Η επέτειος της Οχτωβριανής Επανάστασης του 1917 σε πείσμα των πισωγυρισμάτων της Ιστορίας ανακαλεί στο προσκήνιο – 95 χρόνια μετά – τη βασική αλήθεια της πάλης των τάξεων:
Οτι η κινητήρια δύναμη της κοινωνικής εξέλιξης, οι εργάτες και οι σύμμαχοί τους έχουν τη δυνατότητα να μετατραπούν από τη σιωπηλή πλειοψηφία των καταπιεσμένων στην πλειοψηφία των εξουσιαστών.
Ομως η δική τους εξουσία θα οικοδομηθεί στο έδαφος μιας θεμελιώδους διαφοράς σε σχέση με κάθε προϋπάρχουσα εξουσία καθώς αυτή, η νέα, η εργατική εξουσία, δεν έχει καμία ομοιότητα με όσες γνώρισε ως τα τώρα η ανθρωπότητα.
Η διαφορά είναι ότι οι εργάτες και οι σύμμαχοί τους θα κρατήσουν τη δική τους εξουσία μόνο για όσο χρόνο χρειαστεί, ώστε να καταργηθεί κάθε εξουσία και κάθε εκμετάλλευση!
Η διαφορά είναι ότι οι εργάτες και οι σύμμαχοί τους θα κρατήσουν τη δική τους εξουσία μόνο για όσο χρόνο χρειαστεί, ώστε να καταργηθεί κάθε εξουσία και κάθε εκμετάλλευση!
Ο δρόμος αυτός είναι δύσκολος. Είναι, όμως, ο μόνος «ρεαλιστικός», ο μόνος αποτελεσματικός, ο μόνος υπαρκτός και περπατημένος δρόμος που οδηγεί τον άνθρωπο του μόχθου από το «βασίλειο» της εκμετάλλευσης στο «βασίλειο» της ελευθερίας, της αλληλεγγύης και της προκοπής.
Σήμερα, παρά ποτέ, η Οχτωβριανή Επανάσταση είναι το σύμβολο ενός κόσμου που το μέλλον του δεν μπορεί, και δεν πρέπει, να συνθλιβεί από τη βαρβαρότητα των σφετεριστών των κόπων και των ονείρων των δισεκατομμυρίων ανθρώπων της δουλειάς.
Η Επανάσταση του 1917 αποτελεί άσβεστο φάρο. Η έφοδος των Μπολσεβίκων στα Χειμερινά Ανάκτορα, το άνοιγμα της αυλαίας ενός «άλλου» κόσμου, παραμένει το ορόσημο για το πέρασμα της οικουμένης από την προϊστορία της δουλείας στην πραγματική Ιστορία. Την Ιστορία της ισότητας, της ανύψωσης όλων προς τα πάνω, της παροχής στον καθένα ό,τι του ανήκει, με βάση την προσφορά του και τις ανάγκες του, για έναν κόσμο όπου
«η ελεύθερη ανάπτυξη του καθενός είναι η προϋπόθεση για την ελεύθερη ανάπτυξη όλων».
Η συγγραφή της Ιστορίας δεν ανήκει στους εκμεταλλευτές, αλλά στους δημιουργούς του κοινωνικού πλούτου.
Ο σοσιαλιστικός άνεμος που φύσηξε στις αρχές του περασμένου αιώνα κατέστησε το Μεγάλο Οχτώβρη συνώνυμο επαλήθευσης της κοσμοθεωρίας του μαρξισμού – λενινισμού.
Ο μαρξισμός – λενινισμός δεν είναι μια ουτοπία. Ο Οχτώβρης απέδειξε ότι
οι λαοί, εφόσον το αποφασίσουν, διαθέτουν το θεωρητικό και πολιτικό «όπλο» για την κατάκτηση της «ουτοπίας»!
Οσο κι αν οι «νικητές» καμώνονται ότι ξεμπέρδεψαν με το «φάντασμα του κομμουνισμού», ξέρουν ότι τον Οχτώβρη του 1917, ο Λένιν και το κόμμα του άφησαν μια αναλλοίωτη στο χρόνο παρακαταθήκη:
Οι παραγωγοί του πλούτου, οργανωμένοι στο κόμμα τους, σε ένα κόμμα νέου τύπου, μπορούν να χτίσουν μια «άλλη» κοινωνία.
Δυστυχώς για την ανθρωπότητα, έπρεπε να συμβούν οι «αναποδιές» της Ιστορίας για να πιστοποιηθεί – και μέσα από την ανατροπή του – το μεγαλείο του βήματος που έγινε το 1917. Μια ανατροπή που συνοδεύεται από την ανελέητη επίθεση των καπιταλιστών εναντίον κάθε πλευράς της ζωής όλων των λαών της υφηλίου.
Αυτή η ανατροπή, που
από τους δημίους και κάθε λογής «φίλους του λαού» βαφτίστηκε «ελευθερία»,
δεν υπάρχει πια σημείο του πλανήτη που να μην έχει καταστεί συνώνυμη της ιμπεριαλιστικής θηριωδίας, της οικονομικής εξαθλίωσης, της πιο στυγνής καταπίεσης, της αδυσώπητης εκμετάλλευσης, της πείνας, της ανεργίας, της ανελέητης για τους λαούς καπιταλιστικής κρίσης.
Οι κομμουνιστές της Ελλάδας τιμούν το Μεγάλο Οχτώβρη, κρατώντας στο μυαλό και την καρδιά τους τη φράση του Μαρξ, που την επομένη κιόλας της πτώσης της Παρισινής Κομμούνας έγραψε:
«Η Επανάσταση πέθανε – Ζήτω η Επανάσταση»!
Οι κομμουνιστές της Ελλάδας γυρίζουν το βλέμμα στον Οχτώβρη, κρατώντας ψηλά την κόκκινη σημαία της ελπίδας και του δίκιου.
Οι Ελληνες κομμουνιστές δεν είναι αισιόδοξοι από «χρέος». Είναι αισιόδοξοι, γιατί έχουν πλήρη συνείδηση του χρέους τους.
Οι Ελληνες κομμουνιστές, το Κόμμα τους, το ΚΚΕ, σταθερά και με πυξίδα το «Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε», μέσα από την εμπειρία των δικών του ηρωικών 94 χρόνων, ξέρουν ότι ο προηγούμενος αιώνας, με τη Σοσιαλιστική Επανάσταση του ’17, επιβεβαίωσε ότι η ενότητα των προλετάριων και η πάλη τους μέσα από το Κομμουνιστικό Κόμμα μπορεί να είναι νικηφόρα.
Παλεύουν, χωρίς να λοξοδρομούν, ώστε ο νέος αιώνας να γίνει – και μπορεί να γίνει – ο αιώνας που θα τιμήσει τον Οχτώβρη του 1917 με τρόπο απόλυτο:
Καθιστώντας τη σοσιαλιστική νίκη οριστική και αμετάκλητη!
Ανάρτηση από : gregordergrieche.blogspot.gr/
