Πάσχα υπόσχονται οι ημερομηνίες και ο καιρός, παρά τις βρόχινες ατασθαλίες του, αλλά η ανάσταση γίνεται αμφιλεγόμενο αποτέλεσμα, τουλάχιστον κατά τον παρόντα χρόνο, καθώς τα πάθη των πραγματικών θεανθρώπων, μισθωτών, συνταξιούχων και λοιπών, συνεχίζονται με εντεινόμενους ρυθμούς. Κι αν λες πως μεγάλη Παρασκευή θα ακολουθήσεις τον επιτάφιο, ως θρήνο και περισυλλογή για όσα χάνονται, δεν προλαβαίνεις να ηρεμήσεις την οργή. Καθώς αναδεικνύονται στο προσκήνιο οι εικόνες ελεεινών, απίθανων ανθρώπων μιας απίθανης εποχής, των τριάκοντα αργυρίων και ίσως λιγότερων, που κυκλοφορούν ανεμπόδιστοι, εισπράττοντας την χλεύη και ενίοτε τα γιαούρτια των συμπολιτών μας, αλλά που δεν κομπιάζουν στα τηλεοπτικά παράθυρα και μεταδίδουν αυτή τη μπόχα που κουβαλάνε πάνω τους και μέσα τους, την κάνουν κοινό θέαμα, σαπίζοντας ό,τι αγγίζουν, και κυρίως, αν είχαν, το κάποιο παρελθόν. Τύποι που εμφανίζονται με ανδρική κατατομή, αλλά ανεξαρτήτως ύψους δείχνουν ανδρουλάκηδες. Το ζωικό βασίλειο δεν δανείζει παρομοιώσεις για τις περιπτώσεις, καθώς οι ύαινες, τα φίδια, τα λοιπά ερπετά, οι γυμνοσάλιαγκες, οι βδέλες και τα λοιπά, επιτελούν ένα έργο της φύσης, καθόλου ευκαταφρόνητο και καθόλου χαμερπές καθεαυτό. Τα σαπρόφυτα, οι γλίτσες, οι μουχρίτσες κολλάνε, ακολουθούν, δεν έχουν προσωπικότητα, ταλαιπωρούν και βασανίζουν, μεταδίδουν μια μούχλα συχνά. Ίσως να ταιριάζουν καλύτερα ως χαρακτηρισμοί.
Λόγοι ευγενείας δεν μου επιτρέπουν να χρησιμοποιήσω άλλες εκφράσεις, για να περιγράψω τις αθλιότητες κάποιου Μπεγλίτη, κάποιου Κουκουλόπουλου και κάποιου ουτιδανού Ανδρουλάκη. Έχω ακούσει πως ασκούν κάποια πολιτικά (και κυβερνητικά) καθήκοντα. Δεν μου θυμίζουν κάτι. Ούτε από το πρόσφατο, ούτε από το μακρινό παρελθόν. Αλλά έπεσε στην αντίληψή μου η συμπεριφορά τους απέναντι στο διάβημα του αυτόχειρα Δημήτρη Χριστούλα. Ο πιο κατάπτυστος μου φάνηκε εκείνος ο εις –άκης. Ομίλησε στο ραδιόφωνο ως ψυχολόγος και μας εξήγησε με αλαζονεία επιστημονικής αυθεντίας, πως «στα ναρκισιστικά ή διαταραγμένα άτομα πολλές φορές σε μεγάλη ηλικία επανέρχονται φαντασιώσεις μεγαλομανίας, είτε αυτοκτονικής είτε οτιδήποτε…», και πως συνεπώς, όπως είπε παρακάτω, δεν πρέπει να κοινωνικοποιούμε παρόμοια περιστατικά.
Μια μονάχα τελική παρατήρηση. Ο Δημήτρης Χριστούλας με την πράξη του έκανε κακό στο εαυτό του το οποίον προσέφερε θυσία στην κοινωνική αφύπνιση. Οι εν λόγω, δια πράξεων και παραλείψεων, δια των λόγων αλλά και δια της σιωπής, ζημιώνουν βαριά το περιβάλλον, φυσικό και κοινωνικό, ιδιαιτέρως δε προσβάλλουν την ανθρωπιά μας.
Ανάρτηση από : Εφημερίδα Πριν
Ευχαριστώ τον φίλο Χρήστο Π.
