεια που κάτι λέει. Στις ειδικές λίστες για τις πόρνες του Λας Βέγκας υπάρχει ειδική διατίμηση για χάι προτιμήσεις –μην πάει το μυαλό σας σε τίποτα Kinky(π.χ. δηλώνεις και πληρώνεις κάτι παραπάνω για να σου λέει η πόρνη: Σ’αγαπώ»! Θεέ μου!). Εικονική πληρωμένη αγάπη. Σίγουρα δεν έχουν ακούσει Beatles ή δεν τους άρεσαν καθόλου.
Το Αμερικανικό σχίσμα είναι αντίστοιχο του Ιταλικού: Υπόκοσμος ή Κατηχητικό, Μαφία ή Βατικανό. Μού’ναι εξίσου απεχθή και τα δύο. Εξάλλου όλοι γνωρίζουν ότι στα υψηλά κλιμάκια συνεργάζονται.
Ας πάμε για λίγο απέναντι, στην Ιαπωνία. Προσγειωνόμενοι με την Psycho Travel στο Τόκιο, πρώτον πρέπει να προσέχουμε πώς περπατάμε στα πεζοδρόμια των Πολυεθνικών, καθότι βρέχει στελέχη. Ίσως πρέπει να δίνουν στο αεροδρόμιο ειδικές αλεξιστελέχιες ομπρέλες για την ασφάλεια των τουριστών. Πάντα είχαν μια αυτοκτονική έφεση τύπου Καμικάζι, τώρα όμως πέφτουν χωρίς τ’αεροπλάνα.
Είναι τόση η ασφυξία του μοντέλου ζωής «ο χρόνος είναι χρήμα» και σε τόσο απόλυτη αναγωγή ώστε ο Σκρουτζ Μακ Ντακ μοιάζει με χαλαρό χίππυ μπροστά τους. Και πάλι το μοντέλο τευτονικής Ηθικής –παραγωγικότητα, επίτευξη, η μονάδα δεν έχει αξία. Δεν είναι τυχαίο πως ήταν σύμμαχοι των Γερμανών, συγγενικές αξίες τους συνδέουν, κυρίως η φυλετική ανωτερότητα λόγω άτεγκτης ομαδικόηττας και απόλυτου μηχανιστικού μοντέλου πολιτισμού.
Έτσι εδώ υπάρχει το εξής εκπληκτικό, το πολύ «προχώ»: η γιαπωνέζικη βιομηχανία πορνό ανάρτησε αγγελία στο διαδίκτυο[2] στην οποία ζητάει επιβήτορες, με 2.000 δολάρια την εβδομάδα (!) λόγω μεγάλης έλλειψης, καθότι οι θηλυκές πορνοστάρ είναι ήδη 30.000 (!) και περιμένουν ουρές ακόμα. Άξιος ο μισθός τους εφόσον πράγματι πηδιούνται στη δουλειά…
Το τρομερό όμως είν’άλλο: Δε βρίσκονται άνδρες, γιατί… δεν ξέρουν τι πρέπει να κάνουν! Πού να το πιστέψει Έλληνας αυτό, ε; Κι όμως. Όποιος παρακολουθεί απλές, κοινές ειδήσεις γνωρίζει ότι έχουν ήδη ιδρυθεί στο Τόκιο και στην Οσάκα δύο Ακαδημίες (!) για να πηγαίνουν άνδρες για να μάθουν «τι είναι Γυναίκα»[3]. Πολύ θά’θελα να δω το πρόγραμμα της Σχολής. Ουδέν σχόλιο.
Για την Ιαπωνία θέλω να προσθέσω το εξής: ο Χαρούκι Μουρακάμι θεωρείται ο μεγαλύτερος σύγχρονος γιαπωνέζος συγγραφέας, υποψήφιος για Nobel κλπ. Όποιος Ευρωπαίος διάβασε το «Νορβηγικό Δάσος» το βρήκε από μέτριο έως αδιάφορο. Κι όμως έχει πουλήσει δέκα εκατομμύρια αντίτυπα, διότι το ελάχιστα και επιφανειακά συγκινησιακό του ύφος, καθώς κι η θεματολογία του επί των σχέσεων των δύο φύλων και την σεξουαλικόηττα έχει θεωρηθεί επαναστατικότερη κι από Τσε Γκεβάρα με Φρόυντ, Ράιχ και Μπητλς μαζί! Είναι τόσο μακρινό ή μήπως ήδη κι η Ευρώπη κάπου εκεί πίσω γυρνά- στην συντηρητικοποίηση, στην αφυσικότητα και στην αποξένωση;
Πίσω στο Air Bus για Μπουένος Άιρες.
Στις 3 του τρέχοντος μήνα (Ιούνιος 2015) είδαμε στους δέκτες μας την εικόνα της τεράστιας διαδήλωσης στην Αργεντινικη πρωτεύουσα με θέμα τη βία κατά των γυναικών[4]. Πώς ν’αντέξει κανείς το σοκ των αριθμών; Κάθε τριάντα ώρες μια γυναίκα νεκρή από τον «σύντροφό» της; Είτε βιασμένη στους δρόμους, είτε παντρεμένη στο σπίτι της… η νομοθεσία χαϊδεύει τους δράστες, υπονοώντας την σχεδόν σταθερή συνενοχή του θύματος!
Τι σόι πολιτισμός είν’τούτος; Και ποια η απόσταση απ’την βαρβαρότητα των τζιχαντιστών ισλαμοφασιστών στην άλλη άκρη της Γης; Φαίνεται δυστυχώς πως παγκοσμίως επαναμεσαιωνικοποιούμαστε (αν φυσικά κάποτε είχαμε κατά τι εκπολιτιστεί..).
Επειδή δεν προφταίνουμε να γυρίσουμε και όλο τον πλανήτη πάμε με Psycho Travel για… Κομπάνι· Ειδική εκδρομή περιπέτειας.
Το πολύπαθο Κομπάνι, πρωτεύουσα του Δυτικού Κουρδιστάν, στο έδαφος της Συρίας και κοντά στα σύνορα με την Τουρκία, έγινε ξάφνου διάσημο λόγω της κρισιμότητας της πολιορκίας που δέχτηκε (κι άντεξε) απ΄τους τζιχαντιστές του Ιsis.
Η αντίσταση αναλήφθηκε κυρίως (από τη) WPJ η οποία είναι μια μυστική γυναικεία οργάνωση ενάντια στην καταπίεση των γυναικών απ’το καθεστώς Άσαντ. Είν’οι άνδρες που πολεμούν πλάι στις γυναίκες κι όχι τ’αντίθετο.
(Πίσω απ’την θρησκευτικότατη σύγκρουση βρίσκεται και πάλι η ξεκάθαρα θεσμοθετημένη θρησκευτική βία κατά των γυναικών). Οποιοσδήποτε μπορεί να βρει στο διαδίκτυο[5] τις συνεντεύξεις των μαχητριών και τα βίντεο ανείπωτης φρικαλεότητας των ομαδικών βιασμών και των σφαγών γυναικών.
Κι όμως.. οι βιασμοί κι οι φόνοι των γυναικών δεν είναι μια παράπλευρη βαρβαρότητα πολέμου, αλλά ο κύριος στόχος και πρέπει να το καταλάβει καλά κανείς αυτό. Το Isis έχει κατ’επανάληψη διακηρύξει ότι ως πρώτο στόχο έχει το γυναικείο σώμα και δεύτερο οποιαδήποτε μορφή πολιτισμού και τέχνης.
Είναι συγκλονιστική κι οδυνηρή η εικόνα της κούρδισας γυναίκας μαχήτριας που πολεμά για τη ζωή και την τιμή της, πράγματα που το Ισλάμ θεωρεί ύψιστη αμαρτία- ακούς εκεί «γυναικεία αυτονομία»! Κι οι άνδρες που το αποδέχονται και πολεμούν πλάι τους είναι το ίδιο άπιστοι προδότες και πρέπει να το πληρώσουν υποχρεούμενοι να δουν τους βιασμούς των θυγατέρων και να κρατήσουν μετά το κομένο κεφάλι τους με τα ίδια τους τα χέρια πριν αποκεφαλιστούν κι οι ίδιοι προς παραδειγματισμό των υπολοίπων.
Εμείς οι Έλληνες ξέρουμε καλά πόσο κοντά μας είν’όλ’αυτά και πόσο πλησιάζουν.  Όσον αφορά δε τη γυναικεία αυτονομία, το Tea Party ουδόλως διαφωνεί, γι’αυτό πολύ δυσκολεύεται να επέμβει η πολιτισμένη Δύση…
Φαίνεται πως η γυναίκα που διεκδικεί την ελευθερία της ισούται με γυναίκα που διεκδικεί σεξουαλική ελευθερία, οπότε είναι το ίδιο μισητή και απ’το Isis και απ’το Tea Party. Aυτές τις μέρες ηττήθηκε ο Ερντογάν στην Τουρκία, κρυφίως απ’τις θέσεις του περί γυναικών κι απ’το φιλοκουρδικό.
Psycho Travel, next station Βρυξέλλες. Η πολιτική πρωτεύουσα της Ευρώπης, της ηπείρου των αξιών, της δημοκρατίας, των ατομικών ελευθεριών, του πολιτισμού, του ανθρωπισμού και της τέχνης.
Η ήπειρός μας φαίνεται πολιορκούμενη αφενός έξωθεν από ένα σωρό αξιακά συστήματα αλλά και τραμπαλιζόμενη έσωθεν από ίδιες αντιφάσεις, νοσούσα συχνά με κοινές συμπτωματολογίες με τις ΗΠΑ και την Ιαπωνία κι έχοντας –τουλάχιστον προς το παρόν- πλήρως απολέσει των πρωταγωνιστικό της ρόλο τόσο σε πολιτισμικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο.
Παρόλ’αυτά, κρατά θεσμικώς και ως παράδοση κάτι απ’την αξιοπρέπειά της ή έστω ένα μέρος αυτής, σε κατιούσα πορεία όμως. Δυστυχώς όλες οι νόσοι είναι μεταδοτικές, ενώ η υγεία όχι.
Αυτό είν’το περιβάλλον στο παγκόσμιο χωριό.
Πάσχουμε από γενικευμένη, καθολική πολιτισμική κρίση με πλήθος συμπτωμάτων: πολλαπλή και πολυεπίπεδη διαταραχή σεξουαλικής ταυτότητας, σύγχυση ρόλων ή πλήρης απόσυρση, πάσης φύσεως εθισμοί, κοινωνική νεοπορνεία ή ατομική αποχή, κοινωνική και προσωπική περικοπή δικαιωμάτων στη ζωή, στην εργασία, στην χαρά και στη δημιουργική αυτοεκτίμηση.
Καμία γενιά δε μένει έξω απ’αυτή την κατρακύλα άνευ αγωνίας και φόβου. Τρεφόμαστε πλέον με συναισθήματα που κυμαίνονται απ’την ανησυχία μέχρι την απόγνωση και την ψυχική κατάρρεση, ανάλογα με μια συστάδα παραγόντων που έχουν όλοι ημερμηνία λήξης. Είναι τέτοια η επίθεση ενάντια στη φυσικότητα, που θα πρέπει να επινοηθεί νέος όρος, όχι απλώς α-φυσικότητα αλλά οργανωμένη και μανιακή αντι-φυσικότητα. Ας τα δούμε κι αυτά ένα- ένα.
Διαταραχή σεξουαλικής ταυτότητας και ρόλων· Τι εστί άνδρας, τι γυναίκα; Ομοφυλοφιλία και αφυλία. Κυριαρχούν δύο ακραίες τάσεις· αφενός οι φανεροί και κρυφοί ομοφοβικοί που πολύ θά’θελαν να εξοντώσουμε ποινικά, θεσμικά, αξιακά- ακόμη και κυριολεκτικά κάθε διαφορετικότητα ως νοηρή κι αφύσικη κι αφετέρου οι άλλοι ακραίοι που αντιστεκόμενοι στην προφανή βαρβαρότητα των προηγουμένων, αρνούνται να παρατηρήσουν τη νοσηρότητα των φαινομένων κι έτσι προφανώς ποτέ δε θα βρούμε ούτε τον ιό που τα προκαλεί, ούτε τη θεραπεία τους. Μακριά από κάθε είδους ποινικοποίηση και απομονωτισμό αλλά…
Όχι, δεν είναι φυσικό φαινόμενο και υγιής η τεράστια έξαρση της ομοφυλοφιλίας του Δυτικού Κόσμου, ούτε πάντα συνέβαινε κι απλώς τώρα είναι πιο εμφανής κι αποδεκτή λόγω λιγότερης ενοχής. Χρειάζεται ερμηνεία· δεν ξέρω ποια είν’αυτή…
α/ίσως η ψυχή της Γυναίκας που τόσους αιώνες ποδοπατήθηκε στις πατριαρχικές κοινωνίες εκδικείται καταλαμβάνοντας τους άνδρες,
β/ ίσως η σεξουαλική δυστυχία των προηγούμενων γενεών αποτρέπει τις επόμενες απ’τη σύναψη σχέσεων με το άλλο φύλο θεωρώντας υποσυνείδητα ότι ένα τέτοιο λάθος θα οδηγήσει μαθηματικώς στην ανάλογη δυστυχία. Και ποια άραγε η ερμηνεία του νέου φρούτου της απολύτου α·φυλίας που ακμάζει στη φουρνιά μεταξύ 15-30 χρόνων;
Α) Μήπως αυτοί αδρανοποιήθηκαν σεξουαλικώς πλήρως βλέποντας πως οι προηγούμενοι ομοφυλόφιλοι, άνδρες και γυναίκες- ούτε αυτοί βρήκαν τη Σωτηρία τους, οπότε «άσε καλύτερα, τίποτα»;
Β) ή μήπως τα παιδιά του σωλήνα, των εξωσωματικών, παρένθετων κλπ παρουσιάζουν αργότερα διαταραχές σεξουαλικής φύσεως και βγαίνουν ασεξουαλικά αντίγραφα της ασεξουαλικής συλλήψεώς τους; Μου θυμίζουν τους υβριδικούς μεταλλαγμένους σπόρους ντομάτας που αφενός παράγουν ντομάτες που μόνο κατ’εικόνα προσομοιάζουν προς τις αυθεντικές, τις γνήσιες, τις φυσικές, ενώ στερούνται γεύσης, θρεπτικότητας, αρώματος και όλων των ευεργετικών ιδιοτήτων τους και παράλληλα..δεν αναπαράγονται! Είναι προφανώς μια εμπορική επιτυχία των πολυεθνικών-αλλά το κόστος των μεταλλαγμένων είναι τεράστιο διότι απ’τη μια σ’έχει πάντα πελάτη εξαρτημένο και με υποβαθμισμένο ποιοτικό προϊόν κι απ’την άλλη καταστρέφει το όλο Περιβάλλον το «κολλάει» αρρώστεια.
Ασφαλώς λοιπόν δε θα ρίξουμε στον Καιάδα όλους τους ιδιαίτερους, αλλά δεν πρέπει και να το δούμε κι ως φυσικότητα. Απ’το ένα άκρο στο άλλο…
Έτσι οι πάσης φύσεως διεθνείς φονταμενταλιστές βλέπουν τη διαρκή νοσηρότητά μας και τη χρησιμοποιούν ως το μέγιστο επιχείρημα εναντίον του πολιτισμού μας. Τι να αντιτάξεις όμως σ’αυτούς τους αφιονισμένους βάρβαρους όταν η διαφθορά της νέας Ρώμης έχει αγγίξει το Ζενίθ της αφυσικότητας· παράδειγμα των ημερών το τελευταίο εξώφυλλο του Vanity Fair, όπου ο reality celebrity Bruce Jenner, πατριός της Κιμ Καρντάσιαν ποζάρει με γυναικεια εσώρουχα στα 60φεύγα του με υπότιτλο «Call me Caitlyn” και με ύφος μοιραίας σέξι βαμπ[6].
Ακόμα κι αυτοί που παρακολουθούσαν στενά τη σταδιακή μεταφόρφωσή του από Μπρους σε Κέιτλιν σοκαρίστηκαν αφενός απ’τον τρόπο της προβολής σα να επρόκειτο απλώς για ενδυματολογική αλλαγή[7] κι αφετέρου απ’τους ρηχούς, νοσηρούς κι ασφαλώς γελοίους ισχυρισμούς του ιδίου (ιδίας;) και του ρεπόρτερ[8]. Πάμπολλοι έπευσαν να στηρίξουν ως ηρωική (!) την απόφασή του χαρακτηρίζοντας με θράσος χιλίων μπαμπουίνων κάθε άλλη άποψη ως αιρετική, προσβλητική και τουλάχιστον σεξιστική!
Το θράσος των οπαδών των μεταλλαγμένων και της φανατικής αντι-φυσικότητας σ’όλο του το μεγαλείο καθώς προσπαθεί να επιβληθεί ανοικτά ως προτυπικό ιδανικό.
Πήραν απάντηση απ΄το καυστικότατο άρθρο της Elinor Burkett στους New York Timesμε τίτλο «τι σε κάνει να είσαι γυναίκα» [9].
Νομίζω αξίζει να το διαβάσετε αυτούσιο και πλήρες· ανατρέπει φυσικά τον παντελώς αστήρικτο ισχυρισμό διαφοράς ανδρικού και θηλυκού εγκεφάλου που προορίζουν μεσω DNA την εκπλήρωση συγκεκριμένων σκοπών, ρόλων κλπ κι επιτίθεται στο θράσος του να καθορίζει αυτός τι είναι και πώς νοιώθει μια γυναίκα εφόσον ποτέ δεν το γνώρισε· μιλά για τον σεξιστικό, υποτιμητικό τρόπο που αντιμετωπίζονται σ’όλο τον κόσμο αλλά και στην Αμερική, μέσα στα meetings ισόβαθμων υποτίθεται στελεχών, με τους οποίους δεν απολαμβάνουν ούτε καν τον ίδιο μισθό αν και κάνουν ακριβώς την ίδια δουλειά με τα ίδια προσόντα. Καταλήγει απαντώντας στον Bruce Jenner που δήλωσε ότι αυτό που επιθυμεί περισσότερο είναι να βάψει τα νύχια του πως «το μανικιούρ δεν είναι αυτό που κάνει μια γυναίκα».
Η σύγκριση της εικόνας της 65άρας «ηρωίδας» Κέιτλιν Μπρους Τζένερ και της έφηβης Κούρδισας του Κομπάνι είναι νομίζω σκέτο LSD. Φαντάζεται κανείς την Κέιτλιν Τζένερ με σατέν εσώρουχα και βαμένα νύχια, ζωσμένη εκρητικά, να μάχεται με καλάσνικοφ για τα δικαιώματα της γυναίκας; Ψυχεδέλεια!
2.Περί σύγκρουσης ρόλων στην κρίση των στερεοτύπων άνδρας-γυναίκα. Υποτίθεται πως άνδρας σημαίνει επιθετικός, ισχυρός, κυνηγός, κουβαλητής, ενώ γυναίκα συναισθηματική, χρήζουσα προστασίας, θήραμα και τέτοια.
Η γυναίκα -ιδιαιτέρως τα νέα κορίτσια της Ευρώπης- ουδόλως δέχονται την υποδεέστερη θέση τους, προσπαθούν να κερδίσουν την επαγγελματική, υπαρξιακή και σεξουαλική τους αυτονομία παντοιοτρόπως. Οι άνδρες… κοιτούν, αποδέχονται και μπερδεύονται δικαίως- διότι καλούνται αφενός να επιτρέψουν και να υποστηρίξουν αυτή την πορεία, χωρίς να αισθανθούν απειλούμενοι κι άχρηστοι, αφετέρου όμως δέχονται και την απαίτηση να πληρούν και τις προσδοκίες-απαιτήσεις του παρελθόντος.
Εδώ συντελείται η μέγιστη καταστροφή. Μακελειό παραλογισμού και ανηθικότητας μαζί.
Παραλογισμός: δεν μπορεί διεκδικώντας ίσα δικαιώματα (που σημαίνει κι ίσες υποχρεώσεις, ε;) να απαιτείς σεβασμό αυτονομίας κι ισότητας αλλά ταυτοχρόνως αν π.χ. το αρσενικό δεν πληρώνει πάντα και παντού νάναι λόγος ακραίας επίκρισης για γαϊδουριά αναδροπρεπή. Δεν μπορεί να ζητούνται δυο αλληλλοαναιρούμενα μαζί· ή σε πληρώνει και κυριαρχεί ή δεν κυριαρχεί και δεν υποχρεούται να σε πληρώνει. Δεν μπορεί, αφού έχουν κατατρομοκρατηθεί απ’τις παράλογες υπεραπαιτήσεις να κατηγορούνται και ως άτολμοι να προσεγγίσουν τα θηλυκά. Αν «δεν υπάρχουν πια άντρες» ας αναρωτηθούν τα θηλυκά: μήπως δεν υπάρχουν πια γιατί τους ευνουχίσατε όλους με παραλογισμό;
Ανηθικότητα: άλλα μέτρα κι άλλα σταθμά. Υπάρχει και έλλειμμα νομικό, πολύ σωστά ο νομοθέτης του παρελθόντος στο οικογενειακό δίκαιο προέβλεψε την προστασία της γυναικός σε περίπτωση διαζυγίου με την καταβολή διατροφής απ’την πλευρά του ανδρός και την επιμέλεια των τέκνων οπωσδήποτε στη γυναίκα, η οποία δεν είχε κανένα περιουσιακό στοιχείο στ’όνομά της ούτε δική της εργασία.
Αυτό δυστυχώς κατέληξε πλέον στην αλαφροϊσκιωτη εκμετάλλευση μεγάλου μέρους νέων γυναικών που ακολουθούν το πρότυπο “sex and the city” στο «θέλω παιδί» (μόνο του) κι ό,τι κι αν γίνει θα το κρατήσω εγώ και θα το πληρώνει αυτός.
Μόλις πρόσφατα άρχισε να αλλάζει επιτέλους αυτή η καταστροφική δικαστική εμμονή, η οποία με την εγγύτατη συνδρομή των πεθερικών συνθέτουν μείγμα για εκρηκτικά διαζύγια. Γνωρίζω πάμπολλους νέους άνδρες –φαντάζομαι όλοι μας- για τους οποίους αυτή η συνθήκη παίζει κρίσιμο ανασταλτικό παράγοντα στη σύναψη «σοβαρής σχέσης με στόχο το γάμο».
Κι απ’την άλλη: δεν μπορεί η γυναίκα να σηκώσει το βάρος και της μητέρας και της εργαζόμενης ταυτοχρόνως και αβοήθητη. Εδώ οφείλουν κι οι άνδρες προσαρμογή κι οι Έλληνες σπανίως τη δείχνουν.
Σύνολον: οι σύγχρονες υπεραπαιτήσεις είναι αφύσικες για όλους, απάνθρωπες και καταστροφικές. Ίσως αυτό το γεγονός αποτελεί το ψυχικό υπόβαθρο της Ευρωπαϊκής υπογεννητικότητας που πλέον θεωρείται αριθμητικώς μη αναστρέψιμη και άρα σχέση της πολιτισμικής παρακμής.
3. Εθισμοί· (ο ύπουλος δηλητηριασμός των σχέσεων). Όλοι οι εθισμοί είναι αντιεπικοινωνιακοί, όλοι αυτοαπομονωτικοί. Δράμα μέγιστο, ίσως η πλέον επικίνδυνη κοινωνική απειλή στον ορίζοντα. Περί ναρκωτικών γνωρίζουν άπαντες, η εξάπλωση είναι διαστρωματική και ταξική (οι φτωχότεροι τα ήπια, κόκα τα στελέχη κλπ. Ο αλκοολισμός- γνωστά, συν ο καθημερινός ήπιος, για βραδινή χαλάρωση…
Θέλω να σταθώ στα νέα είδη τα οποία έχουν ήδη μολύνει ανεπανόρθωτα τις σχέσεις των φύλων:
Α) Νέες ουσίες και β) διαδίκτυο. Τα τρελαμένα στελέχη είναι ιδεώδεις πελάτες αφού διαθέτουν και τα δυο κύρια χαρακτηριστικά που απαιτούνται: χρήμα και άπειρο στρες. Μέχρι πρόσφατα η κόκα ήταν το Ιερό Γκράαλ της νύχτας τους κυρίως για την ένταση αλλά και για την κρυφή ιαματική της ιδιότητα στις ανδρικές σεξουαλικές δυσλειτουργίες (είναι φάρμακο για την στυτική δυσλειτουργία και βοηθητική για την πρόωρη εκσπερμάτιση).
Τώρα όμως προσθέσαμε κι άλλα: εργασιακές ντόπες ανώτερων κι ανώτατων στελεχών για καλύτερη απόδοση, ισχυρότατα σκευάσματα που κανονικά συνταγογραφούνται σε άτομα με σοβαρές διαταραχές υπερκινητικότητας, ελλειμματικής προσοχής, βαριάς κατάθλιψης κα. Πρακτική που είναι πλέον διεθνώς γνωστή ως brain doping. Ψυχοδιέγερση ιπποδρόμου στον ανταγωνισμό επιδόσεων με φοβερές παρενέργειες.
Ο δρ. Τζορτζ Φίλντμαν, Λονδρέζος ψυχίατρος του Σίτι, ανέλυσε τη μετάδοση μεταξύ συναδέλφων ώστε να μπορέσουν ν’ακολουθήσουν την κούρσα επιδόσεων, εφόσον μάλιστα η διοίκηση δεν αποθαρρύνει τέτοιες πρακτικές[10].
Στη Γερμανία το Υπουργείο Παιδείας ανησυχεί τόσο ώστε χρηματοδοτεί ακαδημαϊκό project μελέτης του θέματος[11]. Στη Σουηδία[12] το brain doping έχει τέτοιες διαστάσεις ώστε το Εθνικό Συβούλιο Ιατρικής Δεοντολογίας διαπιστώνει αφενός τον κίνδυνο της Εθνικής Υγείας (τα εγκεφαλικά και τα εμφράγματα κάνουν πάρτι στα στελέχη) όσο και τις συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού και σκέφεται να ακολουθήσει νομοθετικά την παλαιότερη πρόταση των ΗΠΑ για ντόπινγκ κοντρόλ στις εταιρίες και τα Πανεπιστήμια κατά τα αθλητικά πρότυπα.
Ο ψυχίατρος και αθλίατρος καθηγητής του Πανεπιστημίου του Μάιντς στη Γερμανία δηλώνει πως η κατάχρηση[13] είναι πιο διαδεδομένη απ’τον αλκοολισμό και τα ναρκωτικά με μόνη εξαίρεση το χασίς.
Επίσης: το 20% φοιτητών και χειρουργών κάνει χρήση έξυπνων φαρμάκων τελευταίας γενιάς. Προ τριετίας η Barbara Sahakian, Καθηγήτρια Νευροψυχολογίας του Cambridge ανακοίνωσε[14] πως το 16% των φοιτητών στις ΗΠΑ και το 10% στη Βρετανία παραδέχεται χρήση τέτοιων σκευασμάτων-ποσοστό που σήμερα ξεπερνά το 20%. Εργασιακός και μαθησιακός πρωταθλητισμός υψηλών (αφύσικων) επιδόσεων.
Ας προσθέσουμε και τα αναβολικά μυικής μάζας που απαιτούνται γαι το γραμμωμένο ιδανικό νέο άνδρα που ήδη ντοπάρεται διανοητικά και το βράδυ κοκάρεται- έχουμε ήδη έτοιμα εγκεφαλικά και ψυχωσικά επεισόδια κυρίως παρανοϊκού χαρακτήρα. Άνδρες άλογα αφηνισαμένα στα ψυχιατρεία και στις Μ.Ε.Θ.
Στο προσφάτως εκδοθέν βιβλίο του Allen Frances με τίτλο «Η διάσωση του φυσιολογικού»[15] η σκοτεινιά των αριθμών είναι πιο μουντή κι απ’των Ψαρών την ολόμαυρη ράχη.
Ο εν λόγω ψυχίατρος ήταν επικεφαλής της σύνταξης του περιώνυμου best seller που λέγεται DSM IV και τώρα γράφει το δριμύ κατηγορώ του για το παγκόσμιο ψυχοχαπάκωμα του κόσμου όλου (εκδόσεις Τραυλός).
Το 26% του ενήλικου πληθυσμού των ΗΠΑ έχει καταναλώσει τουλάχιστον ένα ψυχοχάπι «αντικάτι» τον τελευταίο χρόνο. Αν φανταστούμε και όσους δεν τό’παν, αυτούς που παίρνουν άλλα και όχι ψυχοφάρμακα και τους χρήστες ουσιών, μάλλον δε μας μένει κανένας αχαπάκωτος μεταξύ είκοσι και εξήντα χρόνων. Το μη αναμενόμενο είναι πως το ποσοστό στην Ευρώπη είναι περίπου ανάλογο, 19% με προπορευόμενους τους Βόρειους και διαρκώς αυξανόμενο.
Επίσης, για να μαυρίσουμε λίγο ακόμα, η παράνομη βιομηχανία πάσης φύσεως μη συνταγογραφούμενων και ανέλεγκτων αναβολικών (εγκεφάλου και σώματος) διακινούμενη διαδικτυακώς έχει ήδη ξεπεράσει σε κέρδη και την παγκόσμια αγορά ναρκωτικών και τη νόμιμη ψυχοφαρμακοβιομηχανία, διότι ακόμα κι αν συλληφθούν η νομοθεσία προβλέπει κατηγορίες και ποινές για πλημμέλημα κι όχι για κακούργημα, οπότε οι επενδυτές χώνουν χρήμα εκεί λόγω μικρότερης επικινδυνότητας και απείρως μεγαλύτερης ασφάλειας.
Μήπως τελικώς είν’ασφαλέστερο για την υγεία των παιδιών μας να ξενυχτάν στην Ομόνοια παρά σε γυμναστήρια και Πανεπιστήμια;
Στις φυλακές δεν τη βγάζεις χωρίς ουσίες. Επιτρέπονται ατύπως για το καλό όλων. Και προφανώς, για να χαπακωνόμαστε- τόσο φυλακισμένοι νοιώθουμε. Τι δουλειά έχουν όλ’αυτά με τις σχέσεις; Προφανώς από χαπακωμένους ανθρώπους, χαπακωμένη σχέση βγαίνει. Και τι να περιμένει κανείς; Ποιότητα; Ή επικοινωνία;
Β) Ο εθισμός των υπολογιστών. Κινητά, sms, facebook, διαδίκτυο. Τα στοιχεία και πάλι σοκάρουν· Η Ελλάδα μας είναι πρώτη (!) στον εθισμό εφήβων στο διαδίκτυο. Με την προϊούσα αφραγκιά η άμεση επαφή των νέων δυσκόλεψε περαιτέρω, οπότε κάθε επικοινωνία γίνεται απροσώπως- ούτε καν τηλεφωνικώς (εφόσον κοστίζει) οπότε εξοβελίσθηκε κι η τελευταία φυσική αίσθηση που μετείχε στην επαφή- η ακοή δηλαδή. Ας είν’καλά το skype – προσφέρει και τηλεσέξ..
Είναι απαραίτητο να δει κάθε άνθρωπος, γονέας και πολίτης αλλά επειγόντως κάθε ψυχοθεραπευτής, το φοβερό ντοκυμαντέρ της πρώτης νοσοκομειακής μονάδας απεξάρτησης στην Κίνα[16], η οποία πρώτη τον χαρακτήρισε επίσημα ως ειδική διαταραχή και κοινωνικό κίνδυνο. Η εικόνα των εισαγομένων βίαια σιδεροδέσμιων με χειροπέδες που αφρίζουν τα λέει όλα. Όλοι δε όσοι τα καταφέρνουν να γλυτώσουν αναφέρουν ακριβώς το ίδιο: το κενό της ανυπόφορης μοναξιάς.
Στις Ελληνικές παραλίες όλοι μας έχουμε δει παρέες πανέμορφων νέων αγοριών και κοριτσιών να κάθονται δίπλα κολλημένοι στο κινητό τους και να στέλνουν ο ένας στον διπλανό του sms. Δεν είν’τούτο αρρώστεια και των δύο φύλων;
Στο Βέλγιο όμως πρωτοπόρησαν.
Στους κεντρικούς δρόμους της Αμβέρσας χαράχτηκαν ειδικές λωρίδες/διάδρομοι (όπως οι ποδηλατόδρομοι) για τους χρήστες κινητών εν κινήσει[17]! Και γιατί αυτό; Αφενός στούκαραν μεταξύ τους διαρκώς όλοι μ’όλους, έπεφταν πάνω σ’αυτοκίνητα και τραμ, αρπάζονταν σαν αφιονισμένα γίδια και προκαλούσαν διαρκή επεισόδια με την Αστυνομία καθώς επίσης και κυκλοφοριακά μποτιλιαρίσματα. Το χειρότερο όμως είναι ότι το ζήτησαν οι ίδιοι μετ’επιτάσεως λόγω του ύψιστου δράματος ότι κατά τις συγκρούσεις έπεφταν κι έσπαγαν τα υπερπολύτιμα κινητά τους- ανείπωτη φρίκη δηλαδή- και φόρτωναν τα δικαστήρια με σωρεία αλληλλομυνήσεων απαιτώντας αποζημίωση όλοι απ’όλους- και από το Δήμο!
Ποιος μίλησε για επικοινωνία; Επαφή; Γίνεται σχέση διαπροσωπική μεταξύ τεχνοαυτιστικών;
Αυτό δεν είναι πλέον διαταραχή σεξουαλικής ταυτότητας αλλά απουσία ανθρώπινης οντότητας.
Διάλεξα να τονίσω το εξωατομικό, το υπερατομικό περιβάλλον, θεωρώντας την κρίση της σεξουαλικής ταυτότητας και επικοινωνίας ως υποσύνολο της παγκόσμιας κρίσης πολιτισμικού μοντέλου του οποίου υποσύνολο είναι και η Οικονομία. Όταν η κοινωνικοπολιτική libido έχει επενδυθεί στους αριθμούς των χρηματιστηρίων, τότε αποσύρεται απ’τον Πολιστισμό και τις Αξίες κι όλα τ’άλλα γίνονται ντεμοντέ και παλαιολιθικά, δεν είναι «in»… Το μοντέλο γαλέρα και καζίνο αποκλείει την ανθρωπιά.
Σ’αυτή τη μεσαιωνική παλινδρόμηση στην νεοβαρβαρότητα δεν υπάρχει ούτε χώρος ούτε χρόνος για ανθρώπινη επαφή και μοίρασμα. Έτσι το τευτονικό πρότυπο των αριθμητικών αποδόσεων πέρασε και στη σεξουαλικότητα, ιδίως στους νεότερους. Σ’αυτό το μοντέλο ποσοτικής επίτευξης ο νέος τύπος επιτυχούς εραστή/ερωμένης αντιστοιχεί στον ντεσπεράντο (πάλι Λούκυ-Λουκ) που σκάλιζε χαρακιές στο εξάσφαιρο Κολτ αριθμώντας πόσους έχει «φάει».
Έτσι στο καρνέ της σεξουαλικής αποδοτικότητας παίζει το «πόσες έχω πηδήξει, πόσους έχω πάρει», αρα πόσο επιθυμητός είμαι=αξίζω. Απερίγραπτη αμοραλιστική άνεση με ουδεμία ενδοψυχική ηθική σύγκρουση- οι άλλοι είναι άψυχα εικονικά όντα σε video game, μετράμε σκορ. Απέναντι οι άλλοι μισοί- έντρομοι καταφεύγουν στην ασφάλεια της φυλακής του εκκλησιαστικού ήθους.
Για τέλος- η ανεργία/φτώχεια..
Τελευταία στάση Psycho Travel, Athens, Greek summer. Δύο παραδείγματα, ένα κακό- κι ένα καλό, για τέλος με γέλιο.
Ο άνεργος άνδρας νοιώθει ευνούχος (καλώς ή κακώς) γι’αυτό οι αυτοκτονίες είναι κυρίως ανδρικές. Ας φανταστούμε λοιπόν ένα νέο ζευγάρι παντρεμένο, όπου η κυρία είναι καλοαμοιβόμενη στελεχάρα, σύζυγος και μητέρα (καμένη βέβαια). Ο νέος σύζυγος απολύεται. Ψάχνει τις τσέπες του και βρίσκει μόνο τα δάχτυλά του. Η ανεργία για τον άνδρα είναι σμίκρυνση πέους. Γίνεται απλά babysitter με αρχή φαγούρας στο στήθος-φυτρώνουν βυζιά. Το βράδυ πάνε μαζί σ’ένα απ’αυτά τα φρικτά πάρτυ κοινωνικοποίησης των συναδέλφων της εταιρίας, όπου τον αποκαλούν κατά λάθος με τ’όνομα της συζύγου. Ποιος μπορεί να φανταστεί το επόμενο σεξ; Απλά δεν μπορεί να υπάρξει. Ταπείνωση, ευνουχισμός, σμίκρυνση πέους και η κατάθλιψη προ των πυλών.
Τέλος: έχει και τα καλά της η Κρίση.
Δεδομένου ότι μόλις το 16% των Ελλήνων ανέργων είναι στο ταμείο ανεργίας, λόγω ανάγκης επιβίωσης οι οικογένειες προχώρησαν στην απόσυρση των παπουδερί πού’ταν παρκαρισμένα στα Γηροκομεία. Πίσω σπίτι τώρα, για μοίρασμα της σύνταξης.
Αποτέλεσμα: πίσω απ’την αγαθοεργία του εγγονού «βγάζω με το καρότσι τον παππού στο πάρκο» κρύβεται το παράνομο ραντεβουδάκι με την γκομενίτσα που βγάζει κι αυτή τη γιαγιά της – και τι χαρά· τους γνωρίζουμε μεταξύ τους και με διακριτικότητα τους αφήνουμε μόνους και τρέχουμε πίσω απ’τα δέντρα για φιλάκια…
Η φύση θα βρίσκει πάντα τον δρόμο της και μ’απίθανους τρόπους θ’ανακαλύπτει τις ρωγμές και τα λουλούδια θ’ανθίζουν..
Συμπέρασμα: Η Μέρκελ φέρνει τρεις γενιές Ελλήνων κοντά. Μιας κι η εν λόγω διπλή απόσυρση συμβαίνει στο Ν.Ψυχικό και τυγχάνει να γνωρίζω προσωπικά τον πιτσιρικά (γιος φίλου) κι εφόσον συνεχίσουν ν’αγαπιούνται τα παιδιά- πρότεινα στο φίλο αν πάει μακριά αυτή η δουλειά, να ζητήσουν απ’τον Ντράγκι ή τον Ντάισελμπλουμ να τα παντρέψει κάποτε τα παιδιά!
Άλκης Τερτσέτης
Ψυχοθεραπευτής
Αντιπρόεδρος Εθνικής Εταιρίας Ψυχοθεραπευτών Ελλάδας
—
Παραπομπές:
[1] Το είδαμε κι εμείς στις ειδήσεις του Mega των 8.30!
[8] ό.π.

Ανάρτηση από: http://kleitor.blogspot.ca
Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες