Ενώ οι γεωπολιτικές αναταράξεις στη Μέση Ανατολή δυναμώνουν και περιπλέκονται επικίνδυνα, σε έναν περιφερειακό πόλεμο που ως τώρα διεξαγόταν δι’ αντιπροσώπων, ενώ η δυτική συμμαχία καλοπιάνει και ανέχεται τις βλέψεις και τους ειδικούς σχεδιασμούς της Τουρκίας (τόσο στη Συρία όσο και στην Ε.Ε., μέσω των προσφυγικών κυμάτων), ενώ ολόκληρη η Ευρώπη μετατρέπεται σε φυλακή για να αντιμετωπίσει υποτίθεται τον κίνδυνο του ISIS, τόσο οι πιέσεις στο προτεκτοράτο Ελλάδα κορυφώνονται.
Η επίσκεψη Ολάντ και οι πανηγυρισμοί για την αναγέννηση της ελληνογαλλικής φιλίας μετατρέπεται, σταδιακά, σε επιβολή νέων τετελεσμένων, με αφορμή τις μεταναστευτικές ροές στο Αιγαίο. Τα σύνορα με την Τουρκία γκριζάρουν περισσότερο, η Ελλάδα εγκαλείται ότι δεν προστατεύει αποτελεσματικά τα εξωτερικά σύνορα της Ευρώπης και υπό την απειλή εξόδου από τη Συνθήκη Σέγκεν οδηγείται σε νέες υπαναχωρήσεις στα ανατολικά και βόρεια σύνορα, με την αποδοχή ειδικού και ενισχυμένου ρόλου στην Frontex και στις ευρωπαϊκές μονάδες ταχείας επέμβασης. Ο κίνδυνος εγκλωβισμού εκατοντάδων χιλιάδων μεταναστών και προσφύγων στη χώρα είναι παραπάνω από ορατός.
Η επίσκεψη του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών, Τζον Κέρι, έρχεται να υπαγορεύσει νέες προτάσεις και τετελεσμένα. Πίσω από τα χαμόγελα και τις δηλώσεις στήριξης καμουφλάρονται οι επιδιώξεις για την αξιοποίηση της Βάσης στη Σούδα στο πόλεμο της Συρίας, η επέκταση των αμερικανικών Βάσεων στην Κάρπαθο, τα νέα τετελεσμένα στο Κυπριακό, τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, τις εκκρεμότητες στο όνομα των Σκοπίων και βεβαίως στο ενεργειακό, με τη συμμετοχή της χώρας στους αμερικανικών συμφερόντων ενεργειακούς αγωγούς.
Η ελληνική κυβέρνηση ούτε θέλει ούτε μπορεί να αντιληφθεί τα γεωπολιτικά διακυβεύματα και τους κινδύνους στους οποίους εμπλέκει τη χώρα. Έχοντας επιλέξει την πολιτική του «ναι σε όλα», παρακολουθεί με απάθεια τη Βρετανία να παραχωρεί τη Βάση της Κύπρου στον πόλεμο της Συρίας, τη γερμανική Βουλή να αποφασίζει άμεση εμπλοκή γερμανικών δυνάμεων στην Μ. Ανατολή, την Τουρκία να αναβαθμίζεται σε φύλακα των εξωτερικών συνόρων της Ε.Ε., με ανταλλάγματα απολύτως αντίστροφα με τα συμφέροντα της χώρας σε Αιγαίο και Κύπρο, ενώ η Γαλλία αναμένεται να ζητήσει το Άκτιο για την εξυπηρέτηση των δικών της επιχειρήσεων στη Συρία.
Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση επιστρατεύει τις δυνάμεις της για να παρουσιάσει το «αριστερό αποτύπωμα» ενός Προϋπολογισμού που προβλέπει σημαντική αύξηση των φόρων και αιματηρές περικοπές σε ό,τι έχει απομείνει από την κοινωνική πολιτική. Και οργανώνει δήθεν διάλογο για τη διάλυση του Ασφαλιστικού, σύμφωνα με τις επιταγές του κουαρτέτου.
Ένα πολλαπλά γκρίζο και επικίνδυνο σκηνικό που εμπεδώνει τους όρους της αποικίας.
Ανάρτηση από: http://www.e-dromos.gr
