Γνωρίζω, όμως, όπως και οι περισσότεροι που κατοικούμε στην Ελλάδα, πολύ καλύτερα τις συνέπειες της παγκοσμιοποίησης στον ιδιωτικό και δημόσιο βίο μας. Ξέρουμε τι σημαίνει, για παράδειγμα, η άγρια λιτότητα, οι ελαστικές σχέσεις εργασίας, η ανεργία, η άδικη κατανομή τού πλούτου, όλα συμπαρομαρτούντα μιας οικονομικής πολιτικής η οποία επιτρέπει στο μεγάλο κεφάλαιο να κινείται ανενόχλητο, αλλά στην εποχή τού διαδικτύου χτίζει κυριολεκτικώς τείχη όταν πρόκειται για την ελεύθερη μετακίνηση των λαών...
Αναλογιστείτε, επομένως, πώς θα κάλυπταν και τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης τα επεισόδια στο Αμβούργο με αφορμή τη συνάντηση της G20 αν αυτά πραγματοποιούνταν στα Εξάρχεια ή στη Βενεζουέλα. Για τα μεν Εξάρχεια θα έλεγαν πως ο Αλ. Τσίπρας δείχνει ανοχή στους πρώην συντρόφους του και πως με κυβέρνηση της Αριστεράς δεν πρόκειται να επικρατήσουν ο νόμος, η τάξη και η ασφάλεια στη συγκεκριμένη περιοχή των Αθηνών...
Υπενθυμίζω, απλώς, ότι η βία των τελευταίων ημερών έλαβε χώρα στη Γερμανία, όπου σε συλλαμβάνουν αν πετάξεις σκουπίδι στο δρόμο κατά το κλισέ και την οποία κυβερνούν οι συντηρητικοί χριστιανοδημοκράτες τα τελευταία 12 χρόνια. Οι ΄"αλήτες" τού Αμβούργου , εξάλλου, είναι οι "επαναστάτες" τής Βενεζουέλας, όπως επίσης τα "κωλόπαιδα" της γερμανικής πόλης είναι οι "αγωνιστές τής δημοκρατίας" στο Καράκας...
"Μεταφράζοντας" τα λόγια που συνοδεύουν αυτό το κείμενο και τα οποία ανήκουν στον Μάνο Χατζιδάκι, με αφορμή τη δολοφονία τού 15χρονου Μιχάλη Καλτεζά τη δεκαετία τού '80 από αστυνομικό ο οποίος στη συνέχεια αθωώθηκε, οι νεολαίοι είτε στη Γερμανία είτε στη Βενεζουέλα είτε οπουδήποτε αλλού δεν έχουν το δικαίωμα, αλλά την υποχρέωση να επαναστατούν απέναντι στο κατεστημένο, να διαφωνούν ακόμα κι όταν δεν έχουν κατασταλαγμένες απόψεις, να αντιδρούν έστω κι αν δεν βρίσκουν πρόχειρη κάποια θετική πρόταση. Οι δημοκρατίες χρειάζονται το δυναμισμό τους, έστω κι αν κάποιες φορές εκφράζεται με λανθασμένο τρόπο...
Γι' αυτό και δεν είναι δυνατό να εξισώνουμε τη μολότοφ στα χέρια ενός έφηβου με το πιστόλι στα χέρια ενός μπάτσου. Ο πρώτος ασκεί- επαναλαμβάνω, με στρεβλό τρόπο τον οποίο δεν επιδοκιμάζω- το καθήκον τής άρνησης στις δομές που του παραδίδουν οι μεγαλύτεροι, ενώ ο δεύτερος όταν πυροβολεί έναν άοπλο ή με πιο ακίνδυνα όπλα στη διάθεσή του καταχράται το δικαίωμα στη χρήση κρατικής βίας, εκθέτοντας τους θεσμούς που τον πληρώνουν. Το να σπας και να καις δημόσια ή ιδιωτική περιουσία συνιστά μια λούμπεν αντίδραση, το να περιορίζεις ωστόσο το κράτος δικαίου στο όνομα μιας επίπλαστης ασφάλειας αποτελεί προμελετημένο έγκλημα…
Ανάρτηση από: http://tripioevro.blogspot.gr
